ساز کوک «موسیقی ما» برای تکریم هنر والای ایرانی

صدای ایران؛ محمدرضا صمدی مقدم - در این ایام بسیار دیده ایم و خوانده ایم که فلان استاد و هنرمند در گوشه عزلت خود خاموش شده است و شخصی یا نهادی در  آن ایام جویای احوال او نشده است. بسیاری از پیشکسوتان و هنرمندان موسیقی از لحاظ معیشتی در مضیغه اند. بسیاری از آنان به انواع امراض گوناگون مبتلا شده اند و پوشش بیمه ای ندارند. مگر چند وقت پیش نخواندیم که استاد فرهنگ شریف برای تامین مخارج بیمارستان مجبور شدند که ساز ارزشمند خود را به فروش بگذراند.

در این شرایط اگر پای دردل بسیاری از این اساتید بنشینیم ؛ یقینا هیچگاه از مسائل مادی سخن به زبان نخواهند آورد. اما همانقدر که به مسائل مادی بی اهمیتند شاید بیت الغزل درد دل بسیاری از آنان این باشد که یادی از آنان نمی شود  و احساس می کنند که فراموش شده اند. برای آنان همین کافی است که با قدردانی از زحماتشان به آنان بگوییم که به یادشان هستیم و آنها را فراموش نکرده ایم

در این ایامی که به هنر و هنرمند بهایی داده نمی شود و در این روزگارانی که متاسفانه فراموشی هنر و هنرمند امر طبیعی است شنیدن اخبار قدردانی از هنر و هنرمندان به خصوص موسیقی لذت بخش است. هنگامی که آن مراسم تقدیر توامان با حضور نسلهای قدیم و جدید موسیقی باشد؛ شوق شادی آن دوچندان می شود.

یکی از آن اخبار همین جشن سالیانه «موسیقی ما» است که چند روز دیگر شاهد آن خواهیم بود. به این جشن که به همت سایت موسیقی ما برگزار می شود می توان از زوایایی نگریست و ارجش نهاد.

1. زاویه اول و مهمترین آن این است که؛ این مراسم ساعاتی اساتید و پیشکسوتان موسیقی را گرد هم می آورد و حس شادی به آنان می بخشد و به آنان ثابت می کند که جامعه موسیقی همیشه به یاد انان است. این هنرمندان عصاره موسیقی هستند چه بسا اگر قدردان آنها نباشیم چند صباحی بعدها افسوس ان را بخوریم .

مگر این نیست که در اولین جشن سالیانه موسیقی ما زنده یاد صادق طباطبایی در این مراسم حاضر بود و اکنون دیگر بین ما نیست .

در دومین دوره آن نیز مرتضی پاشایی هنرمند حاضر در آن مراسم بود و اکنون در زیر خاک خفته است.

2. زاویه دوم و زیبای این مراسم این است که  نسل جوان و نسل قدیم موسیقی در کنار هم قرار میگیرند و نسل جوان ضمن عرض ادب به محضر این اساتید؛ به این پیشکسوتان ثابت خواهد کرد که نسل جوان قدردان زحمات آنان است.

مگر اینگونه نبود که در دومین جشن موسیقی ما همایون شجریان فرزند خلف استاد آواز ایران  هنگام دریافت لوح تقدیر خود؛ چه زیبا دست استاد شهیدی را غرق بوسه کردند و بر همگان ثابت شد که این نسل قدردان بزرگان خود هستند.

3. سومین نکته؛ استمرار این مراسم است.بسیاری از افراد و اشخاص قدم در راه برگزاری بزرگداشت ها برداشته اند و هر از گاهی با جرقه های آنی سعی در برگزاری آن کرده اند اما با همان قدرت ظهور به افول گرویده اند. اما موسیقی ما چندین سال است که در این وادی قدم گذاشته است و استمرار آن نکته مثبت ایست که بر منزلت آن می افزاید.

4. نکته چهارم اینکه در جامعه متفرق ایران که موسیقی نیز از آن جدا نیست بسیاری از این اساتید از هم دور افتاده اند و یا انزوا را بر اجتماع ترجیح داده اند. اما این جشن توانسته است آن را گرد هم بیاورد.

در جشنهای سالیان گذشته بسیار پیشکسوتان و اساتیدی را دیده ایم که شاید گرد امدن آنها در یک مراسم فرضی محال بود اما اکنون به راحتی انجام شده است و می شود.

5. پنجمین نکته؛ کنار هم قرار گرفتن هنرمندان موسیقی جامعه پاپ و سنتی است. در واقع مراسم انگشت شماری را می توان به یاد آورد که هنرمندان این عرصه ها گرد هم ایند و در کنار هم باشند

اما چندین سال است که این امر در این جشن عادی شده است و هنرمندان این دو نوع موسیقی در کنار هم قرار گرفته و در تایید هریک قدم بر میدارند

6. نکته آخر این جشن انتخاب برگزیدگان با مشارکت کارشناسان و مخاطبان است. برگزیدگان این مراسم همانند سال‌های گذشته طی یک نظرسنجی بزرگ و فراگیر با حضور بیش از یک‌صد و پنجاه هزار نفر (در شاخه مردمی) و بیش از یک‌صد و پنجاه نفر از کارشناسان فعال و خبره موسیقی در کنار خبرنگاران و منتقدان این حوزه (در شاخه کارشناسی) انتخاب می‌شوند. نظرسنجی مردمی از هفته دوم مردادماه در سایت «موسیقی ما» آغاز شده و قرار بود تا پایان همان ماه ادامه داشته باشد که به دلیل استقبال خوب، تا پایان شهریورماه تمدید شد.

در پایان صدای ایران برگزاری این گونه جشن ها را به فال نیک گرفته و برای دست اندرکاران آن آرزوی موفقیت می نماید.