صحبتهای حسن روحانی بار دیگر در مورد آمادگی کشورش برای مذاکره، در صورت رفع تمام تحریمها، جهت قطب نما را به سمت خوش بینی گرداند.
صحبتهای حسن روحانی بار دیگر در مورد آمادگی کشورش برای مذاکره، در صورت رفع تمام تحریمها، جهت قطب نما را به سمت خوش بینی گرداند.
به گزارش صدای ایران از انتخاب روزنامه الاخبار نوشت: با این حال، نمی توان از وجود اختلافات داخلی در ایران در مورد مذاکره و چگونگی آن، غافل شد. کارشناسان مسائل تهران تاکید می کنند که این بحثها و درگیریهای داخلی، زیر سقفی باقی می ماند، که امکان کنترل آن و رسیدن به تفاهم، وجود دارد. این امری است که تجربه فعالیتهای گذشته تمام موسسات، در چارچوب یک همخوانی و هماهنگی بزرگ، بر آن صحه می گذارد.
با اینکه موضع گیری روحانی، نقشه راهی را برای هر توافقی با ایالات متحده تعیین کرد، اما باب مذاکره را باز گذاشت؛ بر این اساس، می توان گفت پس از آنکه تهران توانست با سیاست مقاومت سازنده خود تا حد زیادی فشارهای آمریکا را خنثی کند، اکنون، یک قدم به مذاکره نزدیک شده است؛ این در حالی است که عجله ای برای گفتگو با آمریکا ندارد. بدین معنا، برنامه های «پایداری» ایران وارد مرحله تازه ای شده است.
خوش بینها انتظار دارند که در مرحله بعدی، هر دو طرف گامهایی آهسته بردارند؛ به این ترتیب که واشنگتن در تحریمهای خود تسهیلاتی ایجاد کند و برای مثال، معافیت برخی کشورها از تحریم ایران را بازگرداند و به توافق هسته ای احترام بگذارد؛ البته بدون آنکه به این توافق بازگردد.
در مقابل، ایران هم با آرامش بیشتری پیش رفته و از فعالیتهای هسته ای تا حدی عقب نشینی کند. در صورتی که این روند استمرار پیدا کند، تحولی بزرگ در کاخ سفید اتفاق می افتد که فراتر از موفقیت دیپلماتیک مکرون بوده و به معنای پایین آمدن ترامپ از سقف خواسته هایش و تلاش برای توافقی سریع، کمی پیش از انتخابات ریاست جمهوری است؛ در حالی که این دستاورد ترامپ، پرونده برنامه های موشکی ایران را نادیده می گیرد.
این تغییر، قطعا باعث خوشحالی تل آویو نمی شود؛ ولو اینکه مذاکره مستقیمی بین روسای جمهور ایران و آمریکا، یا وزرای خارجه انها صورت نگیرد.
اما در مقابلِ سناریوی خوش بینی، هستند عده ای که بر دشواری چشم پوشی ترامپ از پرونده موشکهای ایران تاکید می کنند و معتقدند که این موضوع، مهمترین دغدغه ترامپ در جریان حمله به تهران است. در مجموع، می توان گفت نشستهای بیاریتز، دری را برای مذاکرات ایجاد کرده است، اما این در همچنان قفل است و کلید آن، همانطور که روحانی تصریح کرد، در زمین ترامپ است.
به گزارش صدای ایران از انتخاب روزنامه الاخبار نوشت: با این حال، نمی توان از وجود اختلافات داخلی در ایران در مورد مذاکره و چگونگی آن، غافل شد. کارشناسان مسائل تهران تاکید می کنند که این بحثها و درگیریهای داخلی، زیر سقفی باقی می ماند، که امکان کنترل آن و رسیدن به تفاهم، وجود دارد. این امری است که تجربه فعالیتهای گذشته تمام موسسات، در چارچوب یک همخوانی و هماهنگی بزرگ، بر آن صحه می گذارد.
با اینکه موضع گیری روحانی، نقشه راهی را برای هر توافقی با ایالات متحده تعیین کرد، اما باب مذاکره را باز گذاشت؛ بر این اساس، می توان گفت پس از آنکه تهران توانست با سیاست مقاومت سازنده خود تا حد زیادی فشارهای آمریکا را خنثی کند، اکنون، یک قدم به مذاکره نزدیک شده است؛ این در حالی است که عجله ای برای گفتگو با آمریکا ندارد. بدین معنا، برنامه های «پایداری» ایران وارد مرحله تازه ای شده است.
خوش بینها انتظار دارند که در مرحله بعدی، هر دو طرف گامهایی آهسته بردارند؛ به این ترتیب که واشنگتن در تحریمهای خود تسهیلاتی ایجاد کند و برای مثال، معافیت برخی کشورها از تحریم ایران را بازگرداند و به توافق هسته ای احترام بگذارد؛ البته بدون آنکه به این توافق بازگردد.
در مقابل، ایران هم با آرامش بیشتری پیش رفته و از فعالیتهای هسته ای تا حدی عقب نشینی کند. در صورتی که این روند استمرار پیدا کند، تحولی بزرگ در کاخ سفید اتفاق می افتد که فراتر از موفقیت دیپلماتیک مکرون بوده و به معنای پایین آمدن ترامپ از سقف خواسته هایش و تلاش برای توافقی سریع، کمی پیش از انتخابات ریاست جمهوری است؛ در حالی که این دستاورد ترامپ، پرونده برنامه های موشکی ایران را نادیده می گیرد.
این تغییر، قطعا باعث خوشحالی تل آویو نمی شود؛ ولو اینکه مذاکره مستقیمی بین روسای جمهور ایران و آمریکا، یا وزرای خارجه انها صورت نگیرد.
اما در مقابلِ سناریوی خوش بینی، هستند عده ای که بر دشواری چشم پوشی ترامپ از پرونده موشکهای ایران تاکید می کنند و معتقدند که این موضوع، مهمترین دغدغه ترامپ در جریان حمله به تهران است. در مجموع، می توان گفت نشستهای بیاریتز، دری را برای مذاکرات ایجاد کرده است، اما این در همچنان قفل است و کلید آن، همانطور که روحانی تصریح کرد، در زمین ترامپ است.
آخرین اخبار
