چرا حقوق بشر به فریاد مردم یمن مقابل عربستان نمی رسد؟

صدای ایران؛ پیمان گودرزی - حقوق بشر اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوقی است که هر فرد به طور ذاتی، فطری و به صرف انسان بودن از آن بهره‌مند می‌شود. این تعریف ساده عواقب و بازتاب اجتماعی و سیاسی مهمی را برای مردم و حکومت‌ها به دنبال دارد. مطابق اعلامیه جهانی حقوق بشر و سایر اسناد بین‌المللی این حقوق ویژگی‌هایی همچون جهان شمول بودن، سلب ناشدنی، انتقال ناپذیری، تفکیک‌ناپذیری، عدم تبعیض و برابری طلبی، به هم پیوستگی و در هم تنیدگی را دارا است. 

مورد سوم از ماده یک منشورحقوق بشر سازمان ملل، بر لزوم همکاری بین‌المللی در زمینه حل مشکلات بین‌المللی که دارای جنبه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی یا بشردوستانه است و در پیشبرد و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادیهای اساسی برای همگان بدون تمایز از حیث نژاد، جنس، زبان یا مدهب تأکید شده است.

افکار عمومی جهانی سال هاست چشم به راه عملیاتی شدن مواد مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر بدون هرگونه تبعیض، توجه به منافع و هم پیمانان تجاری قدرت های تصمیم گیر است. این روزها می توان هر آنچه که را که  در شمول نقض حقوق بشر است در عربستان و سیاست های نا بخردانه آل سعود دید. فاجعه منا و کشته شدن هزاران مسلمان در مراسم حج امسال نشانه ای از  سوء مدیریت و بی کفایتی آل سعود بود. کوتاهی عربستان در برگزاری حج، برخورد با شیعیان و توهین هایی که در اخبار و سیستم اطلاع رسانی آنها در مورد شهدای ایرانی صورت گرفت گویای بی توجهی و رفتار سخیفانه مسئولان سعودی با فاجعه انسانی است که دل هر بیننده ای را به درد می آورد. 

 همزمانی این رخداد با نشست مجمع جهانی و حضور سران کشورها در نیویورک میتوانست مطالبات جهانی را با تریبونی مستقیم به گوش سازمانهای مدافع حقوق بشری برساند اما در کنار سکوت بسیاری از کشورهای آسیب دیده در این فاجعه،  شاهد سکوت جامعه جهانی در اتخاذ تصمیمی قاطع برای برخورد با این اتفاق " شاید سهوی" عربستانی ها بوده ایم .

از موارد دیگر نقض خقوق بشر در عربستان در سال اخیر می توان به حملات وحشیانه سعودی های سرا پا مسلح به یمن اشاره کرد که بدون توجه به هیچکدام از قراردادها و کنوانسیون های جهانی مربوط به جنگ، خود نقض فاحش حقوق بشری است که امروزه از آن تنها نامی بر جای مانده است. از ابتدای حملات هوایی و موشکی عربستان و متحدانش به مناطق مختلف یمن، صدها غیرنظامی بیگناه شهید و زخمی شده‌اند و آمار قربانیان به‌ سبب شدت حملات آل‌ سعود هر لحظه در حال افزایش است. جنایات آل‌سعود در یمن که به ‌بهانه دروغین حمایت از مردم این کشور همچنان ادامه دارد با سکوت و همدستی مدعیان دروغین دفاع از حقوق بشر روبه ‌رو شده است.

حمله هوایی جنگنده‌های سعودی به اردوگاه مردمی که برای نجات جانشان از شهر خارج شده بودند هزاران انسان بی گناه و بی سر پناه را بازیچه افکار مسموم و جنگ طلبانه متحجرین عربستانی کرده است. این اقدام عربستان به‌ عنوان نسل‌کشی، اقدام علیه بشریت و نقض تمام قوانین بین المللی است. سکوت سازمان‌های جهانی از جمله شورای حقوق بشر و کشورهای حامی تجاوز نظامی سعودی در برابر آن امری سؤال برانگیز است.

از دیگر موارد نقض حقوق بشر توسط حکام عربستان، حکم اعدام محمد علی النمر برادر زاده آیت الله نمر رهبر شیعیان عربستان  است که بازتابی جهانی یافته است. تا آنجا که گروهی با هک کردن سایت های مراکز حساس سعودی ها، اعتراض خود را به این تبعیض ها و رفتارهای قرون وسطایی نشان داده اند.

محمد علی نمر در سن 17 سالگی با انواع و اقسام اتهامات بازداشت شد و در مدت بازداشت تن به انواع شکنجه ها سپرد. سرانجام دادگاهی غیر علنی بدون حضور وکیل متهم، حکم بر گردن زدن وی و به صلیب کشیدنش صادر کرد. از طرفی در این جلسه دادرسی که شاکی، شکنجه گر و قاضی آن یکی بود توانست وجدان بیدار جهانی را خدشه دار کند. 

نکته قابل توجه و شاید طنز تلخ این روزهای روزگار ما عضویت عربستان در یکی از گروه های حقوق  بشری سازمان ملل است. چگونه ممکن است کشوری که از سرآمدان نقض حقوق بشر در دنیاست بتواند مدافع حریم حقوق بشر جهانی باشد. این نقض غرض خود موید پوچ و بی اساس بودن چنین سازمانها و تشکل هایی است که داعیه حمایت از حقوق بشر، این اساسی ترین و ابتدایی ترین حقوق طبیعی هر انسان را دارند.

عربستان بعنوان متحد منطقه ای غربی ها  تا آن جا پیش روی کرده است که با دلارهای نفتی خود چشم سازمانهای بین المللی را بر انبوهی از کار شکنی های خود بسته و بعضا در جایگاه داوری بین المللی قرار گرفته است.

اما این روزها شاهد انزجار گروه ها، سازمان های غیر دولتی و مردم انسان دوست دنیا از سیاست ها و رفتارهای متعصبانه آل سعود هستیم. دنیای امروز رفتار های سلیقه ای و پر تناقض این سازمان های به ظاهر مسئول را بر نمی تابد و به این نتیجه رسیده است که نیاز خود در مواجهه با این " اُلیگارشی" پر تناقض و رفتارهای دوگانه و بعضا چندگانه را در قالب گروه های مردم نهاد و غیر سیاسی،  پایبند به ارزش های انسانی مرتفع نماید.

متاسفانه سازمان های بین المللی حقوق بشری علی رغم اینکه تلاش دارند دفاع از انسانها را به عنوان یکی از اساسی ترین وظایف خود بر عهده بگیرند، گاه و بیگاه قربانی سیاست قدرت می شوند، بطوریکه که حتی با دیدن وحشیانه ترین رفتارها نمی توانند اقدامی انجام دهند.