در آستانه روز سینما،
بزرگداشتی برای «قندیلهای تاریخی» سینما
بزرگداشتهای جشن خانه سینما، تحت تاثیر توقف اکران فیلم «رستاخیز» و نیز همراه با اهدای سفر به آفریقای جنوبی به تقدیرشدگان و گلایه از عدم حضور وزیر ارشاد برگزار شد.
بزرگداشتهای جشن خانه سینما، تحت تاثیر توقف اکران فیلم «رستاخیز» و نیز همراه با اهدای سفر به آفریقای جنوبی به تقدیرشدگان و گلایه از عدم حضور وزیر ارشاد برگزار شد.
جشن بزرگداشتهای خانه سینما به عنوان یکی از جشنهای پنج گانه این نهاد صنفی شامگاه گذشته 17 شهریور ماه در حالی برگزار شد که تقدیر از سعید پورصمیمی، فرهاد ورهرام ،احمدرضا درویش و اهدای جایزه سیفالله داد به علیرضا داودنژاد با یک ساعت تاخیر آغاز شد و تا پاسی از نیمه شب ادامه داشت.
در این جشن برخی از سینماگرانی که روی سن برای اهدای تندیس یا دریافت آن حاضر میشدند به توقف اکران فیلم «رستاخیز» احمدرضا درویش اشاره میکردند که همین موضوع باعث شد، فضای مراسم تا حدودی از حال و هوای جشن خارج شود.
صحبتهایی که درباره درویش و فیلمش مطرح شد، بیشتر انتقاد به اتفاق رخ داده برای «رستاخیز» برای توقع از مسئولان برای حمایت از فیلمی بود که با مجوزهای قانونی ساخته و اکران شده بود.
ایوبی: ای کاش مخالف فیلم درویش بودم
این صحبتها زمانی که در بخش پایانی مراسم حجتالله ایوبی (رئیس سازمان سینمایی) برای اهدای جایزه علیرضا داودنژاد روی سن آمد، با پاسخ او روبرو شد که گفت: ته دلم با خودم میگفتم که هنوز از فضای آقای درویش خارج نشدهایم. ای کاش به او عشق نمیورزیدم، ای کاش مخالف فیلمش بودم و طرفدار این نبودم که فیلمش نمایش داده شود تا آن وقت برخی از فرمایشاتی که در اینجا مطرح شد به من میچسبید.
او ادامه داد:کاش میتوانستم لااقل حرف بزنم اما از آن هم محروم هستم و ناچاریم صبر کنیم تا این مشکل هم در سینما حل شود.
در جشن بزرگداشتهای خانه سینما که در ایوان شمس برگزار میشد، جمع زیادی از سینماگران و مدیران فرهنگی چون سید محمد بهشتی، احمد مسجد جامعی، محمد مهدی حیدریان، علیرضا رضاداد، حسین مسافرآستانه و... حضور داشتند که بخش ابتدایی آن با پخش تصاویری کمتر دیده شده از واقعه 17 شهریور به شهدای این روز تقدیم شد.
وقتی رضا میرکریمی دولتمردان را خطاب قرار داد
پس از آن سیدرضا میرکریمی (مدیرعامل خانه سینما) که برای تقدیر از یک دولتمرد روی سن حاضر شده بود در سخنانی گفت: سالها بود که مجبور نبودم بیایم روی سن و صحبت کنم و این کمی سخت است. هرچه فکر کردم چه بگویم دیدم از خودم خجالت میکشم که مجموعهای از خواستههای حداقلی را در ادوار مختلف پشت تریبونها بگوییم اما گوش شنوایی نبوده است.
وی افزود:تعجب میکنم که دولتها با سلایق مختلف در حوزه سیاست و اقتصاد میآیند، اما انگار در یک حوزه اشتراک نظر دارند و آن هم کم اعتنایی به حوزه هنر است در حالی که برای ما سخت است که بگوییم ما را جدی بگیرید. به خدا ما به درد میخوریم.
میرکریمی همچنین ادامه داد: امیدوارم جناب آقای روحانی در کنفرانس مطبوعاتی خود وقتی با این سوال مواجه میشود که برای حوزه فرهنگ و هنر چه کرده است؟ برای سومین بار مجبور نشود بگوید که در خانه سینما را باز کرده است.
او سپس با تشبیه کردن کسانی که در این مراسم قرار بود مورد تقدیر قرار گیرند، به قندیلهای تاریخی و چند میلیون سالهای که در غارها شکل میگیرد، گفت: کسانی که میخواهیم از آنها تقدیر کنیم، حکم گنجینهی سینمای ایران را دارند اما قبلتر از آن از یک شهروند تقدیر میکنیم که از جنوب شهر شروع کرده و مثل ما در انقلاب بوده و با دردهای انقلاب پیش آمده است.
وی با اشاره به اینکه از فرد مورد نظر خود به عنوان شهروند یاد میکند، چرا که خیلیها از سر تکلیف به سینماییها محبت میکنند افزود: شاهد بودهایم که او در تمام دوسال گذشته همدلی دوست داشتنی و صادق با اهالی سینما بوده و پای درد ودلهایمان نشسته است.
تقدیر از وزیر کار
در ادامه ابراهیم مختاری -رئیس هیات مدیره خانه سینما- ، محمدرضا مویینی –نایب رئیس -، آتیلا پسیانی-سخنگو-، بهرام اردلان و سید مهدی خادم –عضو هیات مدیره- و عبدالله اسفندیاری –بازرس خانه سینما- شادمهر راستین هیات مدیره خانه سینما به همراه رضا میرکریمی هدیهای را با یک لوح تقدیر به علی ربیعی وزیر تعاون،کار و رفاه امور اجتماعی اهدا کردند
ربیعی هم در سخنانی با اشاره به اینکه کاری نکرده و هرآنچه بوده وظیفه بوده است بیان کرد: همه دولت مثل ما هستند اما ما در جایی قرار گرفتیم که توانستیم کاری برای دلمان انجام بدهیم.
او گفت: این دولت را فروتنانه خطاب میکنم و به همین شکل هم به شما میگویم که ما بدون همکاری شما خیلی کارها را نمیتوانستیم انجام بدهیم و اگر میخواهیم موفق باشیم به حضور و میانجیگری شما نیاز داریم.
ربیعی با اشاره به قهرمانهای برخی فیلمهای سینمایی که در دوران نوجوانی روی او تاثیر گذاشته بود، گفت: هنوز دیالوگهای «قدرت» با بازی فرامرز قریبیان را در فیلم «گوزنها» و بهروز وثوقی را به یاد می آورم. هیچ نسلی بدون قهرمان ذهنی نیست و سینما در این دوره بسیار موثر بوده است
وزیر تعاون،کار و رفاه امور اجتماعی ادامه داد: همه پارادایمهای سینمای ایران را دوست دارم و همه قابل احترام هستند. جامعه ایران امروز به خیلی چیزها نیاز دارد از جمله امید و اینکه بدانیم ما موفق میشویم و البته باید موفق شویم.
او تصریح کرد: ما نیاز داریم با این جامعه حرف بزنیم و حتی توسعه را به مفهوم شادی بگیریم. البته من بین سینمای منتقد و سیاه تفاوت قائل هستم؛ چرا که سینمای منتقد ما را به راهکارهای زیادی میتواند برساند. بنابراین باید بیشتر به هم اعتماد کنیم چون به اعتماد بزرگ در جامعه نیاز داریم.
ربیعی در پایان سخنان خود خطاب به اهالی سینما گفت: دلمان میخواهد دیالوگهای شما همواره در ذهن ما بماند، چون شما می توانید آرزوهای یک نسل را در جامعه بسازید.
سپس کامران ملکی عضو هیات مدیره خانه سینما که اجرای مراسم را هم برعهده داشت با دعوت از نوربخش و عباس کبریایی زاده، (از نمایندگان وزارت تعاون، کار و رفاه امور اجتماعی و تامین اجتماعی)اعلام کرد: قرار است به زودی زمین و ساختمان بزرگی در اختیار خانه سینما قرار گیرد تا ساختمان اصناف سینمایی ایران در آنجا مستقر شود.
اظهارات دبیر جشن خانه سینما
در بخش دیگری از این مراسم تقدیر از سینماگرانی که پیش از این اعلام شده بود آغاز شد و ابتدا همایون اسعدیان دبیر جشن هفدهم خانه سینما، سخنان کوتاهی را در توصیف هر کدام از سینماگرانی که قرار بود تقدیر شوند بیان کرد.
او به تقدیر از فرهاد ورهرام به عنوان یک مستندساز ارزشمند اشاره کرد.
اسعدیان درباره احمدرضا درویش هم گفت: همیشه کمی با احتیاط با درویش صحبت میکنم، شاید به این خاطر باشد که میترسم آن هم به خاطرجسارت و برخورد چکشی که دارد. البته ساخت فیلمهایی مثل «کیمیا»،«دوئل»و«رستاخیز» واقعا شهامت هم میخواهد و بابت این شهامت و سالهای حضورش در جبهه و تاثیرات مثبت در سینما از او قدردانی میکنیم.
دبیر جشن با بیان اینکه سعید پورصمیمی از افتخارات بازیگری سینمای ایران است بیان کرد: کسانی که تئاتر «ریچارد سوم» را دیدند، حتما بازی او را فراموش نکردند و شاید سالها باید بگذرد تا کسی بتواند نقش «ملول» ناخدا خورشید را خلق کند و من بابت همین یک نقش سپاسگزار او هستم.
او ادامه داد: به علیرضا داودنژاد غبطه میخورم که پس از گذشت 40 سال فیلمسازی در حال تجربه کردن است و این جسارت را دارد که دنبال نوآوری و خلق موقعیتهای جدید باشد. اگر جایزه سیفالله داد را شایسته او دانستیم، فقط به خاطر فیلمسازیاش نبود بلکه به خاطر نگاه نقادانه به سینمای ملی و حضورش در کنار اصناف سینمایی نیز بوده است.
خجالت اسعدیان برای عدم حضور وزیر ارشاد
او همچنین اظهار کرد: تصورم بر این است که برای بسیاری از بزرگان سینما دعوتنامه جهت حضور در جشن فرستاده شده است و قطعا فراموش نکردهایم که برای وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز دعوت نامه بفرستیم. من به شخصه خجالت میکشم که ایشان امشب اینجا حضور ندارند و حتی نمیدانم این موضوع را چطور مطرح کنم.
تقدیر از سعید پورصمیمی
سپس امین تارخ (رئیس انجمن بازیگران خانه سینما) به همراه فاطمه معتمدآریا و آتیلا پسیانی برای تقدیر از سعید پورصمیمی روی سن آمدند.
آتیلا پسیانی هم درباره سعید پورصمیمی با اشاره به سال 1346 و زمان 10 سالگیاش یادآور شد: در آن زمان افتخار داشتم که در کنار سعید پورصمیمی روی صحنه تئاتر بروم و اولین بازیام را داشته باشم، از همان موقع چیزهای زیادی از او یاد گرفتم و این هنرمند یکی از بزرگترین معلمهای من در طول زندگی بوده است.
وی گفت: اگر سعید پورصمیمی نبود انجمن صنفی بازیگران شکل نمیگرفت و او در شکل گیری کل خانه سینما هم نقش داشته است.
امین تارخ: پورصمیمی اصیل است و به کسی باج نمیدهد
امین تارخ سپس با قرائت متنی برای بزرگداشت سعید پورصمیمی در سخنانی گفت: در باب سعید پورصمیمی سخن گفتن آسان نیست و اگر این تکلیف بر شانههای کم توان من گذاشته شده و پذیرفتم، آن عزیز کوچکی مرا به بزرگی خود میبخشد. اولینباری که با سعید پورصمیمی روبرو شدم، برمیگردد به سالهای 51-52که قرار بود نمایشنامه «لورنزا چیو» اثر «آلفرددوموسه» به صحنه رود.
او در ادامه یادآور شد: طرح اجرای این نمایش با نام پورصمیمی جان گرفت، چرا که این اثر را ترجمه کرد و از همان دوران جوانی با شخصیتی روبرو شدم که هم مترجم قابلی بود و هم بازیگر پرتوان و بدین ترتیب افتخار همکاری و همبازی شدن با او نصیبم شد و نیز آموختن از یک هنرمند بازیگر. از او بسیار آموختم، خصوصا در صحنههایی که مقابل هم بودیم و چه زیبا ترجمهای بود، تو گویی «دوموسه» این نمایش را به فارسی نگاشته بود.
تارخ با اشاره به همکاریاش با سعید پورصمیمی در سینما گفت: در سینما نیز این همکاری تکرار شد و باعث افتخار در «دلشدگان». اما نکتهی بیشتر دلنشین آن که چه میتوان گفت در مورد شخصیتی هنرمند که پنج سیمرغ بلورین ،حرفهای ترین جایزه سینما را از آن خود کرده و چه می توان گفت درمورد یکی از درخشانترین بازیهای ماندگار او در «ناخدا خورشید» که غریو کم مثالی سر میداد از حضور بازیگری که حرفهای بودن را معنا کرده و به درستی تنها میگفت خسته نباشی بزرگوار.
اما آنان که با سعید عزیز همکاری کردند میدانند که برخی میگویند او سخت است ، اصولا واژه سخت چه در حضور چه در خفا،گاهی در مورد سعید پورصمیمی مطرح میشود. اما او سخت نیست ، اصیل است و اهل اصول، باج نمیدهد. کوتاه نمیآید،سازش نمیکند، با غلطهای رایج و بعکس این گفتههای بیمورد ،حرفه بازیگری را که حرفه سختی است به سختی و درستی میشناسد و سختی بازیگری را با بازی روانش ساده میکند.
معتمدآریا: او جزو نادر انسانهای شریف این کشور است
فاطمه معتمدآریا نیز درسخنانی همراه با شوخی و کنایه گفت: ممنونم که من را به آقایی قبول کردید و دعوت کردید که اینجا بیایم، چون از اول برنامه صحبتها خیلی مردانه بوده است و از آقایان دعوت شده است.
این بازیگر سینما در سخنانی گفت: فکر نمیکنم هیچ شادی و خوشبختی بهتر از این باشد که آدم در جمع صنف خود باشد و با مهر عشق از دوستی ،محبت و خاطرههای ذهنی بگوید. آقای پورصمیمی به من الفبا را یاد داد و وقتی 12، 13 ساله بودم با خواهر ایشان همکلاس بودم، آن هم در زمانی که او بزرگترین بازیگر تئاتر آن سالها بود و افتخار میکردم که از جلوی در اتاق ایشان رد میشوم.
وی ادامه داد: سعید پورصمیمی جزو نادر انسانهای شریف این کشور است که در حرفه خود اصول کاری که انجام میدهد، بهتر از هر کسی بلد است و نیز میتواند آن را آموزش دهد. مفتخرم که اینجا مقابل ایشان ایستادهام و به زودی هم قرار است در یک فیلم کنارشان بازی کنم.
نگرانی پورصمیمی از ناتماشاگرها
سعید پورصمیمی هم پس از دریافت هدیه خود با تشکر از برگزار کنندگان این مجلس و همکاران خود، بیان کرد: جشن بزرگداشت به نظرم دو بُِِعد دارد، نخست اینکه آدم تشویق میشود و سر شوق میآید که کار بهتری انجام دهد اما روی دیگر آن این میشود که دیگر بس است کارت را انجام دادهای.
این بازیگر با اشاره به سخنان میرکریمی که بزرگداشتها را به تقدیر از قندیلهای تاریخی سینما تشبیه کرده بود، گفت: آقای میرکریمی هم که ما را به غارهای پیش تاریخ بردند و عتیقهمان کردند!
این بازیگر قدیمی سینما،تئاتر ادامه داد: اعتقاد دارم بازیگری در سینما و تئاتر ایران در سالهای اخیر بسیار ترقی کرده است، وقتی با دوران خودمان مقایسه میکنم میبینم نسبت به آن زمان بچهها باسواد هستند و خوب کار میکنند ولی علی رغم این همه دانشگاه، دانشکده و استعداد، این جوانان « عاتل و باطل» میگردند.
او ادامه داد: آن طرف ماجرا صنف نابازیگرانی هستند که در حال روی کار آمدن است و نمیدانم سینما به کجا میرود، من که آردم را ریختهام البته هنوز الکهایم را آویزان نکردم. وضع مالیام هم خوب است و از این که کار نکنم دچار افسردگی نمیشوم چون کارهای انجام نشده و کتابهای نخوانده زیادی دارم. پس اینها را برای خودم نمیگویم اما نمیدانم چرا این همه سراغ نابازیگر میرویم که پشتبند آن هم ناکارگردان و نافیلمبردار و ... بیایند.
پورصمیمی ادامه داد:مواظب باشید که خیل ناتماشاگر هم دارد به سینما میآید، یک زمانی برای تماشاگر سینما و فیلم مهم بود و حتی کارش را تعطیل میکرد تا به سینما برود اما چرا الان اینطور نیست؟!
وی با تاکید بر اینکه«ما باید قدر این حرفه و قدر تماشاگرمان را بدانیم و همچنین استعدادهای بینظیر را دریابیم» در واکنش به دریافت هدیه سفر پنج روزه به آفریقای جنوبی با لحن خاص خود گفت: نمیدانم مادامالعمر به آنجا بروم یا نه، چون گویا بلیتش یکطرفه است.
بزرگداشت فرهاد ورهرام
به گزارش ایسنا، فرهاد ورهرام هنرمند دیگری بود که پس از پخش کلیپی با عنوان «تمام فصول برای یک مرد» و با حضور فرهاد توحیدی و ابراهیم مختاری از این مستندساز تقدیر شد.
توحیدی در ابتدای سخنانش با اشاره به جشنهای امسال خانه سینما گفت: جشنهای امسال به طرز مشکوکی بیسروصدا است، شاید هم آقای ایوبی اهل "انا لله" نوشتن نیست اما یک جشن بیشتر نمانده و باید شروع کنند!
رئیس سابق هیات مدیره خانه سینما با یاد کردن از محمدرضا مقدسیان،مستندسازی که مدتی قبل درگذشت و نیز با بیان اینکه میگویند مستندساز خوب ،مستندساز مرده است، گفت: به دوستی 40ساله با فرهاد ورهرام افتخار میکنم. او جزو نادر کسانی که ایران را وجب به وجب گشته و ایران دوستی و ایران شناسی به ویژه علاقه به خردفرهنگهای ایرانی از صفات ویژه این هنرمند است.
ابراهیم مختاری هم در سخنانی گفت: هر فیلمساز با یک فیلم خود را در سینما ثبت کرد، مثل مهرجویی با «گاو» ، کیمیایی با «قیصر» و شیردل با «اون شب که بارون اومد» فرهاد نیز در دهه 60 با فیلم «کوچ مُهر» خود را در سینمای مستند صاحب شناسنامه کرد.
وی بیان کرد: تفاوت فرهاد ورهرام با من یا شیردل این است که مدام کار کرده است و در دولتهای مختلف جان به دربرده است.چرا که یک روحیه سازگاری دارد که البته با سازشکاری فرق دارد. او با واقع گرایی کار میکند، آن هم در زمانی که از تعابیری همچون «سیاهنمایی» استفاده میشود.
فرهاد ورهرام تندیساش را به فیلمسازان نسل جدید داد
فرهاد ورهرام هم پس از دریافت تندیس ویژه خانه سینما اظهار کرد: تاثیر نسل جدید روی سینما بیشتر از نسل ما بوده و ممکن است نسل ما کمی محافظه کاری و پیچده صحبت کردن داشته باشد.
او همچنین جایزه خود را به فیلمسازان نسل جدید به خاطر جسارت و نوآوریهایشان تقدیم کرد.
بزرگداشت احمدرضا درویش
بخش دیگر این مراسم به تقدیر از احمدرضا درویش اختصاص داشت که اتفاقات پیش آمده برای فیلم «رستاخیز» او و توقف اکران آن تمام مراسم را تحت تاثیر قرار داده بود. برای تقدیر از این فیلمساز کلیپی با مرور فیلمهای درویش پخش شد که پرویز پرستویی گویندگی آن را برعهده داشت.
پوراحمد: درویش پول جیب مردم ایران را خرج نکرده است
برای تقدیر از احمدرضا درویش؛ کیومرث پوراحمد،محمد مهدی عسگرپور و سهیل محمودی روی سن آمدند که پوراحمد ابتدا با اشارهای همراه با شوخی به تاخیر یک ساعته در شروع مراسم که دلیل آن حاضر نبودن عکس علیرضا داودنژاد بوده است! گفت: با دکتر ربیعی درد ودلهایی داشتم که اگر بگویم با این تقدیر انجام شده در تناقض قرار میگیرد، به همین دلیل آن را خصوصی مطرح خواهم کرد.
او همچنین گفت: در دوره پاکترین دولت تاریخ، جشن سینما را بر سر مزار سیفالله داد برگزار کردیم که جالب و غمانگیز بود اما باز خوب است که امشب در یک سالن جمع شدیم.
کیومرث پوراحمد با یادآوری خاطرهای از تماشای فیلم «آخرین پرواز» در سالهای دور که فیلمساز جوان آن اثر خوبی را ساخته بود، گفت: آن فیلمساز احمدرضا درویش بود که بعد از آن هم، فیلمهایش هر کدام برای من دنیایی بود مثل «کیمیا» که هر وقت میبینم یک دل سیر گریه میکنم.
این فیلمساز سپس به یادداشتی که در زمان ساخت فیلم «دوئل» به کارگردانی احمدرضا درویش نوشته بود، اشاره کرد و گفت: این فیلم حاصل یکی ، دوسال نوشتن و بازنویسی و پیش تولید بوده است که مدیریت کم سابقه و 300 ساعت شبانهروز کار کمر شکن برای آن صرف شد و حیرت انگیز است که سخت کوشی و سختگیری درویش در اولین جلسه کار با سیصدمین جلسه یکسان بوده است.
وی با بیان اینکه سماجت عاشقانه درویش به سینما ستودنی است، ادامه داد: حال با فیلمی طرف هستیم که یازده سال صرف نوشتن و تولید آن شده است. یک حُسن بزرگ درویش به نسبت دیگر دوستانی که برای تبلور اسلام پول میلیاردی میگیرند، این است که آنچه صرف کرده پول جیب مردم ایران نیست بلکه یا سرمایه گذار دارند یا آن را از جای دیگر تهیه کرده است.
پوراحمد یادآور شد: درویش یازده سال برای ساخت فیلمی همچون «رستاخیز» تلاش کرد تا یک روز اکران شود و پایین بیاید! این خیلی غمانگیز است.نمیدانم آدمهایی که جلوی وزارت ارشاد جمع میشوند یک بار هم جلوی موسساتی مثل حوزه هنری که رسما حقوق مرا سر فیلم «خواهران غریب» نادیده گرفت، جمع شدهاند یا خیر؟! موسساتی که بودجههایشان خیلی بیشتر از وزارت ارشاد است.
او اظهار کرد: حالا من باید باور کنم که اینها دلسوز سینما و اسلام هستند! یعنی من ابلهام که اینها جان بر کف و دلسوز هستند تا این فیلم «کثیف و ضداسلام» (رستاخیز) اکران نشود.
وی در ادامه با اشاره به اینکه سینماگران ما دو دسته هستند، گفت: آقای درویش از ابتدا روی یک خط بوده و هیچ تمایلی به دیده شدن و منم منم کردن نداشته است.
عسگرپور: درویش کارش را با مداومت انجام خواهد داد
سپس محمد مهدی عسگرپور مدیرعامل اسبق خانه سینما، با اشاره به اینکه پیش از آمدن روی سن از او خواسته بودند که عُنق نباشد چون اینجا جشن است و او هم دیگر مدیرعامل خانه سینما نیست گفت: من هم به این حرف جواب دادم که باید بزرگداشت حمید جبلی را میگذاشتند و اتفاق خوبی هم میافتاد.
وی افزود: آوردههای احمدرضا درویش برای سینمای ایران بسیار زیاد بوده چون متخصصان جدید و فهم جدیدی را به سینمای ایران اضافه کرده است. باید به دنبال فرصتهایی برای انتقال تجربه او به این سینما باشیم.
عسگرپور همچنین بیان کرد:خداوند آنطور که باید به احمدرضا درویش لطف کرده باز هم خواهد داشت و او کار خود را باز هم با مداومت ادامه خواهد داد.
سهیل محمودی: با عاطفه محض نمیتوان جنگید
سهیل محمودی نیز که به عنوان یک دوست صمیمی برای تقدیر از درویش در مراسم حاضر بود، در سخنانی گفت: درویش یکی از آن دریاها است که همیشه مواج است. اگر مرا اینجا صدا کردهاند تا حضور داشته باشم شاید به این دلیل باشد که با او نشست و برخاست زیادی داشتهام.
این شاعر با اشاره به کسانی که قدر درویش را نمیدانند و به او و فیلمی که ساخته بیمحلی کردند در حالی که باید از آن دفاع میکردند، بیان کرد: روزی که درویش نباشد، آنها از همان کسانی هستند که پشت چنین تریبونهایی میآیند و ما باید زهرخند به آنها تحویل دهیم.
او با اشاره به تعریف و تمجید ساعد باقری، از بخش اول فیلم «کیمیا» که آدمی را نابود میکند گفت: من هنوز هم با آن بخش اول ویران میشوم. وقتی فکر میکنم ممکن بود دشمن کشورم را بگیرد. اما از آن طرف میبینم عدهای در ماه رمضان ساندویچ به دست میروند و به فیلم کسی که از این مملکت حمایت کرده اعتراض میکنند.
محمودی اظهار کرد: آنهایی که الان هستند، برای این فیلم کاری کنند که نام نیکی از خودشان به جای بگذارند و بدانند روزی میرسد که دیگر نیستند. در حالی که الان نام نیکی از کسانی همچون مسجدجامعی و بهشتی وجود دارد.
وی ادامه داد: آدمهایی در این مملکت جان، جوانی و آبروی خود را در زمان جنگ گذاشتند و مثل درویش هنوز با عواطف خود زندگی میکنند، اینها لابی و دیپلماسی بلد نیستند. درویش را هرکسی بشناسد، میداند عاطفه محض است و با عاطفه محض نمیتوان جنگ کرد. امروز این جفا به احمدرضا درویش میشود، فردا به میرکریمی پس فردا به اسعدیان و همینطور ادامه خواهد داشت، چون قرار نیست این موضوع یک جا ساکن شود.
او با اشاره به یازده سال تلاش احمدرضا درویش برای ساخت فیلم «رستاخیز» گفت: حتما آقای ایوبی برای این موضوع جواب خواهند داشت، فکر میکنم امثال احمدرضا حافظ ایمان ما و ایران ما بودهاند. آنهایی که هشت سال آمدند و گفتند دیگر رفتهاند، دوستان دیگری هم هستند که خواهند رفت اما فقط نام نیک مهم است. به همین دلیل براین باورم که بزرگداشت جدیتر برای احمدرضا درویش این است که حق احمدرضا اعاده شود.
سهیل محمودی در پایان سخناناش گفت: آقای ایوبی ،آقای جنتی و آقای حسن روحانی که امثال ما به شما رای دادیم و پای رایمان ایستادهایم، یک فیلمسازی که جان و جهانش با ایمان ما گره خورده نباید امروز حقش ضایع شود.
اظهارات صریح احمدرضا درویش
احمدرضا درویش با تاکید بر اینکه فیلم «رستاخیز» با مجوزهای قانونی و اتکا به فتاوای مراجع ساخته شده است، بیان کرد:« آنچه بر اثر تصمیم مدیران دولتی مبنی بر پایین کشیدن این فیلم از پردهی اکران و توقف و تعلیق نمایش آن به بهانهی جلوگیری از تضعیف جشن هستهای صورت گرفته، حکایتی عبرتآمیز است که مسئولان سیاستورز، لاجرم میبایست پاسخگوی آن باشند.»
به گزارش خبرنگار سینمایی ایسنا، کارگردان فیلم «رستاخیز» با سخنان تعدادی از همکاران خود روبرو شد که حال و هوای جشن بزرگداشتها را تحت تاثیر وضعیت فیلم «رستاخیز» قرار دادند و نسبت به توقف اکران آن انتقاد داشتند.
او پس از دریافت تندیس ویژهی خانه سینما گفت: اساسا چنین مجالسی و نیز همهی هویت ما و فرهنگ و هنر و اساس بعثت پیامبر(ص) مبتنی بر اخلاق است. یک فیلم یا حتی کل سینما در برابر شرافت و منافع ملی و هویت ملت ایران چیزی نیست.
او ادامه داد: اما آنجایی باید متاسف شد که به پیکرهی اخلاق صدمه وارد میشود. هویت اخلاقی در طول یک سرمایهگذاری چندین ساله شکل میگیرد که اعتماد نام دارد؛ اعتماد میان ملت و دولت و جریان قدرت.
کارگردان فیلم «رستاخیز» اظهار کرد: آن چه امروز در خطر قرار دارد اخلاق است. ما در کشوری زندگی میکنیم که تا زانو در خون به سر برده و هزینه زیادی برای آن پرداخت شده است، اما در این بین آنچه میتوان گفت این است که تکلیف راستگویی چه میشود؟
درویش با اشاره به اینکه عرصهی سیاست لیز و خطرناک است، ادامه داد: ما در حوزهی هنر با سیاست قرابت داریم. آنجا صحنهی سیاست ورزی است و اینجا عرصه اندیشهورزی. متاسفم برای خودم و این جمعیت و معلمان و اساتید سینمای ایران که وقتمان را سرچیزی میگذاریم که میتواند برای چیزهای دیگر صرف شود و نمیدانم چرا این جشن اینقدر غمگین است. مگر جشن نیست؟
وی با اشاره به اینکه میگویند پدر یا مرد خانواده بهتر است دردش را به خانه نبرد، بیان کرد: خیلی فکر کردم که در این مجلس چه باید بگویم، آن هم وقتی که مدتهاست سکوت کردهام، اما بعد دیدم چه خوب است اسم تشکیلات صنفی ما خانه است و اینجا اتفاقا جایی است که میتوان درد و دل کرد، چون اگر اسم خانه را از آن بگیریم میشود باشگاه.
این فیلمساز سپس متنی را که تنظیم کرده بود قرائت کرد.
احمدرضا درویش در این نوشتار آورده است:«در ابتدای سخن برخود لازم میدانم در این مجلس با شکوه، شکوه شما بزرگواران و بزرگان عرصه سینمای کشور عزیزم را ارج بگذارم. این مراسم نشانهای روشن از روح سخاوت، همدلی و همزبانی است که از دیرباز در فرهنگ ما ایرانیان ریشه دوانیده است. بزرگداشت بزرگان سینمای ایران ، پاسداشت کسانی است که پیشانی بر آستان فضیلت و اخلاق میسایند و نور حقیقت بر پردهی تاریکیها میتابانند که من، کوچکترین آنانم.
گرامی میدارم یاد و نام کسی را که ثبت روز ملی سینما در تقویم تاریخ و برگزاری آیین سالیانه جشن سینمای ایران ابتکار اوست. آن نوزاد فلسطینی در فیلم «بازمانده» اکنون جوانی بیست و چند ساله است و دفاع از شرافت و هویت خود در غزه، لازقیه، دمشق، حلب، موصل و الرمادی را مرهون تلاوت آیت الکرسی، از زبان مادربزرگش در واگن قطار میداند.
جای سیفالله داد در عرصهی سینمای ایران خالیست، کسی که در فیلمسازی پیشتاز و در مدیریت، نه به سیاستورزی که به صدق و اندیشهورزی شناخته میشود.
اکنون که تمامی اصناف کشور مشغول ارزیابی آثار دوران تحریم و حضور فعال برای دوران پساتحریم هستند، ضروری است که نهادهای صنفی در حوزه فرهنگ و هنر به خصوص خانه سینما با طراحی نقشه راه، عمق استراتژی فرهنگ، هنر و سینما را در عرصه داخلی و بینالمللی ترسیم و با خیزشی فرهنگی مطالبات برجای مانده و حرکت به سمت توسعه همه جانبه و پایدار را از مدیران و سیاستورزان طلب نمایند.
سرزمین ما در اقلیم خشک و نیمه خشک قرار دارد. اکثر کارشناسان، وضعیت بحرانی محیط زیست در ایران را ناشی از اعمال مدیریتهای نادرست و بیتوجهی به مولفههای بنیادین در طبیعت برشمردهاند. موقعیت فرهنگ و هنر در شرایط فعلی نیز شباهت زیادی به اوضاع اسفبار محیط زیست دارد؛ با این تفاوت که قلمرو فرهنگ و هنر ایران زمین، نه در اقلیمی خشک و نیمهخشک بلکه در بستری آباد و با پشتوانهای به بلندای علم، هنر و اندیشهی جاری در هویت تاریخی کشورمان بنا گردیده و بنیان انقلاب اسلامی نیز بر مبنای فرهنگ استوار شده است.
در زمانهای که سینمای ایران بر اثر سیاستهای «خودتحریمی» با ادعای فتح قلههای جهانی، حتی در عرصهی نمایشی شهر کوچک مزار شریف در افغانستان، با دو میلیون جمعیت شیعه و زبان مشترک فارسی نیز سهمی ندارد، کسانی به قصد ترویج فرهنگ خاندان عصمت و طهارت(ع) بدون تکیه بر بودجههای جاری و بیت المال، طی بیش از یک دهه مجاهدت، اقدام به تولید فیلم «رستاخیز» نمودند. آنان این اقدام خود را به مثابهی سعی بین صفا و مروه و طواف به گرد کعبهی ناطق، حسین ابن علی(ع) میپنداشتند و آرزو داشته و دارند که مخاطبان تشنهی عدالت و کرامت انسان را در عالم، به دیدن برگی دیگر از کتاب مصور و قطور عاشورا میهمان کنند.
آیا این آرزو در شرایطی که دلارهای تکفیری و سلفی با تسلط بر رسانههای تبلیغی در برابر اندیشه اهل بیت(ع) هزینه میشود و کودکان شیعیان به جرم انتصاب به اسلام علوی ذبح و نوامیس مسلمانان در بازار بردگان خرید و فروش میشوند، گناهی نابخشودنی است و کیفر به همراه دارد؟
«رستاخیز» با عنایت و توجهات صاحبش، به فضل خدا و با مجوز قانونی و اتکا به فتاوای مراجع عالیقدر و حجت شرعی ساخته شد و به اکران عمومی درآمد. آنچه براثر تصمیم مدیران دولتی مبنی بر پایین کشیدن این فیلم از پردهی اکران و توقف و تعلیق نمایش آن به بهانهی جلوگیری از تضعیف جشن هستهای صورت گرفته، حکایتی عبرتآمیز است که مسئولان سیاستورز لاجرم میبایست پاسخگوی آن باشند.
ما بنا بر رهنمود آن حکیم فرزانه، به خداوند سبحان توکل و برباور خود ایستادگی خواهیم کرد و سینه پردردمان را نه برای اغیار و بیگانگان که برای دیدهبان دیدار ملک و ملت گشودهایم. ما براین باوریم که مدیریت عالم فرهنگ و هنر در دوران پساتحریم به عالِم اندیشهورز، سخت محتاج است. «غافله فرهنگ و هنر بیچراغ هدایت و کشتی نجات به ساحل نمیرسد.»»
درویش همچنین پس از پایان صحبتهای خود با تشکر از بانیان این مراسم بزرگداشت هدیهی جشن سینمای ایران را به ملت ایران و مشتاقان فیلم «رستاخیز» تقدیم کرد.
تقدیر از علیرضا داودنژاد
بخش پایانی این مراسم، اهدای جایزه سیفالله داد به علیرضا داودنژاد بود که منوچهر شاهسواری،محمد بزرگنیا و رضا میرکریمی و همچنین حجتالله ایوبی برای این تقدیر دعوت شدند.
بزرگنیا: داودنژاد خودش را وقف سینما کرده است
محمد بزرگنیا با اشاره به اینکه داودنژاد را به عنوان یک دلسوخته سینما میشناسد، گفت: او حتی زمانی که پرخاش کرده برمبنای دلسوزی برای سینما موضعگیری کرده است، داودنژاد خود را وقف سینما کرده و همیشه فکر و طرح و نظر دارد. آن زمان که نسخههای وی اچ اس فیلم در بازار پخش میشد، او هشدار میداد که اگر برای اوقات فراغت مردم فکری نکنید، کسانی هستند که این بازار را از دست شما میگیرند اما گویا کسی نبود که به این حرفها خیلی توجه کند.
این فیلمساز و دبیر پیشین جشن خانه سینما ادامه داد:علیرضا داودنژاد با وجود سن و سالی که از او گذشته ذهن جوانی دارد و او با کار خود و تجربی فیلم ساختن به جوانان پیام میدهد که من هم با شما هستم.
شاهسواری: داودنژاد یک نشانه است
منوچهر شاهسواری هم در سخنانی گفت: داودنژاد یک نشانه است و گاهی این نشانهها در ذهن آدمی چنان قدرتمند میشوند که همچنان باقی میمانند.
او خطاب به داودنژاد ادامه داد: مشخصه تو این است که در اوج طراوت ذهنی بر سر اصولت میمانیم و شاید کسی در این سینما از تو اصولگراتر نباشد.
شاهسواری با اشاره به اینکه احمدرضا درویش در فاصله پخش کلیپ مربوط به علیرضا داودنژاد غصهدار این شده است که فضای جشن به خاطر او تغییر کرده است، گفت: غصههای ما غصههای عمیق، پایدار و برای حفظ این وطن است اشکال ندارد اگر کمی هم غصه بخوریم.
میرکریمی: از روحیه مسوولیتپذیری داودنژاد لذت میبرم
میرکریمی مدیرعامل خانه سینما نیز با اشاره به اینکه در جشنهای پنج گانه خانه سینما فرصت برای درد ودل وجود دارد، گفت: علی رغم اینکه رفاقت نزدیک با علیرضا داودنژاد ندارم ، فرصتی هم تا به حال پیش نبوده بود که ارادت قلبیام را به او بگویم، اینجا میگویم که از روحیه مسئولیت پذیریاش لذت میبرم.
وی با بیان اینکه کار در خانه سینما این را میطلبد که منافع جمع را در اولویت قرار دهیم، خطاب به داودنژاد، افزود: وقتی با آدمهایی بر میخورم که در برهههای این چنینی میتوانند خود را به نفع جمع کنار بگذارند، لذت میبرم. به همین دلیل الان به عنوان نماینده خانه سینما به خاطر تمام تلاشی که برای متحد و با آبرو ماندن صنف انجام دادید از شما تشکر میکنم.
ایوبی: داودنژاد به روز است
حجتالله ایوبی هم با اشاره به اینکه همچنان در حال و هوای مربوط به تقدیر احمدرضا درویش است، گفت: وقتی سنم کمتر بود با علیرضا داودنژاد همسایه بودیم و پنجره خانههایمان در نزدیکی کلارآباد به سمت دریا باز میشد. او البته جز آنکه استاد من بود، حق دیگری هم به گردنم داشت آن هم به خاطر مادر ایشان بود که برای من مثل مادر بود.
رئیس سازمان سینمایی اظهار کرد: وقتی مادرم را در سن کودکی از دست دادم، مادر ایشان برای من و خواهرانم مادری کرد و به همین دلیل حق مادری به گردنمان دارد.
او درباره داودنژاد نیز گفت: این فیلمساز واقعا به روز است و در جلساتی که داشتیم هم این ویژگی ایشان بارز است. امیدوارم پاینده و پایدار باشد و من هم بتوانم به شما خدمت کنم.
داودنژاد: سینما دچار سیاستزدگی و تجارتزدگی است
علیرضا داودنژاد هنگام دریافت جایزه سیفالله داد در سخنانی گفت: یادی از سیفالله داد میکنم که چقدر دلسوز سینما بود و یک موضوعی را هم خوب فهمیده بود؛ اینکه برای رونق پیدا کردن سینما باید چند مساله را درنظر گرفت، مسائلی همچون دانایی سینمایی و نیز تماشاچی که سیفالله داد آنها را سرمایه اصلی سینما میدانست.
او افزود: داد با این تلقی کاملا مخالف بود که به سمت مطالبات تماشاچی برویم چون معتقد بود پاسخ دادن به این خواسته فقط در شرایطی که سانسور و فیلم خارجی مسلط باشد ممکن میشود. برای همین جریانی با نام سینمای "مصلحانه" را تعریف کرد؛ سینمایی که تجارت زده و سیاستزده نیست. سینمایی که فیلمسازی را صرفا ابزار تبلیغات سیاسی فرض نمیکند که این گرایش معمولا چشمش به جیب دولتهاست.
این فیلمساز با اشاره به اینکه در حال حاضر سینما دچار سیاستزدگی و تجارت زدگی شده است، گفت: متاسفم که الان در چنین وضعیتی هستیم و امیدوارم آقای ایوبی بتواند در این وضعیت مقاومت کند و کار را به سرانجام برساند.
به گزارش ایسنا، این مراسم که در آن هنرمندانی همچون کمال تبریزی، فرشته طائرپور، حسن برزیده، سیروس الوند، گوهر خیراندیش، غلامرضا موسوی، رسول صدرعاملی، شادمهر راستین، امیر اسفندیاری، حسین مسافر آستانه، رضا داود نژاد، علی دهکردی، علی قائم مقامی و ... در آن حضور داشتند با خواندن سرود ای ایران به پایان رسید.
همچنین در بخشی از این جشن کامران ملکی ضمن اشاره به سختیها و اتفاقاتی که در دوران بسته شدن خانه سینما رخ داده بود به تلاش و حضور اهالی رسانه و تاثیرگذاری آنها در حل این بحران اشاره کرد.
آخرین اخبار