صدای ایران بررسی می کند/
چه کسی پاسخگوی چندین کشته در طوفان تهران و البرز است؟
ایران جز چهار کشور نخست دنیاست که در معرض بلایای طبیعی همچون زلزله و....قرار دارد، لذا نخستین امری که در مدیریت کلان و خرد در این نوع کشورها باید مد نظر قرار گیرد، نوع مواجهه با این بحران ها و کم کردن صدمات وخسارات جانی ومالی است.
صدای ایران؛ حیدر سمیر کرم- ایران جز چهار کشور نخست دنیاست که در معرض بلایای طبیعی همچون زلزله و....قرار دارد، لذا نخستین امری که در مدیریت کلان و خرد در این نوع کشورها باید مد نظر قرار گیرد، نوع مواجهه با این بحران ها و کم کردن صدمات وخسارات جانی و مالی است.
همان کاری که در کشورهای توسعه یافته ای چون ژاپن رخ داده است، کشوری که در معرض بلایایی چون زلزله وحتی در سالهای اخیر با رویدادی طبیعی چون سونامی روبرو شده است؛ ولیکن با استفاده از تجارب تلخ گذشته، دانش روز و آموزش عمومی توانسته بر این وقایع طبیعی، تا حدودی غلبه کند و خسارتهای جانی و مالی را به حداقل ممکن برساند.
ما نیز با توجه به اینکه در معرض این وقایع قرار داریم، باید با استفاده از تجارب جهانی خود را برای این نوع اتفاقات آماده سازیم و به خاطر همین مسائل است که در ساختار مدیریت کلان، مجموعه ای شکل گرفت که تحت عنوان مدیریت بحران از آن نام می برند.
یکی از ابتدائی ترین وظیفه این قسمت، آن است که باید همیشه و برای موارد اضطراری آماده باشد تا بتواند با استفاده از امکانات ومدیریت تمام سازمانها وارگانها، بحران به وجود آمده را مدیریت کرده وخسارات را کم نماید.
ولیکن در کنار این رویدادهای غیر مترقبه، بعضی وقایع قابل پیش بینی است و می توان با مدیریت آنها، از به وجود آمدن بحران جلوگیری کرد. مثلا سالهاست که بیان می شود که شهر تهران در معرض زلزله است، بنابراین یکی از راههای مقابله با صدمات زلزله، نظارت درست در ساخت و سازها و آموزش صحیح شهروندان است که بتوان آنها را در برابر زلزله فرضی آماده کرد.
به تبع این امر، طوفان اخیر که متاسفانه به کشته شدن دهها نفر از هم وطنانمان در استان تهران و البرزمنجر شد را نیز امکان داشت که مدیریت کرد.
دو نکته قبل از این رویداد تلخ برای همگان و بالاخص برای مدیران استانی و شهری این دو استان روشن بوده است: اول آغاز مسافرتهای روزهای تعطیل پایان ماه رمضان به گونه ای که حجم کثیری از مسافرتها بالاخص در مسیرهای پرتردد این دواستان به سمت استانهای شمالی را نظاره گر بودیم که از آمار تردد 5 میلیونی توسط مسئولین استان البرز، می توان بعنوان شاهد مثال ذکر کرد.
موضوع دومی را که می توان به آن اشاره کرد، هشدارهای سازمانهای هواشناسی به مسئولین استانهای فوق بوده است به عنوان مثال آقای منصور رحمانیان مدیر کل اداره هواشناسی البرز در گفتگویی که با ایسنا داشته اند بیان کرده اند: در اطلاعیه های به شماره 21 و 22 که در روزهای جمعه وشنبه صادر کرده اند به وقوع طوفان در روز یکشنبه در استان به سازمانهای مربوطه هشدار داده است.
حال با کنار هم گذاشتن این دو موضوع قابل پیش بینی، آیا بهتر نبود مسئولین امر فکری در جهت کم کردن و یا پیشگیری از این رویدادهای تلخ انجام می دادند؟
هنوز یادمان نرفته است که دقیقا همین دو سال قبل بود که طوفانی عجیبی که در تهران رخ داد باعث از دست رفتن جان پنج تن از هموطنانمان شد و چه انتقاداتی را در پی داشت.
چرا باید برای بارشی کوتاه، خسارتی ایجاد گردد که مدیریت بحران کشور ورود کند؟ و آیا براستی وقت آن نیست که به ساختارهایی که تحت عنوان مدیریت بحران ایجاد کرده ایم کمی با دیده تردید بنگریم؟
چون واقعا اگر در زمان فعلی در برابر رویدادهایی این چنینی، اینگونه عمل می کنیم در برابر وقایعی چون زلزله تهران که از لحاظ کارشناسان، رخ دادنش حتمی است، واکنش مان چیست؟ براستی کجای کار مشکل دارد؟
همان کاری که در کشورهای توسعه یافته ای چون ژاپن رخ داده است، کشوری که در معرض بلایایی چون زلزله وحتی در سالهای اخیر با رویدادی طبیعی چون سونامی روبرو شده است؛ ولیکن با استفاده از تجارب تلخ گذشته، دانش روز و آموزش عمومی توانسته بر این وقایع طبیعی، تا حدودی غلبه کند و خسارتهای جانی و مالی را به حداقل ممکن برساند.
ما نیز با توجه به اینکه در معرض این وقایع قرار داریم، باید با استفاده از تجارب جهانی خود را برای این نوع اتفاقات آماده سازیم و به خاطر همین مسائل است که در ساختار مدیریت کلان، مجموعه ای شکل گرفت که تحت عنوان مدیریت بحران از آن نام می برند.
یکی از ابتدائی ترین وظیفه این قسمت، آن است که باید همیشه و برای موارد اضطراری آماده باشد تا بتواند با استفاده از امکانات ومدیریت تمام سازمانها وارگانها، بحران به وجود آمده را مدیریت کرده وخسارات را کم نماید.
ولیکن در کنار این رویدادهای غیر مترقبه، بعضی وقایع قابل پیش بینی است و می توان با مدیریت آنها، از به وجود آمدن بحران جلوگیری کرد. مثلا سالهاست که بیان می شود که شهر تهران در معرض زلزله است، بنابراین یکی از راههای مقابله با صدمات زلزله، نظارت درست در ساخت و سازها و آموزش صحیح شهروندان است که بتوان آنها را در برابر زلزله فرضی آماده کرد.
به تبع این امر، طوفان اخیر که متاسفانه به کشته شدن دهها نفر از هم وطنانمان در استان تهران و البرزمنجر شد را نیز امکان داشت که مدیریت کرد.
دو نکته قبل از این رویداد تلخ برای همگان و بالاخص برای مدیران استانی و شهری این دو استان روشن بوده است: اول آغاز مسافرتهای روزهای تعطیل پایان ماه رمضان به گونه ای که حجم کثیری از مسافرتها بالاخص در مسیرهای پرتردد این دواستان به سمت استانهای شمالی را نظاره گر بودیم که از آمار تردد 5 میلیونی توسط مسئولین استان البرز، می توان بعنوان شاهد مثال ذکر کرد.
موضوع دومی را که می توان به آن اشاره کرد، هشدارهای سازمانهای هواشناسی به مسئولین استانهای فوق بوده است به عنوان مثال آقای منصور رحمانیان مدیر کل اداره هواشناسی البرز در گفتگویی که با ایسنا داشته اند بیان کرده اند: در اطلاعیه های به شماره 21 و 22 که در روزهای جمعه وشنبه صادر کرده اند به وقوع طوفان در روز یکشنبه در استان به سازمانهای مربوطه هشدار داده است.
حال با کنار هم گذاشتن این دو موضوع قابل پیش بینی، آیا بهتر نبود مسئولین امر فکری در جهت کم کردن و یا پیشگیری از این رویدادهای تلخ انجام می دادند؟
هنوز یادمان نرفته است که دقیقا همین دو سال قبل بود که طوفانی عجیبی که در تهران رخ داد باعث از دست رفتن جان پنج تن از هموطنانمان شد و چه انتقاداتی را در پی داشت.
چرا باید برای بارشی کوتاه، خسارتی ایجاد گردد که مدیریت بحران کشور ورود کند؟ و آیا براستی وقت آن نیست که به ساختارهایی که تحت عنوان مدیریت بحران ایجاد کرده ایم کمی با دیده تردید بنگریم؟
چون واقعا اگر در زمان فعلی در برابر رویدادهایی این چنینی، اینگونه عمل می کنیم در برابر وقایعی چون زلزله تهران که از لحاظ کارشناسان، رخ دادنش حتمی است، واکنش مان چیست؟ براستی کجای کار مشکل دارد؟
گزارش خطا
آخرین اخبار