تفریح این روزهای محمدرضا شجریان

حدس می زنم یکی از تفریحات روتین استاد مسلم موسیقی ایرانی در این روزها شنیدن ربناهای متعددی باشد که در هرچه تفاوت داشته باشند دریک چیز مشترکند و آن هم تقلید از صدای ایشان است. این مسابقه تقلید از صدای استاد چه معنایی دارد؟ مثلا می خواهند بگویند خواندن ربنا کاری ندارد و هرکس می تواند از ایشان تقلید کند؟

خب اگر محمد رضا شجریان کار خاصی انجام نداده پس چرا این همه تقلید؟ خود این کار نوعی نقض غرض نیست؟ این ها که این قدر هنرمندند چرا به جای تقلید از کسی که این همه با او عداوت دارند کار جدید و بدیعی انجام نمی دهند؟ به جای این همه انرژی تلف کردن برای ادا درآوردن مردی که به قول بعضی از این نوابغ جاسوس است و وطن فروش، چرا کاری نمی کنند که مردم ربنای ایشان را فراموش کنند و به یک چیز جدید و هنرمندانه ای گوش بسپارند. طرف- یکی از همین ها که خیلی نابغه است و مشاوره به نابغه های فرهنگی می دهد- می گفت فلان روحانی محترم در مشهد آن قدر خوب ربنای شجریان را تقلید می کند که من اگر به جای مدیران صدا و سیما بودم صدای او را پخش می کردم.

طرف- همان نابغه هه- می گفت: مطمئنم اگر صدای آن بنده خدا را پخش کنیم اصلا کسی متوجه نمی شود که شجریان نیست بسکه به صدای شجریان شبیه است! گفتم مرد مومن اگر قرار باشد کسی متوجه نشود که طرف کیست خب چرا صدای خود شجریان را پخش نکنند؟ نابغه هه گفت: ممکن است پخش صدای شجریان مشکل شرعی داشته باشد، این طوری مشکل شرعی آن حل می شود. هم مردم فکر می کنند صدای شجریان است و دیگر کسی اعتراض نمی کند و هم در واقع صدای شجریان نیست.

گفتم آن وقت این که سر این همه آدم را کلاه بگذارید اشکال شرعی ندارد ولی پخش صدای شجریان اشکال شرعی دارد؟ گفت و گوی من و آن مرد محترم به جاهایی کشید که نقل آن در این مجال امکان پذیر نیست. بگذریم. برخورد ما با یک موضوع ساده دارد تبدیل به یکی از پیچیده ترین و مهیج ترین موضوعات در عالم خلقت می شود. این اتفاق فقط و فقط در این مرز پرگهر رخ خواهد داد و نه در هیچ جای دیگر. همکاران من هم در خبرآنلاین با مزه گی کرده اند و تیتر زده اند: تقلید ربنا شجریان با صدای استاد محمدی. یعنی آن که ربنای اصلی را خوانده استاد نیست ولی آن که تقلید کرده از ایشان می شود استاد! کلا ملت با مزه ای هستیم.خدا همه ما را عاقبت به خیر کند.