رزمایش مرکب ایران، چین، روسیه و چند نکته
به گزارش صدای ایران، سعید شهرابی فراهانی تحلیلگر مسائل سیاسی و بین المللی در یادداشتی نوشت: میان خبرهای منتشره در رسانه ها، موضوع برگزاری سومین رزمایش مرکب (که گاهی به اشتباه رزمایش مشترک خطاب می شود) به میزبانی ایران و با حضور نیروهای دریایی چین و روسیه با عنوان «کمربند امنیت دریایی ۲۰۲۲» در منطقه شمال اقیانوس هند از اهمیت خاصی برخوردار است.
حوزه ژئوپلیتیکی و ژئواستراتژیکی رزمایش نشان می دهد که جهت‌گیری کلان امنیتی جمهوری اسلامی ایران، بر پایه بهره برداری حداکثری از موقعیت ویژه کشور در جغرافیای منطقه ای در حال شکل گیری است. در صورت تحقق شرایط لازم و کافی، این جهت‌گیری می‌تواند یک نقش محوری برای جمهوری اسلامی ایران در «نظم بین المللی» یکصد سال آینده ایجاد نماید!
تمرکز رزمایش کمربند امنیت دریایی بر موضوع حفاظت از امنیت تجارت دریایی بین المللی در مسیر اصلی شرق به غرب و بالعکس؛ ناشی از برآوردهای قابل توجه برای ثبات امنیتی و توسعه اقتصادی است. به عبارت دیگر؛ پیشگامی و مشارکت سه کشور حاضر در این رزمایش مرکب؛ علاوه بر اینکه حاکی از تغییرات تدریجی و عمیق در سطح نظام بین الملل و توزیع قدرت است، برای سایر بلوک های قدرت نیز پیام‌هایی را در بر خواهد داشت. از جمله آن که جمهوری اسلامی ایران را نمی توان منزوی و محدود ساخت یا منافع ملی این کشور را با زد و بند با قدرتهای فرامنطقه‌ای نیمکره غربی به سادگی پایمال کرد.
با در نظر گرفتن یک چشم انداز متوسط نیز می توان دریافت ابتکاراتی مانند کمربند امنیت دریایی صرفاً در موضوع نظامی، امنیتی و ژئوپلیتیک باقی نخواهند ماند بلکه زمینه و بستری برای پی ریزی اقتصادهای رو به جلو است که از یک طرف تا شرق آسیا و از سوی دیگر به دروازه های اروپا می رسد ، از یک سمت تا عمق اوراسیا و از جهت دیگر تا شمال آفریقا امتداد پیدا می کنند و از قضا ایران در قلب این گستره متنوع قرار دارد. حال جای پرسش است که چگونه باید پیش نیازها و الزامات داخلی و خارجی این اَبَرپروژه را مهیا کرد؟ آیا در چارچوب تلاش ها برای اجرایی شدن این تحول بزرگ، نگاه منحصر شده به غرب می تواند تأمین کننده منفعت پایدار ایرانیان در یک قرن آینده باشد؟
با وجود انبوه مطالب روشنگرانه که با اقبال در افکار عمومی داخلی نیز مواجه می شوند؛ متاسفانه دیده می شود که برخی جریان های سیاسی تمایل شدیدی برای مصادره برنامه های کلان و راهبردهای ملی دارند تا در مواقعی مانند انتخابات، ثمره آن را برداشت کنند! تأسف‌آورتر اینکه عده ای احساس می‌کنند که در این رقابت غیرعقلانی؛ عقب مانده‌اند و چاره‌ای جز همصدایی با بیگانگان کینه‌جو و سرویس های اطلاعاتی خارجی – که بطور عجیبی در حال یارگیری و پول‌پاشی با هدف انحراف افکار عمومی از مسیر صحیح تحلیلی تحولات داخلی و خارجی هستند– ندارند و در این زمینه مسابقه مضحکی را با اپوزسیون وامانده و خارج‌نشین به راه انداخته‌اند!
تقلیل موضوع ارتقای روابط با کشورهای حوزه شرق کشور به «دلواپس نمایی» برخی جریانات سیاسی افراطی، پیچیدن موضع‌گیری‌های بی‌مبنا در زرورق قیاس های مع الفارق و فارغ از استدلال منطقی و عرضه آنها با داد و قال و جار و جنجال؛ نمی‌تواند در جهت خیرخواهی ملی و نفع عمومی باشد. قطعاً روابط هوشمندانه و حکیمانه با کشورهای دنیا اعم از شرق یا غرب؛ مستلزم استقرار ساز و کارهایی است که با قانون اساسی و اصول حاکمیتی نظام مقدس جمهوری اسلامی به ویژه در حوزه سیاست‌خارجی سازگاری داشته باشند. مسلم است تا زمانی که آمریکا در سودای اعاده سلطه خود در دوره پهلوی یا انگلستان در خیال بازگشت به عهدنامه‌های ننگین دوره قاجار به سر می برند؛ جمهوری اسلامی ایران سودی در برقراری این گونه روابط یکطرفه نخواهد داشت.
در اینجا مناسب است به طراحان بازی‌های روانی نیز تذکر داده شود که تبلیغات زودرس برای انتخابات‌های پیش رو علاوه بر اینکه جزء تخلفات قابل پیگیری به شمار می‌روند، یک استراتژی فول هم محسوب می شوند. چه بسا که سرکنگبین صفرا فزوده و چه بسا که سحر ساحر به خودش اصابت کرده است.
انتهای پیام/
