چرا علی دایی به ملوان نرفت؟

علی دایی یکی از بزرگترین قراردادهای دوران فوتبالش را رد کرد ، قراردادی که باری دیگر او را گرانترین مربی لیگ برتر ایران لقب می داد.

 

علی دایی برند بزرگی در فوتبال ایران است. این قدر بزرگ که هر کسی از بخش خصوصی به سراغ فوتبال می آید تنها یک نام در ذهنش می درخشد، نام او. این بار مالک جدید ملوان برای خریدن این تیم انزلی چی قبل از هر چیز به داشتن این ستاره بزرگ فکر می کرد ، فارغ از اینکه چقدر تیمداری هزینه دارد و چقدر کار کردن با علی دایی سخت است ، او به سراغ این گزینه رفت تا بعد از یکسال از خانه نشینی خارجش کند. دایی اما این پیشنهاد که خیلی سریع 3 میلیارد تومان اعلام شده بود را رد کرد و عذر خواست. اما چرا این مربی از چنین رقمی گذشت و حاضر نشد روی نیمکت یکی از پر هیجان ترین تیم های لیگ ایران بنشیند؟

او به 4 دلیل مشخص از این پیشنهاد چشمگیر سر باز زد. درحالی که به شدت علاقه دارد امسال روی نیمکت یکی از تیم های لیگ برتر باشد اما حاضر نیست با هر شرایطی مربیگری کند. دایی که عادت به بازی گرفتن از بازیکنان جوان دارد . او در پرسپولیس توانسته دو قهرمانی جام حذفی و با سایپا هم یک قهرمانی لیگ برتر بدست بیاورد تا کارنامه اش در این چند سال موفق باشد ، اما منتقدان بسیاری هم دارد که می گویند این ستاره برای مدیریت فوتبال ساخته شده نه مربیگری. حرفی که خودش اعتقادی به آن ندارد و می گوید در جایی مثل فوتبال ما که کسی حامی یک مدیر فوتبالی جوان نیست ، ترجیح می دهد روی نیمکت بنشیند.

1. در دل حرف های نمایندگان این مربی در مذاکرات با ملوانی ها به خوبی می توان این دغدغه را دید که دایی نتیجه اولیه اش از مذاکرات این بوده نمی تواند با شرایط فعلی بازار نقل و انتقالات لیگ، تیمی را در حد مدعی قهرمانی بودن ببندد. تیمی که او را در میان مدعیان سهمیه آسیایی قرار دهد و خیالش را راحت کند که می شود با ملوان یکی از بالا نشینان بود.

2. ملوان تیمی پر طرفدار است که کمتر مربی غیر بومی در تاریخش روی نیمکتش نشسته اند. تیمی که بزرگانی چون مرحوم سیروس قایقران را در تاریخش دارد. طرفدارانی که همراه با طرفداران تراکتورسازی یا صنعت نفت به خونگرمترین و احساسی ترین هواداران فوتبال ایران معروفند و این فشار را روی سرمربی زیاد می کند. آن هم برای یک سرمربی با آشنایی کم نسبت به جو شهر و البته کسی که در همان شروع رقابت با رقیبان حس کند نتوانسته تیم دلخواهش را هم ببندد.

3. دایی در دوران مربیگری چند ساله اش فقط در 3 تیم تهرانی سایپا، راه آهن و پرسپولیس مربیگری کرده است. او در دو سال گذشته به دلیل مشغله های زندگی شخصی یا رفاقت با مربیانی که در شهرستان ها کار می کردند، پیشنهاد مربیگری دو تیم مدعی قهرمانی لیگ برتر یعنی سپاهان و تراکتورسازی را رد کرده و برای کسی که این دو تیم تا بن دندان مسلح برای لیگ ایران را رد می کند و از تهران خارج نمی شود، پیوستن به ملوانی که زمان زیادی از فصل آماده سازی را از دست داده، سخت و دشوار است.

4. دایی در سال های گذشته همیشه یک وصیت از پدرش را تکرار کرده:«هیچ وقت وارد بازی سیاسی نشو» او در سال منتهی به انتخابات یک دغدغه بزرگ هم برای پیوستن به ملوان داشت. اینکه مدام شایعه می ساختند مالک جدید ملوان می خواهد کاندیدای مجلس در یکی از شهرهای استان اردبیل شود. دایی هم که این همه سال خود را از این مسائل دور نگه داشته شاید تصمیم گرفت تا این بار هم چنین اتفاقی برایش نیفتد و بعدا متهم نشود کل پروژه حضورش در ملوان یک بازی انتخاباتی برای سرمایه گذاری جوان بوده که از بخش خصوصی مبلغی بیش از 20 میلیارد تومان را می خواهد در فوتبال هزینه کند.