امین تارخ: معضل اصلی ،خود سینماست

امین تارخ، رئیس شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران، معتقد است پس از گذشت دو سال از بازگشایی خانه سینما، اتفاق خاصی در سینما رخ نداده بااین‌حال می‌گوید نمی‌توان انتظار زیادی از دولتی داشت که دچار مشکلات زیادی است و در حد توانش برای سینما قدم‌های مثبتی برداشته است. به بهانه نزدیک‌شدن به روز ملی سینما، با تارخ درباره عملکرد دولت در قبال اهالی سینما صحبت کردیم: 

احساس می‌کنم اگر این وضعیت ادامه‌دار شود، به بن‌بست بدی خواهیم رسید. قصد دفاع بی‌مورد از آقای ایوبی را ندارم. بسیاری از حرکت‌هایی که در این مدت انجام دادند درجهت هرچه حرفه‌ای‌ترشدن سینماست. موضوع صندوق بیمه بی‌کاری، امنیت شغلی سینماگران، به‌روزشدن سالن‌های سینما، به‌روز‌رسانی تجهیزات سینمایی و تزریق سرمایه و پول به سینمای ایران حرکت‌های مثبتی بود که در این مدت انجام شد. همه اینها نیز نکاتی نیستند که در ید قدرت تنها یک نهاد به‌عنوان سازمان سینمایی باشد. طبعا سازمان سینمایی مطالباتش را از دولت خواهد خواست که دولت هم دچار مشکلات زیادی است.  از طرف دیگر فکر می‌کنم یکی از حرکات شایسته دولت همان‌طور که اشاره کردید، بازگشایی خانه سینما بود. اما بعد از آن، آنچنان که باید، اتفاقات عجیب‌وغریبی در سینما رخ نداد که از آن به‌عنوان یک دستاورد فوق‌العاده یاد کنیم و ما با یک‌سری از مشکلات عقیدتی در این حوزه روبه‌رو هستیم که احساس می‌کنم حل این مشکلات در ید قدرت آقای ایوبی یا نهادهایی در سطح سازمان سینمایی نیست. 

مثل پایین‌کشیدن فیلم رستاخیز از اکران که نمی‌توان تنها سازمان سینمایی را مقصر این اتفاق دانست. معجزه که نمی‌توانست رخ دهد. یک فیلم باید از سازمان سینمایی پروانه نمایش می‌گرفت که رستاخیز این پروانه را داشت. من به‌هیچ‌وجه به درستی و نادرستی اکران‌نکردن فیلم کاری ندارم اما به نظر می‌رسد بسیاری از مسائل در حد سازمان سینمایی غیرقابل حل است یا زمان زیادی لازم دارد که سازمان سینمایی به جایگاهی برسد که این مشکلات را حل کند و همه‌چیز را نمی‌شود به گردن یک نهاد یا شخصیت انداخت. 

خانه سینما یک نهاد صنفی است و اهدافی دارد که به‌لحاظ صنفی قابل‌اعتناست اما باور کنید که رسیدن به همه این اهداف در خانه سینما نیازمند امکانات، سرمایه و پول است مثل صندوق بیمه بی‌کاری یا بیمه تکمیلی یا بیمه‌های دیگر صنوف. حرکت‌های مثبتی در این زمینه تابه‌حال انجام شده است اما متأسفانه همیشه صنوف روی خطی متزلزل حرکت کرده‌اند و هرچیزی که به‌دست آورده‌اند به معنی ماندگاری نیست. 

بله. خانه سینما جای درستی ندارد و صنوف حداقل امکانات یعنی اتاق مخصوص‌به‌خود را ندارند و شکل فیزیکی خانه سینما شکل شایسته‌ای ندارد که فکر می‌کنم اتفاقی که از آن صحبت شد، حرکت بسیار خوبی است. اما تنها دو سال از بازشدن خانه سینما بعد از تعطیلی اجباری خانه می‌گذرد. در این دوسال هم اتفاقات خوبی رقم خورده است. باز هم می‌گویم که قصد دفاع بیجا ندارم. اما حرکت‌های خوبی انجام شده است. معضل اصلی خود سینماست. مثل اینکه قانونی وجود ندارد فیلمی که دارای پروانه نمایش است، بدون هیچ مشکلی اکران شود یا فیلمی مثل خانه پدری را به‌زور از اکران پایین نکشند. ما فیلم‌های بلاتکلیف زیاد داریم که مشکلشان حل نشده است. اما تمامی این مشکلات نیازمند گفت‌وگو است و به نظرم همه‌چیز را باید براساس اعتماد و گفت‌وگو حل‌وفصل کرد.