با دوستان مروت با دشمنان مدارا؛ شیوه مدیریتی دکتر سلیمی در دانشگاه علامه طباطبایی

صدای ایران- گمانه زنی های رسانه ای در خصوص گزینه های وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در روزهای اخیر باعث جهت گیری های مثبت و منفی در میان کنشگران سیاسی و خبری شده است. در بررسی منصفانه ی یادداشت ها و خبرها به مسایل و ادعاهای گوناگونی در خصوص گزینه ها ی مطرح این وزارت خانه بر می خوریم که قابل بررسی، تحلیل و نقد و پاسخگویی است. این نوشتار درصدد است از دیدگاه کسی که دانشجوی سال های گذشته دکتر حسین سلیمی بوده است به بخشی از هجمه های ناصواب و غیر واقعی و بعضا اغراق آمیز فضای برخی از رسانه های کشور درخصوص ریاست دانشگاه علامه پاسخ دهد.

بررسی کارنامه اجرایی دکتر سلیمی در دو بخش قبل از ریاست ایشان  در دانشگاه و همچنین دوران ریاست ایشان قابل تحلیل است. ایشان به عنوان دانش آموخته ی علوم سیاسی و روابط بین الملل و هیات علمی دانشگاه در حوزه نویسندگی، مدیر گروه برنامه های رادیو و تلویزیون در صدا و سیمای جمهوری اسلامی در ایام جنگ تحمیلی و سازندگی مشغول به فعالیت بوده و در دوران اصلاحات در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان رئیس مرکز هنرهای نمایشی انجام وظیفه نموده است. کسانی که بافضای هنری و فرهنگی آن دوران آشنا باشند به حساسیت مدیریت در مرکز هنرهای نمایشی آگاهند و خروجی عملکرد وی در آن دوران از زبان هنرمندان اصیل و مطرح سینما و تلویزیون کشور گویای موفقیت بالای ایشان است و هنرمندان آن دوران به نیکی از او یاد می کنند. حضور ایشان به عنوان معاون فرهنگی و دانشجویی و سپس رئیس دانشکده حقوق و علوم سیاسی در سال های پایانی اصلاحات از زبان کارکنان و دانشجویان به دوران طلایی به خصوص در راه اندازی کانون های فرهنگی هنری دانشگاه معروف است. حسین سلیمی بر اساس اعتراف موافقان و مخالفان یک مدیر علمی و اجرایی معتدل در دانشکده حقوق و علوم سیاسی آن زمان و در قامت رئیس دانشکده شناخته شده است.

ایشان در دوران هشت ساله ی اصولگرایان در سیستم اجرایی کشور هیچ مسئولیت اجرایی نداشته و بعضا نیز مغضوب شدید مدیران آن دوران بوده و حتی با ارتقاء علمی ایشان به استادی، علیرغم شایستگی های لازم مخالفت و کارشکنی های غیر منصفانه شد. با این وجود در فضای سیاسی 1392 و همزمان با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید به عنوان دبیر همایش ملی اعتدال در سالن همایش های مرکز بررسی های استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، شایستگی علمی و اجرایی خود را به مشاوران دولت ثابت نمود و سرپرست وقت وزارت علوم با آگاهی از توانمدی ایشان و در مشورت با اساتید دانشگاه به تصمیم نهایی خود جهت ریاست ایشان به دانشگاه علامه رسید.

سلیمی با ریاست دانشگاه از حب و بغض های شخصی و اجحاف های انجام شده در حقش فاصله گرفت و با احدی تسویه حساب شخصی نکرد. به رویکرد مدیریتی خودش با عنوان آرامش دانشگاه و رشد علمی و نشاط فرهنگی و دانشجویی تاکید کرد و ادامه داد. در ایامی که بزرگترین اقدام دولت (برجام) مخالفین جدی و تندی در کشور داشت و  کمتر مدیر دانشگاهی حمایت از برجام را علنی میکرد؛ با این وضعیت در دانشگاه علامه طباطبائی با پیگیری رئیس دانشگاه و با حضور وزیر امور خارجه نشست های برجامی برگزار شد و برجام در محیط آکادمیک بحث و بررسی شد.

تاکید ایشان بر قانون مندی و آزاد اندیشی در فعالیت های دانشجویی و فرهنگی و تاسیس دو تشکل اصلاح طلب دانشجویی برای طرح مطالبات اصلاح طلبان و حذف نظارت پیش از چاپ نشریات دانشجویی (مطابق قانون مصوب شورای عالی فرهنگی) و امکان فعالیت بیشتر کانون های هنری و حمایت از تشکل های مذهبی، بخشی از اقدامات ایشان در این حوزه بوده است.

ارتقاء سطح رفاهی دانشجویان به لحاظ کیفیت خوابگاه ها و تغذیه ی دانشجویی واقعیتی غیر قابل کتمان است. عدم صدور احکام سیاسی برای دانشجویان و تخفیف در احکام گذشته ی دانشجویان به عملکرد مثبت ایشان در مواجهه با منتقدان و مخالفان دانشجویی مهر تائید می زند.

فضای علمی دانشگاه در خصوص کیفیت آموزش و پژوهش و همچنین ارتباط با دستگاه های اجرایی و پژوهشی به ارتقاء سطح علمی و حضور دانشگاه در بین 13 دانشگاه برتر کشور مبدل شده است و دفتر همکاری های بین الملل دانشگاه میراث ارزشمندی از مدیریت ایشان برای همکاری های بین المللی بوده است.

 

وضعیت عمرانی دانشگاه در چهار سال اخیر با ساخت پروژه های ارزشمند از جمله کتابخانه مرکزی، مجتمع فرهنگی امام علی (ع) و دانشکده ی روانشناسی و تاسیس دانشکده ارتباطات و سایر پروژه ها، تغییر ملموسی در این حوزه را نشان می دهد.

سطح رفاه کارکنان علمی و اداری به اعتراف تک تک کارکنان، رشد بسیار بالایی داشته است و یک نظر سنجی ساده قضاوت ها را نشان خواهد داد.

پذیرش استاد در دانشگاه بر مبنای شایستگی های علمی و برابر مقررات مصوب و خارج از گرایش های سیاسی بوده و این اقدام بعضا باعث اعتراض برخی جریانات سیاسی شده است.

در میانه ی این یادداشت به این اشاره شود که مقصود از نوشتار این نیست که هیچ ضعفی در مدیریت دکتر سلیمی نبوده است بلکه مقصود ارائه ی گزارشی از واقعیت های موجود دانشگاه است و منتقدان و مخالفان اگر جانب انصاف را رعایت کنند به راحتی و با ذکر نام  نویسنده به ارائه ی یادداشت می پردازند تا بتوان در یک فضای آزاد و بی طرف به ادعاها پاسخ داد. اما یادداشت های بی نام مولف، نوعی برنامه ریزی مغرضانه رو در خصوص ایشان به ذهن متبادر می سازد.

شیوه مدیریت حسین سلیمی در دانشگاه علامه طباطبائی به نوعی با دوستان مروت با دشمنان مدارا بوده است. ایشان به لحاظ نگاه غیر حذفی و رویکرد تعامل با اندیشه ها و مطالبات گوناگون، متهم به باج دادن به برخی جریانات شده است. مگر نه این است که ما حامیان اصلاحات شعار گفتگو، تعامل، تضارب اندیشه و همزیستی مسالمت آمیز می دهیم و با عمق جان به آن معتقدیم؟!!! پس شعار تعامل و همزیستی مثبت، جایگاه اصلی اش دانشگاه است و رویکرد مدیریت این دانشگاه در خصوص رقیب را باج دادن و محافظه کاری تلقی نکنیم. اگر به حقانیت شعارها و اهداف اصلاحات معتقدیم ؛با همت خویش دانشگاه علامه را مرکز و الگوی تضارب اندیشه با حضور جریان های مختلف قرار دهیم و این الگو را به جامعه منعکس کنیم که چپ و راست حق فعالیت در همه ی عرصه های کشور را دارند.