چهار ویژگی یاری دهندگان مولای متقیان در کلام رهبر انقلاب

رهبر معظم انقلاب با استفاده از نامه چهل و پنجم نهج البلاغه چهار یاری دهنده حضرت امیرمومنان علی (ع) را پرهیزگاری، تلاش، پاکدامنی و محکم کاری برشمرده اند.

به گزارش صدای ایران، پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای در آستانه فرا رسیدن سالروز شهادت حضرت امیرمومنان علیه السلام کلیپ صوتی سخنرانی های رهبر معظم انقلاب را منتشر کرد که در آن به چهار ویژگی یاری دهندگان آن حضرت اشاره شده است.

«امیرالمؤمنین فرمود: اَلا وَ اِنَّکُم لا تَقدِرونَ عَلی ذلِک وَ لکِن اَعینونی بِوَرَعٍ وَ اجتِهادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سُدادٍ؛(1) بعد از آن که شیوه زندگی خود را - که در آن مقام والا، با آن همه امکانات، با آن چنان زهدی زندگی می کند - بیان کرد، فرمود: شما نمی توانید مثل من رفتار کنید؛ اما می توانید به من کمک کنید؛ با چه چیزی؟ «بِوَرَعٍ»، با ورع خودتان، با پرهیز خودتان از گناه، با اجتهاد و کوشش و تلاش خودتان؛ این ها وظیفه من و شما است. هدف ها را برای ما ترسیم کردند، هم هدف های فردی و شخصی را، هم هدف های اجتماعی و سیاسی و کلی را. در هدف شخصی، رسیدن به اوج مقام کرامت انسانی هدف والای ما است؛ همه هم وعده داده شده اند که بتوانند این پرواز بلند و بی حد را انجام بدهند؛ توانایی شما جوان ها از ماها هم بیشتر است. این اهداف شخصی است.

اهداف بزرگ اجتماعی، ایجاد حیات طیّبه اسلامی و جامعه اسلامی [است ]؛ جامعه ای که افراد خود را فرصت بدهد که بتوانند به سوی این هدف حرکت کنند: جامعه آباد، جامعه آزاد، جامعه مستقل، جامعه دارای اخلاق والا، جامعه ی متحد، یکپارچه، جامعه متقی و پرهیزگار؛ این ها اهداف جامعه اسلامی است. دنیایی که مقدمه آخرت است، دنیایی که انسان را ناگزیر به بهشت می رساند، ایجاد یک چنین دنیایی هدف کلان اجتماعی و سیاسی اسلام است؛ این ها را در مقابل ما ترسیم کردند. راه آن چیست؟ چه جور می شود به این هدف ها رسید؟ همین طور که فرمود: «اَعینُونی» - فرمایش، فرمایش امیرالمؤمنین است - به من کمک کنید؛ یعنی آن چه را که امیرالمؤمنین در زندگی خود و تلاش و جهاد خود، همه را در این راه مصرف کرد، و آن عبارت است از ایجاد چنین دنیایی برای بشریت در طول تاریخ؛ کمک کنید به من که این هدف انجام بگیرد. چه جور «بوَرَعٍ»، با ورع؛ «وَ اجتِهادٍ»، با کوشش، با تلاش، تنبلی ممنوع است، بیکارگی ممنوع است، خسته شدن ممنوع است، مأیوس شدن ممنوع است. این حرکت عظیم وقتی انجام بگیرد، آن وقت شما دل مبارک فاطمه زهرا (سلام الله علیها) را شاد می کنید، دل امیرالمؤمنین را شاد می کنند؛ چون آن ها برای همین هدف آن همه تلاش کردند، آن همه مجاهدت به خرج دادند.»

{دیدار مداحان اهل بیت علیه السلام 31/1/1393} 

«علی بن الحسین(علیه السلام) به یکی از کتاب های علی بن ابی طالب(علیه السلام) نظر می کرد - لابد کتابی از دستورات امیرالمؤمنین بوده، که آن دستورات طبق عمل و زندگی عملی خود آن بزرگوار بوده است - «فیضرب به الارض»؛ کتاب را روی زمین گذاشت، «و یقول من یطیق هذا؟» چنین عملی را چه کسی طاقت می آورد؟

یعنی امام سجاد که سیدالعابدین و زین العابدین است، در مقابل عمل و عبادت و زهد امیرالمؤمنین احساس عجز می کند. خود آن بزرگوار هم در نامه به عثمان بن حنیف فرمود:«الا و انکم لاتقدرون علی ذلک»؛ شما نمی توانید به این سبکی که من عمل می کنم، عمل کنید. واقعا هم انسان وقتی نگاه می کند، آن چه از امیرالمؤمنین نقل شده، دهشت آور است.

سخن در این نیست که کسی یا جامعه یی بتواند خود را همگون و همسان با علی بن ابی طالب (علیه السلام) بکند؛ سخن در پیدا کردن جهت حرکت جامعه و اشخاص، مخصوصا زمامداران و اولیای امور در نظام اسلامی است.»