بیماری جیمز جویس کشف شد
پژوهشگری از دانشگاه «هاروارد» با بررسی مدارک تاریخی مدعی شد که «جیمز جویس» - نویسنده‌ی برجسته‌ی ایرلندی - از بیماری شدید سیفلیس رنج می‌برده است.
طبق گزارشات «کوین بیرمنگام» - استاد تاریخ و ادبیات دانشگاه «هاروارد» - سیفلیس بیماری بود که توانایی یک دست جیمز جویس را از بین برد و روی بینایی و اعصاب او اثر گذاشته است.
این پژوهشگر مدعی است داروهایی که برای خالق «اولیس» تجویز شده و علائمی که وی از خود بروز می‌داد، به بیماری مقاربتی سیفلیس شباهت زیادی دارد.
جویس در سال 1931 وضعیت بینایی‌اش را وخیم گزارش کرد تا حدی که به کوری نزدیک شده بود. افرادی که از این بیماری رنج می‌برند هم، حملات ضعف بینایی بسیاری را تجربه می‌کنند، زیرا گسترش باکتری‌ها در بدنشان روی بینایی و عصب‌های مغزی تاثیر سوء دارد.
به گفته‌ی بیرمنگام، سیفلیس در سال 1907 دست راست جویس را از کار انداخت و علت اصلی حملات عصبی، بی‌هوشی‌های مقطعی و بیخوابی این نویسنده بود.
شایعاتی مبنی بر ابتلای نویسنده «بیداری فینگان‌ها» و «دوبلینی‌ها» به این بیماری در زمان حیاتش هم وجود داشت.
به گزارش گاردین، اولین بار در سال 1975 بود که زندگینامه‌ای از جویس به چاپ رسید و او اعلام کرد سیفلیس به طور ارثی به او رسیده است.
بیرمنگام با بررسی دقیق نامه‌ها، آثار و مدارک به‌جای‌مانده از جیمز جویس به نتایج کنونی دست پیدا کرده است.
جیمز آگوستین آلویسیوس جویس متولد دوم فوریه 1882 در دوبلین ایرلند بیش‌تر شهرت خود را به‌واسطه‌ی رمان «اولیس» (1922) و رمان جنجالی «بیداری فینگان‌ها» (1939) به دست آورد. در این میان، مجموعه‌ی داستان کوتاه «دوبلینی‌ها» (1914) و رمان نیمه شرح‌حال «تصویر مرد هنرمند در جوانی» به آوازه‌ی این نویسنده‌ی قرن بیستم بیش از پیش افزوده‌اند.
جیمز جویس در چند دهه فعالیت ادبی‌اش توانست نفوذ چشم‌گیری بر نویسندگان نسل‌های بعد از خود چون «ساموئل بکت»، «خورخه لوییس بورخس»، «اومبرتو اکو»، «ویرجینیا وولف»، «ویلیام فاکنر» و «جورج اورول» داشته باشد.
طبق گزارشات «کوین بیرمنگام» - استاد تاریخ و ادبیات دانشگاه «هاروارد» - سیفلیس بیماری بود که توانایی یک دست جیمز جویس را از بین برد و روی بینایی و اعصاب او اثر گذاشته است.
این پژوهشگر مدعی است داروهایی که برای خالق «اولیس» تجویز شده و علائمی که وی از خود بروز می‌داد، به بیماری مقاربتی سیفلیس شباهت زیادی دارد.
جویس در سال 1931 وضعیت بینایی‌اش را وخیم گزارش کرد تا حدی که به کوری نزدیک شده بود. افرادی که از این بیماری رنج می‌برند هم، حملات ضعف بینایی بسیاری را تجربه می‌کنند، زیرا گسترش باکتری‌ها در بدنشان روی بینایی و عصب‌های مغزی تاثیر سوء دارد.
به گفته‌ی بیرمنگام، سیفلیس در سال 1907 دست راست جویس را از کار انداخت و علت اصلی حملات عصبی، بی‌هوشی‌های مقطعی و بیخوابی این نویسنده بود.
شایعاتی مبنی بر ابتلای نویسنده «بیداری فینگان‌ها» و «دوبلینی‌ها» به این بیماری در زمان حیاتش هم وجود داشت.
به گزارش گاردین، اولین بار در سال 1975 بود که زندگینامه‌ای از جویس به چاپ رسید و او اعلام کرد سیفلیس به طور ارثی به او رسیده است.
بیرمنگام با بررسی دقیق نامه‌ها، آثار و مدارک به‌جای‌مانده از جیمز جویس به نتایج کنونی دست پیدا کرده است.
جیمز آگوستین آلویسیوس جویس متولد دوم فوریه 1882 در دوبلین ایرلند بیش‌تر شهرت خود را به‌واسطه‌ی رمان «اولیس» (1922) و رمان جنجالی «بیداری فینگان‌ها» (1939) به دست آورد. در این میان، مجموعه‌ی داستان کوتاه «دوبلینی‌ها» (1914) و رمان نیمه شرح‌حال «تصویر مرد هنرمند در جوانی» به آوازه‌ی این نویسنده‌ی قرن بیستم بیش از پیش افزوده‌اند.
جیمز جویس در چند دهه فعالیت ادبی‌اش توانست نفوذ چشم‌گیری بر نویسندگان نسل‌های بعد از خود چون «ساموئل بکت»، «خورخه لوییس بورخس»، «اومبرتو اکو»، «ویرجینیا وولف»، «ویلیام فاکنر» و «جورج اورول» داشته باشد.
آخرین اخبار
