آرمان: عارف به سر لیستی بسنده کند/ لاریجانی برای ریاست مجلس مناسب است
آرمان به قلم مطهره شفیعی نوشت:
محمدرضا عارف بيش از ساير اصلاح‌طلبان فعاليت‌هاي انتخاباتي خود را براي ورود به مجلس دهم آشكار و نمايان كرده است. عارف بيش از آنكه به عنوان يك چهره سياسي مطرح باشد يك چهره دانشگاهي و آكادميك است چنانكه در دولت اصلاحات معاون اول بود. البته در سال‌هاي پس از انقلاب معاونان اولی از جمله مرحوم دكترحسن حبيبي و پرويز داوودي هم بودند كه چهره‌هاي علمي و دانشگاهي بوده و از ورود به سياست در سطح غيركلان خودداري كردند.
عارف هم در انتخابات رياست‌جمهوري سال 92 عزم حضور داشت كه با رايزني‌هاي صورت گرفته منصرف شد تا حسن روحاني بتواند از حمايت اصلاح‌طلبان برخوردار شود. در وفاداري او به اصلاحات هيچ ترديدي وجود ندارد و اكثر اعضاي اين طيف او را به عنوان شخصيتي مودب و داراي پرستيژ در رده‌هاي ممتاز مي‌دانند.
البته براي قرار گرفتن عارف در سرليست اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس دهم مخالفان كمي در اين اردوگاه وجود دارند اما ظاهرا خود او هنوز به اين جمع‌بندي درباره پذيرش سرليستي اصلاح‌طلبان در صورت درخواست آنها نرسيده است چنانكه اظهاراتش بوي ترديد مي‌دهد.
اكنون بايد كمي به عقب بازگشت يعني روزي كه اعلام شد او به عنوان رئيس شوراي سياستگذاري اصلاح‌طلبان در انتخابات برگزيده شده است و كمي بعد اين خبر تكذيب و محمدعلي غريباني در قامت رئيس دوره‌اي شوراي هماهنگي جبهه اصلاحات درباره انتخاب عارف براي رياست شوراي سياستگذاري اصلاح‌طلبان گفت: هنوز رئيس مشخص نشده ولي ما خوشحال مي‌شويم كه عارف خود را نامزد كند و در صورت تمايل، وي راي خواهد آورد. البته عارف هم اين خبر را تاييد نمي‌كند و روز سه‌شنبه گفت: هركسي كه مي‌خواهد رئيس شود بايد درخواست خود را بدهد بنابراين بنده اگر بخواهم رئيس شوم درخواست خودم را ارائه مي‌كنم.
رياست مجلس نه، رياست فراكسيون آري!
به نظر مي‌رسد عارف در نهايت سر ليست اصلاح‌طلبان براي انتخابات مجلس دهم باشد اما اينكه از او به عنوان گزينه‌اي براي رياست مجلس نام برده مي‌شود كمي جفا در حق اوست و دوست‌‌نماهايي که با اينچنين اظهاراتي تنها توقعات را از معاون اول دولت اصلاحات بالا مي‌برند سعی دارند در صورت عدم تحقق رياست او بر مجلس به شخصيت سياسي او ضربه وارد كنند.
واضح است با حضور فردي به نام علي لاريجاني در مجلس دهم، فضا براي دیگران کمی محدود خواهد شد بنابراين مصلحان توصيه مي‌كنند كه تنها به سرليستي اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس بسنده شود و او با ورود به مجلس نه بر كرسي رياست مجلس بلكه بر كرسي رياست فراكسيون اصلاح‌طلبان تكيه بزند تا اين طيف با اقتدار بالايي در جهت نيل به خواسته‌هاي اصلاح‌طلبانه راي‌دهندگان حركت كند.
البته عارف از چنان پختگي سياسي برخوردار است كه القائات دوست‌نماهاي غيرخيرخواه بر او اثر نگذارد چنانكه در سال92 هم اين استقلال فكري و تصميم‌گيري عالي را به نمايش گذاشت.هرچند اگر تصمیم به رئیس شدن در مجلس داشته باشد فردی است که شایستگی‌های تصاحب این کرسی را دارد.
ديدارهايي با طعم يافتن راهكار
عارف در مسير حضور پرفايده در مجلس به ديدار با افراد مختلف می‌رود و با آنها به بحث مي‌نشيند مثلا چندي قبل با يكي از اعضاي اتاق ايران ديدار كرد.
سيدحميد حسيني در اينستاگرامش محتواي ديدار خود را با عارف اينچنين شرح داده است: «غروب آقاي دكتر عارف را ملاقات كردم و درباره مسائل روز كشور و نحوه حضور و مشاركت بخش خصوصي در انتخابات اسفند ماه گفت‌وگو كرديم. در مجموع به نتيجه انتخابات خوشبين است و از اينكه عملكرد وي در انتخابات رياست‌جمهوري قرار است به عنوان يك راهبرد و الگو مورد استفاده اصلاح‌طلبان و معتدلين قرار گيرد و از مركز براي شهرستان‌ها تصميم‌گيري نشود، خوشحال بود.»
از نوشتار حسيني مي‌توان به اين نتيجه رسيد كه اصلاح‌طلبان درصدد استفاده از اقدامي هستند كه عارف در سال92 انجام داد يعني كناره‌گيري به نفع ديگري! اما به نظر نمي‌رسد تمام كانديداهاي اصلاح‌طلب قائل به اين روش باشند چون هر فردي كه خود را كانديدا مي‌كند در ذهن خود پيروزي و ورود به مجلس را ترسيم كرده است و عبور از اين فرصت برايشان آسان نخواهد بود.
البته اين نكته را از نظر نبايد دور داشت كه اطرافيان عارف نسبت به ديگر كانديداهاي همسطح او تلاش زيادي براي مطرح كردنش ندارند و بعضا به تكذيب اظهارات درباره عارف مشغول مي‌شوند يعني برنامه‌اي براي جلب آراي جامعه به سمت معاون اول دولت اصلاحات ندارند و اين، زنگ خطري براي شخصيتي است كه از يك سو بايد فكر رياست مجلس را از ذهن خارج كند و از سوي ديگر براي رياست شوراي عالي سياستگذاري اصلاح‌طلبان با ديگران به رقابت بپردازد.
محمدرضا عارف بيش از ساير اصلاح‌طلبان فعاليت‌هاي انتخاباتي خود را براي ورود به مجلس دهم آشكار و نمايان كرده است. عارف بيش از آنكه به عنوان يك چهره سياسي مطرح باشد يك چهره دانشگاهي و آكادميك است چنانكه در دولت اصلاحات معاون اول بود. البته در سال‌هاي پس از انقلاب معاونان اولی از جمله مرحوم دكترحسن حبيبي و پرويز داوودي هم بودند كه چهره‌هاي علمي و دانشگاهي بوده و از ورود به سياست در سطح غيركلان خودداري كردند.
عارف هم در انتخابات رياست‌جمهوري سال 92 عزم حضور داشت كه با رايزني‌هاي صورت گرفته منصرف شد تا حسن روحاني بتواند از حمايت اصلاح‌طلبان برخوردار شود. در وفاداري او به اصلاحات هيچ ترديدي وجود ندارد و اكثر اعضاي اين طيف او را به عنوان شخصيتي مودب و داراي پرستيژ در رده‌هاي ممتاز مي‌دانند.
البته براي قرار گرفتن عارف در سرليست اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس دهم مخالفان كمي در اين اردوگاه وجود دارند اما ظاهرا خود او هنوز به اين جمع‌بندي درباره پذيرش سرليستي اصلاح‌طلبان در صورت درخواست آنها نرسيده است چنانكه اظهاراتش بوي ترديد مي‌دهد.
اكنون بايد كمي به عقب بازگشت يعني روزي كه اعلام شد او به عنوان رئيس شوراي سياستگذاري اصلاح‌طلبان در انتخابات برگزيده شده است و كمي بعد اين خبر تكذيب و محمدعلي غريباني در قامت رئيس دوره‌اي شوراي هماهنگي جبهه اصلاحات درباره انتخاب عارف براي رياست شوراي سياستگذاري اصلاح‌طلبان گفت: هنوز رئيس مشخص نشده ولي ما خوشحال مي‌شويم كه عارف خود را نامزد كند و در صورت تمايل، وي راي خواهد آورد. البته عارف هم اين خبر را تاييد نمي‌كند و روز سه‌شنبه گفت: هركسي كه مي‌خواهد رئيس شود بايد درخواست خود را بدهد بنابراين بنده اگر بخواهم رئيس شوم درخواست خودم را ارائه مي‌كنم.
رياست مجلس نه، رياست فراكسيون آري!
به نظر مي‌رسد عارف در نهايت سر ليست اصلاح‌طلبان براي انتخابات مجلس دهم باشد اما اينكه از او به عنوان گزينه‌اي براي رياست مجلس نام برده مي‌شود كمي جفا در حق اوست و دوست‌‌نماهايي که با اينچنين اظهاراتي تنها توقعات را از معاون اول دولت اصلاحات بالا مي‌برند سعی دارند در صورت عدم تحقق رياست او بر مجلس به شخصيت سياسي او ضربه وارد كنند.
واضح است با حضور فردي به نام علي لاريجاني در مجلس دهم، فضا براي دیگران کمی محدود خواهد شد بنابراين مصلحان توصيه مي‌كنند كه تنها به سرليستي اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس بسنده شود و او با ورود به مجلس نه بر كرسي رياست مجلس بلكه بر كرسي رياست فراكسيون اصلاح‌طلبان تكيه بزند تا اين طيف با اقتدار بالايي در جهت نيل به خواسته‌هاي اصلاح‌طلبانه راي‌دهندگان حركت كند.
البته عارف از چنان پختگي سياسي برخوردار است كه القائات دوست‌نماهاي غيرخيرخواه بر او اثر نگذارد چنانكه در سال92 هم اين استقلال فكري و تصميم‌گيري عالي را به نمايش گذاشت.هرچند اگر تصمیم به رئیس شدن در مجلس داشته باشد فردی است که شایستگی‌های تصاحب این کرسی را دارد.
ديدارهايي با طعم يافتن راهكار
عارف در مسير حضور پرفايده در مجلس به ديدار با افراد مختلف می‌رود و با آنها به بحث مي‌نشيند مثلا چندي قبل با يكي از اعضاي اتاق ايران ديدار كرد.
سيدحميد حسيني در اينستاگرامش محتواي ديدار خود را با عارف اينچنين شرح داده است: «غروب آقاي دكتر عارف را ملاقات كردم و درباره مسائل روز كشور و نحوه حضور و مشاركت بخش خصوصي در انتخابات اسفند ماه گفت‌وگو كرديم. در مجموع به نتيجه انتخابات خوشبين است و از اينكه عملكرد وي در انتخابات رياست‌جمهوري قرار است به عنوان يك راهبرد و الگو مورد استفاده اصلاح‌طلبان و معتدلين قرار گيرد و از مركز براي شهرستان‌ها تصميم‌گيري نشود، خوشحال بود.»
از نوشتار حسيني مي‌توان به اين نتيجه رسيد كه اصلاح‌طلبان درصدد استفاده از اقدامي هستند كه عارف در سال92 انجام داد يعني كناره‌گيري به نفع ديگري! اما به نظر نمي‌رسد تمام كانديداهاي اصلاح‌طلب قائل به اين روش باشند چون هر فردي كه خود را كانديدا مي‌كند در ذهن خود پيروزي و ورود به مجلس را ترسيم كرده است و عبور از اين فرصت برايشان آسان نخواهد بود.
البته اين نكته را از نظر نبايد دور داشت كه اطرافيان عارف نسبت به ديگر كانديداهاي همسطح او تلاش زيادي براي مطرح كردنش ندارند و بعضا به تكذيب اظهارات درباره عارف مشغول مي‌شوند يعني برنامه‌اي براي جلب آراي جامعه به سمت معاون اول دولت اصلاحات ندارند و اين، زنگ خطري براي شخصيتي است كه از يك سو بايد فكر رياست مجلس را از ذهن خارج كند و از سوي ديگر براي رياست شوراي عالي سياستگذاري اصلاح‌طلبان با ديگران به رقابت بپردازد.
گزارش خطا
آخرین اخبار