یادداشت شهرداد روحانی در واکنش به هدیه تولدش؛ هدیه‌ای که مرا «بر فراز آسمان‌ها» برد

شکی نیست که هدیه تولد، ماندگارترین هدیه در زندگی هر انسانی است. من هم در طول سال‌های زندگی ام بارها هدایایی گرفته‌ام که هر کدام اثر ویژه‌ای در روح من گذاشته است. از خواندن آهنگ Happy birthday توسط نوازندگان و مردم حاضر در کنسرت‌های خارج از ایران گرفته تا آوردن کیک تولد روی صحنه و ... اما یک ماه و اندی پیش، زمانی که با اندکی یأس قرار بود ساعت 4 صبح ایران را به مقصد آمریکا ترک کنم و در حالی که تنها دو روز به تولدم مانده بود، نیمه شب هدیه‌ای از نوازندگان خوب و قدیمی ارکستر سمفونیک تهران گرفتم که تا همین امروز هم یادآوری‌اش مرا سر شوق می‌آورد.

وقتی 18 سال داشتم قبل از آنکه برای ادامه تحصیل به خارج از ایران مهاجرت کنم، قطعه‌ای ساختم که بعدها در تیتراژ پایانی فیلم «بر فراز آسمان‌ها» استفاده شد. خوب به خاطر دارم که این قطعه را با نوازنده‌های طراز اول آن زمان ضبط کرده بودم و وقتی از ایران می‌رفتم، نمی‌دانستم که تکلیف این قطعه چه می‌شود. حتی فیلم را هم ندیده بودم چون در سال‌های نزدیک به انقلاب پخش شد و بالطبع زمان چندان مناسبی نبود که دیده شود. خوب یادم هست که چون مرحوم واروژان موسیقی متن این فیلم را ساخته بود اغلب مردم تصور می‌کردند که موسیقی تیتراژ پایانی هم ساخته اوست. در حالی‌که این قطعه‌ای بود که من در 18 سالگی ساخته بودم و اصلا نمی‌دانستم تکلیف‌اش چه می شود.

آن شب چند تن از نوازندگان ارکستر با همین قطعه مرا غافلگیر کردند. وقتی به دیدن‌ام آمدند گفتند آقای رضا تاجبخش با شنیدن نوار آن قطعه که 40 و اندی سال پیش، اجرا و ضبط کرده بودیم تمام نت‌ها را نوشته و با تبحر زیاد همان تنظیم و ارکستراسیون را (که بسیار هم دشوار است) بازنویسی کرده است و حدود 30 نفر ازنوازندگان خوب کشورمان در استودیو - با هزینه شخصی و علاقه خود-  آن را دوباره اجرا و ضبط کرده اند. اما ماجرای هدیه بی‌نظیر تولد من به همین جا ختم نشد. من این قطعه را برای اولین بار در استودیو «بل» که هنوز هم فعال است با آقای ویگن داووی ضبط کرده بودم و نوازنده ها آن شب – که ساعت دیگر از نیمه هم گذشته بود-  مرا به همان استودیو بردند و آن قطعه را برایم پخش کردند. بعد از بیش از چهل سال - یک ماه پیش-  قطعه‌ای را که در نوجوانی ساخته بودم، در استودیویی می‌شنیدم که برای اولین بار آن را در آنجا ضبط کرده بودم. تمام آن خاطرات برایم زنده شد. راهروهای استودیو بل، شور و شوق جوانی برای ضبط قطعه ای تازه، نوازنده‌هایی که در همان راهرو ها راه می‌رفتند و موسیقی‌ای که در گوش جانم می‌پیچید.

حالا بعد از گذشت یک ماه مطلع شدم این تک آهنگ را که با صدای خواننده توانمند و خوش صدای کشورمان، نیما مسیحا،  ضبط شده بود – برای دانلود - روی سایت موسیقی ما گذاشته اند.  این بهانه‌ای شد تا از طریق این چند خط بار دیگر از نوازندگان عزیزی که چنین هدیه خاطره انگیزی را - به مناسبت روز تولدم- به من دادند، تشکر کنم. هدیه ای که در پاسخ اش تنها می‌توانم بگویم، همیشه در قلب من جای دارید...

شهداد روحانی - خرداد  94