فاجعه با چراغ خاموش!

روزنامه ابتکار در یادداشتی نوشت: فرصت طلبان کسانی هستند که از غفلت مسئولان بی انگیزه و یا از حسن اعتماد باانگیزه ها سوءاستفاده کرده و همه چیز را فدائی خود می کنند!

این یادداشت به قلم حسن روانشید در ادامه می افزاید: آگاه اند از اینکه مخلصان بی ادعا همه چیز خود را در طبق اخلاص گذاشته اند تا بتوانند معیشت جامعه را سامان بخشند و برای رسیدن به مقصود ردای فداکاری و ازخودگذشتگی را به تن کرده اند وبی محابا پا به عرصه کارزار جهانی نهاده اند؛ اما نقطه مقابل آن ها با نمایش های تبلیغاتی و بنری! این طور وانمود می کنند که در تایید ایثار آن ها جبهه داخلی جامعه را رتق وفتق نموده و سروسامان می بخشند درحالی که این چنین نیست و اهداف آن ها از قبل تعیین شده است و سودایی جز مال ومنال و پیمودن ره صدساله در یک شب را در سر نمی پرورانند! 

همه چیزشان در مادیات خلاصه می شود و حاضرند قیصریه را برای یک دستمال به آتش بکشند! کاری ندارند که مسئولان ازخودگذشته و ایثارگران حقیقی چگونه جان فشانی می کنند و دل به دریا می زنند تا مردم نانی به کف آورند و به غفلت نخورند! نمی دانند یا نمی خواهند بدانند که این ها به صحنه آمده اند تا نقش ابروباد و مه خورشید را بازی کنند! آن ها از این فرصت بقول خودشان طلایی، سوءاستفاده می کنند تا به زانو درآوردن مردم به پول های بادآورده و کلان دست یابند. به نزول خواری با عنوان بهره و کارمزد عجین شده اند و چون فیلم های اول انقلاب را فوت آب اند برایشان شیرین است که بگویند «حرام خوری خوشمزه است» .

دریغ از زمانی که عصاره حرام و حرام خواری همه تاروپود بشر را احاطه کند. آنگاه سخت است که این وجود سراپا حرام را بشود دیالیز کرد! عنوان بانک و صندوق اعتباری را یدک می کشند اما از بانک داری فقط نزول خواری و پشت هم اندازی و رانت و مصادره اموال بی پناهان را آموخته اند! 

هر روز یک شعبه نو علم می کنند تا منطقه جدیدی را سرکیسه کنند! به گلدکوئیست ایراد می گیرند که خودشان از سران گلدکوئیست های جهان هستند! معقول و منقول هایی را که در رهن بانک می گیرند با اندک بهانه ای به طرفت العین ضبط کرده و همچون مال پدرمرده به مزایده می گذارند و بجای آن به دنبال گاوهای شیره و پروار می گردند تا یک شبه بهره ور شود و ارزش افزوده بالا داشته باشد! 

با چراغ خاموش حرکت می کنند. چنانکه با تمکین ظاهری از مقررات بانک مرکزی نرخ بهره با پایین آورده و در عوض 25 درصد از تسهیلات اعطائی را به عنوان سپرده در حساب خود نگهداری می نمایند در حالی که دریافت بهره شان بر اساس صد درصد تسهیلات داده شده است! 

سرمایه سپرده و قرض الحسنه مردم را که به نزول خواری آلوده و شبه ناک شده است صرف تاسیس کارخانه ها و صنایعی پول ساز در منطقه حیاتی و سوق الجیشی ریه شهر اصفهان و شهرهای جنوب غربی و منطقه لنجانات که محدوده خوش آب وهوای اصفهان است می کنند و بی سروصدا به تولید مشتقات کلر که یکی از سمی ترین گازهای شناخته شده در جهان است می پردازند و وسعتی به مساحت هزاران کیلومتر را درخطر عوارض کلر و تصاعدات آن قرار می دهند. ده ها نفر از نیروهای شاغل در این مجموعه به بیماری های ناشناخته مبتلا شده و اشجار این منطقه حاصل خیز را که آب وهوای شمال را دارد و در کنار شالیزارهای برنج قرار گرفته زرد و سوخته و نابود می سازد. هنوز مشخص نشده چه آثار مخرب دیگری برای آب های زیرزمینی و رودخانه زاینده رود که گذرش از حاشیه این صنعت است، دارد! 

کلر عنصری شیمایی است که گاز آن 5/2 درصد از هوا سنگین تر است و دارای بویی بسیار بد و خفه کننده و بسیار سمی است. کلر موجب تحرک دستگاه تنفسی بخصوص در کودکان و کهن سالان می شود و غشای مخاطی را متورم می کند و در حالت مایع موجب سوختگی پوست شده و به همین دلیل در جنگ جهانی دوم یکی از سلاح هایی بود که مورد استفاده قرار می گرفت. احداث این گونه صنایع در مناطق مسکونی و بخصوص اراضی دایر و بکر و حاصلخیز از نقشه راه های استکبار جهانی است که به کشورهای در حال رشد تحمیل می شود و تولیدات آن ها جهت مصارف صنایع خریداری می گردد. 

قبلاً کارخانه های تولید «آزبست» نیز در این منطقه فعال بود که با پی گیری های محیط زیست در سال های قبل تعطیل گردید؛ اما به نظر می رسد سمبه ساپورت کنندگان کارخانه نیرو کلر که قسمتی از سهام آن متعلق به شبکه بانکی پرزور می باشد! چند سال پیش جریان تعطیل و انتقال کارخانه آزبست پی گیر انتقال این واحد به منطقه کویر نیز بود اما با وعده وعیدها به فراموشی سپرده شد! این پروسه بارها توسط NGO های محیط زیست مطرح شده اما وقتی شبکه بانکی در کاری مشارکت داشته باشند ساپورت های لازم را انجام می دهند که اتفاقی نیفتد! آنچه حائز اهمیت است این است که اگر حادثه ای نظیر چرنوبیل به وجود آمد وسعت آلودگی آن در سطح کشور اجتناب ناپذیر خواهد بود!