هفت‌خاطره یک«پیشمرگ کرد» از رهبر انقلاب

یکی از کسانی که در مأموریت ها و رفت و آمدهای متعدد به تهران در ماجراهای اوایل انقلابِ کردستان حضور داشت، جمیل بابایی بود. او که اهل پاوه و از مؤسسین سپاه این شهرستان و مسئول اطلاعات آن بود، در این رفت وآمدها با حضرت آیت الله خامنه ای در شورای انقلاب آشنا شد.

 به گزارش صدای ایران به نقل از دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله خامنه ای، بابایی تا سال 1363 که تنش های کردستان شدت داشت، به منظور مشورت و حل مشکلات کردستان، بارها به خدمت مقام معظم رهبری و حضرت امام (ره) رسیده بود. او که 110 ماه سابقه حضور در جبهه های جنگ تحمیلی را دارد، در طول جنگ بارها مجروح و مصدوم شده و هم اکنون 45 درصد جانباز است. آنچه از پی می آید خاطرات بابایی از کردستان و حضرت آیت الله خامنه ای است.

به دنبال صدور فرمان تاریخی حضرت امام (ره) درباره پایان دادن به غائله پاوه، هیئتی از دولت موقت با بعضی احزاب کرد در حال مذاکره بود. در پی این مذاکره شایعاتی مطرح شد که مسئولیت منطقه از سوی دولت به حزب دموکرات واگذار شده است. همچنین این شایعه نیز قوت گرفته بود که چنانچه اداره منطقه به دست این احزاب بیفتد، کردهای انقلابی و مسلمان در مخمصه خواهند افتاد.

با شدت گرفتن این شایعات، کردهای مسلمان که زحمت های فراوانی در راه دفاع از کیان انقلاب اسلامی در کردستان متحمل شده بودند، نگران شدند، از این رو برای برطرف کردن نگرانی ها و احیای روحیه انقلابی، برای دیدار با حضرت آیت الله خامنه ای که در آن زمان معاون وزارت دفاع بودند، به تهران رفتم، خدمت ایشان رسیده و ماجرا را در میان گذاشتم. حضرت آیت الله خامنه ای ضمن دلجویی، در تاریخ دوم آذرماه سال 1358 دست خطی به بنده دادند تا به اطلاع مسلمانان انقلابی کرد برسانم. نامه حضرت آیت الله خامنه ای حاوی دو بند مهم بود:

1- دولت هیچ گونه قراردادی مبنی بر اینکه حفاظت شهرهای کردستان به عهده حزب دموکرات است، نبسته و نخواهد بست.

2- نخستین شرط دولت با هر شخص یا گروهی، قبول حاکمیت دولت بر روستاها، شهرها و استان های سراسر کشور است.

با دست خط آقا و روحیه دوچندان به کردستان بازگشتم. نامه ایشان آبی بر آتش شایعات بود. دست خط ایشان سند بسیار مهمی برای کردهای مسلمان به شمار می آمد که مورد استقبال رسانه ها نیز قرار گرفت. این دست خط هم اکنون به عنوان یک سند در کتاب خاطرات و وقایع سیاسی پاوه ثبت شده است.

اوایل سال 1359 بود. من به همراه شهید محمد بروجردی برای تأسیس سازمان پیش مرگان مسلمان کرد از طریق ارتباطی که با آیت الله خامنه ای داشتیم، به شورای انقلاب در تهران رفتیم. پس از شرکت در جلسه ها و پیگیری و اخذ مجوزهای لازم و تهیه ملزومات تأسیس سازمان، آماده عزیمت به جبهه های غرب کشور شدیم. حضرت آیت الله خامنه ای هنگام بدرقه ما فرمودند: بروجردی را به شما و شما را به پروردگار می سپارم... با روحیه ای که از آقا گرفته بودیم به کرمانشاه برگشتیم. در مدت زمان کوتاهی نیروهای پراکنده سازمان را متمرکز و سازماندهی کرده و فعالیت های خود را با قدرت آغاز کردیم.

آقا سنگ صبور و یاور کردها بود. پنجم خردادماه سال 1360 همراه با هیئتی با مسئولیت امام جمعه پاوه نزد حضرت آیت الله خامنه ای در شورای انقلاب رفتیم و درد دل ها و دل نگرانی های خود را با ایشان در میان گذاشتیم.

بنده به ایشان گفتم: گروه های ضدانقلاب و دموکرات به ما لقب مزدور و نوکر حکومت می دهند؛ مسلمانان سنی تندرو هم به ما می گویند: شیعه شده اید! بعضی از مسئولان دولتی هم به دلیل اینکه ما سنی هستیم به ما اعتماد ندارند...

آقا با مهربانی همیشگی و با صدای پرطنین خود فرمودند: آنانی که این مسائل را مطرح می کنند، نه شیعه هستند و نه سنی! این ها هدفشان ایجاد تفرقه است. سنی بودن دلیلی برای بی اعتمادی نیست و نباید باشد.

جنگ تحمیلی در سال 1359 تازه آغاز شده بود. در آن زمان سپاه پاوه ضمن پاسداری از مرزها و ایستادگی در برابر هجوم ارتش عراق، با وجود کمبود امکانات نظامی، با ضدانقلاب ها نیز می جنگید. من به عنوان مسئول اطلاعات سپاه پاوه برای درخواست امکانات نظامی از شورای انقلاب، به تهران رفتم. در جلسه ای با حضرت آیت الله خامنه ای که علاوه بر عضویت در شورای انقلاب، نماینده امام در شورای عالی دفاع هم بودند، نیازمندی های تسلیحاتی سپاه پاوه را برای ایشان تشریح کردم. آیت الله خامنه ای آقای رفیق دوست را به نزد خود خواندند و همان طور که با مهربانی دست بر شانه من نهاده بودند، فرمودند: هر چه می خواهند برایشان مهیا کنید. به دنبال سفارش مقام معظم رهبری فهرست نیازمندی های تسلیحاتی سپاه پاوه به سرعت مهیا شد...

آقا در فروردین 60 به پاوه آمدند. ایشان در آن زمان امام جمعه تهران بودند. حضرت آیت الله خامنه ای برای بازدید از جبهه های نوسود آمده بودند. بنده به عنوان عضو شورای فرماندهی سپاه پاوه، به اتفاق شهید مجید حداد عادل مشاور سیاسی استاندار کرمانشاه، شهید محمد بروجردی فرمانده سپاه غرب کشور، شهید ناصر کاظمی فرمانده سپاه و فرماندار شهر پاوه و آیت الله صدوقی از ایشان استقبال و همراهی شان کردیم. ایشان ضمن بازدید از مناطق مختلف و سرکشی به مزار شهدای پاوه، در مسجد میدان پاوه سخنرانی پر شوری کردند.

شهید بروجردی را از سال 1358 و پس از غائله پاوه، زمانی که معاون سپاه پاوه بودم، می شناسم. شهید بروجردی فرمانده سپاه پاسداران غرب کشور بود. شهید ناصر کاظمی هم فرمانده سپاه پاوه و از دوستان نزدیک و هم کیش شهید بروجردی بود. این دو شهید بزرگوار مانند هم بودند. آن ها دو بال بودند که برای نجات کردستان آمدند تا حامی و امید کردها باشند. شاید اگر بروجردی و کاظمی نبودند، پاک سازی کردستان به راحتی و با هزینه و تلفات پایین انجام نمی شد.

شهید بروجردی بسیار متواضع، مردم دار و جذاب بود. به شخصیت ها و علمای کرد احترام خاصی می گذاشت. همیشه با آن ها مشورت می کرد و به آن ها ارزش می داد؛ خودرأی نبود و به اتکای کردها عمل می کرد. همین منش، او را در قلب مردم کرد جای داد تا اندازه ای که او را مسیح کردستان نامیدند. مسیح یعنی ناجی و شهید بروجردی ناجی مردم کردستان بود.

پس از شهادت محمد بروجردی، بیش از 20 هزار نفر از مردم کردستان و اورامانات، پیکر پاکش را از کردستان تا بهشت زهرای تهران همراهی کردند. شهید بروجردی و شهید کاظمی برای مردم کردستان بی همتا هستند.

* سرتیپ دوم بازنشسته کاک جمیل بابایی از فرماندهان مناطق عملیاتی غرب کشور در جنگ تحمیلی