7 دلیل موسویان برای شفافیت برنامه هسته ای ایران

مذاکره کننده اسبق هسته ای ایران خطاب به کشورهای غربی عضو گروه 1+5 بویژه آمریکا، نوشته است که 7 دلیل موجود درباره فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی، نشان می دهد که نگرانی ها در این زمینه نمی تواند معتبر باشد و طرفین باید با تعامل و پیگیری به توافق لازم برسند.

«حسین موسویان» در مقاله ای که پایگاه المانیتور آن را منتشر کرده، افزوده است: آمریکا در آستانه مهلت تعیین شده برای دستیابی به توافق جامع هسته ای، با تمرکز بر مساله توان جهش هسته ای ایران، بهترین فرصت یک دهه اخیر را برای حل و فصل این بن بست از دست خواهد داد. 

وی در ادامه این مقاله افزود: هدف ایران و گروه 1+5 پایان دادن به بن بست موجود بر سر برنامه هسته ای ایران تا 24 نوامبر است و مقامات ایران و آمریکا هم بر حصول پیشرفت هایی در مذاکرات پیچیده هسته ای در اواسط اکتبر در وین صحه گذاشتند. 

با توجه به آنکه کمتر از شش هفته به پایان مهلت تعیین شده باقی مانده است، دامنه آتی تولید اورانیوم غنی شده ایران، همچنان از نکات مهم و کلیدی است. 

با توجه به اینکه قرار است «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران، «جان کری» همتای آمریکاییش و «کاترین اشتون» مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا 9 و 10 نوامبر در مسقط دیدار و درباره اقدامات مربوط به توافقنامه جامع هسته ای گفت وگو کنند، واشنگتن نباید با تاکید و پافشاری بیش از حد بر خواسته خود برای محدود کردن برنامه غنی سازی اورانیوم ایران، فرصت دستیابی به یک راه حل را از دست بدهد. 

موسویان با اشاره به سخنان 23 اکتبر «وندی شرمن» رئیس گروه مذاکره کننده آمریکا درباره دستیابی به پیشرفت های غیرقابل انتظار تا این تاریخ، خاطر نشان کرد: دست نیافتن به توافق به معنای نبود محدودیتی برای برنامه غنی سازی ایران و از دست رفتن بهترین فرصت پیش آمده در طول یک دهه برای حل و فصل بن بست هسته ای ایران است. 

مذاکره کننده سابق هسته ای ایران ادامه داده است: به هفت دلیل زیر نباید در باره توان ایران نگران بود: 

1- طبق مقررات و آیین نامه های آژانس بین المللی انرژی اتمی، از طریق اجرای سه ساز و کار توافقنامه پادمان ها، کد 1.3 توافقنامه فرعی و پروتکل الحاقی، سطح حداکثری شفافیت فعالیت های هسته ای حاصل می شود و قدرت های بزرگ مذاکره کننده با ایران قبول دارند که تهران حاضر به انجام همه این سه سازوکار در توافقنامه نهایی جامع هستند. 

2- ایران به منظور تضمین عدم کاربری برنامه هسته ای اش به برنامه تسلیحاتی، در محدود نگه داشتن سطح 5 درصدی غنی سازی در طول مدت اجرای توافقنامه جامع همکاری خواهد کرد. اورانیوم شکافت پذیر برای تسلیحات هسته ای مستلزم غنی سازی 85 درصدی و بیشتر است. 

3- تهران به منظور تضمین منتهی نشدن فعالیت های غنی سازی اش به تولید بمب، می خواهد که تعداد سانتریفیوژها یا تولید آنها را در سطح تامین نیازهای عملی حفظ کند و برای چند سالی این تولید را به اکسید تبدیل کند. سوخت نیروگاه بوشهر، مهمترین نیاز عملی ایران، تا سال 2021 از طوی روسیه تامین خواهد شد. 

4- ایران در اجرای تدابیر نظارتی بر تاسیسات آب سنگین اراک همکاری خواهد کرد و ظرفیت تولید سالانه پلوتونیوم غنی شده این تاسیسات را به کمتر از 0.8 کیلوگرم کاهش خواهد داد که برای تولید تسلیحات هسته ای بسیار ناچیز است و بازه زمانی طراحی دوباره و ساخت این راکتور مستلزم پنج تا شش سال دیگر است. 

5- غیر مذهبی کردن فتوای رهبر عالی در زمینه منع تولید و ذخیره مواد هسته ای و سایر تسلیحات کشتار جمعی، یک تضمین عینی قوی است. زمانی که این فتوا، غیرمذهبی و عملیاتی شود، تخلف از نظر دادگاه ها، مساله ای کیفری تلقی خواهد شد و طبق قانون، قابل مجازات خواهد بود. تاریخ ایران، نادیده گرفتن این فتوا را دشوار می کند. مهمتر از همه آنکه با وجود کشته شدن 100 هزار نفر به واسطه استفاده عراق از تسلیحات شیمیایی علیه ایران، فتوای بنیانگذار جمهوری اسلامی مانع مقابله به مثل تهران در طول جنگ ایران- عراق شد. 

6- ایران هزینه سنگینی برای برنامه هسته ای پرداخته و متحمل تحریم های سخت چندجانبه و یکجانبه شده است. تحریم های اعمال شده علیه ایران بسیار فراتر از تحریم های اعمال شده علیه کره شمالی هستند که تسلیحات هسته ای دارد. واقعیت آن است که ایران هزینه ساخت بمب را از قبل پرداخت کرد اما، نه می خواهد و نه شاخصی شفاف برای نشان دادن عزمش در زمینه استفاده صلح آمیز از فن آوری هسته ای و عدم اشاعه هسته ای در اختیار دارد. 

7- آژانس بین المللی انرژی اتمی مدرکی دال بر حرکت برنامه هسته ای ایران به سمت تسلیحاتی نشدن پیدا نکرده است.