«شبی تا هور با هوره»

به گزارش صدای ایران؛ پنج شنبه هجدهم شهریور ماه از ساعت شش عصر تا چهار بامدادِ روز جمعه  در خدمت استاد ایرج رحمانپور گفت و گوی مفصلی داشتیم ، شبی به یاد ماندنی با کند و کاوی در متن آثار و زندگی استاد رحمانپور ، با روایتی تازه و گفته نشده هایی از زندگی شخصی و هنری آقای رحمانپور ،  روایت رنج ها و شادی ها و دغدغه های یک هنرمندِ محبوب و ملی که از بطن بومیت و زیستار خویش و گفت و گو با فرهنگ شفاهی قوم لر بر خاسته و بالنده شده ، از مور ها و هوره ها و اصرار به باز آفرینی و گفت و گو با آنها در دوران جهانی پست مدرن.

گفت و گویی که  در خلال آن گاه بغض ها گشوده شد  و گاهی خنده هایی  سر خوشانه از به یاد آوری خاطرات دور و نزدیک ،

گفتن  از جلال آل احمد از آوسنه ی بابا سبحان دولت آبادی از صمد بهرنگی ، از غلام حسین ساعدی و زمستان اخوان و دهه ی چهل ، از مارکس و آنچه که سخت و استوار است و روزی دود می شود و به هوا می رود ،  از تاثیر پذیر ی ها و تاثیر گذاری های فراوان وگله گذاری ها ،  از سیاست ، انتخابات ، مناسبات قدرت و چگونگی تعامل با آن ، از ادبیات و نقد ، ادبیات تطبیقی فارسی و ادبیات شفاهی بومی، از  اسطوره ، تصویر سازی ،شعر روستایی و شهری ، از مخاطبان ، هوا داری و درد سر های فضای مجازی  ،از تکرار ، فردیت و تفاوت در آثار رحمانپور ، همکاری ها ، آلبوم ها و عنوان  آن ها و مصائب انتشار ،  از «جرس» تا «وانو» .

و نویدی تازه برای انتشار آلبوم تازه ی استاد به نام «ژؤن» (دردِ زا)، آشنایی زدایی در کارهای استاد ، زن در آثار رحمانپور از زن اسطوره ای تا زن آیینه ی اشک و زن بی پناه و بی آینده ی ستین اشکسه(ستون شکسته) تا زنی که سرزمین می شود در وانو  ،از حسین پناهی از شاملو  از آیدا وارگی .

از ملودی های ساخته شده برای دیگران ، از نافرجامی ها ، فشارها و تصاویر و ملودی های به نامرادی منتشر شده و لو رفته .

 این نوید را به دوست داران استاد رحمانپور می دهیم که در نشریه «پریسک زاگرس»ساعاتی خواندنی را برای آن ها رقم زده ایم .

منتظر مان باشید .