«داریوش اسدزاده» به روایت بزرگان بازیگری
مستند «زندگی و دیگر هیچ» که زندگی و خاطرات داریوش اسدزاده، یکی از بازیگران پیشکسوت تئاتر سینما و تلویزیون را روایت می‌کند، روز چهارشنبه 25 آذر ماه در جشنواره سینما حقیقت به نمایش درمی‌آید.
ابراهیم شفیعی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره‌ی ویژگی‌های فیلم خود توضیح داد: این فیلم با وجود اینکه شامل گفت‌وگو با اشخاص است، شکل مصاحبه‌ای ندارد و دربرگیرنده‌ی سه بخش است که بخش اول آن به معرفی شخصیت و فعالیت‌های داریوش اسدزاده در سینما، تئاتر و تلویزیون می‌پردازد. در این بخش دوربین مدام در حال حرکت است و فضاسازی می‌کند. بخش دوم نیز به صحبت‌های افرادی مانند علی نصیریان، محمدعلی کشاورز، امین‌الله رشیدی، بهروز وثوقی، نصرت‌الله وحدت و بسیاری دیگر از هنرمندان اختصاص دارد که در این سال‌ها با این هنرمند کار کرده‌اند. بخش سوم فیلم نیز به مرور خاطرات او اختصاص دارد که حالتی نوستالژیک به این بخش از فیلم می‌دهد.
او با بیان اینکه تلاش برای جذابیت، حرف اول را در کار ساخت این مستند می‌زند، گفت: این فیلم قدری نسبت به سایر مستندهای پرتره متفاوت است. قبل از ساخت این فیلم تعداد زیادی فیلم پرتره ایرانی و خارجی دیدم و با سرلوحه قرار دادن عنصر جذابیت بنا را بر این گذاشتم که فیلم ما شبیه هیچ یک از آن‌ها نشود.
این کارگردان درباره‌ی دلیل انتخاب داریوش اسدزاده به عنوان سوژه ساخت یک فیلم مستند نیز توضیح داد: سال‌ها پیش که فیلم کوتاهی می‌ساختم، ایشان لطف کردند و در آن کار با ما همکاری کردند. در حین ساخت آن فیلم رابطه‌ی ما گرم شد و فارغ از رابطه‌ی کاری، نوعی حالت پدر و پسری بین ما ایجاد شد. به علاوه ایشان جزو اولین‌های تئاتر ایران و از بزرگترین بازیگران تئاتر قبل از انقلاب بودند. این‌ها نکاتی است که دانشجویان تئاتر و حتی اهالی تئاتر چندان از آن مطلع نیستند. یکی از اهداف ما برای ساخت این فیلم نیز معرفی کارهای این بازیگر پیشکسوت بود.
او درباره‌ی موضوعات مطرح شده در این فیلم توسط مصاحبه‌شوندگان که اغلب از بازیگران قدیمی سینما و تئاتر هستند نیز توضیح داد: در فیلم مصاحبه‌شونده‌ها را آزاد گذاشتیم که هر چه دوست دارند بگویند؛ هرچند خاطرات بعضی از آن‌ها قابل نمایش نیست. در واقع مشکل بزرگ فیلم ما این است که سه‌چهارم خاطرات داریوش اسدزاده به قبل از انقلاب برمی‌گردد! به همین دلیل به خاطر شرایط خاص آن زمان بسیاری از مطالب دچار ممیزی می‌شود و نمی‌توان همه واقعیت‌ها را گفت. از این نظر تا حدی دچار خودسانسوری شدیم.
این مستندساز افزود: این هنرمند با وجود اینکه در سن 93 سالگی است، امید به زندگی بسیار بالایی دارد و مثل یک جوان 18 ساله پرانرژی است و می‌گوید برای 100 سالگی خود هم برنامه دارد. از سوی دیگر تنهایی در زندگی‌اش موج می‌زند؛ ما در این فیلم تلاش کردیم که زندگی این هنرمند را با تمام این نکات روایت کنیم.
ابراهیم شفیعی در پایان درباره‌ی اکران و پخش فیلم «زندگی و دیگر هیچ» نیز توضیح داد: این فیلم روز چهارشنبه (25 آذر) ساعت 21 و 30 دقیقه در سالن شماره 3 سینما فلسطین، در بخش خارج از مسابقه‌ی جشنواره‌ی «سینما-حقیقت» اکران خواهد شد. قول‌هایی هم برای اکران در گروه هنر و تجربه گرفته‌ایم. البته بیشتر برنامه‌های ما برای اکران خارج از ایران است، چون آنجا به پرتره و آدم‌ها بیشتر اهمیت می‌دهند، در نهایت هم قصد داریم آن را در شبکه نمایش خانگی پخش کنیم.
ابراهیم شفیعی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره‌ی ویژگی‌های فیلم خود توضیح داد: این فیلم با وجود اینکه شامل گفت‌وگو با اشخاص است، شکل مصاحبه‌ای ندارد و دربرگیرنده‌ی سه بخش است که بخش اول آن به معرفی شخصیت و فعالیت‌های داریوش اسدزاده در سینما، تئاتر و تلویزیون می‌پردازد. در این بخش دوربین مدام در حال حرکت است و فضاسازی می‌کند. بخش دوم نیز به صحبت‌های افرادی مانند علی نصیریان، محمدعلی کشاورز، امین‌الله رشیدی، بهروز وثوقی، نصرت‌الله وحدت و بسیاری دیگر از هنرمندان اختصاص دارد که در این سال‌ها با این هنرمند کار کرده‌اند. بخش سوم فیلم نیز به مرور خاطرات او اختصاص دارد که حالتی نوستالژیک به این بخش از فیلم می‌دهد.
او با بیان اینکه تلاش برای جذابیت، حرف اول را در کار ساخت این مستند می‌زند، گفت: این فیلم قدری نسبت به سایر مستندهای پرتره متفاوت است. قبل از ساخت این فیلم تعداد زیادی فیلم پرتره ایرانی و خارجی دیدم و با سرلوحه قرار دادن عنصر جذابیت بنا را بر این گذاشتم که فیلم ما شبیه هیچ یک از آن‌ها نشود.
این کارگردان درباره‌ی دلیل انتخاب داریوش اسدزاده به عنوان سوژه ساخت یک فیلم مستند نیز توضیح داد: سال‌ها پیش که فیلم کوتاهی می‌ساختم، ایشان لطف کردند و در آن کار با ما همکاری کردند. در حین ساخت آن فیلم رابطه‌ی ما گرم شد و فارغ از رابطه‌ی کاری، نوعی حالت پدر و پسری بین ما ایجاد شد. به علاوه ایشان جزو اولین‌های تئاتر ایران و از بزرگترین بازیگران تئاتر قبل از انقلاب بودند. این‌ها نکاتی است که دانشجویان تئاتر و حتی اهالی تئاتر چندان از آن مطلع نیستند. یکی از اهداف ما برای ساخت این فیلم نیز معرفی کارهای این بازیگر پیشکسوت بود.
او درباره‌ی موضوعات مطرح شده در این فیلم توسط مصاحبه‌شوندگان که اغلب از بازیگران قدیمی سینما و تئاتر هستند نیز توضیح داد: در فیلم مصاحبه‌شونده‌ها را آزاد گذاشتیم که هر چه دوست دارند بگویند؛ هرچند خاطرات بعضی از آن‌ها قابل نمایش نیست. در واقع مشکل بزرگ فیلم ما این است که سه‌چهارم خاطرات داریوش اسدزاده به قبل از انقلاب برمی‌گردد! به همین دلیل به خاطر شرایط خاص آن زمان بسیاری از مطالب دچار ممیزی می‌شود و نمی‌توان همه واقعیت‌ها را گفت. از این نظر تا حدی دچار خودسانسوری شدیم.
این مستندساز افزود: این هنرمند با وجود اینکه در سن 93 سالگی است، امید به زندگی بسیار بالایی دارد و مثل یک جوان 18 ساله پرانرژی است و می‌گوید برای 100 سالگی خود هم برنامه دارد. از سوی دیگر تنهایی در زندگی‌اش موج می‌زند؛ ما در این فیلم تلاش کردیم که زندگی این هنرمند را با تمام این نکات روایت کنیم.
ابراهیم شفیعی در پایان درباره‌ی اکران و پخش فیلم «زندگی و دیگر هیچ» نیز توضیح داد: این فیلم روز چهارشنبه (25 آذر) ساعت 21 و 30 دقیقه در سالن شماره 3 سینما فلسطین، در بخش خارج از مسابقه‌ی جشنواره‌ی «سینما-حقیقت» اکران خواهد شد. قول‌هایی هم برای اکران در گروه هنر و تجربه گرفته‌ایم. البته بیشتر برنامه‌های ما برای اکران خارج از ایران است، چون آنجا به پرتره و آدم‌ها بیشتر اهمیت می‌دهند، در نهایت هم قصد داریم آن را در شبکه نمایش خانگی پخش کنیم.
گزارش خطا
آخرین اخبار