مدیران بی کیفیت 40 سال پیش چرا بازنشسته نمی شوند؟

 ۴۰ سالی می شود که از  انقلاب می گذرد. روزهای پر پیچ و خم دهه ۵۰ و ۶۰ که درست در اوج بحران ها، جنگ و تحریم های همه جانبه بودیم.

اما در آن دوران کشور تهی بود از مدیران میانی کارآمد و کاربلد که بتوانند در آن شرایط به اداره امور و پیشبرد اهداف کمک کنند.

همین فرصت مناسبی بود برای روی کار آمدن جوانانی شد که هیچ تجربه ای تا پیش از این نداشتند. بزرگان کشور نیز که راهی جز اعتماد به آنها پیش رویشان نبود، زمینه را برای مدیریت آنها آماده کردند.
آری بدین شکل جوانان ۴۰ سال پیش، بی هیچ دغدغه و تلاشی مدیر شدند!

اکنون ۴۰ سال از آن روزها می گذرد و برای جوانان دیروز سخت است که از میز ریاست دل بکنند و یادشان رفته که خودشان با چه رزومه و عقبه ای مدیر شدند و چه سوء مدیریت هایی ناشی از روی کار آمدن آنها رخ داد.

چه صدماتی بر کشور تحمیل شد و چه هزینه هایی که این مردم دادند.

امروز که جوانان به مراتب ایده پرداز تر کارآمد تر و از همه مهمتر با انگیزه تر از آنها آماده سکان داری کشور حداقل در سمت مدیران میانی هستند، شاهد آن هستیم که بزرگان ما حاضر نیستند به جوانان اعتماد کنند.
به وضوح می شود گفت اعتماد به جوانان امروز به مراتب راحت تر از اعتماد به جوانان ۴۰ سال پیش است که به راحتی سمت های بزرگی گرفتند.

شاید بد نباشد کمی عقبگرد داشته باشند و بنگرند که در چه شرایطی و در چه سطحی از توانایی به آنها اعتماد شد و چقدر آسان بدست آوردند آنچه را که امروز دارند.

نکته قابل توجه دیگری که نیز در این زمینه وجود دارد نگاه رو به جلو و در نظر گرفتن آینده کشور است.

 کارآمدی و توان در هر انسانی محدود است، هیچ انسانی مادام العمر کارآمد نخواهد بود.
این واقعیتی غیر قابل انکار است.
بدتر آنکه برخی ها در اوج ناکارآمدی در چند سمت مختلف به طور هم زمان ایفای نقش می کنند !

حال باید پرسید که بزرگان این کشور برای مدیریت آینده کشور چه تدبیری اندیشیده اند؟
آیا مدیرانی برای دهه های آینده تربیت کرده اند؟ آیا فرصت عرض اندام به جوانان را داده اند تا کسب تجربه کنند و آماده روزهای پیش رو باشند؟

بی شک یک روز خواهد رسید که آن روز پایان کار جوانان دیروز است!
در آن روز چه افرادی قرار است جایگزین آنها شوند؟ 

بهتر نیست تا دیر نشده به فکر بیافتیم و به جای تن دادن به امیال و خواسته های شخصی کمی هم به فکر آینده این کشور و جوانان باشیم؟