رویداد های تاریخی 20 آذرماه
به گزارش صدای ایران مهم‌ترین رویدادهای 20 آذر را در ادامه به نقل از پایگاه «موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران» می‌خوانید.
رویدادهای20 آذر
سال ۱۲۸۷
سیدعلی آقا به حضرت عبدالعظیم رفته در آنجا بست نشست و بیرق مشروطه‌خواهی افراشت و مردم را به دور خود جمع کرد. صدرالعلماء و دسته‌ای دیگر به سفارت عثمانی پناهنده شدند.
سال ۱۲۹۰
صمصام‌السلطنه در کابینه تغییراتی به این شرح داد: قوام‌السلطنه، وزیر داخله، حکیم‌الملک، وزیر مالیه، ذکاءالملک، وزیر عدلیه. بقیه وزیران در سمت خود ابقاء شدند. تنها محتشم‌السلطنه از کابینه خارج شد.
سال ۱۲۹۱
صمصام‌السلطنه تلگرافی را به ناصرالملک در لندن مخابره نموده، تقاضای استعفا کرد.
سال ۱۳۰۱
وحیدالملک، وزیر پست و تلگراف، در مجلس از طرف داور و تدین استیضاح شد.
سال ۱۳۱۶
آقای حسن رخشانی، مدیر کل وزارت مالیه، به ریاست اداره کل فلاحت منصوب شد.
سال ۱۳۱۶
آقای اللهیار صالح، مدیر کل وزارت دارایی معاون آن وزارتخانه شد.
سال ۱۳۲۱
شریدان، مستشار آمریکایی وزارت خواروبار اعلام کرد هر کس محتکری را معرفی کند ۲۰% از قیمت جنس کشف‌شده را نقداً دریافت خواهد کرد.
سال ۱۳۲۱
کمیسیونی برای رسیدگی و تعیین میزان خسارت به کسبه‌هایی که مغازه آنها غارت شده بود، تشکیل گردید.
سال ۱۳۲۵
نیروی نظامی شهر میانه را تصرف کرد. ژنرال غلام یحیی دانشیان و فدائیان دموکرات ضمن عقب‌نشینی و جنگ و گریز و غارت بانک‌ها و ادارات دولتی به سمت تبریز حرکت نمودند.
پیشه‌وری و وزیران فرقه دموکرات و سایر مقامات از مرز گذشته وارد خاک شوروی شدند.
سال ۱۳۲۸
در آمل هنگام اخذ رأی برای انجمن شهر بیش از یکصد نفر در زدوخورد مجروح شدند.
سال ۱۳۳۲
در یک جلسه مصاحبه مطبوعاتی خبرنگاران نظر آیت‌الله کاشانی را در مورد تجدید رابطه با انگلستان خواستند. کاشانی با قاطعیت اعلام داشت: ملت شریف ایران هرگز تن به این ذلت نخواهد داد و هر روزی که دولت اعلام تجدید رابطه بدهد روز عزای ملی است و باید مردم نوار سیاه به سینه خود نصب کنند.
سال ۱۳۳۳
سفارت ایران در دمشق توسط عده‌ای از ایرانیان اشغال شد. سرانجام با دخالت پلیس غائله فیصله داده شد. اعتراض معترضین به سفارت در اثر حکومت دیکتاتوری در ایران بود.
سال ۱۳۳۵
اداره آمار و ثبت احوال جمعیت ایران را ۱۸۹۵۵۰۰۰ تن اعلام کرد. از این عده ۹۶۴۵۰۰۰ نفر مرد و ۹۳۱۰۰۰۰ نفر زن هستند.
سال ۱۳۴۵
هویدا در مجلس شورای ملی اعلام کرد که مساعی ایران برای احقاق حقوق از کنسرسیوم نفت به نتیجه رسید. در این پیروزی امتیازات به‌دست‌آورده ایران به قرار زیر است:
۱- تولیدات سالیانه نفت جنوب افزایش می‌یابد.
۲- ۲۵هزار میل از اراضی تحت امتیاز به ایران مسترد می‌شود.
۳- هر مقدار نفت اضافی که شرکت نفت برای فروش در بازارهای آزاد لازم داشته باشد، تحویل ایران خواهد شد.
سال ۱۳۴۶
نرخ بنزین سوپر از ۹ ریال به ۵/۷ ریال تنزل یافت.
سال ۱۳۴۶
بتون‌ریزی سد ارس از طرف شوروی‌ها آغاز شد.
سال ۱۳۴۷
منوچهر پرتو، وزیر تازه دادگستری، دست به تغییرات دامنه‌داری در سطوح مختلف دادگستری زد. اهم تغییرات به این شرح است: صادق احمدی به معاونت پارلمانی، یوسف رئیس سمیعی به معاونت طرح و برنامه‌ریزی، ناصر دولت‌آبادی به ریاست شعبه ۹ دیوان کشور، عبدالعزیز قطب به ریاست کل دادگاه‌های استان، حسین مرتضوی به ریاست کل دادگاه‌های شهرستان، حمید اردلان مدیر کل اداری، احمد ناظمی دادستان تهران، ابوالفتح یاسری دادستان دیوان کیفر، قاسم رئیسیان دادستان استان مرکز، دکتر محمدباقر صفوی رئیس دادگستری خراسان، علی‌اکبر طباطبایی، مدیر کلی امور ورشکستگی، ناصر مجیدیه مدیر کل بازرسی، ضیاءالدین امیر خلیلی به دادستانی استان خراسان، رضا صفری به معاونت دیوان کشور. در سطح رؤسای شعب دادگاه‌های استان و شهرستان و بخش نیز تغییرات عمده‌ای صورت گرفت.
سال ۱۳۵۳
مذاکرات سه‌جانبه ایران، شوروی و آلمان برای صدور گاز به اروپا پایان گرفت.
سال ۱۳۵۷
در پادگان لویزان محل گارد شاهنشاهی یک افسر، دو درجه‌دار و دو سرباز وظیفه هنگامی که افسران و درجه‌داران مشغول صرف غذا بودند آنها را به رگبار مسلسل بستند. در این حمله مسلحانه حدود ۱۶۰ نفر کشته و زخمی‌شدند.
در همدان یک سرباز وظیفه، خدایاری استاندار را به گلوله بست و خود شهید شد.
در اصفهان مردم خشمگین، محل سازمان امنیت و کلانتری یک را به آتش کشیدند.
هنری کیسینجر به حمایت از شاه طی مصاحبه‌ای گفت: آن چه در ایران پیش می‌آید یک تراژدی برای غرب است. شاه هرگز شیرهای نفت را به دلایل سیاسی به روی کسی نبسته است.
عده زیادی از سربازان در روزهای تاسوعا و عاشورا سربازخانه‌ها را ترک گفتند.
روز عاشورای حسینی، روز درگذشت سرور شهیدان حضرت حسین بن علی علیه‌السلام، سومین پیشوای بزرگ شیعیان مردم ایران عزادار بودند. در تهران و شهرهای ایران گروه‌های بزرگی از مردم به راهپیمایی پرداختند. در حالی که اکثریت قریب‌به‌اتفاق آنان حامل پلاکارت‌هایی که مشحون از شعارهای سیاسی بود به طرف میدان آزادی به حرکت درآمدند. این گروه‌های عظیم که در طول مسیر خود به دادن شعارهای سیاسی می‌پرداختند در میدان آزادی اجتماع کردند و پس از ایراد سخنانی قطعنامه راهپیمایی را در ۱۷ ماده قرائت نمودند. در این قطعنامه که به تصویب میلیون‌ها نفر مردم رسید آمده بود: سقوط و برچیده‌شدن بساط شاه، برقراری حکومت عدل اسلامی، رهبری حضرت آیت‌الله‌العظمی امام خمینی، آزادی واقعی، اجرای عدالت اجتماعی و تأمین حقوق مردم، جلوگیری از هرگونه سلطه‌گری ...
در نجف‌آباد عده‌ای از مردم در حین تظاهرات کشته شدند.»
