دقیقاً باید کجای اعتقادات بایستیم؟!
مریم ساکی*- مراسم تحلیف ریاست جمهوری در حضور میهمانان خارجی، داخلی و حتی کسانی که به وضوح رأی باطله خود را داخل صندوق ریختند، برگزار شد.
بماند، کسانی که با یک جمله خیل عظیمی از تحریمی‌های رأی را پای صندوق کشاندند و خبری از حضورشان در این مجلس نبود.
مهمانی که حضورش اشتیاق درونی نمایندگان و مهمانان داخلی را برون افکنی کرد، خانم «فدریکا موگرینی» هماهنگ کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا ، بود. عکس‌هایی از این اتفاق نشر شد. در این تصاویر نمایندگان عزیز دست و پا می‌زنند که با ایشان عکس یادگاری بگیرند. هرچند شخصیت‌های بلند پایه‌تری نیز در این مراسم بود اما چرا خانم موگرینی؟
چندی پیش عکس‌هایی بدون حجاب از خانم «آزاده نامداری» مجری تلویزیون، پخش شد که باز هم واکنش‌های مختلفی را به خود جلب کرد. اما نقدی از همه جالب تربه نظر می‌آمد، اینکه حجاب مخصوص محدوده جغرافیایی خاص است چون ایشان در ایران نیستند، مجاز به رعایت حجاب هم نبودند!
این سؤال پیش می‌آید نمایندگانی که تا دلشان خواسته به غرب و خانم موگرینی و اتحادیه اروپا بد و بی‌راه گفته‌اند و از آن طرف هم خانم نامداری چه مصاحبه‌هایی در تأیید حجاب و فواید آن که انجام نداده‌اند، حال این صحنه‌ها را با چه دلیل و انگیزه‌ای باید توجیح کرد؟
اگر روحانی و ظریف و تیم مذاکره کننده را به باد انتقادات تند می‌گیریم که از شعارهای انقلاب ماست، این سلفی گرفتن‌ها و سر دست شکستن یعنی چه؟
از طرفی دنیای رنگارنگ غرب را دوست داریم و از طرفی برای نمی‌دانم چه منفعت‌هایی آن را نهی می‌کنیم و بدون آنکه کسی بداند در ممالک غرب چادر از سر بر می‌داریم. به راستی دقیقاً باید کجای اعتقادات بایستیم؟!
در این دو اتفاق آنچه مشهود است دوگانگی ساختاری و اعتقادی ماست. شاید واقعا به تعامل با جهان نیازمندیم و بایدکمی نسبت غرب منعطف باشیم، شاید اگر این تعامل و ارتباط برقرار شود از این دوگانگی و دوچهره بودن خلاصی پیدا کنیم و به جامعه‌ای یک دست و اصیل برسیم. آنچه که نیاز واقعی هر انسانی است.
دبیر کمیسیون فرهنگی حزب اراده ملت ایران بروجرد
بماند، کسانی که با یک جمله خیل عظیمی از تحریمی‌های رأی را پای صندوق کشاندند و خبری از حضورشان در این مجلس نبود.
مهمانی که حضورش اشتیاق درونی نمایندگان و مهمانان داخلی را برون افکنی کرد، خانم «فدریکا موگرینی» هماهنگ کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا ، بود. عکس‌هایی از این اتفاق نشر شد. در این تصاویر نمایندگان عزیز دست و پا می‌زنند که با ایشان عکس یادگاری بگیرند. هرچند شخصیت‌های بلند پایه‌تری نیز در این مراسم بود اما چرا خانم موگرینی؟
چندی پیش عکس‌هایی بدون حجاب از خانم «آزاده نامداری» مجری تلویزیون، پخش شد که باز هم واکنش‌های مختلفی را به خود جلب کرد. اما نقدی از همه جالب تربه نظر می‌آمد، اینکه حجاب مخصوص محدوده جغرافیایی خاص است چون ایشان در ایران نیستند، مجاز به رعایت حجاب هم نبودند!
این سؤال پیش می‌آید نمایندگانی که تا دلشان خواسته به غرب و خانم موگرینی و اتحادیه اروپا بد و بی‌راه گفته‌اند و از آن طرف هم خانم نامداری چه مصاحبه‌هایی در تأیید حجاب و فواید آن که انجام نداده‌اند، حال این صحنه‌ها را با چه دلیل و انگیزه‌ای باید توجیح کرد؟
اگر روحانی و ظریف و تیم مذاکره کننده را به باد انتقادات تند می‌گیریم که از شعارهای انقلاب ماست، این سلفی گرفتن‌ها و سر دست شکستن یعنی چه؟
از طرفی دنیای رنگارنگ غرب را دوست داریم و از طرفی برای نمی‌دانم چه منفعت‌هایی آن را نهی می‌کنیم و بدون آنکه کسی بداند در ممالک غرب چادر از سر بر می‌داریم. به راستی دقیقاً باید کجای اعتقادات بایستیم؟!
در این دو اتفاق آنچه مشهود است دوگانگی ساختاری و اعتقادی ماست. شاید واقعا به تعامل با جهان نیازمندیم و بایدکمی نسبت غرب منعطف باشیم، شاید اگر این تعامل و ارتباط برقرار شود از این دوگانگی و دوچهره بودن خلاصی پیدا کنیم و به جامعه‌ای یک دست و اصیل برسیم. آنچه که نیاز واقعی هر انسانی است.
دبیر کمیسیون فرهنگی حزب اراده ملت ایران بروجرد
گزارش خطا
نظر شما
پربحث ترین عناوین
آخرین اخبار
