تقابل‌تاریخی‌وتعامل‌دموکرات‌هاوجمهوری‌خواهان از نگاه وال استریت ژورنال

روزنامه‌ی وال استریت ژورنال با انتشار مقاله‌ای به بررسی چالش‌های اعضای دو حزب دموکرات و جمهوری خواه در طول تاریخ و بر سر موضوعات مهم پرداخته است.

به گزارش ایسنا، در این مقاله آمده است: اعضای کنگره این هفته از تعطیلات ماه اوت باز می‌گردند و فورا وارد گفت‌وگو بر سر توافق هسته‌ای ایران می‌شود، این مناظرات به شدت تند و متعصبانه خواهد بود و در پایان این توافق به تصویب خواهد رسید.

پس از تصویب توافق هسته‌ای، ایالات متحده وارد آب‌های ناشناخته می‌شود. ناشناخته به این دلیل که برای کشور حرکت به سمت مهم‌ترین موضوع امنیتی – ملی و بر پایه‌ی حمایت‌های کاملا متعصبانه و شکننده بسیار بی‌سابقه است.

جمهوری‌خواهان سعی خواهند کرد تا قطعنامه رد توافق را به تصویب برسانند و این قطعنامه در کنگره با شکست مواجه خواهد شد. به این دلیل که یا دموکرات‌ها در مجلس سنا و مجلس نمایندگان از به رای گذاشته شدن آن جلوگیری می‌کنند یا باراک اوباما، رییس‌جمهور ایالات متحده این قطعنامه را وتو می‌کند و دموکرات‌ها رای ضروری برای حفظ وتو را جمع‌آوری خواهند کرد. کاملا امکان‌پذیر است که در سراسر این گفت‌وگوها حتی یک جمهوری‌خواه در حمایت از یکی از مهم‌ترین دستاوردهای سیاست خارجی اوباما، رییس‌جمهور دموکرات رای مثبت ندهد.

این موضوع اتفاقی غیرمعمول است. حتی در بحث‌های تندتر بر سر مسائل امنیتی - ملی در گذشته گاها حمایت‌های دو حزبی صورت می‌گرفت. به عنوان مثال، کنگره کاملا بر سر دو جنگ عراق دچار اختلاف شده بود. اولی در سال 1991در زمان ریاست جمهوری جورج بوش در خارج کردن عراق از کویت و دومی دستور تهاجم جورج بوش در سال 2002 در ... عراق، اتفاق افتاد. با این حال در دور دوم جنگ رییس‌جمهور جمهوری‌خواه از حمایت برخی از دموکرات‌ها برخوردار بود. 10 سناتور دموکرات رای به قعطنامه حمایتی حمله سال 1991 دادند و 29 دموکرات‌ نیز از عملیات نظامی 2002 حمایت کردند.

توافق‌نامه‌های تسلیحاتی استراتژیک با اتحاد جماهیر شوروی اغلب با گفت‌وگوهای تند در کنگره همواره بود اما معمولا با آرای حمایتی دو طرب آرام می‌شد، برای مثال توافق استراتژیک محدودیت در 1972 موضوع ماه‌ها مشاجره در کنگره بود اما در نهایت سنا با 88 رای مثبت در برابر 2 رای منفی از مذاکرات حمایت کرد.

توافق‌نامه تسلیحاتی اخیر که توسط اوباما با روسیه منعقد شد در سنا و در سال 2010 با 71 رای موافق در برابر 26 رای مخالف و با حمایت 13 جمهوری خواه به تصویب رسید.

هم‌چنین پیشنهاد فروش هواپیمای آواکس در سال 1981 توسط رونالد یگان به عربستان سعودی با رای قاطع در مجلس نمایندگان رد شد اما به سختی توانست در سنا آرا لازم را کسب کند.

این پیروزی خفیف، زمانی رخ داد که سه سناتور جمهوری‌خواه و دو سناتور دموکرات با هم توافق کردند که از فروش این هواپیماها حمایت کنند.

مشاجرات بر سر معاهده 1978 درباره واگذاری کنترل کانال پاناما شبیه بحث و گفت‌وگوهای احساسی امروز درباره‌ی توافق هسته‌ای ایران بود. در نهایت سناتور‌ها با 68 رای موافق در برابر 32 رای مخالف و نیز با حمایت 16 جمهوری‌خواه از توافق‌نامه جیمی کارتر، رییس‌جمهور دموکرات به تصویب رسید.

در گذشته نیز رییس‌جمهوران وود رو ویلسون و فرانکلین روزولت با پیشنهادات خود برای پیوستن ایالت متحده به اتحادیه ملل و کمک به بریتانیا در جنگش با آلمان باعث بحث و مشاجرات زیادی شدند. سرانجام کنگره پیوستن ایالات متحده به اتحادیه مالل را رد کرد و اعطای وام به بریتانیا را پذیرفت. هر دوی این رای‌گیری‌ها با حمایت دو حزبی همراه بود.

اما درباره‌ی توافق هسته‌ای ایران نشانه‌هایی از حمایت دو حزبی وجود ندارد. جمهوری خواهان در حال حاضر اعلام می‌کنند که قصد دارند با وضع تحریم‌های جدید اقتصادی و کنار گذاشتن توافق در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری 2016، توافق هسته‌ای ایران را تضعیف و متزلزل کنند.

این مقاله می‌افزاید: مشکلات دیگری نیز در سال‌های آتی می‌تواند توافق هسته‌ای ایران را پیچیده کند. هزینه‌ای که کابینه اوباما برای این توافق پرداخت خواهد کرد،‌ افزایش کمک‌های نظامی به اسراییل و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس برای کاهش نگرانی آن‌ها از نفوذ ایرانیان در منطقه با توجه به این توافق است. این اقدام برای امن‌تر کردن متحدان آمریکا طرح‌ریزی شده است. این اقدام می‌تواند ایران را بیش‌تر نگران کند و منجر به بی‌ثباتی در منطقه به وسیله‌ی رقابت تسلیحاتی شود.

این مقاله مدعی شده است: ایرانیان ممکن است در کوتاه مدت به جای رفتار مناسب در اجرای توافق هسته‌ای رفتار بدی را نشان دهند و کارها را برای اوباما دشوار کنند، تندروها در ایران که از این توافق هم‌چون مخالفان توافق در ایالات متحده شادمان نیستند، احتمالا مشت‌های خود را گره خواهند کرد تا به واشنگتن نشان دهند که تهران سر خم فرو نخواهد آورد و شخصیت‌های میانه‌رو در ایران نیز ممکن است برای حفظ جایگاه خود به آن‌ها اجازه این اقدام را بدهند.

در پایان این مقاله آمده است: کابینه اوباما برآورد می‌کند که توافق هسته‌ای روند طولانی و کند بهبود رفتار ایرانیان را آغاز خواهد کرد و تاریخ نشان خواهد داد که همچون معاهده کانال پاناما، توافق هسته‌ای ایران نیز حقانیتش‌اش اثبات خواهد شد.