دوره پارینه سنگی چه دوره ای است؟

به گزارش خبرنگار فرهنگ و اندیشه سایت صدای ایران، این دوره به نام سنگین سنگی معروف است زیرا استفاده از ابزارها و اشیاء سنگی در آن بسیار مهم بود. دوره پارینه سنگی عمدتاً در دوران پیش از تاریخ و پیش از ظهور کشاورزی و دامداری رخ داده است.

زمان شروع دوره پارینه سنگی متغیر است و بسته به منطقه جغرافیایی مختلف، می‌تواند متفاوت باشد. اما این دوره معمولاً از حدود 2.6 میلیون سال پیش (زمانی که انسان‌های هومو اپتیکوس، نیم‌انسان‌ها وجود داشتند) تا حدود 12,000 سال پیش (زمانی که انسان‌های هومو ساپینس، انسان‌های نوین، ظهور کردند) در نظر گرفته می‌شود.

در طول دوره پارینه سنگی، انسان‌ها به طور اساسی به عنوان شکارچیان و جمع‌آورندگان زندگی می‌کردند. آن‌ها از ابزارها و اشیاء ساده‌ای که از سنگ‌ها ساخته می‌شدند، برای شکار حیوانات، خرد کردن مواد غذایی و انجام فعالیت‌های روزمره استفاده می‌کردند. این ابزارها شامل سنگ‌های تیز و تیغ‌ها، سنگ‌های کوچک برای کندن و خرد کردن، و فره‌های سنگی برای شکار و پردازش غذا بودند.

نمونه‌هایی از ابزارهای سنگی استفاده شده در دوره پارینه سنگی عبارتند از: سنگ‌های تیز به عنوان ابزارهای برش، سنگ‌های خردکن برای خرد کردن گیاهان و دانه‌ها، فره‌های سنگی برای تهیه غذا، ضربه‌گیرهای سنگی برای شکار حیوانات و تهیه پوست و چرم، و برخی از اشیاء زینتی مانند گوهرها و نیزه‌های سنگی.

در طول دوره پارینه سنگی، انسان‌ها نیز به تجمعات اجتماعی و همکاری بیشتر پرداختند. آن‌ها در گروه‌های کوچک سازمان‌یافته زندگی می‌کردند و از تقسیم کار برای تأمین نیازکی‌ها و منابع غذایی بهره می‌بردند. این تجمعات اجتماعی باعث افزایش تعاملات انسانی، انتقال دانش و تجارب، و توسعه فرهنگ و زبان شد.

دوره پارینه سنگی نیز شاهد پیشرفت‌های فناورانه مهمی بود. در طول این دوره، انسان‌ها نه تنها از ابزارهای سنگی استفاده می‌کردند، بلکه توانستند تکنیک‌ها و روش‌های پیشرفته‌تری را در ساخت این ابزارها ارتقا دهند. به عنوان مثال، آن‌ها می‌توانستند قالب‌های سنگی بسازند تا شکل و تنظیمات مختلفی برای ابزارها داشته باشند، از آن‌ها برای شکار بهتر استفاده کنند و ابزارهایی با کارایی و کیفیت بالاتر تولید کنند.

در مجموع، دوره پارینه سنگی نشان دهنده یک مرحله مهم در تاریخ انسان است که با توسعه فناوری سنگی و تجمعات اجتماعی پیشرفت کرد. این دوره نقش مهمی در تکوین فرهنگ و زندگی اولیه انسان‌ها ایفا کرد و به تدریج به ظهور دوره‌های تاریخی بعدی، مانند دوره نوسنگی و عصر برنز، منجر شد.

در ایران، شواهدی از دوره پارینه سنگی به وفور یافت شده‌اند که نشان می‌دهند انسان‌ها در این دوره در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند. برخی از شواهد اصلی عبارتند از:

آبجکت‌های سنگی: در ایران، ابزارهای سنگی مربوط به دوره پارینه سنگی کشف شده‌اند. این شامل سنگ‌های تیز، سنگ‌های خردکن، فره‌های سنگی و پوسته‌های سنگی است. این آبجکت‌ها در محل‌های مختلفی از جمله شترآباد، تپه حسینی، تپه ملک و تپه گنبدی کشف شده‌اند.

آبجکت‌های شکار: اثار شکار نیز در ایران یافت شده است. این شامل ضربه‌گیرهای سنگی است که احتمالاً برای شکار حیوانات استفاده می‌شده‌اند. برخی از نمونه‌های ضربه‌گیر سنگی در مناطقی مانند بیستون، شترآباد و تپه حسینی کشف شده است.

آثار دفنی: در برخی از محوطه‌های باستانی در ایران، آثار دفنی از دوره پارینه سنگی نیز کشف شده است. این شامل دفن‌های انسانی و امکانات دفنی مانند سنگ‌های بزرگ در بالاترین قسمت قبرستان‌ها است.

نقاشی‌های دیواری: در برخی از غارها و سایت‌های صخره‌ای در ایران، نقاشی‌های دیواری از دوره پارینه سنگی کشف شده است. این نقاشی‌ها شامل تصاویر حیوانات، شکار، انسان‌ها و نمادهای دیگر است. برخی از معروف‌ترین مکان‌هایی که نقاشی‌های دیواری پارینه سنگی در آن‌ها یافت شده است عبارتند از: شاهکوه، تنگ ابریشم، غار هریس و غار ملک.

این شواهد نشان می‌دهند که دوره پارینه سنگی در ایران نیز به عنوان یکی از فازهای مهم در تاریخ باستانی این منطقه و وجود انسان‌ها به شکل شکارچیان و جمع‌آورندگان رونق داشته است.