دیلی تایمز: فاز جدید روابط ایران و پاکستان بعد از توافق وین

روزنامه انگلیسی زبان دیلی تایمز پاکستان روز چهارشنبه در مقاله ای، به شرایط جدید ایران بعد از توافق هسته ای اشاره کرد و به تشریح برخی آثار این توافق بر مرحله ای جدید در روابط تهران و اسلام آباد پرداخت.

در این مقاله به قلم قیصر رشید آمده است: محقق شدن توافق هسته ایران و شش قدرت بزرگ جهان، حاصل این اصل مهم است که جهان امروز جهان ارتباطات و همکاری ها است و هیچ کشوری حتی اگر منابع فراوان هم در اختیار داشته باشد، نمی تواند تنها و بدون همکاری با دیگر کشورهای جهان همه امور خود را پیش ببرد. هر کشوری، ضعیف یا غنی، برای پیشرفت و ادامه حیات نیاز به داشتن ارتباطات با کشورهای دیگر است هرچند ممکن است میزان این وابستگی در کشورهای مختلف، بر اساس نوع نیازهای آن، متفاوت باشد.

این مقاله می افزاید: مردم ایران هم در انتخابات دو سال پیش این کشور، اصل ضرورت همکاری های بین المللی را بدرستی درک کردند و برای تحقق این مهم برای کشورشان، حسن روحانی را به عنوان رییس جمهوری ایران برگزیدند.

براساس این مقاله، اکنون که سیاست ایران برای تقویت همکاری های بین المللی این کشور نتیجه داده و توافق هسته ای به امضا رسیده است، این توافق در کنار مزایای فراوانی که برای ایران و بسیاری از کشورها دارد، دو فرصت مهم را نیز برای پاکستان فراهم کرده است؛ یکی اینکه پاکستان می تواند با واردات گاز طبیعی از ایران از طریق خط لوله و یا خرید نفت از این کشور نیازهای شدید خود به انرژی را مرتفع سازد.

فرصت مهم دیگری که از محل توافق هسته ای ایران برای پاکستان ایجاد شده است، این است که پاکستان می تواند روی کمک و همکاری ایران برای ایجاد ثبات در افغانستان و تقویت دولت اشرف غنی بهره بگیرد.

به اعتقاد نویسنده، به هرحال، اکنون پاکستان باید شرایط را خوب بسنجد و ببیند که آیا تهران در شرایط کنونی بیشتر به اسلام آباد نزدیک است یا به دهلی نو. دهه های 1950، 1960 و 1970 در رواقع سال های اوج روابط دوجانبه ایران و پاکستان بود و ایران در طول این سال ها حمایت های خوبی از پاکستان انجام داد.

دهه های 1980 و 1990 را می توان سال های افول روابط تهران-اسلام آباد دانست. در این سالها، ترویج و تشدید مسایل فرقه ای، پاکستان به عربستان نزدیک شد و از ایران فاصله گرفت.

در سال 1996 و همزمان با ظهور طالبان در افغانستان وبه رسمت شناخته شدن آن از سوی پاکستان، موجب بیشتر شدن فاصله ها میان تهران و اسلام آباد شد.

براساس این مقاله، در شرایط امروزی، به نظر می رسد ایران روابط نزدیک تری با هند نسبت به پاکستان دارد. سرمایه گذاری هندی در بندر چابهار ایران یکی ازدلایل نزدیکی روابط تهران و دهلی نو است. بعد از لغو تحریم ها علیه ایران، هند نسبت به پاکستان، موقعیت بهتری در ایران برای گسترش روباط تجاری خود با این کشور پیدا خواهد کرد. این احتمال هم وجود دارد که با وجود تنش های کنونی در روابط دهلی نو و اسلام آباد، هند در آینده به خط لوله گاز ایران-پاکستان ملحق شود و یا از طریق خاک پاکستان، برای خود امکان دسترسی جاده ای یا ریلی به ایران فراهم کند.

در اداه مقاله دیلی تایمز آمده است: پاکستان، به ویژه به دلیل نیاز شدید خود به انرژی و نیز ضرورت مبازره موثر با بحرانی بنام طالبان که در یک دهه اخیر ضربات سنگینی به این کشور تحمیل کرده است، نمی تواند اهمیت ای ران را برای غلبه بر این مشکلات نادیده بگیرد. امروز بیشترین تهدید علیه ثبات پاکستان، از سوی پدیده شوم فرقه گرایی احساس می شود؛ پدیده ای از سوی برخی منابع و عوامل خارجی تحریک و حمایت می شود و هدف از آن، فاصله انداختن میان پاکستان و ایران است.

نویسنده در بخش پایانی مقاله خود آورده است: پاکستان برای اینکه از منابع عظیم انرژی ایران بهره مند شود و از پتانسیل گسترش روابط تجاری با این همسایه جنوب غربی خود سود ببرد، باید به فکر کنترل پدیده فرقه گرایی در این کشور (پاکستان) باشد.