آیا دختران مجرد مادران خوبی هستند؟

من به شدت مخالف این‌قانونم.
میدونم که با بیان نظرم کلی امتیاز منفی میگیرم اما برام مهم نیست. من حرفمو میزنم‌.

خیلی ها دارن راجع به این قضیه احساسی رفتار میکنن. یکیو میشناسم هنوز تو خونه ی باباش زندگی میکنه و شاغل هم‌ نیست، اونوقت داره به گرفتن حق سرپرستی یکی دیگه فکر میکنه. نمیگم شرایط همه ولی شرایط اکثریت همینه.

من اصلا کاری به غلط بودن این ماجرا و اونایی که شرایط مالیشو دارن و شاغلن هم اگر نداشته باشم، اکثر دخترای مجرد حتی بالای 35 سال هنوز دارن خونه ی خانوادشون زندگی میکنن و حقوقشون برای یک نفر کافی نیست چه برسه به دو نفر! بعضیاشون حتی سر کار هم نمیرن یا یه شغل با درآمد پایین دارن. اونوقت میخوان حق سرپرستی بگیرن!
آخه پدر و مادر و اطرافیان اونا چه گناهی کردن که علاوه بر دادن خرج شما باید خرج یکی دیگه رو هم بدن و جای زندگی و امکانات رفاهی یک نفر دیگه رو هم فراهم کنن!
اونا رو نباید در شرایط انجام شده قرار داد!

بعدش هم، این فرزندی که میگیرن بجز خودشون هیچ والد دیگری نداره. اگر روزی خدایی نکرده خدایی نکرده خدایی نکرده اتفاقی براشون بیفته و به هر دلیلی نتونن بالای سر اون بچه باشن یا خوب ازش مراقبت کنن، تکلیف اون بچه چی میشه؟! چرا این بار باید یه جورایی به زور بیفته به دوش سایر نزدیکان و اقوامش؟!

بعدش هم. اولویت باید با خانواده ها و زوجین باشه نه با دختران مجرد.
الان که خانواده های دو موتوره (پدر و مادر) به زور دارن زندگی میگردونن، چجوری یه زن یا مرد مجرد میخواد تنهایی این کارو بکنه؟!
شاید اون بچه خودش یه روزی نخواد تو چنین شرایط سختی زندگی کنه! یا شاید خودش ترجیح بده هم مادر و هم پدر داشته باشه! مسئله که فقط رها شدن توسط والدین اصلی نیست!
همه چیز که صرفا پول یا تمایل شخصی و علاقه نیست!

تازه اینجوری شانس ازدواج اون دختر هم به نزدیک صفر میرسه. بچه داشتن خودش یک پوئن منفی برای ازدواجه.
و این طرح آمار ازدواج رو به شدت کاهش میده!