هنرمندانی همچون جواد معروفی، انوشیروان روحانی‌، سیروس شهردار‌ و روح‌الله خالقی‌ که خیلی به آنها افتخار می‌کنیم، با این پیانو آثار ماندگاری را به جا گذاشته‌اند. این پیانو همان پیانویی است که مرتضی خان محجوبی با آن زده است. این پیانو میراث قدیمی رادیو است که سال‌هاست فراز و نشیب‌های زیادی را طی کرده است و امروز هم حال و روز خوبی ندارد.

این میراث قدیمی به دلیل حجم بزرگی که دارد همواره از سوی برخی رادیویی‌ها یک مزاحم تلقی شده است. در راهرو‌، حیاط و حتی زیر باران هم قرار گرفته است. این پیانو به نمونه‌ی پیانوهایی که در موزه‌ها نگه‌داری می‌شوند شباهت بسیاری دارد و حتی نمونه‌ی آن را می‌توان در برخی موزه‌ها پیدا کرد.

این پیانو از چند وجه ارزشمند است؛ یکی به لحاظ تاریخی و دیگری وجه هنری‌اش است چراکه هنرمندان بزرگی با آن کار کرده‌اند. پس آن را به موزه ببرید.

پیانوی ارزشمندی که مزاحم است!

فرهنگ جولایی - پیشکسوت رادیو - در گفت‌و‌گویی با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو، درباره‌ی این پیانوی قدیمی که به نوعی میراث‌های صداوسیما محسوب می‌شود، خاطره‌ای را روایت کرد؛ خاطره‌ای که برای اهالی هنر چندان هم خوشایند نیست.

این تهیه‌کننده قدیمی رادیو گفت: حدود شش سال پیش، از واحد نمایش رادیو با من تماس گرفتند و مطرح کردند، یک پیانو در اتاق ما ماست که مزاحم است. حال چرا با من تماس گرفتند، به این علت بود که می‌دانستند من ارادت خاصی به پیانو و ساز دارم. آنها گفتند چون تو آشنا هستی از تو می‌خواهیم که به ما بگویی با این پیانو چه کنیم. آیا تو می‌توانی آن را باز کنی تا آن را جمع کنیم و کنار بگذاریم. من نیز گفتم این پیانو خیلی باارزش است یعنی شما آن را نمی‌خواهید؟! آنها گفتند نه این پیانو مزاحم است و بیشتر فضای اتاقمان را گرفته‌ است. درست هم می‌گفتند این پیانو یک پیانوی رویال ویژه است که فضای زیادی را اشغال می‌کند.

پس از این اتفاق جولایی برای بردن پیانو به موزه موسیقی، ماجرا را با دکتر محمد سریر، مدیرعامل وقت خانه موسیقی در میان گذاشتم.

او در این زمینه توضیح داد: وقتی مطمئن شدم که در رادیو پیانو را نمی‌خواستند، دنبال این بودم که از سازمان صداوسیما بیرون بیاید و در جای مناسبی قرار بگیرد. در این زمینه یک روز با دکتر محمد سریر صحبت کردم چراکه تاریخچه پیانو را می‌دانستم و می‌دانستم که این پیانو شاید نزدیک به یک قرن در رادیو بوده و خیلی از بزرگان موسیقی با آن نواخته‌اند.

جولایی ادامه داد: وقتی این پیشنهاد را به آقای سریر دادم، ایشان مطرح کردند، اگر سازمان صدا و سیما این پیانو را نمی‌خواهد آن را برای موزه موسیقی می‌آوریم. پس خودتان می‌توانید با معاونت صدا هماهنگ کنید تا آن را به موزه موسیقی بیاوریم.

او سپس به هنرمندانی که با این پیانو کار کرده‌اند اشاره کرد و گفت: خیلی از آثاری که می‌شنویم از جمله موسیقی گل‌ها، همه با این پیانوی ارزشمند نواخته شده است. در نتیجه این پیانو از چند وجه ارزشمند است؛ یکی مساله تاریخی آن است و دیگری مساله هنری‌اش که هنرمندان بزرگی با آن کار کرده‌اند. خود این پیانو نیز از نظر نوع تک است؛ به جهت اینکه این نوع پیانوها خیلی اندک‌اند.

میراثی که پس گرفته شد، اما ...

جولایی یادآور شد که انتقال این پیانوی قدیمی با واکنش معاونت وقت صدا روبه‌رو شد و در این باره توضیح داد: چندی بعد مدیر وقت رادیو ما را دید و با گله گفت، آقای جولایی ما این پیانو را نمی‌توانیم به کسی بدهیم. این پیانو میراث صداوسیماست. هرچند ایشان برداشت اشتباهی کرده بودند و فکر می‌کردند من این پیانو را به کسی قول داده‌ام، در صورتی که فقط می‌خواستم این پیانو از آنجا نجات پیدا کند و در جایگاهی نبودم که چنین تصمیمی بگیرم. از طرفی اینگونه مطرح شده بود که این پیانو مزاحم است.

او سپس گفت: من نیز در پاسخ به معاون وقت صدا گفتم، همین که شما متوجه شدید این پیانو میراث است من خوشحالم. من دوست داشتم ارزش آن را بدانید. حال که ارزش آن را می‌دانید، ممنونم. چندی بعد دیدم که پیانو را به ساختمان شهدای رادیو منتقل کردند و آن را وسط حال گذاشتند و حتی بر روی آن نوشته جالبی زدند که برای خیلی‌ها جالب بود و اطرافش می‌چرخیدند. اما بعد از مدتی که گذشت کم کم آن را زیر راه پله حول دادند، مدتی هم زیر راه پله بود الان هم نمی‌دانم سرنوشت آن چه شده است.

او گفت: در هر حال حیف است اموال این چنینی در موزه نباشند و تاریخچه آن‌ها در کنارشان نوشته نشود. هنرمندانی مثل جواد معروفی، انوشیروان روحانی‌، سیروس شهردار‌، روح‌الله خالقی‌ و هنرمندان دیگر که خیلی به آنها افتخار می‌کنیم ، آثار ماندگاری را به جای گذاشته‌اند. این پیانو اگر هرجای دنیا بود، بهتر از این‌ها از آن مراقبت می‌کردند.

این پیشکسوت رادیو سپس بیان کرد: قبل از این هم در رادیو به این پیانو به چشم مزاحم نگاه می‌شد. به دلیل اینکه جثه‌ی بزرگی دارد و در اتاق جا نمی‌گیرد و فضای زیادی را اشغال می‌کند، به همین دلیل در این سال‌ها در به در بوده است. در ساختمان قدیمی رادیو، در راهرو‌، حیاط و حتی زیر باران. متاسفانه این پیانو مدتی تبدیل به میز نهارخوری برخی اهالی رادیو شده بود،‌ و بلای بدی بر سرش آمده است. پیانویی که نباید آن را دمر کرد در معرض آسیب‌های مختلفی قرار گرفت. امیدوارم از این به بعد جای مناسبی برای آن پیدا کنند.

فرهنگ جولایی در پایان گفت‌وگوی خود یادآور شد: امیدوارم قدر این پیانو را بدانند و در جای مناسبی آن را قرار دهند. فرق نمی‌کند که کجا باشد اگر در موزه سازمان صداوسیما جایی هست که در همان جا حفظ شود، اگر نه موزه موسیقی داریم که آن هم برای مملکت ماست و در آنجا می‌توان از این پیانو نگهداری و حفاظت کرد.

به گزارش خبرنگار ایسنا، عباس محبی هنرمند رادیو و تلویزیون نیز پیش از این در گفت‌و گو با ایسنا، از بی‌توجهی رادیو به این پیانو انتقاد کرده بود.

این هنرمند عنوان کرده بود: یک عده آدم بی‌سلیقه پیانویی که در استودیو هشت ساختمان ارگ بود را به ساختمان شهدا آوردند. می‌دانید این پیانو کدام پیانو است؟ این پیانو همان پیانویی است که مرتضی خان محجوبی با آن زده است. پیانویی است که انوشیروان روحانی با آن زده است. روح‌الله خالقی با آن اتود کرده است. بزرگانی مثل معروفی با آن کار کردند. بنان کنار این پیانو ایستاده و خوانده است.

عباس محبی در پایان اظهار کرده بود، نسبت به این پیانوی با ارزش متعصب است و به این تعصب افتخار می‌کند.

وی همچنین اظهار کرده بود: من بغض کردم وقتی دیدم بچه‌های خانم‌های سازمان صداوسیما که متأسفانه فرقی با اداره ثبت احوال ندارند، با پا روی پیانو راه می‌رفتند و مادرانشان هیچ اعتنایی به آن‌ها نمی‌کردند. این پیانو باید در موزه‌ نگهداری شود.