حق‌شناس: رویکرد حمایت‌گرانه اصلاح‌طلبان به دولت حفظ می‌شود

به گزارش صدای ایران، به نقل از اعتماد، مهر تایید مجلس شورای اسلامی بر وزرای پیشنهادی روحانی با کمترین چالش همراه بود. از میان وزرای معرفی شده تنها وزیر نیرو بود که نتوانست روحانی را در دولت آتی همراهی کند. هنوز هم چالش‌های فراوان روحانی با مجلس نهم بر سر معرفی وزیر علوم به یاد می‌آید. حالا بسیاری از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب تاکید دارند که مجلس و دولت در این دوره همراه هستند و این می‌تواند مقدمه‌ای برای حرکت دولت با شتاب بیشتر به سمت مقاصد و اهدافش باشد. محمد‌جواد حق‌شناس، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی معتقد است که یکی از مهم‌ترین دلایل رای اعتماد نگرفتن این اصلاح‌طلب شکل‌گیری فراکسیون‌هایی با گرایش‌های منطقه‌ای نسبت به او بود. او البته عنوان می‌کند که برخی فراکسیون‌های رقیب هم تلاش‌هایی در جهت تضعیف فراکسیون امید در مجلس انجام می‌دهند. این فعال سیاسی اصلاح‌طلب همچنین بیان می‌کند که این مشکل را دولت یازدهم داشت که آقای روحانی وزرایی را در تیم خود گنجانده بود که در خیلی از موارد رییس‌جمهور را تنها می‌گذاشتند و او را همراهی نمی‌کردند. امیدواریم که در این دوره شاهد چنین چیزی نباشیم. این عضو شورای شهر پنجم معتقد است که اصلاح‌طلبان پیش‌تر هم بارها بیان کرده و ضعف تیم رسانه‌ای دولت و کم کاری وزرا در دفاع از دولت و به خصوص سخنگوی دولت را گوشزد کرده بودند. امیدواریم در این دوره در تیم رسانه‌ای آقای روحانی شاهد تغییراتی اساسی باشیم.

جامعه رای اعتماد حداکثری به وزرای پیشنهادی به رییس‌جمهور را به فال نیک خواهد گرفت. پیام این رای اعتماد برای جامعه همبستگی و همراهی دولت و مجلس است. همراهی قوا همواره برای جامعه ما مورد توجه بوده است. اگر شاهد برخی چالش‌ها و تقابل‌ها بین قوا باشیم، به نفع کشور نیست و در اذهان عمومی نیز منفی ارزیابی خواهد شد. نگرانی مردم از بابت وجود چالش بین قوا باعث نگرانی می‌شود و اثرات خود را نیز بر پیکره سیاسی جامعه ایجاد خواهد کرد. کسب بیشترین رای اعتماد به وزرا را باید یکی از نشانه‌های موفقیت آقای روحانی در تعامل با قوه مقننه بدانیم. می‌توان گفت به نوعی دیپلماسی تعاملی رییس‌جمهور با مجلس شورای اسلامی در این مساله مشهود است. این تعامل مثبت را می‌توانیم به عنوان نقطه قوت دولت ارزیابی کنیم. این را باید به عنوان فرصت برای دولت در نظر بگیریم. عدم رای اعتماد مجلس نهم به وزرای پیشنهادی آقای روحانی و ایجاد چالش بر سر راهش را به یاد داریم که مشکلات بسیاری را بر سر حرکت دولت ایجاد کرده بود. از طرفی عدم رای اعتماد گرفتن آقای بیطرف نیز جای تعجب دارد. این چهره شناسنامه‌دار اصلاح‌طلب و توانمند که سابقه وزارت داشته است، نتوانست رای اعتماد بگیرد. ما شاهد شکل‌گیری تعلقات خاطر منطقه‌ای و فراکسیون‌های منطقه‌ای در مجلس شورای اسلامی هستیم. اگر این گرایش در مجلس شورای اسلامی در تقابل با منافع ملی قرار بگیرد به ضرر کشور خواهد بود. در واقع می‌توان گفت که بروز این ویژگی در مجلس شورای اسلامی به عنوان یک نشانه نگران‌کننده قابل بحث است. در مجموع دولت آقای روحانی باید از همراهی مجلس در رای اعتماد به عنوان یک فرصت استفاده کند و بتواند از این فرصت برای افزایش کارآمدی و گرفتن توانمندی و انرژی لازم برای گسترش توانمندی کابینه و خدمت به مردم بهره‌برداری لازم را بکند.

عدم رای اعتماد به آقای بیطرف یک پدیده تک وجهی نیست. بلکه عوامل مختلفی را باید کنار هم گذاشت تا به نتیجه دقیق رسید. شکل‌گیری فراکسیون‌های منطقه‌ای یکی از دلایل این امر بود. به نظر من شاهد جبهه‌گیری نمایندگان استان خوزستان و منطقه زاگرس نسبت به آقای بیطرف بودیم. به هر حال آنها نسبت به آقای بیطرف واکنش نشان دادند. این بخش از علل رای اعتماد نیاوردن آقای بیطرف خیلی سیاسی نیست. همچنین بخش عمده‌ای از نمایندگان اصولگرا به آقای بیطرف رای ندادند به این خاطر که ایشان یک اصلاح‌طلب کاملا شش‌دانگ و به تمام معنا بوده است. او از وزرای موفق آقای خاتمی بوده و به هر حال سابقه روشنی در جریان اصلاح‌طلب داشته است. آنها نیز این رویکرد سیاسی خود را به این مساله داشتند. در لیست امید هم به نظر می‌رسد که شاهد کم‌کاری بودیم و برخی از نمایندگان لیست امید هم به تبعیت از گرایش‌های منطقه‌ای یا تقدم منافع منطقه‌ای بر منافع جبهه‌ای و ملی‌شان رویکرد نامناسبی را برای رای اعتماد به آقای بیطرف در پیش گرفتند. نکته دیگر هم این است که سازوکاری که باید در فراکسیون امید و تقسیم مسوولیت شکل می‌گرفت و برنامه‌ریزی می‌شد که چه کسی باید برای گرفتن رای اعتماد با نمایندگان دیگر تعامل کند شاید به خوبی مدیریت نشده بود. ما شاهد کم کاری ساختاری هم در فراکسیون امید هستیم که باید به سرعت این مشکل در فراکسیون امید مورد توجه قرار گرفته وبرای آن چاره‌ای اندیشیده شود. شاید مخالفت فراکسیون‌های رقیب امید هم برای تضعیف فراکسیون را نباید دور از ذهن داشته باشیم. ممکن است چنین رفتارهایی برای خنثی کردن تلاش‌های اعضای فراکسیون امید صورت گرفته باشد.

مجلس نهم همراه با دولت یازدهم نبود. مجلسی که کاملا اصولگرا بود و مخالف شخص آقای روحانی بود. طبیعتا رویکردی که دولت آقای روحانی داشت رویکردی همراه و حامی نبود اما در مجلس فعلی کاملا یک رویکرد همراهانه و حمایت‌گرانه با دولت را از سوی مجلس شاهد هستیم. از این بابت فکر می‌کنم تفاوت اساسی بین دو مجلس دیده می‌شود.

این مشکل را دولت یازدهم داشت که آقای روحانی وزرایی را در تیم خود گنجانده بود که در خیلی از موارد رییس‌جمهور را تنها می‌گذاشتند و او را همراهی نمی‌کردند. امیدواریم که در این دوره شاهد چنین چیزی نباشیم. اصلاح‌طلبان پیش‌تر هم بارها بیان کرده و ضعف تیم رسانه‌ای دولت و کم کاری وزرا در دفاع از دولت و به خصوص سخنگوی دولت را گوشزد کرده بودند. امیدواریم در این دوره در تیم رسانه‌ای آقای روحانی شاهد تغییراتی اساسی باشیم. امید است که سخنگویی انتخاب شود که کار دیگری نداشته باشد. به نظر من سخنگویی دولت وظیفه‌ای در حد وزارت و کاری سنگین است. سخنگو باید بتواند ارتباط منسجم و هم‌ارز با تمام اعضای دولت داشته باشد. در عین حال همزمان هم بتواند ارتباط مناسبی را با رسانه‌ها برقرار کند. این یک کار تمام وقت است و به نظر نمی‌رسد درست باشد که این سمت در اختیار یکی از اعضای کابینه قرار بگیرد و تبدیل به شغل سوم یا دومش بشود. به نظر می‌رسد که آقای روحانی از این مساله لطمات زیادی خورد. امید است که آقای روحانی در این رابطه تجدید نظر کند و سخنگویی توانمند را در دولت دوازدهم به کار بگیرد.

اصلاح‌طلبان در گذشته نشان داده‌اند که خود را نسبت به عملکرد دولت آقای روحانی مسوول می‌دانند و همانطور که در حمایت از آقای روحانی به عنوان کاندیدای ریاست‌جمهوری یازدهم و دوازدهم چیزی کم نگذاشتند، دولتش را نیز در طول سال‌های گذشته حمایت کردند. رویکردی که اصلاح‌طلبان در چهار سال قبل نسبت به دولت داشتند دچار تغییری اساسی نخواهد شد. یعنی هم رویکرد حمایت‌گرانه اصلاح‌طلبان به دولت حفظ خواهد شد و هم نقدهای‌شان را نسبت به دولت مطرح خواهند کرد.

در بین وزرایی که این‌بار معرفی شده‌اند نسبت به دولت قبل پیشرفت‌هایی را هم شاهد هستیم. از جمله انتخاب وزیر دادگستری، انتخاب یک حقوقدان برای معاونت حقوقی و ابقای وزرایی که عملکرد مثبتی در دولت پیشین از خود نشان دادند، مثل آقایان ظریف، زنگنه و آخوندی که مثبت ارزیابی می‌شوند. این افراد کارنامه خوبی در دولت قبل از خود نشان دادند و عملکرد آنها نیز در رای‌آوری آقای روحانی در سال ٩٦ موثر بود.

این جزو سیاست‌هایی بود که آقای روحانی باید در دولت یازدهم مورد توجه قرار می‌داد. حالا هم برای این مساله دیر نشده است. این امر می‌تواند به ارتقای جایگاه زنان در جامعه و عرصه سیاست کمک کند. امید است که این مساله مورد توجه وزرا قرار بگیرد و در سطوح مختلف وزارتخانه از زنان استفاده شود.