بیمارستان روزبه

به گزارش صدای ایران اين بيمارستان در منطقه ۱۱ شهرتهران واقع شده و بيمارستاني دانشگاهی – آموزشی است كه در سال 1319با ظرفيت 165 تخت ثابت, تأسيس, و در حال حاضر 205 تخت داير دارد 
در سال ۱۳۱۹ بیمارستان شماره یک شهرداری ضمیمه دانشکده پزشکی تهران گردید و به نام بیمارستان روزبه موسوم گردید. جنب آن ساختمان تیمارستانی بود که متعلق به شهرداری بود. بیمارستان در آن زمان شامل قسمتهای زیر بود: بخش جراحی، بخش بیماریهای مغز و پی، درمانگاه جراحی و داروخانه. درسال ۱۳۴۴ بخش جراحی تعطیل شد و بجای ان بخش پزشکی و درمانگاه پزشکی دائر گردید. در سال ۱۳۲۸ بخش بیماریهای مغز و پی و و درمانگاه جراحی به بیمارستان هزارتختخوابی و بخش پزشکی به بیمارستان وزیری منتقل شد. و بیمارستان مجدداً به شهرداری واگذار شد. و بیماران تیمارستان نیز به این قسمت منتقل شدند و در عوض باغ تیمارستان به دانشکده پزشکی واگذار گردید. در بیمارستان روزبه حدود دو سال برای معالجه معتادین به افیون بخشی با ۲۰ تخت دائر بود که اداره ان با دانشکده نبود و به نام بیمارستان تعاون نامیده می شد. بخش بیماریهای روانی از فروردین ۱۳۲۹ در بیمارستان هزارتختخوابی تاسیس شد و در تاریخ ۴ مهر ۱۳۳۰ به محل فعلی بیمارستان روزبه (که قبلاً بیمارستان تعاون بود) انتقال یافت که شامل دو قسمت مردانه و زنانه با ۴۵ تخت و یک درمانگاه بود. در ۱۳۳۷ انجمن بهداشت روان با همکاری دانشکده پزشکی بودجه ساختمان جدید را تامین و بنای نهادند. و در سال ۱۳۳۹ بخشهای روانی به ساختمان جدید با یکصد منتقل گردید. این بیمارستان در خیابان کارگر جنوبی قراردارد.
آدرس : 
تهران – خیابان کارگر جنوبی- نرسیده به میدان قزوین
تلفن : 
, 02155419152, 02155419153, 02155419154, 02155419155, 02155424540, 02155424541, 02155424542, 02155424543

تعداد تخت :
201

بخش های بستری :
ENT-ICU جنرال-اطفال-پوست-زنان و زایمان-جراحی عمومی-جراحی مغز و اعصاب -داخلی -داخلی اعصاب ( نورولوژی )-عفونی -فوق تخصصی ـ داخلی روماتولوژی-فوق تخصصی ـ داخلی ریه-فوق تخصصی ـ اطفال نوزادان-CCU-POST CCU و قلب-مسمومین-ICU مسمومین-سم زدایی-ارتوپدی

بخش های ستاره دار :
تخت اورژانس-تحت نظر اورژانس

بخش های کلینیکی :
درمانگاه اعصاب و روان ( روانپزشکی )-درمانگاه اورژانس(سایر متخصصین)-درمانگاه داخلی اعصاب ( نورولوژی )-درمانگاه فوق تخصصی ـ اطفال روانپزشکی-درمانگاه گفتار درمانی-سایر(ارزیابی های روانشناختی )-سایر(درمانگاه گروه درمانی)-سایر(درمانگاه روان درمانی فردی )-سایر(رواندرمانی شناختی رفتاری)-سایر(درمانگاه SEXدرمانی)-درمانگاه رفتار درمانی-سایر(درمانگاه حافظه)-سایر(درمانگاه شوک درمانی)-درمانگاه کاردرمانی-کلینیک ویژه روانپزشکی-کلینیک ویژه درمانگاه اطفال

بخش های پاراکلینیک :
درمانگاه اعصاب و روان ( روانپزشکی )-درمانگاه اورژانس(سایر متخصصین)-درمانگاه داخلی اعصاب ( نورولوژی )-درمانگاه فوق تخصصی ـ اطفال روانپزشکی-درمانگاه گفتار درمانی-سایر(ارزیابی های روانشناختی )-سایر(درمانگاه گروه درمانی)-سایر(درمانگاه روان درمانی فردی )-سایر(رواندرمانی شناختی رفتاری)-سایر(درمانگاه SEXدرمانی)-درمانگاه رفتار درمانی-سایر(درمانگاه حافظه)-سایر(درمانگاه شوک درمانی)-درمانگاه کاردرمانی-کلینیک ویژه روانپزشکی-کلینیک ویژه درمانگاه اطفال


بیمارستان روزبه تهران یکی از بیمارستان های تخصصی اعصاب و روان در تهران می باشد. این بیمارستان در دی ماه 1325 به بهره برداری رسید. این بیمارستان در حال حاضر دارای 204 تخت ثابت می باشد.

 

نوع بیمارستان : 
دولتی – دانشگاه علوم پزشکی و خدمات
تخصص بیمارستان : 
تخصصی اعصاب و روان
نهاد ها و بیمه های طرف قرارداد با:
• بیمه های سلامت (روستائی، کارکنان دولت، سایر اقشار اتباع خارجی، همگانی و ایرانیان) • تأمین اجتماعی • کمیته امداد امام خمینی (ره) • هواپیمائی هما • بانک تجارت • شهرداری

سیستم نوبت دهی:
• تلفنی : 5 الی 02155419151
• اینترنتی : ندارد
• اس ام اس : 30002728

دسترسی به خطوط BRT و مترو :
دسترسی به مترو : ایستگاه میدان منیریه خط 3
دسترسی به BRT : خط راه آهن تجریش
فضای استراحت و تفریحی در بیمارستان : 
ندارد
خدمات ویژه و خدمات تخصصی بیمارستان : 
ندارد
بخش رسیدگی به شکایات :
 55419151 021 و بعد از وصل شدن شماره گیری عدد 5
ساعات ملاقات:
همه روزه از ساعت 14 تا 16

درمانگاهها : 
درمانگاه اعصاب و روان ( روانپزشكي )-درمانگاه اورژانس-درمانگاه داخلي اعصاب ( نورولوژي )-درمانگاه فوق تخصصي ـ اطفال روانپزشكي-درمانگاه گفتار درماني-ساير(درمانگاه تست هوش )-ساير(درمانگاه گروه درماني)-ساير(درمانگاه روان درماني فردي )-ساير(درمانگاه خانواده درماني )-ساير(درمانگاه SEXدرماني)-درمانگاه رفتار درماني-ساير(درمانگاه حافظه)-ساير(درمانگاه شوك درماني)-درمانگاه كاردرماني
تاریخچه:
مقدمه:

با توجه به رشد و ظهور مدرنیزاسیون از اواسط قرن هجدهم د راروپا و سر و تحول فکری در همین دوران مخصوصا در کشورهای غربی و ارتباطاتی که ایرانیان با دانش و فرهنگ غربیی مکرر برقرار مي‌کردند چه با فرستادن دانش‌آموختگان به کشورهای غربی و چه با دعوت از مستشاران، مهندسان، پزشکان و اساتید سایر حوزه‌ها اقدامات مهمی در زمینه‌هاي علمی برای هم شکل شدن با کشورهای مدرن غربی صورت گرفت. و این تنها با ایجاد تعامل دانش و همچنین بازگشت این دانش آموختگان از خارج به داخل ایران و انتقال علم و فن روز به ایران فراهم مي‌شد. روان پزشکی در کنار سایر علوم دیگر از این امر مستثنی نبود.

تاریخچه کلی :
در گذشته‌ي نه چندان دور؛ دیوانگان موجودات ناخواسته‌ای شمرده مي‌شدند که گرچه گاهی تاثر و تاسف مردم را بر مي‌انگیختند، اکثرا انان را مایه‌ي سر افکندگی و شرمساری مي‌دانستند. گاهی نیز موجب تعجب و تحیر و یا اسباب خنده و تفریح مردم بودند. در همه حال دیوانگان افراد مزاحمی به حساب مي‌امدند که در اجتماع، محل و موقع نداشتند و از جامعه رانده مي‌شدند. دارالمجانین‌ها و تیمارستان‌ها نیز در ابتدای آن طور که مرحوم دکتر رضاعی و دکتر نظام در شرح مشاهدات خود نوشته اند، این موجودات مطرود، روزها در کوچه و بازار ویلان بودند و سرگردان پرسه مي‌زدند و در شب‌هاي سرد زمستان به اطراف دکانهای نانوایی و حمام‌هاي عمومی پناه مي‌بردند(داویدیان، 1387: 36).

در حوالی 1293 حوادث ناگواری در تهران رخ داد که بر اثر این پیشامدها شهربانی وقت به فکر جمع آوری بیماران روانی از سطح شهر افتاد و در نتیجه در همان سال در بیمارستان دولتی (بیمارستان سینای کنونی) در طول دالانی تنگ و تاریک که باغچه بیمارستان را به حیاط عقب مربوط مي‌ساخت، چهار اطاق بسیار کوچک با در و پنجره آهنی ساختند و چند نفر از دیوانگان ناآرام را در آن مکان جای دادند. وقوع حادثه اسف بار دیگری سبب شد که این بیماران از بیمارستان دولتی نیز رانده شوند و نگهداری این بیماران رسماً به شهربانی واگذار گردید. و چون شهربانی محلی برای نگهداری مجانین در اختیار نداشت، اجرای این امر به تأخیر افتاد(داویدیان1387، صادقی 1390).

در سال 1297 هجری شمسی برای نگهداری مجانین (اصطلاحی که در متون آن زمان مورد استفاده قرار گرفته) قطعه باغی به وسعت چهارهزارمترمربع واقع در اکبرآباد به نام دارالمجانین زیر نظر شهربانی اختصاص داده شد. در نوشته‌هاي شادروان استاد حسین رضاعی و شادروان استاد دکتر عبدالحسین نیرسپاسی از وضعیت نابسامان دارالمجانین و یا تیمارستان آن زمانه به گستردگی یاد شده است(میر سپاسی، 1390: 18).

]باغ اکبر آباد[ به جای بدهی منیع الدوله زنجانی که برادران آقامحمدهاشم و آقا محمدباقر، صرافان زنجانی، ضمانت بدهی او را به دولت کرده بودند، به دولت منتقل شد. و رییس شهربانی وقت که در صدد تهیه محلی برای نگهداری دیوانگان بود، آن را به دارالمجانین اختصاص داد و بیماران را از بیمارستان دولتی تحویل گرفته به باغ اکبرآباد منتقل کرد.

در این باغ ساختمان دو طبقه‌ای وجود داشت مشتمل بر چهار اطاق در طبقه فوقانی و چهار اطاق در طبقه زیرزمین. یکی از اطاق‌هاي زیرزمین را تبدیل به پنج سلول تنگ و تاریک یک در دو متر کرده بودند. و بیماران تحریکاتی را در آن جای مي‌دادند. که بسیار مرطوب و تاریک و رقت آور بود. یک اطاق دیگر را برای آشپزخانه و یکی را انبار هیزم و چهارمی را جایگاه مریض معین کرده بودند. اطاق بالا را نیز که اطاق‌هاي پنجره دار بزرگی بود به 28 سلول کوچک یک در دو متر تقسیم و درهای آن را تیغه کرده فقط سوراخ‌هاي کوچکی برای روشنایی گذاشته بودند و برای هر یک از این سلول‌ها سوراخ مستراحی ساخته و راه‌هاي آن به زیرزمین رفته و بالاخره وارد چاه آشپزخانه مي‌شد. قریب 26مرد و 16زن بیمار در این محوطه به طور مختلط به سر مي‌بردند. یک نفر آجودان و سه نفر آژان مأمور نگهداری و پرستاری از این بیماران بودند. کلاً 14 تومان در روز بطور مقاطعه برای خوراک بیماران داده مي‌شد. به علت کیفیت بد غذا و مأکول نبودن، غالباً بیماران غذایشان را دور مي‌ریختند و سگ‌هاي ولگرد از دیوارهای کوتاه و خراب تیمارستان وارد شده شکمی از عزا در مي‌آوردند. تخت خواب یا رخت خوابی وجود نداشت. بیماران بر روی زیلوهایی که هم فرش بود و هم رخت خواب به سر مي‌بردند. حمام و سلمانی و رخت شوی خانه و تنظیف بیماران نیز اصولاً وجود خارجی نداشت. وضع ناگوار فوق تا سال 1300 زمان صدارت سید ضیاءالدین طباطبایی که علاوه بر رییس الوزرایی، ریاست عالیه شهرداری را بر عهده داشت و کفالت آن را به آقای مختارالملک صبا واگذار کرده بود هم چنان ادامه داشت. در آن هنگام، ضمن بازدید وزراء از مؤسسات خیریه، مقرر گردید که دارالمجنانین از شهربانی به شهرداری منتقل و تحت نظارت بهداری شهرداری اداره شود. لذا آقای دکتر احیاءالدوله شیخ مأمور گردید که تیمارستان را از شهربانی تحویل گرفته ضمیمه بهداری نماید. در این اوان آقای دکتر حکیم اعظم به تصدی شهرداری منصوب شد با ملاحظه وضع اسف بار تیمارستان، تصمیم گرفت اصلاحاتی انجام دهد یک نفر مدیر و یک نفر ناظم در تیمارستان گمارد و تعدادی پرستار استخدام کرد. هفتاد تخت خواب چوبی و معدودی پتو تهیه و سیم کشی برق انجام گرفت. لباس برای بیماران تهیه شد و ساختن حمام و سلمانی و داروخانه پیش بینی شد. غل و زنجیرهای تبدیل به قفل‌هاي مخصوص آهنی شد. با گذر زمان به تدریج بر تعداد بیماران بستری نیز افزوده مي‌شد. درنتیجه، مشکل تنگی جا مشکل دیگری بود که بر مشکلات موجود اضافه مي‌شد و لذا ابتدا سه خانه‌ای که در قسمت شمال غرب تیمارستان بود خریداری شد و پس از اندک زمانی هزار متر زمینی که در قسمت شرق واقع شده بود، نیز خریداری و ضمیمه تیمارستان گردید. در آن زمان تعداد بیماران بستری در حدود 150 نفر بود که این تعداد در سال 1316 به 200 نفر رسید. از بدو تأسیس تیمارستان در سال 1297 شمسی، شادروان دکتر پزشکیان به سمت رییس و پزشک تیمارستان برگزیده شد و تا تاریخ بازنشستگی در سال 1319 متوالیاً و بدون انقطاع در این سمت انجام وظیفه مي‌کرد و چهار سال بعد در سن هفتاد سالگی بدرود حیات گفت.

در سال 1308 تعداد 98 تن از محصلین رشته‌هاي مختلف تحصیلی که در امتحان اعزام به خارج قبول شده بودند برای تحصیلات عالی به خارج اعزام شدند. دکتر حسین رضاعی، دکتر ابراهیم چهر رازی و دکتر عبدالحسین میرسپاسی، سه تن از محصلین اعزامی بودند که تحصیل خود را در کشور فرانسه به پایان رساندند و در بازگشت در رشته‌هاي مربوطه مشغول خدمت شدند. دکتر حسین رضاعی و دکتر عبدالحسین میرسپاسی در رشته بیماری‌هاي روانی و دکتر ابراهیم چهرازی در رشته بیماری مغز و پی.

آن سال‌ها مصادف بود با سال‌هاي جنگ جهانی دوم. اشغال کشور توسط قوای متفقین و حوادث سیاسی و تنگناهای اقتصادی حاکم بر کشور، بر امور اداری و آموزشی دانشگاه نیز تأثیر گذاشته بود و در طی این سالها تغییر یا پیشرفت چشمگیری در امر آموزش روان پزشکی پدید نیامد. بخش یا بیمارستان برای بیماران روانی وجود نداشت و آموزش بالینی و کارآموزی بر بالین بیمار انجام نمی گرفت. و آموزش روان پزشکی منحصر به تدریس دروس نظری در سال پنجم به صورت یک ساعت در هفته در تمام طول سال بود.
در سال 1316 شادروان دكتر حسين رضاعي و يك سال بعد شادروان دكتر عبدالحسين ميرسپاسي پس از تحصيل در رشته روانپزشكي در اروپا به ايران مراجعت كردند و در تيمارستان استخدام شدند و كمر همت به جلب توجه مسئولين وقت و مردم به وضع تيمارستان و بيماران رواني بستند و كوشيدند وضع نابسامان آن را تغيير داده، بصورت مؤسسه‎اي درماني و آبرومند درآوردند. در سال 1319 كرسي بيمارستان رواني در دانشكده پزشكي ايجاد شد و كوشش هایي براي پيوستن تيمارستان شهرداري به دانشگاه تهران صورت گرفت اما ناموفق بود. آموزش روانپزشكي در آن سال‌ها منحصر به تدريس دروس نظري توسط شادروان دكتر رضاعي بود و شادروان دكترميرسپاسي سالي يك يا دو بار دانشجويان را براي آموزش باليني به تيمارستان شهرداري هدايت مي‎نمودند.


تاریخچه :
در سال 1325 محل فعلي بيمارستان روزبه در اختيار تيمارستان درآمد و بخشي بنام بخش پلي‎كلينيك در آن محل ايجاد گرديد. در سال 1329 يك بخش 30 تختخوابي در بيمارستان امام خميني فعلي و هزار تختخوابي سابق احداث و در تاريخ 4/7/1330 همين بخش به محل فعلي بيمارستان روزبه انتقال يافت. و بدين ترتيب بيمارستان روزبه رسماً به دانشگاه تهران پيوست گرچه‎ تا سال 1338 قسمتي از آن همچنان متعلق به شهرداري بود و تحت عنوان تيمارستان شهرداري فعاليت مي‎كرد كه در اين سال تشكيلات تيمارستان شهرداري به امين آباد شهر ري منتقل و بيمارستان رواني رازي نام‎گذاري شد و تمامي فضاي بيمارستان روزبه در اختيار دانشگاه تهران قرارگرفت. در سال 1334 احداث اولين واحد بيمارستان رواني در باغ اين بيمارستان آغاز گرديد. در نتيجه در سال 1335 بيمارستان روزبه شامل بخش‎هاي رواني 1 و 2 شد. در سال 1339 بيمارستان تجديد بنا و بخش‎هاي مردانه 2 و 3 و زنانة 1 و 2 فعلي در آن احداث گرديد و در تاريخ 21/6/1339 با بهره برداري از بناهاي جديد گنجايش بيمارستان به 100 تختخواب رسيد.

در تاريخ 22/5/1349 بعلت انحلال بيمارستان وزيري موقتاً بخش اعصاب به بيمارستان روزبه انتقال يافت و تعداد بيست تختخواب از يكصد تختخواب بخش‎هاي رواني به بخش اعصاب واگذار گرديد كه 10 تختخواب به مردان و 10 تختخواب به زنان اختصاص داده شد و بخش‎هاي الكتروشوك و الكتروانسفالوگرافي در بيمارستان روزبه راه‎اندازي شد.

در سال 1353 بيمارستان داراي يك بخش زنانه و دوبخش مردانه و يك بخش داخلي اعصاب بود و قسمت كاردرماني در زير زميني واقع در بخش مردانه 3 فعلي فعاليت مي‎كرد و از اطاقي جنب نگهباني بعنوان درمانگاه استفاده مي‎شد و بيماران در آنجا ويزيت مي‎شدند. در سال 1355 توسط خانم دكتر نوشيرواني يك بخش با ظرفيت 30 تخت ساخته شد و به بيماران رواني اختصاص يافت و گنجايش بيمارستان به 130 تختخواب افزايش پيدا كرد. در سال 1355 بخش كاردرماني ساخته شد و طبقه فوقاني آن نيز به روانشناسي اختصاص يافت

در سال 1356 بخش اعصاب منحل و به بيمارستان امام خميني (ره) فعلي انتقال يافت و ظرفيت بيمارستان با 130 تختخواب كاملاً به بيماران رواني اختصاص يافت. در همين سال ساختماني در دو طبقه براي بخش و كتابخانه احداث گرديد. در سال 1358 با اختصاص 20 تختخواب به كودكان گنجايش بيمارستان به 150 تختخواب افزايش پيدا كرد اما در سال 1360 بخش كودك منحل و به بخش زنانه تبديل گرديد. در سال 1370 ساختماني جديدي براي دفتر پرستاري و كتابخانه ساخته شد و در سال 1371 كتابخانه قديمي به صورت بخش اورژانس با ظرفيت 15 تختخواب راه‎اندازي گرديد و تعداد تخت‎هاي بيمارستان به 165 تختخواب افزايش پيدا كرد.

در اواخر سال 1379 بخش اعتياد با 13 تخت به جاي بخش مردانة 4 شروع به كاركرد و از اواسط سال 1382 «مركز ملي تحقيقات اعتياد ايران» پس از بازسازي قسمتي از ساختمان قديم بيمارستان فارابي افتتاح گرديد و درمانگاه سرپائي آن براي درمان معتادان شروع به كار نمود.

در سال 1382 طبقه فوقاني بخش روانپزشكي كودك و نوجوان به همت جناب آقاي كرمانيان احداث و به بيمارستان روزبه اهداء گرديد. بخش فوق به عنوان بخش دختران روانپزشكي كودك و نوجوان در تاريخ 20/11/83 با حضور رياست محترم دانشگاه بطور رسمي افتتاح گرديد. بیمارستان روزبه در زمینه به مساحت 22000متر مربع در مرکز شهر تهران بنا شده است که اولین مرکز درمانی و آموزشی بیماران روانی است. این بیمارستان با بیش از 70 سال سابقه در زمینه‌ي بیماریهای روانپزشکی بیشترین نقش را در تربیت روانپزشکان، در کشور را بر عهده داشته است.


در سال ۱۳۱۹ بیمارستان شماره یک شهرداری ضمیمه دانشکده پزشکی تهران گردید و به نام بیمارستان روزبه موسوم گردید.

جنب آن ساختمان تیمارستانی بود که متعلق به شهرداری بود.

بیمارستان در آن زمان شامل قسمت‌های زیر بود:

بخش جراحی، بخش بیماری‌های مغز و پی، درمانگاه جراحی و داروخانه.

در سال ۱۳۴۴ بخش جراحی تعطیل شد و بجای ان بخش پزشکی و درمانگاه پزشکی دائر گردید.

در سال ۱۳۲۸ بخش بیماری‌های مغز و پی و و درمانگاه جراحی به بیمارستان هزارتختخوابی و بخش پزشکی به بیمارستان وزیری منتقل شد؛ و بیمارستان مجدداً به شهرداری واگذار شد؛ و بیماران تیمارستان نیز به این قسمت منتقل شدند و در عوض باغ تیمارستان به دانشکده پزشکی واگذار گردید.

در بیمارستان روزبه حدود دو سال برای معالجه معتادین به افیون بخشی با ۲۰ تخت دائر بود که اداره ان با دانشکده نبود و به نام بیمارستان تعاون نامیده می‌شد.

بخش بیماری‌های روانی از فروردین ۱۳۲۹ در بیمارستان هزارتختخوابی تأسیس شد و در تاریخ ۴ مهر ۱۳۳۰ به محل فعلی بیمارستان روزبه (که قبلاً بیمارستان تعاون بود) انتقال یافت که شامل دو قسمت مردانه و زنانه با ۴۵ تخت و یک درمانگاه بود.

در ۱۳۳۷ انجمن بهداشت روان با همکاری دانشکده پزشکی بودجه ساختمان جدید را تأمین و بنای نهادند؛ و در سال ۱۳۳۹ بخش‌های روانی به ساختمان جدید با یکصد منتقل گردید.


ریاست بیمارستان از آغاز تا کنون :
رياست بيمارستان تا سال 1349 بعهده شادروان دكتر عبدالحسين ميرسپاسي و از آن سال به بعد و به دنبال بازنشستگي استاد مسئوليت اين مهم به عهده اساتيد زير بوده است.

1349 – 1339 دكتر عبدالحسين ميرسپاسي

1351 –1349 دكتر هاراطون داويديان

1355 – 1351 دكترجواد نوربخش

1357 – 1355 دكتر عزالدين معنوي

1360 – 1357 دكتر هاراتون داويديان

1362 – 1360 دكتر منوچهر مدرس نراقي

1365 – 1362 دكتر سيروس ايزدي

1366 – 1365 دكتر محمدرضا عباسي

1368 – 1366 دكتر محمد صنعتي

1370 – 1368 دكتر محمدرضا محمدي

1375 – 1370 دكتر سيد علي احمدي ابهري

1380 – 1375 دكتر حميدرضا نقوي

1382 - 1380 دكتر همايون اميني

1382 تا 1392 دكتر مهدي تهراني‌دوست

1392 تا 1397دکتر سید حمیدرضا نقوی

1397 تاکنون دکتر سید طه یحیوی
مديران گروه روانپزشكي
دكتر سيدعلي احمدي ابهري از سال 1370 تا 1375

دكتر حميدرضا نقوي از سال 1375 تا 1379

دكتر محمدرضا محمدي از سال 1379 تا 1386

دكتر عمران محمد رزاقي از سال 1386 تا 1390

دکتر مهدی تهرانی دوست از سال 1390 1391

دكتر عمران محمدرزاقي از سال 1391 تا 1393

دکتر سیدحمیدرضا نقوی، از مهر سال 1393 تا 1397

دکتر ونداد شریفی از 1397 تا...

بخشهای بستری:

بیمارستان روزبه دارای سه بخش مردان( بخش یک مردان، بخش دو مردان و بخش برنا مردان) سه بخش زنان( بخش یک زنان، بخش دو زنان و بخش برنا زنان ) دو بخش اطفال (دختران و پسران) بخش نوروسایکیاتری و سالمندی (پندار) و بخش سوء مصرف مواد مخدر است و در مجموع دارای ظرفیت 189 تخت است.

بخشهای سرپایی:

بیمارستان روزبه دارای درمانگاه بزرگسال، اطفال، نورولوژی، بخش روان درمانی و روانشناسی و همچنین بخش توان بخشی ورزشی است.

خدمات ارائه شده در این بخشها:

1-     خدمات PSG- EMG-EEG-  تزریق بوتاکس-LP

2-     ورزش درمانی، ارزیابی روانشناسی حافظه

3-     داروخانه، تست هوش، تست شخصیت و حافظه

4-     درمانگاه سکس تراپی_ بیش فعالی- سالمندان

بخش اورژانس بیمارستان روزبه:

اورژانس روزبه اولین اورژانس روان پزشکی در کشور است که دارای تعداد تخت های 16  است


تاریخچه پرستاری :
از بدو تأسيس بخش بيماري هاي رواني در بيمارستان هزار تختخوابي در سال 1329 و در طي سال هاي دشوار كمبود پرستار، خانم برنجي در سمت ناظمه فني به همراه دو پرستار فارغ التحصیل و شش خدمتکار در اين بخش شروع به کار کرد و با جديت كم-نظيري اداري امور پرستاري را به عهده داشت اما هنوز مشکلات برای استخدام پرستاران کار آزموده به دلیل جذب فارغ التحصیلان آموزشگاه‌هاي پرستاری در بیمارستان‌هاي عمومی و عدم تمایل آنان برای کار در این مرکز وجود داشت. با تمام این مشکلات بودند کسانی که خدمت کردن به بیماران روان را با طیب خاطر پذیرفتند و از بدو تاسیس بیمارستان تا پایان مدت خدمتشان صادقانه، با صمیمیت و احساس مسئولیت به وظایف حرفه‌ای و انسانی خود عمل کردند. اینان عبارت بودند از خانم سیدی، خانم زهرا باز قلعه‌ای، خانم قناعتی نخستین پرستاران زن و آقایان ابوالحسنی، شوشتری و اسمعیلی نخستین پرستاران مرد. با گذشت زمان، بر تعداد پرستاران بیمارستان روزبه اندک اندک افزوده شد و در سال 1338 تعداد پرستاران به 16 تن رسید. عليرغم افزایش تعداد پرستاران، مشکل فقدان پرستار روان آموزش دیده، همچنان مطرح بود. پس از بازنشسته شدن خانم برنجی، در سال 1339، از آنجا که ساختمان جدید از دو بخش مجزا از هم تشکیل شده بود، آقای دکتر رضاعی، از دانشکده پزشکی تقاضای داشتن دو ناظمه فنی را نمود و متعاقبا˝ دانشکده پزشکی دو نفر از پرستاران آزموده خود، خانم مهر و خانم مختاری را برای تصدی سمت‌هاي مزبور به بیمارستان معرفی كرد که هر دو نفر تا زمانی که اداره امور پرستاری در سال 1346 به پرستاران فارغ التحصیل سپرده شد به خدمت خود در بیمارستان ادامه دادند.
تأسیس آموزشگاه پرستاری روان :
با آمادگی که وزارت بهداری برای اصلاح وضع بهداشت روانی کشور از خود نشان مي‌داد، سازمان جهانی بهداشت در اواخر سال 1338 یک یا دو ماه پس از ورود دکتر باش به ایران، یکی از مربیان پرستاری روان خود را به نام خانم "زیمرمن" مامور خدمت در ایران نمود.

وزارت بهداری خانم عالی نژاد، که یکی از پرستاران فارغ التحصیل آموزشگاه پرستاری بود و دوره پرستاری بهداشت عمومی را در بیروت گذرانده بود و بنا به دعوت آقای دکتر رضاعی با سمت سرپرست امور پرستاری، مشغول خدمت در بیمارستان روزبه شده بود را برای دائر کردن کلاس‌هاي تربیت روان پرستار دعوت به همکاری با خانم زیمرمن نمود. با تلاش‌هاي دکتر رضاعی و جلساتی که با نمایندگان وزارت بهداری و دانشکده پزشکی تشکیل شد، در نهایت نسبت به تاسیس آموزشگاهی برای تربیت روان پرستار توافق بعمل آمد. بال شرقی بیمارستان جدیدالحداث روزبه به آموزشگاه اختصاص یافت و ریاست آموزشگاه به آقای دکتر محمدگیلانی واگذار شد و سرپرستی برنامه‌هاي آموزشی را خانم زیمرمن و خانم عالی نژاد به عهده گرفتند.

برنامه آموزش طوری طرح ریزی شد که هم پرستاران فارغ التحصیل آموزش گاههای پرستاری کشور و هم بهیاران بتوانند از آن استفاده کنند. دوره پرستاری روان برای فارغ التحصیلان پرستاری یک سال و برای بهیاران 2 الی 6 ماه در نظر گرفته شد.

نخستین دوره کلاس‌هاي یک ساله با شرکت 16 نفر از فارغ التحصیلان آموزشگاه‌هاي عالی پرستاری که در استخدام بیمارستان روزبه در آمده بودند در آبان ماه 1339 آغاز شد و در آبان ماه سال بعد خاتمه پذیرفت. پس از آن 20 نفر از بهیاران فارغ التحصیل بنگاه حمایت مادران، مقدمات پرستاری روان را در یک دوره 6 ماهه آموزش دیدند و از مهر ماه سال 1341 در بیمارستان روزبه مشغول خدمت شدند.

وزارت بهداری که به اهمیت پرستاری روان پی برده بود، در سال 1339 واحدی را در اداره بهداشت برای پرستاران روان بنیان نهاد و تصدی آن را به یکی از پرستاران کار آزموده خانم ناصره ربوبی سپرد. در سال 1340، در انجمن پرستاری نیز کمیته پرستاری روان تشکیل شد. همچنین خانم عالی نژاد، نگارش کتابی را در باب پرستاری روانی آغاز کرد که در سال 1344 انتشار یافت.

آموزشگاه پرستاری روان در اواخر سال 1346 به دلیل مرتفع شدن نیاز نسبت به پرستاران در این مرکز و همچنین کاهش تعداد دانشجویان پرستاری منحل شد.

دانشکده پزشکی، به منظور اصلاح امور پرستاری بیمارستان‌هاي آموزشی، تصمیم داشت امور پرستاری بخش‌ها را به تدریج به پرستاران فارغ التحصیل بسپارد. اصلاحات را از بیمارستان روزبه که تجربه کاری با پرستاران کار آزموده را کسب کرده بود آغاز نمود و سرپرستاران را از بین کسانی برگزیدند که اصول پرستاری روان را در آموزشگاه پرستاری فرا گرفته بودند که عبارت بودند از: خانم پرتوی، خانم معافی زاد، خانم مدامی، خانم اتقائی، خانم مسنن زاده، خانم ببری، خانم رادو، خانم اکونومی. سرپرستی امور پرستاری روان بیمارستان نیز به خانم بصیرالعلومی که از پرستاران با اطلاع و با تجربه بود، سپرده شد.

همراه با سرپرستاران، پرستاران دیپلمه نیز به تعداد 32 نفر مامور خدمت در بیمارستان روزبه شدند. به علاوه دانشجویان پرستاری مانند سابق برای کار آموزی به بیمارستان معرفی مي‌شدند و همیشه اوقات 15 نفر در بخش‌ها حضور پیدا مي‌کردند. به این ترتیب علاوه بر اینکه امور پرستاری بیمارستان تماما˝ توسط پرستاران فارغ التحصیل و آموزش دیده انجام مي‌گرفت، تعداد آنان نیز از سال 1337 به بعد، به حد نصاب استاندارد رسید، به این معنی که نسبت پرستار به بیمار در کل، یک به دو شده بود و در 24 ساعت، با محاسبه سه نوبت کاری هشت ساعته، تعداد آنها به یک ششم تعداد کل بیماران بستری مي‌رسید.

در ابتدا پرستاران مزبور مدت چهار ماه در کلاس‌هاي فشرده‌ای که برای آنان ترتیب داده شده بود شرکت کردند. . کار آموزی بالینی را در بخش‌هاي تحت نظر روسای بخش به انجام رساندند و تا پایان یک سال پرستاری و مراقبت از بیماران روانی را به گونه‌ای رضایت بخش فرا گرفتند. به علاوه سرپرستاران در جلسات معرفی و معاینه بیمار در بخش‌ها که با حضور رزیدنت‌ها صورت مي‌پذیرفت، به گونه‌ای فعال شرکت مي‌کردند.


اولین ها :
با توجه به اینکه بیمارستان روزبه اولین بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی در زمینه‌ي بیماری‌هاي اعصاب و روان در ایران است لذا چیزی غیر قابل تصور نیست که در خیلی از زمینه‌هاي دیگر نیز اولین مرکزی باشد که خیلی از فعایت‌هاي درمانی و پژوهشی در کشور را در این حوزه را شروع کرده باشد.

اولین استاد کرسی بیماری‌هاي روانی در ایران :
جناب آقای دکتر رضاعی در سال 1319

اولین کتاب درسی روان پزشکی برای دانشجویان پزشکی :
مرحوم جناب آقای دکتر رضاعی در سال 26-1325 تهیه و تنظیم و به چاپ رساند. این کتاب در قطع وزیری 150-100 صفحه شامل تاریخچه مختصر بیماری‌هاي روانی و شرح بیماری‌هایی مانند پسیکاستنی، نوراستنی، ملانکولی، مانی، جنوب جوانی، هیستری، هذیان، پارالیزی ژنرال و چند بیماری دیگر.

البته اهمیت و مزیت منحصر به فرد این کتاب این است که مطالب مندرج در آن جنبه ترجمه از متون خارجی را نداشته است بلکه ضمن استفاده از منابع خارجی در انتخاب موضوع مباحث و نگارش شرح حال بیماران و توصیف سیماری بالینی و سیر و تحول بیماری ها، مبنا را بر مشاهدات و تجارب بالینی خویش قرار داده، اصالتی به آن بخشیده اند.
اولین بخش بیماری‌هاي روانی در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران
در سال 1329 بر اثر مساعی و پافشاری‌هاي استاد، مرحوم دکتر رضاعی، شورای دانشکده پزشکی دانشگاه تهران که ریاست آن در آن سال با مرحوم دکتر جهانشاه صالح بود، با پیشنهاد تأسیس بخش بیماری‌هاي روانی موافقت کرد و طبقه همکف بال شرقی بیمارستان امام خمینی که در آن زمان به بیمارستان هزار تختخوابی معروف بود، برای این کار اختصاص یافت.
اولین دسیتار رشته روان پزشکی در ایران :
پس از درج آگهی استخدام دستیار برای بخش بیماری‌هاي روانی در روزنامه‌ها و انجام ثبت نام و برگزاری امتحان ورودی، در تاریخ 11 مرداد ماه سال 1329 مرحوم، جناب آقای دکتر هاراطون داویدیان به عنوان نخستین دستیار رشته روان پزشکی مشغول خدمت در دانشکده پزشکی شدند.
اولین مرکز آموزشی بیماری ‌هاي روانی در ایران :
در تاریخ چهارم مهر ماه سال 1330 اولین مرکز آموزشی روان پزشکی در ایران در بیمارستان روزبه بنیان نهاده شد.
اولین دستگاه غش انگیز در ایران (Electro Convulsive Therapy)
ایجاد غش مصنوعی به منظور درمان بیماران مبتلا به اسکیوفرنی، نخستین بار در سال 1933 به فکر فن مدونا خطور کرد، از آنجا که در آن سال بر اساس مشاهدات بالینی، اعتقاد بر این بود که بیمار صرعی دچار اسکیزوفرنی نمی شود و بالعکس، فن مدونا چنین استدلال کرد که بین این دو بیماری باید تناقضی باشد و حملات تشنجی باید مانع پیدایش اسکیزوفرنی و یا دافع آن باشد و از این رو در صدد آن بر آمد تا برای ایجاد حملات تشنجی وسیله‌ای بیابید و با استفاده از تجربیات پزشکی نامبرده، برای ایجاد تشنج از تزریق داخل عضلانی محلول روغنی 25 درصد کامفر استفاده کرد. گرچه صحت نظر وی درباره وجود تناقض بین دو بیمرای صرع و اسکیزوفرنی به ثبوت نرسید، ولی نتایج حاصل از ایجاد حمله صرع در برخی از بیماران روانی رضایت بخش و دلگرم کننده بود.

در جریان جستجو برای یافتن وسایل تشنج زا، سرلتی و بینی در سال 1937 به فکر استفاده از نیروی برق اقتادند و دو سال بعد اعلام کردند که با انتخاب نوع و تنظیم شدت نیروی برق و تعیین مدت زمان عبور جریان برق از بدن مي‌توان از این وسیله استفاده کرد و موجب پیدایش عوارض خطرناک نیز نشد.

خرید این دستگاه بدلیل علت جنگ جهانی دوم، میسر نشد. پس از خاتمه جنگ ابتدا آقای دکتر رضاعی و سپس آقای دکتر چهررازی هر کدام یک دستگاه از خارج وارد کردند و آن را در تیمارستان به کار بردند. شادروان دکتر گیلانی نیز در همین اوان یک دستگاه از آمریکا وارد کرد.

در تمام این مدت جناب آقای دکتر میرسپاسی معتقد بود که در ایران نیز مي‌ توان این دستگاه را ساخت و مرحبا بر او، بر اعتقادش و بر روح آکنده از میهن دوستی اش، او با کمک تنی چند از مهندسان ایرانی آن دستگاه را ساخت، و آن را دستگاه غش انگیز نام نهاد.
اولین کاربرد داروی شل کننده عضلات برای درمان با الکتروشوک در ایران
جناب آقای دکتر هاراطون داویدیان برای اولین بار در سال 1337 درمان با الکتروشوک را با استفاده از داروی شل کننده عضلات همراه با داروی بیهوشی به کار بردند.
اولین دوره کارورزی دانشجویان پزشکی به بیمارستان روزبه
از اوایل سال 1331، طبق آیین نامه آموزشی جدید، دانشکده پزشکی به نوبت و در هر نوبت چهار نفر از دانشجویان سال ششم پزشکی را به مدت چهار ماه برای گذراندن دوره کارورزی به بیمارستان معرفی مي‌نمود. و کارورزان دراین کلاس ها، طرز گرفتن شرح حال، طرز معاینه، طرز برخورد با بیمار را فرا مي‌گرفتند. و پرستاران را نیز به نوبت در این کلاس‌هاي شرکت مي‌کردند.
اولین سمپوزیوم بیماری‌هاي روان پزشکی در ایران
نخستین سمپوزیوم در سال 1340 با عنوان «نوروزها» تشکیل شد. در آن سال بیمارستان روزبه فاقد تالار سخنرانی بود، سمپوزیوم مزبور در تالار سخنرانی بیمارستان هزار تختخوابی برگزار گردید.
اولین شرکت کننده ایرانی در سمینار بین المللی روان پزشکی
در سال 1966 سمپوزیومی در خارطوم تحت عنوان درمان در روان پزشکی، برگزار گردید و جناب آقای دکتر هاراطون داویدیان به نمایندگی از گروه روان پزشکان ایران، برای اولین بار در سمپوزیوم روان پزشکی بین المللی شرکت نمودند. و مطالبی درباره برخی معتقدات محلی که موضوع بحث بود، و همچنین مطالبی درباره هیستری ارائه نمودند.
اولین انجمن روان پزشکی ایران :
با افزوده شدن بر تعداد روان پزشکان ایران که تا سال 1345 به 30 نفر رسید، دکتر میرسپاسی ضرورت داشتن انجمن روان پزشکی را مطرح نمود. و با انتخاب هیئتی برای تنظیم اساسنامه انجمن در اندک زمانی اساسنامه آماده و در هیئت مؤسس متشکل از پزشکان بیمارستان روزبه به تصویب رسید. و انجمن در تاریخ هشتم اسفندماه سال 1345 تحت عنوان انجمن روان پزشک ایران به ثبت رسید. و نخستین جلسه عمومی انجمن با شرکت 25 تن از روان پزشکان و پی شناسان کشور در سالن کنتفرانس بیمارستان روزبه تشکیل گردید. درخواست انجمن برای عضویت در انجمن جهانی روان پزشکی در پنجمن دوره مجمع عمومی انجمن مزبور، که در سال 1350 منعقد گردید، مصوب و به تصویب رسید.
اصطلاح بیماری‌هاي روان تنی :
از اصطلاحات رایج در روان پزشکی است که از ابداعات استاد دکتر میرسپاسی است

اولین پرستاران تحصیل کرده دانشکده پزشکی دانشگاه تهران :
دانشکده پزشکی، به منظور اصلاح امور پرستاری بیمارستان‌هاي آموزشی، تصمیم داشت امور پرستاری بخش‌ها را به تدریج به پرستاران فارغ التحصیل بسپارد. اصلاحات از بیمارستان روزبه که تجربه کاری با پرستاران کارآزموده را کسب کرده بود آغاز نمود. پزشکیاران و پرستاران قدیمی بازنشسته شدند و پرستاران شاغل را به سایر بیمارستان‌ها منتقل کردند. گروه جدید پرستاران از دهم اسفند ماه سال 1346 اداره امور پرستاری را به عهده گرفتند. و سرپرستاران از بین کسانی انتخاب شدند که اصول پرستاری روانی را در آموزشگاه پرستاری فرا گرفته بودند و عبارت بودند از خانم پرتوی، خانم معافی زاد، خانم مدامی، خانم اتقائی، خانم مسنن زاده، خانم ببری، خانم راد و خانم اکونومی.

اولین دوره کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی در ایران
راه اندازی اولین دوره فوق لیسانس و دوره دکترای روان شناسی بالینی در ایران.

تأسیس اولین کلینیک مرکز مشاوره و راهنمایی در دانشگاه تهران
اولین کلینیک مرکز مشاوره و راهنمایی در دانشگاه تهران به همت استاد جناب آقای دکتر سعید شاملو

اولین اداره بهداشت روانی در ایران :
هم زمان با آغاز کار بخش بیماری‌هاي روانی در دانشکده پزشکی، دانشگاه تهران، وزارت بهداری نسبت به سامان دهی وضع بهداشت روانی کشور علاقه مندی بیشتری نشان داد. ولیکن به علت اندک بودن تعداد روان پزشکان و نبود فرد متخصصی که بتواند بطور تمام وقت در رأس چنین اداره‌ای خدمت نماید، عملی کردن این تصمیم به تعویق مي‌افتاد. تا این که آقای دکتر ناصرالدین صاحب الزمانی، که دوره عالی روان شناسی بالینی را در آلمان طی کرده بود به ایران بازگشت و با دعوت وزارت بهداری از ایشان برای احراز مقام ریاست اداره بهداشت روانی و پذیرفتن ایشان در خرداد ماه سال 1338 اداره بهداشت روانی در وزارت بهداری گشایش یافت.
اولین پژوهش همه گیرشناسی اختلالات روانی در ایران :
نخستین پژوهش همه گیرشناسی اختلالات روانی در ایران از طریق اداره بهداشت روانی به سرپرستی دکتر باش (مستشار عالی بهداشت روانی از سازمان جهانی بهداشت) و با همکاری گروه روان پزشکی دانشگاه شیراز و رییس اداره آمار وزارت بهداری ابتدا در سال 1342 در چند روستای ناحیه مرودشت استان فارس و سپس در سال‌هاي 1348 و 1349 به ترتیب در چند روستای استان خوزستان و شهر شیراز انجام گرفت.

برگزار‌ي اولین سمینار بین المللی بیماری آلزایمر در ایران :
اولین کنگره بین‌المللی بیماری آلزایمر در ایران از سوی دپارتمان حافظه و نورولوژی مرکز تحقیقات روان پزشکی و روان شناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران، بیمارستان روزبه در 1384 در بیمارستان امام خمینی برگزار گردید.
اولین بیمارستان در سطح دانشگاه علوم پزشکی تهران که برنامه حاکمیت بالینی را شروع کرد
برنامه حاکمیت بالینی در بیمارستان روزبه از اواسط سال 1384 پس از آموزش‌هاي لازم، با تشکیل کمیته‌ای از مسئولین، اساتید و پرستاران و با هدف ارتقاء خدمات بالینی از نظر کیفی و کمی برای رسیدن به استانداردهای مطلوب و افزایش رضایت خدمت گیرنده گان آغاز گردیده، و با برگزاری جلسات کمیته بطور پیگیر مشکلات موجود مورد بررسی قرارمی‌گرفت.


اولین مرکز روان پزشکی دارای ایزو در ایران در سال 1384
اولین مرکز روزانه در بیمارستان روزبه سال 1388
مرکز روزانه بیمارستان روزبه با هدف بازتوانی بیماران مزمن روان پزشکی برای اولین بار در سال 1388 راه اندازی گردید و در این مرکز خدماتی از جمله آموزش بیمار، آموزش خانواده، آموزش مهارت‌هاي اجتماعی و کاردرمانی ارائه مي‌گردد

اولین مرکز فوق تخصصی روان پزشکی کودک و نوجون در ایران 1377
اولین مرکز تحقیقات اعتیاد در ایران در سال 1383
اولین مرکز ویزیت در منزل در بیمارستان روزبه سال 1384
اولین بخش اورژانس روانپزشکی در ایران در سال 1386
اولین پذیرش فلوشیپ روان تنی در ایران سال 1389
اولین پذیرش فلوشیپ روان درمانی در ایران، 1392