ساعات اول صبح با صدای پیامکی به سمت تلفن همراهم رفتم. ابتدای پیام، خبر از گردهمایی دانشجویی می‌داد ولی در ادامه متن، اسامی و موضوع گردهمایی را که دیدم متوجه شدم باز هم کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه است، باز هم قرار است کسی کوبیده و ترور شخصیت شود.
به گزارش صدای ایران، روزنامه قانون با این مقدمه نوشت: ناگهان یاد پیامک‌هایی افتادم که ۲۲ بهمن سال ۹۱ ارسال و بعد از آن به رئیس مجلس حمله شد یا پیامک‌هایی که در سازمان انرژی اتمی برای اخلال در روند این سازمان جابه‌جا می‌شد.
محتوای پیامک از تجمع سرخوردگان سیاسی که هیچ اقبالی به آنها در انتخابات ریاست جمهوری نشد و تلاش آنها برای حضور در رسانه ملی و اعتراض به دولت سرانجام نداشت، خبر می‌داد.
یاران احمدی‌نژاد و جلیلی در کنار هم!
خبر تجمع و همبستگی طرفداران مشایی، احمدی‌نژاد و جلیلی آنقدر هم دور از تفکر نیست ولی اینکه دلواپسان سعی داشتند در تالار سیدالشهداء (ع) که یک مکان دولتی است، علیه دولت توطئه و کار حزبی کنند بسی جای تامل دارد. البته نا‌گفته نماند در دولت قبل که هیچ چیز روی روال قانون نبود، بار‌ها پیروان مکتب سوم تیر یا همان گفتمان احمدی‌نژاد که به انشقاق رسیده بودند و برخی طرفدار او بودند و برخی به اصطلاح پایداری بودند و چشم دیدن او را نداشتند برای فعالیت‌های حزبی و شخصی خود از این تالار استفاده کردند ولی در این دولت اجازه سوءاستفاده از قدرت را دولت روحانی به قافله افراط نداد.
سازمان بسیج دانشجویی یا سازمان پایداری؟
بعد از اینکه جلوی استفاده از رانت جماعت دلواپس گرفته شد، سازمان بسیج دانشجویی که مدت‌هاست شمشیر را برای فلج کردن دولت از رو بسته است، آنها را به لانه جاسوسی کشاند؛ بسیج دانشجویی‌ای که عامل تهیه و توزیع برنامه‌هایی مانند «دکتر سلام» و «من روحانی هستم» است و در بیانیه‌هایی که به تازگی داده، کشور را تهدید به برخورد انقلابی کرده است. باید دید منظور این جماعت از برخورد انقلابی آیا نمونه وقایعی است که در سال‌های ۷۸ رخ داد و یا ترورهایی که در زمان اصلاحات صورت گرفت؟!
زمین‌گیر شدن دلواپسان
جلسه «دلواپسان روحانی» با بی‌برنامگی و تاخیر زیادی آغاز شد و تشکیلات شروع به پخش «من روحانی هستم» و هفته‌نامه «۹دی» کردند. طبق روال گذشته این جماعت، افرادی مانند روح‌الله حسینیان و نبویان در حالی که صندلی‌های رزروشده از قبل خالی بود، روی زمین نشستند.
پخش ترانه توسط بسیج در روز شهادت!
داعیه‌داران اسلام (!)، در روز شهادت امام هادی (ع) با دشمنان این امام شیعیان هم‌صدا شدند و با دعوت از خواننده‌ای، شروع به پخش موسیقی کردند. قسمت طنز تجمع اینجا بود که بیش از نیمی از اسامی‌ای که رسانه‌های طرفدار این طیف و نیز مسئولان برگزاری تجمع اعلام کرده بودند، دروغ بود و در جلسه حضور نداشتند. برای مثال محمدحسن قدیری ابیانه که نام وی را نیز به دروغ در لیست مدعوین انتشار داده بودند با برائت از این جماعت ادعای آنها را تکذیب کرد.
دلواپسی برای کشور یا ...؟!
این تجمع از بازندگان و طرفداران «حزب باد» که هر کجا منافعشان ایجاب کند در همان زمین بازی می‌کنند و سنگ آن مکان را به سینه می‌زنند، تشکیل شده بود. این بار اهالی افراط با لوگوی «دلواپسیم» به میدان آمده‌اند ولی سوال این است که دلواپس چه هستند؟ چرا در سال‌های گذشته که آبروی نظام از بین رفت، دلواپس نبودند؟ چرا در زمانی که کرور کرور سرمایه کشور از بین می‌رفت، دلواپس نبودند؟ شاید دلواپس دست‌هایی هستند که در این مدت از جیب مردم کوتاه شد؟!
شکست پررنگ پایداری
مهم نیست این تجمع با چه هدفی برگزار شد ولی عدم حضور مدعوینی مانند الهام، محصولی، بذرپاش و سردار سعید قاسمی که بیشتر برای سوءاستفاده از او نامش را در میان مدعوین آورده بودند، انشقاق میان قشر تندرو را بیش از پیش پررنگ کرد و نشان داد تنها عده محدودی و فقط پایداری، دلواپس است و آن هم دلواپس منافع حزبی و نه منافع ملی!
به گزارش صدای ایران، روزنامه قانون با این مقدمه نوشت: ناگهان یاد پیامک‌هایی افتادم که ۲۲ بهمن سال ۹۱ ارسال و بعد از آن به رئیس مجلس حمله شد یا پیامک‌هایی که در سازمان انرژی اتمی برای اخلال در روند این سازمان جابه‌جا می‌شد.
محتوای پیامک از تجمع سرخوردگان سیاسی که هیچ اقبالی به آنها در انتخابات ریاست جمهوری نشد و تلاش آنها برای حضور در رسانه ملی و اعتراض به دولت سرانجام نداشت، خبر می‌داد.
یاران احمدی‌نژاد و جلیلی در کنار هم!
خبر تجمع و همبستگی طرفداران مشایی، احمدی‌نژاد و جلیلی آنقدر هم دور از تفکر نیست ولی اینکه دلواپسان سعی داشتند در تالار سیدالشهداء (ع) که یک مکان دولتی است، علیه دولت توطئه و کار حزبی کنند بسی جای تامل دارد. البته نا‌گفته نماند در دولت قبل که هیچ چیز روی روال قانون نبود، بار‌ها پیروان مکتب سوم تیر یا همان گفتمان احمدی‌نژاد که به انشقاق رسیده بودند و برخی طرفدار او بودند و برخی به اصطلاح پایداری بودند و چشم دیدن او را نداشتند برای فعالیت‌های حزبی و شخصی خود از این تالار استفاده کردند ولی در این دولت اجازه سوءاستفاده از قدرت را دولت روحانی به قافله افراط نداد.
سازمان بسیج دانشجویی یا سازمان پایداری؟
بعد از اینکه جلوی استفاده از رانت جماعت دلواپس گرفته شد، سازمان بسیج دانشجویی که مدت‌هاست شمشیر را برای فلج کردن دولت از رو بسته است، آنها را به لانه جاسوسی کشاند؛ بسیج دانشجویی‌ای که عامل تهیه و توزیع برنامه‌هایی مانند «دکتر سلام» و «من روحانی هستم» است و در بیانیه‌هایی که به تازگی داده، کشور را تهدید به برخورد انقلابی کرده است. باید دید منظور این جماعت از برخورد انقلابی آیا نمونه وقایعی است که در سال‌های ۷۸ رخ داد و یا ترورهایی که در زمان اصلاحات صورت گرفت؟!
زمین‌گیر شدن دلواپسان
جلسه «دلواپسان روحانی» با بی‌برنامگی و تاخیر زیادی آغاز شد و تشکیلات شروع به پخش «من روحانی هستم» و هفته‌نامه «۹دی» کردند. طبق روال گذشته این جماعت، افرادی مانند روح‌الله حسینیان و نبویان در حالی که صندلی‌های رزروشده از قبل خالی بود، روی زمین نشستند.
پخش ترانه توسط بسیج در روز شهادت!
داعیه‌داران اسلام (!)، در روز شهادت امام هادی (ع) با دشمنان این امام شیعیان هم‌صدا شدند و با دعوت از خواننده‌ای، شروع به پخش موسیقی کردند. قسمت طنز تجمع اینجا بود که بیش از نیمی از اسامی‌ای که رسانه‌های طرفدار این طیف و نیز مسئولان برگزاری تجمع اعلام کرده بودند، دروغ بود و در جلسه حضور نداشتند. برای مثال محمدحسن قدیری ابیانه که نام وی را نیز به دروغ در لیست مدعوین انتشار داده بودند با برائت از این جماعت ادعای آنها را تکذیب کرد.
دلواپسی برای کشور یا ...؟!
این تجمع از بازندگان و طرفداران «حزب باد» که هر کجا منافعشان ایجاب کند در همان زمین بازی می‌کنند و سنگ آن مکان را به سینه می‌زنند، تشکیل شده بود. این بار اهالی افراط با لوگوی «دلواپسیم» به میدان آمده‌اند ولی سوال این است که دلواپس چه هستند؟ چرا در سال‌های گذشته که آبروی نظام از بین رفت، دلواپس نبودند؟ چرا در زمانی که کرور کرور سرمایه کشور از بین می‌رفت، دلواپس نبودند؟ شاید دلواپس دست‌هایی هستند که در این مدت از جیب مردم کوتاه شد؟!
شکست پررنگ پایداری
مهم نیست این تجمع با چه هدفی برگزار شد ولی عدم حضور مدعوینی مانند الهام، محصولی، بذرپاش و سردار سعید قاسمی که بیشتر برای سوءاستفاده از او نامش را در میان مدعوین آورده بودند، انشقاق میان قشر تندرو را بیش از پیش پررنگ کرد و نشان داد تنها عده محدودی و فقط پایداری، دلواپس است و آن هم دلواپس منافع حزبی و نه منافع ملی!
آخرین اخبار
قیمت کالاها در هشت سال هفت برابر شد، دلواپس نشدیم، ارزش پول ایران در هشت سال به یک چهارم رسید دلواپس نشدیم، تعداد بیکاران چهار برابر شد اصلا دلواپس نشدیم، صد میلیارد پول نفت گم شد و هفتصد میلیارد به باد رفت کسی دلواپس نشد، پنج هزار نفر مخالف بازداشت شدند و صد تا کشته شدند و صد هزار فراری شدند دلواپس نشدند، سن فحشا به سیزده سال رسید و بیست درصد فاحشه های کشور شدند زنهای شوهردار یکی از این ناموس پرست ها دلواپس نشد، کشور تا پای جنگ رفت و هر جوجه حاکمی در منطقه به ایران و ایرانیت توهین کرد یک نفر از این آقایان دلواپس نشد. وزیر خارجه در قبرس چند ساعت مثل دزدها در فرودگاه بازداشت شد، یک نفر دلواپس نشد، به رئیس جمهور معجزه هزاره سوم در نیویورک گفتند دیکتاتور حقیر و یک تکه گه کسی دلواپس عزت اسلامی نشد، هشت سال مردم بخاطر هوای آلوده خفه شدند و سن زندگی پائین آمد و طلاق چند برابر شد و این همه خانواده متلاشی شد، یک نفر از این جماعت دلواپس نشدند. حالا که کشور دور از چشم شیطان و گوش شیطان کر و زبانش لال احتمالا ممکن است که از این وضع دربیاید، جماعت کنگره دلواپس ها را تشکیل دادند. انجمن دلواپس ها شامل « کوچک زاده، الهام، رامین، آقا تهرانی، یامین پور، قاسم روانبخش، کوثری، محمود نبویان، محصولی، قدیانی، عباسعلی کدخدایی، زهره طبیب زاده، مهرداد بذرپاش، جواد کریمی قدوسی» تشکیل جلسه داد و دلواپسی خودش را از اینکه مملکت ممکن است از رنگ قهوه ای به رنگ دیگری تبدیل شود نگرانی خودشان را ابراز کردند.
نمی‌پس