"مذاکرات زمان جلیلی به شنیدن نطق درباره تاریخ اسلام و ایران می گذشت"

مذاکره کننده ارشد آمریکا در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد اظهار کرد که بخش اعظمی از زمان مذاکرات 1+5 و سعید جلیلی رئیس سابق تیم مذاکره کننده هسته ای به بیان نطق و تاریخ اسلام می گذشته و به همین دلیل مذاکرات پیشرفت نداشته است.

به گزارش صدای ایران به نقل از انتخاب، رابرت جی اینهورن مصاحبه ای با هفته نامه طلوع صبح داشته که مشروح آن را در ادامه می خوانید:

پیشرفت های بسیاری در راستای یک توافق خوب و پایدار حاصل شده است، اما موفقیت دور از این است که بگوییم تضمین شده است. سخنان ایرانیها در مغایرت است با آنچه مذاکره کنندگان توافق کرده بودند! تا زمانیکه ایران به نقاط توافق پیشین بازنگردد و انعطاف پذیری معقولانه در مورد مسائل حل نشده باقی مانده در لوزان نشان ندهد، امید کمی برای یک توافق جامع وجود دارد.

 مسئله ی «پی ام دی» هنوز مسلما حل نشده است. وزیر خارجه کری روشن ساخت که آمریکا بر روی اذعان کامل ایران در مورد فعالیت های گذشته ی خود در رابطه با توسعه تسلیحات هسته ای اصرار نمی کند. اما واشنگتن معتقد است که این ضروری است که ایران نسبت به تاکنون باز تر باشد، از جمله در ماجرای اجازه به آژانس برای مصاحبه با دانشمندان ایرانی و بازدید از برخی محل های معین. در گذشته، مسئولان ایرانی گفته اند که ایران اماده است که تا جای ممکن شفاف عمل کند تا نگرانی های جامعه بین المللی از بین رود. اما اخیرا ایرانی ها به نظر از این قول خود برای شفاف بودن گامی به عقب گذاشته اند!

 من در این مورد بی اطلاع هستم.

ما در بسیاری از ساعاتی که به سخنرانی های اقای جلیلی گوش می دادیم، بسیار در مورد تاریخ ایران و گله های ایران یاد گرفتیم. متاسفانه پیشرفت های کمی در مذاکرات آن دوره ایجاد شد. از تابستان سال 2013، مذاکرات به شکلی بسیار جدی تر و حرفه ای تر ادامه پیدا کرده و زمان بسیار کمی روی ایراد نطق صرف شده و اکثر زمان بر روی نشست های کاری حرفه ای و غیررسمی صرف شده است.

جلیلی در مذاکرات، نطق می کرد و «تاریخ اسلام و ایران» می گفت، حسابی تاریخ آموختیم

 من در آن زمان در دولت امریکا خدمت نمی کردم و اطلاعاتی در مورد این ادعا ندارم.

مذاکرات تا سی ام ژوئن به نتیجه نمی رسد، تمام طرف ها در مذاکرات این مسئله را علنا گفته اند. سئوال اکنون این است که انها چه مقدار زمان بیشتر نیاز دارند. چند هفته؟ چند ماه؟ نظر من این است که آنها تا انجایی که نیاز دارند تا به یک توافق پایدار و درست برسند، باید زمان بگذارند.

هم مذاکره کنندگان امریکایی و هم مذاکره کنندگان ایرانی با مخالفت های داخلی قابل توجهی مواجهند، برخی از این منتقدان با هر توافقی مخالف هستند. برخی دیگر خواستار توافق هستند اما به دنبال مفاد با صرفه تر هستند. با تصویب لایحه کورکر- کاردین که به کنگره اجازه بازبینی هر نوع توافقی را می دهد، کنگره امریکا می تواند سعی در جلوگیری از اجرای توافق توسط پرزیدنت اوباما کند. اما اعضای کنگره نیازمند دو سوم آرا برای متوقف ساختن توافق هستند و مخالفان مسلما چنین ارایی را نخواهند بدست آورد. بنابراین پرزیدنت اوباما قادر خواهد بود که هر گونه توافقی که معقتد است در جهت منافع امریکا است را به نتیجه رسانده و پیاده کند. من معتقدم که مانع اصلی داخلی برای یک توافق در طرف ایرانی است!! اگر توافقی حاصل شود، ایران باید تصمیم بگیرد که خواهان یک توافق است و اماده ی تصمیم گیری های سخت است تا به آن دست یابد و سپس قادر خواهد بود که منتقدان ایرانی را نیز با این توافق همراه کند.

 گام بعدی اطمینان حاصل کردن از پیاده سازی و اجرای منظم توافق است. اگر بلافاصله مسائلی در مورد اجرا و و برآوردن تعهدات بوجود آید، توافق به جای آنکه روابط ایران و آمریکا را خوب کند، می تواند خراب تر کند. بسیاری امیدوارند که یک توافق هسته ای به بهبود بنبایی روابط دوجانبه منجر خواهد شد، اما باتوجه به سطح فعلی از بی اعتمادی، چنین بهبود رابطه ای زمان معینی را خواهد گرفت و باید در این رابطه محتاطانه و قدم به قدم حرکت کرد.

استاندارهای فرانسوی ها برای یک توافق موثر در سطح اعلایی قرار دارد و کمک های آنها به مذاکرات مثبت بوده است. با این حال، معتقد نیستم که آنها در راه توافقی که مورد حمایت امریکا، ایران و دیگر طرف ها است، خواهند ایستاد.

در طول کمپین این افراد برای نامزدی ریاست جمهوری، ما می توانیم انتظار داشته باشیم که کاندیداها نظرات به شدت منفی در مورد مذاکرات هسته ای ابراز کنند. اگر هر یک از انها رئیس جمهور شوند، فضا متفاوت می شود. اینکه یک رئیس جمهور جمهوریخواه توافق را حفظ خواهد کرد یا نه به طور قابل توجهی بستگی به آن دارد که این توافق چقدر خوب عملی شود. اگر توافق به شکلی منظم با ادای تعهدات تمام طرفین همراه باشد، رئیس جمهور به احتمال زیاد مایل خواهد بود که آن را ادامه دهد.