جمعيت ايثارگران؛ سياست‌بازان «سيال»

«بخش عمده افرادي كه به عنوان هيات موسس ايثارگران مطرح شده‌اند دوستان و همفكراني هستند كه قبل از انقلاب در صحنه‌هاي سياسي و مبارزاتي حضور داشته و به همراه روحانيت و به تبعيت از امام امت (ره) وارد صحنه شدند. پس از پيروزي انقلاب و فتنه گروهك‌ها، نوع حضور در صحنه شكل ديگري گرفت و در دوران جنگ هشت ساله هم حسب ضرورت انقلاب و نياز زمان، وارد صحنه دفاع مقدس شدند. در دوران بازسازي يعني در سال 70 و71 بعضي از دوستان احساس كردند كه عرصه فعاليت‌هاي فرهنگي به گونه‌يي است كه آرام آرام دارد از آن سمت و سويي كه امام در نظر داشت و رهبري مي‌خواهد خارج مي‌شود. لذا ضرورت حضور در عرصه فعاليت فرهنگي را احساس كردند و با بعضي از دوستان جلساتي را تشكيل داديم و بحث تهاجم فرهنگي، مكانيزم و نحوه كاركرد تهاجم فرهنگي را بررسي كرديم و جنبه‌هاي مقابله با آن را در دستور كارمان قرار داديم. يكي، دو سال كار كرديم اوايل چيزي كه به ذهن‌مان آمد حفظ نيروهاي انقلابي، مومن و حزب‌اللهي بود و جلساتي براي آنها تشكيل داديم. به تدريج احساس كرديم، حد فعاليت فرهنگي جواب كار را نمي‌دهد. از سال 74 به بعد، فعاليت سياسي را در دستور كار خود قرار داديم. يعني احساس كرديم كه عرصه فعاليت‌هاي سياسي به گونه‌يي است كه حضور نيروهايي كه در صحنه‌هاي دفاع مقدس بودند در اينجا هم ضرورت دارد كه باشند و به فكر تشكيل و تاسيس تشكل سياسي افتاديم. البته در گام اول، از آنجا كه تركيب و بافت نيروها برنامه‌ها متناسب با فعاليت‌هاي فرهنگي شكل گرفته بود با ورود تشكل به عرصه سياسي، برخي از دوستان كه صرفا جهت كار فرهنگي وارد جمع ما شده بودند، از ما جدا شدند و لذا چند وقتي طول كشيد تا يك تركيب جديد شكل بگيرد و لذا ما در نيمه دوم سال 75هسته اوليه جمعيت ايثارگران را به وجود آورديم.»

اين بخشي از گفت‌وگوي حسين فدايي از اعضاي سابق جناح راست سازمان مجاهدين و دبيركل جمعيت ايثارگران انقلاب با هفته‌نامه يالثارات الحسين در سال 78 است كه به چگونگي راه‌اندازي اين تشكل اشاره مي‌كند. اعضاي هيات موسس جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي را علي اكبر ابوترابي فرد، حسين فدايي آشتياني، علي دارابي، داود دانش جعفري، عبدالحسين روح‌الاميني، مجتبي شاكري، علي يوسف پور، احمد علي مقيمي، هادي ايماني و محمود احمدي‌نژاد شكل مي‌دهند. اما به نظر نمي‌رسد هرگز مرحوم حجت‌الاسلام علي‌اكبر ابوترابي‌فرد درجلسات شوراي مركزي اين جمعيت شركت كرده باشد. به هر تقدير در تاريخ 12/11/75 هيات موسس نسبت به تشكيل گروهي با نام جمعي از ايثارگران به تفاهم قطعي رسيده و در تاريخ 27/1/76 اين جمعيت با عنوان «جمعي از ايثارگران انقلاب اسلامي» اعلام موجوديت كرد. پس از آن وزارت كشور در تاريخ 20/2/76 مجوز فعاليت اين جمعيت را به عنوان «جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي» صادر كرد و اين جمعيت در تاريخ 11/8/76 اقدام به تصويب اساسنامه خود كرد.

قبل از اين تاريخ اين تشكل به‌ طور غيررسمي در انتخابات پنجمين دوره مجلس شوراي اسلامي با نام جمعي از ايثارگران انقلاب اسلامي آغاز به كار كرده بود. اما شروع فعاليت سياسي جدي اين جمعيت را مي‌توان حضور در تبليغات رياست‌جمهوري دوره هفتم دانست كه در آن زمان اين جمعيت با عنوان «جمعي از ايثارگران انقلاب اسلامي» عموم مردم را به شركت گسترده در انتخابات فراخواند، بدون آنكه از نامزد مشخصي در رقابت‌هاي انتخاباتي حمايت كند. البته چنان‌كه در روزنامه‌ها نوشته شد اين گروه ابتدا قصد معرفي يكي از نامزدها را به عنوان كانديداي رياست‌جمهوري داشت كه به دليل برخي از مسائل و توصيه‌ها از اين امر صرف نظر كرد. در انتخابات دوره ششم مجلس شوراي اسلامي نيز اين گروه با شعار امنيت، عدالت، رونق اقتصادي و با تهيه ليستي كه بيشتر ازنيروهاي متمايل به جناح راست تشكيل مي‌شد اقدام به شركت در رقابت‌هاي انتخاباتي كرد. از اين گروه در دور پنجم مجلس شوراي اسلامي آقايان علي اكبر ابوترابي‌فرد و داود دانش جعفري حضور داشتند.

در ليست اين گروه در تبليغات دوره ششم مجلس از حوزه تهران به جز دو نفر از كانديداهاي منتسب به جناح چپ و پنج نفر از اعضاي فعال خود جمعيت ايثارگران بقيه كانديداهاي منتسب به جناح راست سنتي (ارزشگرا) حضور داشتند كه به دليل عدم استقبال مردم از ليست جناح راست سنتي به جز دو نفر ديگري از كانديداهاي اين ليست حايز آراي لازم نشد. اگرچه علي دارابي در جديدترين كتاب خود جامعه‌شناسي سياسي در ايران مدعي شده است كه ايثارگران در جريان انتخابات خرداد ماه سال 76 از علي اكبر ناطق نوري حمايت كرده است و در انتخابات 4 سال بعد نيز پشت سر علي شمخاني و احمد توكلي در برابر سيد محمد خاتمي ايستاد اما آنچه كاملا مشهود است عدم حمايت به موقع اين جمعيت از عضو هيات موسس خود يعني محمود احمدي‌نژاد در انتخابات رياست‌جمهوري سال 84 است.ايثارگراني‌ها در اين انتخابات روي خوش به احمدي‌نژاد نشان ندادند و قاليباف را نامزد نهايي خود معرفي كردند و آنگاه كه قاليباف حذف شد در چرخشي ناگهاني و با چهره‌هاي سرشار از لبخند به سمت و سوي احمدي‌نژاد شتافتند. در رقابت دوگانه هاشمي – احمدي‌نژاد در وصف كمالات احمدي‌نژاد بيانيه سرودند.

تبارشناسي جمعيت ايثارگران به ديروز انقلاب بازمي‌گردد. اگرچه امروز حتي نمي‌توان تاريخچه تاسيس اين جمعيت را در وب‌سايت اصلي‌شان يافت و نماي شفاف و مشخصي از نحوه شكل‌گيري، فعاليت، چشم‌انداز و مديريت آنان ترسيم كرد اما با مراجعه به سوابق پدر معنوي اين جمعيت؛ حسين فدايي مشخص مي‌شود كه تبار جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي به سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي اول باز مي‌گردد.

شروع فعاليت جدي جمعيت ايثارگران انقلاب را بايد انتخابات مجلس هفتم دانست. در اين دوره، شوراي هماهنگي نيروهاي انقلاب به رياست ناطق نوري تشكيل مي‌شود و جمعيت ايثارگران مسووليت شاخه اجتماعي شورا را بر عهده مي‌گيرد و شايد از همين جا بود كه جمله «مقبوليت اجتماعي نداريد» و صالح مقبول به جاي اصلح نامقبول بر زبان مسوولان اين جمعيت جاري شد تا جريان اصولگرا نتواند به راحتي به وحدت نظر و وفاق وحدت يابد.

اگرچه در نهايت اصولگرايان در مجلس هفتم توانستند موفق شوند و حداد عادل صندلي رياست مجلس را از آن خود كرد و احمد توكلي نيز با لابي‌ها و فشارهاي ايثارگران رييس مركز پژوهش‌هاي مجلس شد. اصولگرايان پس از پيروزي درانتخابات شوراها و مجلس درصدد فتح رياست‌جمهوري بودند و جمعيت ايثارگران با مديريت حسين فدايي هر از چند گاهي بازي اصولگرايان را تغيير مي‌داد. حسين فدايي از طرف جمعيت ايثارگران به عضويت شوراي مركزي نيروهاي انقلاب در آمد. هدف نهايي شوراي هماهنگي نيروهاي انقلاب انتخاب بهترين و اصلح‌ترين فرد به عنوان كانديداي اصولگرايان در انتخابات رياست‌جمهوري نهم بود. جمعيت ايثارگران و حسين فدايي در ابتدا با شورا همراهي داشتند اما عدم كسب نتيجه دلخواه از جلسات شوراي هماهنگي نيروهاي انقلاب، ايثارگراني‌ها را بر آن داشت تا جداگانه وارد انتخابات شوند.

حسين فدايي به عنوان يكي از اعضاي شوراي مركزي نيروهاي انقلاب در جلسات شورا شركت مي‌كرد و از تمام فعل و انفعالات شوراي هماهنگي آگاهي كامل داشت اما همزمان به عنوان دبيركل جمعيت ايثارگران به همراه ديگر اعضاي شاخص جمعيت؛ نشست‌هاي مختلفي را با كانديداها و چهره‌هايي كه قصد حضور در انتخابات داشتند برگزار مي‌كردند تا در نهايت به حمايت از محبوب‌ترين گزينه در سطح جامعه كه احتمال رييس جمهور شدن را داشت، بپردازد. محمد‌رضا باهنر كه دست ايثارگراني‌ها را خوانده بود در ابتداي سال 84، نامزد نهايي شورا را معرفي كرد. او در آن مقطع با بيان اينكه زمان اعلام رسمي كانديداي اصولگرايان به احتمال زياد در ارديبهشت خواهد بود، در پاسخ به اينكه لاريجاني كانديداي اصلي شوراي هماهنگي اعلام خواهد شد يا خير؟ گفت: «ديگران اين‌گونه نقل مي‌كنند، اما در حال حاضر قرار نيست اعلام كنيم». اينچنين بود كه ايثارگراني‌ها فهميدند كه شوراي هماهنگي هرگز تن به خواسته آنها نخواهد داد و به همين اساس علي دارابي در مصاحبه‌يي گفت: «اگر شوراي هماهنگي نتايج نظرسنجي را كه در ارديبهشت ماه انجام مي‌گيرد، بپذيرد ما با آنها كانديداي واحد خواهيم داشت و اگر آن را قبول نداشته باشند بر اساس ساز و كارهاي مورد نظر خود كه در مجموعه آبادگران مطرح شده، عمل خواهيم كرد.»

اگرچه مجتبي شاكري از معدود جانبازان و ايثارگر ايثارگراني‌ها در گفت‌وگويي در آن مقطع گفت: «جمعيت ايثارگران از همان ابتدا اولويت خود را از بين كانديداهاي مطرح در جريان اصولگرا، احمدي‌نژاد قرار داده است». اما اين تشكل در نهايت در چرخشي معنادار از عضو هيات موسس خود محمود احمدي‌نژاد عبور كرد و خواست شوراي هماهنگ نيروهاي انقلاب را نپذيرفت و به طور ناگهاني قاليباف را كانديداي اختصاصي جمعيت ايثارگران معرفي كرد.يكي از اعضاي شوراي مركزي اين جمعيت در همان مقطع خبر داد كه شوراي مركزي اصلا موافق قاليباف و جدايي جمعيت از شوراي هماهنگي نيروهاي انقلاب نبودند اما فدايي و دارابي به تنهايي با نام ايثارگران اين خواست را پيش بردند. همزمان اتفاق جالبي رخ داد و عزت‌الله ضرغامي كه از او به عنوان يكي از اعضاي ايثارگران نام برده مي‌شود، به رياست سازمان صدا و سيما رسيد و اين گونه شد كه علي دارابي و علي عسگري هم رخت حركت به سوي سازمان را بر تن كردند و رهسپار بهترين رسانه تاثيرگذار كشور شدند.

انتخابات رياست‌جمهوري نهم به مرحله دوم كشيد و ايثارگراني‌ كه چشم اميد به پيروزي محمدباقر قاليباف داشتند پس از اعلام نتايج كه خواسته‌هاي خود را برباد رفته ديده بودند سياست دوگانگي را برگزيدند و دوباره روي خوش به احمدي‌نژاد نشان دادند و از وي در برابر هاشمي‌رفسنجاني اعلام حمايت كردند. ايثارگران در بيانيه حمايت خود از احمدي‌نژاد چنين آورد: «ما با حفظ احترام و اعتراف به شايستگي‌هاي جناب آقاي هاشمي‌رفسنجاني بر اين باوريم كه رقابت جدي با ايشان به معناي رعايت قواعد مردمسالاري در رقابت سياسي و گامي به سوي نهادينه كردن آن است. رقابت دكتر احمدي‌نژاد با ايشان هم رقابت بين نسلي و دو تفكر و رويكرد است و در اين ميان مردم داوران اصلي هستند.»مرحله دوم انتخابات برگزار و محمود احمدي‌نژاد رييس‌جمهور ايران شد و فدايي و همراهانش ناراحت از آنكه چرا از همان ابتدا از رفيق خود حمايت نكردند. اما اين خود آغاز ماجرا بود، احمدي‌نژاد ديگر احمدي‌نژاد ايثارگراني‌ها نبود. اما احمدي‌نژاد مزد همراهي دير هنگام و ناچارگونه ايثارگران را داد و فرشيدي، طهماسبي و داود دانش جعفري وارد كابينه شدند اما با توجه به روحيه احمدي‌نژاد وزارتخانه‌هايي كه به ايثارگران سپرده شده بود پس گرفته شد و آنها از ادامه همكاري با دولت بازماندند.

احمد توكلي و غلامعلي حداد عادل جزو منتقدان احمدي‌نژاد شدند. سايت الف وابسته به احمد توكلي روزي را پشت سر نگذاشت مگر آنكه خبري را در انتقاد دولت احمدي‌نژاد روي خروجي خود بگذارد. علي كردان در مجلس به گريه افتاد و پيش از آنكه به گفته خود به افشاگري درباره سازمان مجاهدين انقلاب بپردازد جان سپرد.

اصولگرايان، گروه 5+6 را براي انتخابات مجلس هشتم تشكيل داده بودند تا گفتمان اصولگرايي همچنان راي مردم را به همراه داشته باشد. در اين گروه جمعيت ايثارگران، حاميان دولت و جبهه پيروان خط امام و رهبري هر كدام دو نماينده در گروه قراردادند اما باز هم ايثارگران مطالبه جديدي مطرح كرد: «با قاليباف در صورتي كه نماينده‌يي در گروه 6 داشته باشد اتحاد مي‌كنيم: اين يعني سهم بيشتر براي جمعيت ايثارگران اما گروه نپذيرفت و انتخابات با سهم مساوي برگزار شد و اصولگرايان به پيروزي رسيدند. ايثارگران درصدد كسب رياست مجلس بود و بر اين اساس حداد عادل را براي رياست مجلس كانديدا كرد اما صندلي رياست به علي لاريجاني رسيد و ايثارگران از رسيدن به رياست مجلس بازماندند تا ايثارگران چشم به روزهاي ديگر داشته باشد.»

ايثارگراني‌ها كه در انتخابات مجلس گذشته شكست سنگيني خوردند و دبيركل آن نتوانست به مجلس راه يابد گوشه چشمي به انتخابات رياست‌جمهوري داشتند و اميدوار بودند با فراهم شدن شرايط و نيامدن اصلاح‌طلبان بتوانند رداي رياست‌جمهوري را بر تن يكي از نزديكان فكري خود كنند. اين جمعيت كه دو رقيب اصلي براي خود مي‌ديد هجمه‌هاي رسانه‌يي خودش را متوجه آنها كرد. يكي كانديدايي احمدي‌نژاد و ديگري هاشمي‌رفسنجاني بود كه زمزمه‌هاي حضورشان روز به روز بيشتر مي‌شد. ايثارگراني‌ها با وجود اينكه شرايط را فراهم مي‌ديدند اما يك مساله نگران‌شان كرده بود و آن هم نداشتن كانديداي محبوب و چهره بود. به همين خاطر با ثبت نام حدادعادل و دبيركل برادرخوانده ايثارگران يعني زاكاني به حمايت از هر دو پرداختند و در نهايت هم اميدوار بودند كه با حذف هاشمي‌رفسنجاني، زمين بازي را با پيروزي ترك كنند. اما اين اميدواري از كجا نشات گرفته بود؟ از طرفي هاشمي كه همه خبرها از پيروزي قطعي وي خبر داشت حذف شده بود و از طرف ديگر در ميان كانديداهاي باقيمانده يكي حداد عادل بود و آن طرف هم جمع سه نفره‌يي كه قرار بود خروجي‌اش قاليباف باشد. ايثارگراني‌ها با سعيد جليلي هم كه مشكلي نداشتند و وحدت حداد و جليل را هم پيگيري مي‌كردند. به باقي كانديداها هم اميدي براي پيروزي نبود. به همين خاطر ايثارگران پيروزي را نزديك مي‌ديد و مي‌توانست نفس راحتي بكشد و جشن بزرگ بگيرد. اما با حمايت هاشمي و خاتمي از روحاني و انصراف مردانه عارف، بازي اين جمعيت به هم خورد و جشن بزرگ به سرانجام نرسيد. ايثارگراني‌ها را بايد بازنده بزرگ انتخابات رياست‌جمهوري دانست و شايد بتوان نقدهاي تند و تيز اين روزهايشان را در رسانه‌هاي متعددشان را از همين زاويه تحليل كرد.

جوانان ميراث‌دار و قد علم كرده ديروز جناح راست سازمان مجاهدين انقلاب و ميانسالان امروز جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي براي اثبات قدرت خود در سپهر سياست ايران، همواره درصدد جذب نيروهاي تاثيرگذار بوده‌اند. اينان در نخستين اقدام خود با لابي‌هاي بسيار و آنگاه كه نياز به تثبيت در جريان سنتي محافظه‌كاران را داشتند با چراغي خاموش اما با حركتي پيوسته به مخالفت با هاشمي‌رفسنجاني پرداختند. ايثارگران با اين استراتژي در انتخابات سال 84 و با استفاده از همزادهاي سازماني خود در سازمان مجاهدين انقلاب كه پيش از اين اقدام به واژه‌سازي‌هايي نظير عاليجناب خاكستري و عاليجناب سرخ كرده بودند و با همكاري با ديگر سمپالگ‌هاي خود جبهه آشتي هاشمي راه‌اندازي كردند و با طرح اين مساله كه دوران هاشمي به سر آمده است دغدغه فراواني را براي جريان بنيادگرا و ولايت محور سنتي كشور فراهم آوردند. به اعتقاد بسياري از تحليلگران سياسي اگر جوانان ايثارگران در همان ابتداي امر بازي را به بزرگ محافظه‌كاري ايران مي‌باختند، مرگ خود را به چشم مي‌ديدند پس مخالفت براي خدشه وارد كردن به حضور هاشمي‌رفسنجاني درانتخابات 84 به مثابه شاه كليد رد كردن سكته سياسي آنان به شمار مي‌آمد، چنين بود كه چهره‌هاي شاخص و تاثيرگذار ايثارگران در جلسات شوراي مركزي خود به اين نتيجه رسيدند كه محافظه‌كاران سنتي را مجاب كنند تا دست ازحمايت هاشمي در انتخابات بردارند و همزمان شبهات پيرامون هاشمي‌رفسنجاني در رسانه‌ها زنده شد. چنين بود كه حسين فدايي پس از ديدار با هاشمي‌رفسنجاني در گفت‌وگويي اعلام كرد كه در ديدارش با وي مسائلي كه در جامعه پيرامون زندگي هاشمي و فرزندانش مطرح مي‌شد راه طرح كرد. اما ايثاگران پس از حوادث انتخابات دهم رياست‌جمهوري و نگارش‌نامه هاشمي‌رفسنجاني به مقام معظم رهبري همگام با بسياري ديگر از كساني كه نبودن هاشمي در سياست ايراني برايشان آمال و آرزو است، نامه‌يي را خطاب به هاشمي‌رفسنجاني نوشت و نام آن را رنجنامه گذاشت. در يكي از تندترين سطور اين نامه چنين آمده است: «جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي از 10 سال پيش نسبت به مسائل پيراموني شما، فرزندان، اطرافيان و حزب منتسب به شما يعني حزب كارگزاران سازندگي حضورا تذكراتي را به شما داد اما افسوس از هر گونه اقدام اصلاحي»!!!در بخش ديگري از نامه ايثارگران آمده است: «شما را چه شده است كه مشي تخريب و سياه‌نمايي را براي دوستي با [جهت‌گيري ديني و ارزشي، سختكوش و پرتلاش، عدالت ورز، ساده زيست و مردم‌گرا، داراي روحيه تحول‌گرا] كه مايه اميد دادن به مردم، اعاده عزت ملي و استقلال حقيقي شده برگزيديد و چشم خود را بر دستاوردهاي خيره‌كننده آن در عرصه‌هاي مختلف بسته‌ آيد.»

اين نامه هرگز پاسخي را از سوي هاشمي به همراه نداشت.

جمعيت ايثارگران، فعل و انفعالات بسياري را در چند سال اخير در عرصه سياسي كشور از خود به جاي گذاشته است اما تحليلگران سياسي معتقدند كه شيوه، منش، ساختار و فرآيند جمعيت ايثارگران بيش از آنكه حزبي باشد، سازماني است چرا كه با وجود انتخاب تابلوي ايثارگران انقلاب اين تشكل معرفي چهره‌هاي ايثارگر خود و همچنين تعداد اعضا، دفاتر، نحوه عضوگيري، منابع مالي و مهم‌تر از همه چگونگي نگاهشان به قدرت به صورت شفاف اقدام نكرده است و از ديگر سو به جاي اعلام مواضع خود از طريق روزنامه و هفته‌نامه اقدام به انتشار بولتن خبري محرمانه كرد. بولتن محرمانه‌يي كه در يكي از تحليل‌هاي قابل تاملش قبل از برگزاري انتخابات رياست‌جمهوري نهم به تاثيرگذاري حمله نظامي امريكا به ايران در تقسيم قدرت ميان گروه‌هاي سياسي ايران اشاره مي‌كند و سروصداي زيادي را آن روزگار برپا كرد؛ تحليلي كه عده‌يي از كارشناسان و خواص سياسي كشور معتقدند خاستگاه مديران ايثارگران را براي فعاليت سياسي در كشور برملا ساخت.

توانگر از چهار دوره فعاليت جمعيت ايثارگران، در سه دوره اخير آن عضو شوراي مركزي اين جمعيت بوده است. وي يكي از برجسته‌ترين افراد رسانه‌يي اين گروه اصولگرا به شمار مي‌رود كه هم‌اكنون نيز قائم مقامي خبرگزاري تسنيم را به عهده دارد. وي مدت‌ها نيز سردبيري خبرگزاري فارس را برعهده داشت و از آنجا به تسنيم نقل مكان كرد.

سربخش از اعضاي قديمي جمعيت و سابقه عضويت در تمام دوره‌هاي شوراي مركزي جمعيت ايثارگران را دارد. وي از چهره‌هاي مطبوعاتي اين جمعيت اصولگرا به شمار مي‌آيد. وي رياست بخش امور سينمايي بنياد جانبازان، عضويت در هيات‌مديره انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان و مسووليت فرهنگي اين انجمن را بر عهده داشته است و از سال 75 نيز با نقد فيلم و تئاتر، فعاليت خود را در تحليل امور فرهنگي هنري آغاز كرد.

مجتبي توانگر از اعضاي جوان و رسانه‌يي ايثارگران است كه هم‌اكنون دبير شاخه جوانان جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي است. توانگر زماني كه سايت خبري الف وابسته به احمد توكلي فيلتر شده بود دبيرتحريريه اين رسانه خبري بود. وي در انتخابات رياست‌جمهوري از حاميان احمدي‌نژاد بود. وي به نوعي هماهنگ‌كننده امور رسانه‌يي حسين فدايي، دبيركل اين جمعيت نيز است. وي همكاري نزديكي نيز با هفته‌نامه پنجره دكتر عليرضا زاكاني دارد.

دي‌ماه سال 86 عزت‌الله ضرغامي، رييس صدا وسيما، علي دارابي را به سمت قائم مقام رييس سازمان صدا و سيماي ايران منصوب كرد. دارابي پنجاه و چند ساله كه پيش از اين به عنوان معاون امور مجلس و استان‌هاي صدا و سيما در اين سازمان مشغول به كار بود، عضويت در شوراي مركزي جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامي در دوره سوم فعاليت اين جمعيت را در كارنامه سياسي خود دارد.

از ديگر مديران صدا و سيما كه ايثارگراني است سيد رمضان موسوي مقدم (متولد 1342) است كه در كسوت روحانيت است، وي كه كارشناسي ارشد حوزوي فقه و اصول را دارد در سال 86 با حكمي از سوي عزت‌الله ضرغامي معاون امور مجلس و استان‌هاي صداوسيما شد. موسوي مقدم كه پيش از اين مديركل صداوسيماي مركز خراسان رضوي بود، جانشين ديگر عضو سابق ايثارگران يعني علي دارابي شد. موسوي اكنون قائم مقام ضرغامي است.

مقدم در دوره‌هاي اول و دوم فعاليت جمعيت ايثارگران عضو شوراي مركزي اين گروه اصولگرا بوده است. از مقدم به عنوان چهره‌يي رسانه‌يي ياد مي‌شود كه هم‌اكنون مدير مسوول روزنامه جام جم است. روزنامه جام جم متعلق به سازمان صدا و سيماي جمهوري اسلامي و يكي از پرتيراژترين روزنامه‌هاي كشور است. مقدم پيش از اين مسووليت معاونت خبر خبرگزاري فارس را بر عهده داشت. همچنين مديرمسوولي روزنامه ايران و سردبيري روزنامه رسالت از سوابق مطبوعاتي- رسانه‌يي مقدم است. فضائلي نيز در نخستين دوره تشكيل جمعيت ايثارگران از اعضاي شوراي مركزي اين جمعيت بود. وي از نيروهاي رسانه‌يي اين گروه اصولگرا به شمار مي‌رود كه در كارنامه رسانه‌يي خود مديرعاملي خبرگزاري فارس را به ثبت رسانده است. بعد از اينكه مهدي فضايلي از مديريت خبرگزاري فارس كنار رفت به شوراي سردبيري روزنامه جام جم پيوست و از همان مقطع درصدد راه‌اندازي خبرگزاري در سطح جهان اسلام با همكاري برخي نهادها برآمد.

فياضي از اعضاي سابق شوراي مركزي جمعيت ايثارگران و يكي ديگر از نيروهاي رسانه‌يي اين جمعيت است. او سابقه سردبيري روزنامه قدس، مديريت خبرگزاري جمهوري اسلامي (ايرنا) در دوره رياست‌جمهوري احمدي‌نژاد را دارد كه حكم مسووليت وي از سوي «حسين صفار هرندي»، وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي صادر شده بود. گفتني است فياضي از نيروهاي فعال جريان اصولگرا در استان خراسان رضوي محسوب مي‌شود.

يوسف‌پور متولد سال 1334 در ناغان از توابع استان چهارمحال و بختياري نيز كه اعضاي سابق شوراي مركزي جمعيت ايثارگران است از فعالان رسانه‌يي در جريان انتخابات رياست‌جمهوري دوره نهم به شمار مي‌رود. روزنامه سياست روز در آن دوره از اصلي‌ترين حاميان احمدي‌نژاد بود كه يوسف‌پور مدير مسوول آن بود. پس از انتخاب احمدي‌نژاد، يوسف‌پور ابتدا در همان سال به عنوان معاون حقوقي و پارلماني وزير نيرو منصوب شد. پس از آن نيز در سال بعد با حكم رييس‌جمهوري، علي يوسف پور، سرپرستي وزارت رفاه و تامين اجتماعي را بر عهده گرفت.