برگردان مهمترین منبع پژوهشی درباره تاریخ نمایش ایران به ایتالیایی

به گزارش صدای ایران-«نمایش در ایران» پس از گذشت نیم قرن همچنان اصلی‌ترین منبع پژوهشی درباره تاریخ نمایش و گونه‌های مختلف نمایشی ایران است و بعد از گذشت این همه سال هنوز هیچ اثر پژوهشی دیگری که جامع‌تر از این کتاب باشد، منتشر نشده است.

این کتاب به تازگی برای اولین‌بار به زبان ایتالیایی منتشر شده و در حال حاضر در سایت آمازون به فروش می‌رسد.
مانی نعیمی که چند سالی است در فلورانس ایتالیا در زمینه موسیقی و نمایش فعالیت می‌کند، این اثر پژوهشی را به ایتالیایی برگردانده است.

او که دانش‌آموخته رشته «تاریخ تئاتر و نمایش» از دانشگاه فلورانس است و هم‌اکنون هم سال پایانی دکترای خود را در همین رشته سپری می‌کند، درباره انتخاب کتاب «نمایش در ایران» برای ترجمه به زبان ایتالیایی می‌گوید: «در زمان تز ارشدم تصمیم به معرفی فرم‌های گوناگون نمایشی ایران گرفتم؛ تصمیمی که در نهایت من را به این نتیجه رساند که تز من می‌تواند ترجمه، تکمیل و ویرایش «نمایش در ایران» استاد بیضایی باشد. در همین راستا و پس از تشکیل یک زنجیره‌ انسانی که از دانشگاه سوره تهران شروع شد: نیما شوقی، مهدی صفاری نژاد، استاد محمد چرم‌شیر، استاد حمید امجد و در نهایت به بهرام بیضایی ختم شد، این اجازه را از ایشان در پایان سال ۱۳۸۷ گرفتم. این آغاز ماجرا بود.»

او که بیشتر در حوزه آهنگسازی فعالیت دارد و تمرکزش بر جنبه‌های نظری تئاتر  است، توضیحاتی درباره روند ترجمه این کتاب ارائه می‌دهد: «در سال ۲۰۱۱ میلادی موفق به تکمیل کار و دریافت مدرک ارشد شدم. پروژه‌ای که در تمام دوران انجام آن، گاه گاه و به صورت تلفنی جناب بیضایی ناظر و مددرسان آن بود. انتشار این اثر اما داستان دیگری بود، که چند سالی به طول انجامید. بعد از چند سال وقفه، وعده‌های بیهوده این و آن، و البته هرگز تسلیم نشدن، بالاخره موفق شدیم. بدین صورت که دو سال پیش و بعد از آغاز مقطع دکترا با استادی ایرانشناس از دانشگاه بولونیا به نام کارلو سَکــُــنه آشنا شدم. با او وارد همکاری شدم و «نمایش در ایران»، پس از یک ویرایش طولانی تکمیل و به زبان ایتالیایی منتشر شد:

BAHRAM BEYZAÌ, Storia del teatro in Iran, a cura di MANI NAIMI, presentazione di CARLO SACCONE, Seattle, Centro Essad Bey - Amazon IP, ۲۰۲۰; Bactriana. Collana di Studi Indo-Mediterranei.»

همان‌طور که اثر بیضایی در ایران هنوز بهترین منبع برای آشنایی با تاریخچه نمایشی سرزمین‌مان است، مسلما ترجمه ایتالیایی این کتاب نیز کامل‌ترین اثری است که ایتالیایی‌زبانان کنجکاو درباره تئاتر ایران می‌توانند بخوانند.»
نعیمی در این‌باره می‌گوید: «این کتاب جامع‌ترین اثر به زبان ایتالیایی ـ تا بدین لحظه ـ  در رابطه با تاریخ تئاتر و گونه‌های متعدد نمایش در ایران، از دوران کهن تا اواسط قرن بیستم است. ضمن این‌که بخش نخستین کتاب افزوده‌ای است به قلم من، شامل بیوگرافی کاری و شخصی استاد بیضایی، از آغاز تا اکنون.»