چطور انسان برون‌گرایی باشیم؟

مردم دلایل مختلفی برای خودیاری دارند: به‌طور دایم در درون خود به‌دنبال یافتن پاسخ بودن هستند و مواجه‌شدن با مسائل مختلف باعث می‌شود تا انسان احساس افسردگی و درون‌گرا بودن داشته باشد؛ باعث می‌شود انسان غمگین و بیشتر مواقع ساکت باشد.

اما بسیاری از انسان‌ها خودشان هم از این مساله خوشحال نیستند.  دوست دارند این روند سکوت و همیشه درد کشیدن را در هم بشکنند و زندگی شاد و مملو از انرژی را تجربه کنند.

به گزارش شهروند جماعتی از روانشناسان و کارشناس اعتقاد دارند، انسان با از بیرون دیدن خود می‌تواند شادی را در لحظه‌های زندگی‌اش تجربه کند و رابطه اجتماعی بهتری نیز داشته باشد. برای دانستن مزایای برون‌گرا بودن ادامه مطلب را مطالعه کنید. 

دکتر رومن کرزناریک، واژه «برون‌نگری» را در مقابل درون‌نگری مطرح کرده و اعتقاد دارد اساس و سنگ‌بنای برون‌نگری، هم احساسی و همدلی است.

این‌که یک قدم از وجود خود بیرون بیایید و درست و حسابی خود را برانداز کنید و ببینید شما واقعا چطور هستید و از نگاه دیگران چطور دیده می‌شوید.

در ادامه نیز به‌واسطه داشتن نگاه بهتر و درست‌تر نسبت به خود، می‌توانید روابط، خلاقیت و حتی سبک زندگی خود را تغییر دهید و بهبود ببخشید. 

همدلی یکی از مسائلی است که دکتر کرزناریک آن را مطرح کرده است اما نباید آن را با ترحم و دلسوزی اشتباه بگیرید. مفهوم کلی آن درک درد دیگران بدون اعمال دیدگاه شخصی است.

همدلی یعنی همچون اسفنج باشید و احساسات دیگر را به خود جذب کنید.

این اتفاق زمانی روی می‌دهد که شما نیز با همه وجود حرف و درد او را درک کنید نه این‌که بخواهید به او احساسی متفاوت بدهید و از حالت کنونی خارج کنید.  

کلید اصلی افزایش حس همدلی در زندگی روزمره این است که احساسات خود حتی آنهایی که خیلی بزرگ نیستند را با همه وجود درک کنیم. اگر نتوانید غم و ناراحتی‌های خود را تاب بیاورید، بدون شک نمی‌توانید دردها و ناراحتی‌هاي دیگران را نیز درک‌کنید و تحمل غمگینی اطرافیان برایتان مشکل و عذاب‌دهنده خواهد بود.

 بنابراین، از روی عادت و طوطی‌وار سعی در تسلی‌دادن دیگران خواهید داشت و نمی‌توانید از وضع درونی او درک درستی داشته باشید.   

به اعتقاد دکتر دربا کاستالدو، همدلی می‌تواند درد و اضطراب حاصل از فرسودگی‌های روحی برای بهترین کارمند، مادر، همسر، دوست یا... بودن را کاهش دهد. دلیل اصلی از پا درآمدن روحی مردم این است که همه تمرکز خود را به درون خود معطوف کرده‌اند.

دکتر کاستالدو می‌گوید: اگر مردم سعی کنند به‌جای این‌که از دیگران توقع داشته باشند، ببینند خود چه در چنته دارند تا به دیگران اعطا کنند، افسردگی و اضطراب کمتری را در زندگی خود تجربه خواهند کرد. او برای این منظور توصیه می‌کند خاطرات روزانه خود را یادداشت کنید، برای خود شعار تعیین و سعی کنید تمرکز خود را در رفتارهایتان بگذارید نه تفکرات درونی. 

برای این‌که بتوانید همدلی را تجربه کنید، باید با افراد یا دوستانی بیرون بروید و وقت بگذرانید که در حالت عادی هرگز با آنها بیرون نمی‌روید. دکتر کرزناریک این کار را «ماجراجویی همدلانه» نامیده است. با این‌کار می‌توانید درحال‌ و هوای دیگران زندگی کنید و دنیا را با نگاه آنها ببینید و به‌طور موقت، خود را به‌جای آنها فرض کنید.

برای این‌که بتوانید حس همدلی را در خود تقویت کنید، به دیدار افرادی بروید که همیشه از آنها دوری کرده‌اید. مطمئن باشید این تمرینات روح شما را تعالی می‌بخشند و می‌توانید قدم‌های بزرگی در جهت خودسازی بردارید. 

تمرین همدلی‌کردن همیشه نیازمند ژست‌های خاص و بزرگ نیست. گاهی در سکوت نیز می‌توان همدلی کرد. اگر به‌طور دایم نگران هستید، اضطراب و حس ناامنی دارید، همدلی با خود می‌تواند میزان استرس را تاحد زیادی کاهش دهد.

تمر چانسکی، روانشناس آمریکایی می‌گوید: بسیاری از استرس‌هایی که ما در زندگی تجربه می‌کنیم در نتیجه برداشت اشتباه از قصد و نیت اطرافیان است. اگر بتوانیم کمی از افکار خود دور شویم و خود را به‌جای دیگران قرار دهیم، به خوبی می‌توانیم معنای صحیح رفتارهای آنها را تشخیص دهیم و درک کنیم. 

انسان‌های درون‌گرا می‌دانند این روحیه نه برای خودشان و نه برای موقعیت اجتماعی‌شان خوب نیست. اما آنها انرژی لازم برای ارتباط برقرار کردن با دیگران و نشستن پای حرف‌های افراد متفاوت از خود را ندارند.

آنها نمی‌توانند به راحتی با غریبه‌ها سر صحبت را باز کنند. در چنین مواقعی، بهتر است کتاب رمانی کلاسیک را مطالعه کنید که قبلا به مطالعه آن تمایلی نداشته‌اید. تحقیقات ثابت کرده‌اند، مطالعه افسانه‌های کلاسیک می‌تواند حس همدلی و رفتارهای اجتماعی افراد را  بی‌درنگ پس از مطالعه تحریک و تشدید کند.