اصیلان نجیب در معرض خطر
اسب ترکمن، از اصل افتاد
"صنعت اسب"، و به طور ویژه اسب ترکمن ایران که امروزه صنعتی شناخته شده در همه نقاط جهان است می تواند علاوه بر اشتغال زایی برای افراد مختلف و درآمد فراوان به عنوان یک صنعت مدرن، فرصتی برای توسعه ورزش سواركاری که یکی از سالم ترین ورزش ها است، باشد.
به گزارش صدای ایران، این روزها "تبارنامه" اسب های ترکمن موضوعی است که موجب نگرانی مالکان، مربیان، سوارکاران و بخش اعظمی ازعاشقان اسب ترکمن ایران شده است که البته مورد نقد و بررسی نیز قرار گرفته است.
"تبار نامه" رونمایی شده از سوی فدراسیون سوارکاری در جریان جشنواره اسب تركمن در خرداد٩٥ در بجنورد است، که مورد اعتراض بسیاری ازاساتید فن و مالکان اسب تركمن قرار گرفته است. مخالفان مدعی هستند "تبارنامه" دارای اشکالات فراوانی است که میتواند صدمات جدی را به این نژاد وارد کند و اعتبار ملی و بین المللی ایران را برای همیشه در این نژاد مخدوش کند.
دکتر علیرضا رضا قلی زاده، متخصص دامپزشک و متخصص مامایی اسب از کشور فرانسه، درباره "تبارنامه" اسب های ترکمن توضیح داده که "تبارنامه اسب تركمن ایران" رونمایى شده از سوی فدراسیون كتابى است که اشتباهات فاحشی در آن درج و منتشر شده است که اگر مبناى كار آینده جامعه اسب تركمن قرار گیرد نه تنها امكان ارتباط با مجامع جهانى را نخواهیم داشت بلكه دستمایه فعلى را هم از دست خواهیم داد.
این در حالی است که ریاست محترم فدراسیون بارها تاکید کرده است كه كتاب "تبارنامه" حال حاضر به تایید كارشناسان رسیده است. كارشناسان اسب تركمن در ایران افراد محدودى هستند و دکتر قلی زاده مدعی است که تا کنون هیچ آشنایی با کسانی که "تبارنامه را تایید کرده اند پیدا نکرده است.
افرادی به مدت٣٠ سال در كمیته "تبارنامه" حاضر هستند و هنوز موفق نشده اند تبارنامه "اسب تروبرد" كه مسیر مشخصى دارد را به ثبت برسانند. بر این اساس چگونه میخواهند براى اسب هاى بومى ایران با وجود مشكلات تعیین تكلیف كنند؟ جالب است بدانید كه سال گذشته زمانى كه قرار بود یك "سیلمى ترابرد"، از ایران خارج شود به دلیل نبود تبارنامه مجبور به ثبت اسب در تبارنامه كشور آذربایجان شدند.
مهندس فیروز یمین، مدیر پروژه های آب و فاضلاب بانک توسعه اسلامی، که از کودکی با اسب سروکار داشته واوقات خود را با این حیوان نجیب سپری کرده است، با توجه به سابقه و شناختی از از اسب ترکمن داشته است در توضیح و توصیف این اسب گفته اسب ترکمن اسبی است چند منظوره است و خصوصیاتی مانند استقامت، پرش، کورس و سواری آزاد از ویژگی های آن است که در کمتر اسبی مشاهده می شود.
به گفته او، جایگاه اسب ترکمن در ایران، جایگاهی نیست که آن شایسته‌اش باشد. نگه داری و پرورش اسب با وجود ظرفیت هایی که می تواند وجود داشته باشند صرفا به عنوان یک علاقه از سوی سوارکاران و مالکان دنبال می شود. "اسب" در ایران یک صنعت نیست و همین امر موجب کوتاهی فدراسیون سوارکاری و جهاد کشاورزی می شود. این در حالی است که طبق قانون جهاد کشاورزی متولی دام کشور است اما با "اسب" و مسائل پیش روی آن کاری ندارد. به عبارتی "اسب" از سوی جهاد کشاورزی رها شده است. البته فدراسیون سواری کاری نیز نظارتی بر مسائل اسب ها ندارد.
اسب ترکمن میراث ملی کشور است که از زمان نادرشاه که با اسب تا هندوستان رفت و یا میراث زمان کوروش است که اتفاقا در تبارنامه جسته و گریخته درباره آن مطالبی نوشته شده است. مطالبی که به دلیل بی نظمی در درج آن نمی توانند قابل استناد باشند.
اما نکته مهم این است که اگر کتاب "تبار نامه" اصولی برای اسب ترکمن ایران باشد یک خون جدید وارد دنیا میشود که بسیاری از مالکان خارجی دنبال آن هستند و فرصتی عالی برای ارز آوری به کشور و یک تولید با افتخار ملی، محسوب می شود. کاری که فدراسیون سوارکاری از آن غافل است و فقط دنبال چاپ یک کتاب به هر قیمتی است که ضرر آن مستقیما به مالکان اسب ترکمن خالص می رسد.
رضا طراوتی، پرورش دهنده، مربی و مالک اسب ترکمن، در باشگاه رخش در کردان کرج به تولید و پرورش اسب ترکمن مشغول است، درباره نادیده گرفتن قابلیت های اسب ترکمن در ایران توضیح داد که این اسب، در ایران تا چند سال پیش جایگاه نسبتا خوبی در مسابقات و به خصوص مسابقه های پرش داشت اما متاسفانه در سال های اخیر به دلیل نادیده گرفتن این نژاد ملی از سوی فدراسیون سوارکاری و دیگر مراجع ذی ربط از جمله وزارت جهاد کشارزی و همچنین واردات بی رویه اسب های بی کیفیت اروپایی، فعالیت اسب ترکمن پیشرفتی نداشته است.
او در مورد "تبارنامه"رونمایی شده، که ارزش و اعتباری ندارد توضیح داد که معاونت فنی فدراسیون سوارکاری هیچ دقتی دراین رابطه نداشته است و خیلی عجولانه در مورد تدوین "تبارنامه" اقدام کرده است.
به گفته طراوتی، برای حفظ این ژن اول باید یک تبارنامه بی ایراد طبق اصول آزمایشگاهی و منطبق با تبارنامه های دیگر مجامع بین المللی تدوین کرد. تبارنامه ای که در کتاب های همه دنیا نوشته میشود طبق اصول بین المللی وآزمایشگاهی است که در نهایت مورد تایید همه مجامع بین المللی می شود، ولی این پیش نویسی که فدراسیون سوارکاری کشور برای اسب ترکمن تنظیم کرده در هیچ یک از مراجع بین المللی ثبت نخواهد شد و فقط ریشخند و به سخره گرفتن اسبهای ارزشمند و ملی ر در بر خواهد داشت چراکه طبق هیچ یک از اصول نبوده و با کمترین دقت تدوین شده است.
شناسنامه دار شدن اسب های خالص و ملی متاسفانه با کمترین دقت از طرف فدراسیون صورت میگیرد، درصورتی که هویت بخشی و شناسنامه دار کردن دام های کشور به عهده جهادکشاورزی است که در تفاهم نامه ای به فدراسیون سوارکاری واگذار شده که در یک بند از این قراداد نظارت کامل جهادکشاورزی براین روند درج شده که البته جههادکشاورز تا این لحظه هیچ نظارتی بر این امر نداشته است.
این در حالی است که تولید کنندگان اسب های داخلی و ترکمن تا کنون هیچ حمایتی از سوی فدراسیون سوارکاری و جهاد کشاورزی نداشته اند و تنها هرزگاهی ممنوعیت هایی را برای تولیدکنندگان ایجاد می کنند.
متاسفانه در سال های اخیر با این اقدامات مسئولان، تولید و نگهداری اسب ترکمن هیچ توجیه اقتصادی ندارد و تنها عشق و علاقه به این نژاد ملی باعث شده تا عده ای به صنعت اسب، نه در معنای واقعی، روی آورند که البته به دلیل نداشتن توجیه اقتصادی، ضررهایی را نیز در برداشته است. این در حالی است که هر روزی که به اسب های ترکمن بیشتر بی توجهی می شود به اسب های وارداتی اروپایی نیز بیشتر توجه می شود.
نکته قابل توجه اینکه فدراسیون سوارکاری به تازگی در نامه نگاری و تماس تلفنی، تعدادی از پیشکسوتان و مالکان استاتید اسب ترکمن را برای بررسی ضوابط واردات اسب های ترکمن دعوت کرده است که بسیاری از این افراد در مکاتبات رسمی با مخدوش دانستن تبار نامه رونمایی شده واردات این نژاد را در حال حاضر بسیار نادرست و برای آینده این تولید بومی خطرناک دانسته اند.
به گزارش صدای ایران، این روزها "تبارنامه" اسب های ترکمن موضوعی است که موجب نگرانی مالکان، مربیان، سوارکاران و بخش اعظمی ازعاشقان اسب ترکمن ایران شده است که البته مورد نقد و بررسی نیز قرار گرفته است.
"تبار نامه" رونمایی شده از سوی فدراسیون سوارکاری در جریان جشنواره اسب تركمن در خرداد٩٥ در بجنورد است، که مورد اعتراض بسیاری ازاساتید فن و مالکان اسب تركمن قرار گرفته است. مخالفان مدعی هستند "تبارنامه" دارای اشکالات فراوانی است که میتواند صدمات جدی را به این نژاد وارد کند و اعتبار ملی و بین المللی ایران را برای همیشه در این نژاد مخدوش کند.
دکتر علیرضا رضا قلی زاده، متخصص دامپزشک و متخصص مامایی اسب از کشور فرانسه، درباره "تبارنامه" اسب های ترکمن توضیح داده که "تبارنامه اسب تركمن ایران" رونمایى شده از سوی فدراسیون كتابى است که اشتباهات فاحشی در آن درج و منتشر شده است که اگر مبناى كار آینده جامعه اسب تركمن قرار گیرد نه تنها امكان ارتباط با مجامع جهانى را نخواهیم داشت بلكه دستمایه فعلى را هم از دست خواهیم داد.
این در حالی است که ریاست محترم فدراسیون بارها تاکید کرده است كه كتاب "تبارنامه" حال حاضر به تایید كارشناسان رسیده است. كارشناسان اسب تركمن در ایران افراد محدودى هستند و دکتر قلی زاده مدعی است که تا کنون هیچ آشنایی با کسانی که "تبارنامه را تایید کرده اند پیدا نکرده است.
افرادی به مدت٣٠ سال در كمیته "تبارنامه" حاضر هستند و هنوز موفق نشده اند تبارنامه "اسب تروبرد" كه مسیر مشخصى دارد را به ثبت برسانند. بر این اساس چگونه میخواهند براى اسب هاى بومى ایران با وجود مشكلات تعیین تكلیف كنند؟ جالب است بدانید كه سال گذشته زمانى كه قرار بود یك "سیلمى ترابرد"، از ایران خارج شود به دلیل نبود تبارنامه مجبور به ثبت اسب در تبارنامه كشور آذربایجان شدند.
مهندس فیروز یمین، مدیر پروژه های آب و فاضلاب بانک توسعه اسلامی، که از کودکی با اسب سروکار داشته واوقات خود را با این حیوان نجیب سپری کرده است، با توجه به سابقه و شناختی از از اسب ترکمن داشته است در توضیح و توصیف این اسب گفته اسب ترکمن اسبی است چند منظوره است و خصوصیاتی مانند استقامت، پرش، کورس و سواری آزاد از ویژگی های آن است که در کمتر اسبی مشاهده می شود.
به گفته او، جایگاه اسب ترکمن در ایران، جایگاهی نیست که آن شایسته‌اش باشد. نگه داری و پرورش اسب با وجود ظرفیت هایی که می تواند وجود داشته باشند صرفا به عنوان یک علاقه از سوی سوارکاران و مالکان دنبال می شود. "اسب" در ایران یک صنعت نیست و همین امر موجب کوتاهی فدراسیون سوارکاری و جهاد کشاورزی می شود. این در حالی است که طبق قانون جهاد کشاورزی متولی دام کشور است اما با "اسب" و مسائل پیش روی آن کاری ندارد. به عبارتی "اسب" از سوی جهاد کشاورزی رها شده است. البته فدراسیون سواری کاری نیز نظارتی بر مسائل اسب ها ندارد.
اسب ترکمن میراث ملی کشور است که از زمان نادرشاه که با اسب تا هندوستان رفت و یا میراث زمان کوروش است که اتفاقا در تبارنامه جسته و گریخته درباره آن مطالبی نوشته شده است. مطالبی که به دلیل بی نظمی در درج آن نمی توانند قابل استناد باشند.
اما نکته مهم این است که اگر کتاب "تبار نامه" اصولی برای اسب ترکمن ایران باشد یک خون جدید وارد دنیا میشود که بسیاری از مالکان خارجی دنبال آن هستند و فرصتی عالی برای ارز آوری به کشور و یک تولید با افتخار ملی، محسوب می شود. کاری که فدراسیون سوارکاری از آن غافل است و فقط دنبال چاپ یک کتاب به هر قیمتی است که ضرر آن مستقیما به مالکان اسب ترکمن خالص می رسد.
رضا طراوتی، پرورش دهنده، مربی و مالک اسب ترکمن، در باشگاه رخش در کردان کرج به تولید و پرورش اسب ترکمن مشغول است، درباره نادیده گرفتن قابلیت های اسب ترکمن در ایران توضیح داد که این اسب، در ایران تا چند سال پیش جایگاه نسبتا خوبی در مسابقات و به خصوص مسابقه های پرش داشت اما متاسفانه در سال های اخیر به دلیل نادیده گرفتن این نژاد ملی از سوی فدراسیون سوارکاری و دیگر مراجع ذی ربط از جمله وزارت جهاد کشارزی و همچنین واردات بی رویه اسب های بی کیفیت اروپایی، فعالیت اسب ترکمن پیشرفتی نداشته است.
او در مورد "تبارنامه"رونمایی شده، که ارزش و اعتباری ندارد توضیح داد که معاونت فنی فدراسیون سوارکاری هیچ دقتی دراین رابطه نداشته است و خیلی عجولانه در مورد تدوین "تبارنامه" اقدام کرده است.
به گفته طراوتی، برای حفظ این ژن اول باید یک تبارنامه بی ایراد طبق اصول آزمایشگاهی و منطبق با تبارنامه های دیگر مجامع بین المللی تدوین کرد. تبارنامه ای که در کتاب های همه دنیا نوشته میشود طبق اصول بین المللی وآزمایشگاهی است که در نهایت مورد تایید همه مجامع بین المللی می شود، ولی این پیش نویسی که فدراسیون سوارکاری کشور برای اسب ترکمن تنظیم کرده در هیچ یک از مراجع بین المللی ثبت نخواهد شد و فقط ریشخند و به سخره گرفتن اسبهای ارزشمند و ملی ر در بر خواهد داشت چراکه طبق هیچ یک از اصول نبوده و با کمترین دقت تدوین شده است.
شناسنامه دار شدن اسب های خالص و ملی متاسفانه با کمترین دقت از طرف فدراسیون صورت میگیرد، درصورتی که هویت بخشی و شناسنامه دار کردن دام های کشور به عهده جهادکشاورزی است که در تفاهم نامه ای به فدراسیون سوارکاری واگذار شده که در یک بند از این قراداد نظارت کامل جهادکشاورزی براین روند درج شده که البته جههادکشاورز تا این لحظه هیچ نظارتی بر این امر نداشته است.
این در حالی است که تولید کنندگان اسب های داخلی و ترکمن تا کنون هیچ حمایتی از سوی فدراسیون سوارکاری و جهاد کشاورزی نداشته اند و تنها هرزگاهی ممنوعیت هایی را برای تولیدکنندگان ایجاد می کنند.
متاسفانه در سال های اخیر با این اقدامات مسئولان، تولید و نگهداری اسب ترکمن هیچ توجیه اقتصادی ندارد و تنها عشق و علاقه به این نژاد ملی باعث شده تا عده ای به صنعت اسب، نه در معنای واقعی، روی آورند که البته به دلیل نداشتن توجیه اقتصادی، ضررهایی را نیز در برداشته است. این در حالی است که هر روزی که به اسب های ترکمن بیشتر بی توجهی می شود به اسب های وارداتی اروپایی نیز بیشتر توجه می شود.
نکته قابل توجه اینکه فدراسیون سوارکاری به تازگی در نامه نگاری و تماس تلفنی، تعدادی از پیشکسوتان و مالکان استاتید اسب ترکمن را برای بررسی ضوابط واردات اسب های ترکمن دعوت کرده است که بسیاری از این افراد در مکاتبات رسمی با مخدوش دانستن تبار نامه رونمایی شده واردات این نژاد را در حال حاضر بسیار نادرست و برای آینده این تولید بومی خطرناک دانسته اند.
گزارش خطا
نظر شما
پربحث ترین عناوین
آخرین اخبار
