انتخاب کفاشیان در AFC؛ تلاش برای بازگشت به قدرت

فوتبال ایران پس از چهارسال دوری از لابی قدرت در کنفدراسیون فوتبال آسیا، صاحب جایگاهی شده تا شاید بتواند خود را به بازی معروف سازمانی فوتبال در ساختمان AFC در مالزی راه دهد.

به گزارش ایسنا، علی کفاشیان اردیبهشت سال جاری در انتخابات هیئت رئیسه کنفدراسیون فوتبال آسیا به عنوان نایب رئیس منطقه آسیای مرکزی انتخاب شد درحالی که چهار سال قبل در رأی‌گیری برای پست نایب رییسی این کنفدراسیون در منطقه جنوب و مرکز آسیا، علی سعیدلو معاون رییس جمهوری و رییس وقت سازمان تربیت بدنی در رقابت با نماینده کشور نپال نتوانست اکثریت آرا را به دست آورد و از تصدی نایب رییسی AFC بازماند.

کرسی‌های مختلف AFC شامل عضو کمیته اجرایی فیفا، معاونان رئیس AFC، اعضاء کمیته اجرایی زنان AFC و اعضا کمیته اجرایی AFC هستند که در این بین پس از انتخابات معاونان رئیس AFC (پنج کرسی - هر کدام برای یک منطقه) وینستون لی بون اون از سنگاپور برای آسیا- اقیانوسیه، ژانگ جی‌لانگ از چین برای منطقه شرق آسیا، علی کفاشیان از ایران برای منطقه مرکزی آسیا، سعود العزیز المهندی از قطر برای منطقه غرب آسیا، پرافول مانوهاربای پاتل از هند برای منطقه جنوب آسیا انتخاب شدند.

علی سعیدلو رییس سازمان تربیت بدنی با شکست برابر حریف نپالی از رسیدن به کرسی نایب رییسی آسیا محروم شد تا با توجه به کناره‌گیری علی کفاشیان از حضور در کرسی هیات اجرایی که قطعا به ‌ایران می‌رسید‌، ایران هیچ سمتی در تشکیلات فوتبال آسیا نداشته باشد.

شب قبل از انتخابات از علی کفاشیان خواسته شد تا انصراف دهد و با انصراف او بن همام ناچار به حمایت از نامزدی سعیدلو باشد، چراکه قبل از‌این ادعا کرده بود ‌ایران حتما باید یک کرسی در تشکیلات اجرایی فوتبال آسیا داشته باشد. با ‌این انصراف اما بن همام و مردانش در چرخشی ناگهانی به لابی شورای المپیک آسیا که از شاهزاده علی‌، اردنی حمایت می‌کرد‌، پیوستند و یک کرسی مهم را از دستان دکتر چانگ کره‌ای در آوردند، اما حاضر به حمایت از رییس سازمان تربیت بدنی ‌ایران که نامزد همان لابی بود نشدند تا ‌ایران پس از مدت‌ها هیچ جایگاهی در سیستم تصمیم سازی فوتبال آسیا نداشته باشد و حتی کرسی هیات اجرایی محسن صفایی فراهانی را هم از دست بدهد.

عدم پافشاری کفاشیان برای مخالفت با حضور سعیدلو مسئله‌ای است که به سادگی نمی توان از آن عبور کرد. رییس فدراسیون فوتبال درحالی که رییس وقت سازمان تربیت بدنی از او خواسته بود از نامزدی هیئت اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا کنار برود با این درخواست مخالفتی نکرد و پس از آن نیز با سکوت نسبت به اتفاق رخداده شده با موضوع کنار آمد؛ عدم مخالفت و سکوتی که در نهایت با از دست رفتن کرسی فوتبال ایران در آسیا همراه بود. با این وضع در شرایطی که کشورهایی چون سریلانکا، اردن، بنگلادش، نپال، مالدیو، مغولستان، گوام و پاکستان صاحب کرسی در کنفدراسیون آسیا شدند، ‌ایران از مناسبات فوتبال در قاره کهن بیرون ماند.‌

از سویی محمد دادگان، رییس وقت فدراسیون فوتبال از تصمیم علی کفاشیان برای انصراف از نامزدی هیات اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا به شدت انتقاد کرد و آن را خیانت به جامعه فوتبال ایران دانست. محمد دادگان همان زمان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره کناره گیری علی کفاشیان از نامزدی در انتخابات کمیته اجرایی کنفدراسیون فوتبال آسیا، گفت: کفاشیان پس از یازده سال پستی را از فوتبال ایران گرفته است که با زحمت فراوان به دست آمده بود. پست اکس‌ کو(Executive Committee) یا همان کمیته اجرایی، پستی بسیار مهم است؛ چرا که کارهای اجرایی فوتبال آسیا را در این کمیته انجام می‌دهند و همچنین تمامی اقدام‌های مثبت و تصمیم‌های کلان مربوط به کنفدراسیون فوتبال آسیا را اعضای این کمیته انجام می‌دهد. مگر کفاشیان چه کاره است که به راحتی از این پست انصراف می‌دهد؟ این پست حق فدراسیون و حق جامعه فوتبال است. آقای کفاشیان چرا پستی را که مربوط به کارهای اجرایی فوتبال آسیا می‌شد، واگذار کردید تا به جای آن نایب رییسی غرب آسیا را بگیرید که یک پست کاملا تشریفاتی است که آن را هم نتوانستید به دست آورید؟

همه آنچه نباید، در سالیان گذشته اتفاق افتاد و ایران بدون هیچ کرسی در کنفدراسیون فوتبال آسیا به سال 2015 رسید. سالی که بالاخره با پیشنهاد کفاشیان برای ایجاد کرسی نمایندگی در آسیای مرکزی برای فوتبال ایران حداقل یک صندلی خرید. فوتبال ایران برای تصدی معاونت AFC در منطقه غرب آسیا بازی داده نشد؛ بازی که نیازمند لابی قوی با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس بود. در هر صورت فوتبال ایران از این پس با تلاش رییس فدراسیون و به نمایندگی علی کفاشیان صاحب کرسی معاونت AFC در منطقه آسیای مرکزی است؛ فرصتی که می‌تواند با حضور او و لابی‌های پشت پرده هم به فوتبال ایران برای افزایش سهمیه مستقیم تیم های لیگ برتری در لیگ قهرمانان آسیا کمک کند، قدرت شرکت برای میزبانی تورنمنت های آسیایی هم چون جام ملت های آسیا را افزایش دهد و هم اینکه در پازل قدرت تصمیم گیری برای فوتبال آسیا بی نصیب نماند.