اصولگرایان با دوستان‌قدیمی چه می‌کنند؟
اصولگرانماهایی از جنس پایداری اگرچه 8 ماه است کابوس دولت روحانی شده‌اند، اما مدت زمانی طولانیست که خواب پریشان و آشفته اصولگرایان هستند. آنانی که در پوشش نقد، رویکرد تخریب و تهدید به افشاگری را مشی سیاسی خود قرار داده‌اند.
به گزارش صدای ایران، نامه نیوز در ادامه نوشت: «آن مرد رفته است»، اما هستند مردانی که هنوز بر همان سبک و همان سیاق رییس دولت پیشین حرکت کنند. آنانی که همانند محمود احمدی نژاد با برچسب اصولگرایی به عرصه سیاست پا گذاشتند، آنانی که به سیاق احمدی نژاد خیلی زود شمشیر را بر روی پدران و بزرگان اصولگرایی بالا بردند، آنانی که به سبک احمدی نژاد با لبخند، هجمه و تهدید به افشاگری 8 سال سیاست ورزی کردند، همان هایی که به مانند احمدی نژاد بلای جان اصولگرایی شده اند.
از همان زمانی که راست گرایان سیاست ایران برای خارج کردن فضای سیاسی کشور از ید اکثریتی اصلاح گرایان به استراتژی روی کار آوردن مهره های سفید و جدید در انتخابات شوارها، مجلس و بعدها ریاست جمهوری روی آوردند، با پدیده جدیدی در درون خود روبرو شدند. پدیده ای که برخی از درون خود این جریان آن را پدیده «اصولگرانما» ها می‌نامند.
جریانی که زمانی با اسم آبادگران در بدنه راست سنتی ظهور کرد، بعد از ریزش درون تشکیلاتی، گروه برجای مانده که از قضا گرد محمود احمدی نژاد هم حلقه زده بودند، فراکسیون انقلاب اسلامی را در درون مجلس هشتم برپا کردند تا حامیان تمام قد رییس جمهور سابق در جمع دیگر اصولگرایان و اقلیت اصلاح طلب این مجلس باشند.
مدعیان اصولگراتر بودن در ادامه مسیر حرکتی‌شان پا را از بهارستان فراتر نهادند و با اطمینان از خویشتنداری و مشی مماشات‌گرایانه و محافظه کارانه بزرگان و ریش سفیدان اصولگرا، در بحبوحه تکاپوهای وحدت گرایانه انتخابات مجلس نهم از سوی بزرگانی چون آیت الله مهدوی کنی، آیت الله یزدی، مرحوم حبیب الله عسگراولادی و ... باز هم ساز جدایی را کوک کردند و پایه گذار تشکلی دیگر تحت عنوان «جبهه پایداری» شدند.
پایداری ها گرچه در دولت احمدی نژاد به زبان گاهی به نقد دولت پرداختند اما کیست که نداند همان ها حامیان سرسخت دولت احمدی نژاد در مقابل اصولگرایان و اصلاح طلبان منتقد دولت بودند و ابایی نداشتند پا به پای تحرکات انتقاد برانگیز دولت و جریان احمدی نژاد پیش بروند. یاران مشفقی که حتی در این روزهایی که محمود احمدی نژاد نیست هم از کوچکترین توهین به آن دولت آشفته می‌شوند. آنگونه که روح الله حسینیان ابایی ندارد از تریبون زنده مجلس برخی تخلفات مالی آن دولت را انکار کرده و از در دفاع از رییس جمهور محبوب شان در آید.
پایداری‌ها حالا این روزهایی که مردی از جنسی کاملا متفاوت از آنها بر کرسی ریاست پاستور تکیه زده و اعتدال مشی و شیوه سیاستمداری و دولت داری او شده است پریشان و آشفته به هر روشی روی آورده اند. روش‌هایی از جنس تخریب، تهمت، تهدید، افشاگری، سنگ اندازی و ... که دیگر نه تنها صدای دولتی ها که صدای اصولگرایان را هم در آورده است.
گویی این روزهایی که «پدیده احمدی نژاد» به ظاهر از سیاست کنار رفته است و در هاله ای از سکوت به سر می‌برد، این طیف از حامیان وفادار او با هیاهو و فریادهایی بلند از جنس تخریب و تهدید سعی در زنده نگه داشتن خود و جریان احمدی نژادی دارند.
روش های تند و افراطی پایداری ها که در ماه های اخیر از اصولگرایان سنتی به سمت دولت زوم شده است، حتی با انتقاد و ناراحتی چهره های شاخص اصولگرا هم روبرو شده است. آنگونه که احمد توکلی که خود به نقد منصفانه معروف است در توصیف رفتار پایداری‌ها آن را مصداق «نحن ابناءالله» می نامند و می‌گوید« رفتار جبهه پایداری به‌گونه‌ای است که نفی در آن از اثبات شدیدتر است؛ یعنی روحیه «نحن ابناءالله» در رفتارشان دیده می‌شود. این رفتار غیر از اینکه اسلامی نیست، باعث راندن شدید می‌شود. چون نفی در آن شدید است و می‌گوید ما نورچشمی‌های خدا هستیم. البته هیچ‌کدام از این آقایان تفوه به این کلام نمی‌کنند اما اینکه بر تخطئه دیگران و اثبات خود اصرار دارند و گویی اسلام در شکل ناب نزد آنهاست و نزد دیگران وجود ندارد. ممکن است برخی از آنها در دل خود چنین احساسی نداشته باشند اما خودشان را بسیار مسلمان‌تر از دیگران می‌دانند. این مساله باعث می‌شود که دیگران از اینکه مسلمان شناخته نشوند، رنج ببرند.»
امیر محبیان دیگر چهره شاخص اصولگرا در تحلیل رفتار پایداری‌ها نوک انتقادات خود را متوجه هم طیفان سیاسی اش می کند و از انفعال و سکوت آنها گلایه کرده و معتقد است« انفعال جریان اصولگرایی در مقابل رفتار اخیر پایداری‌ها یکی از موفقیت پایداری‌ها است. او که این انفعال جریان اصولگرایی را نگران کننده می داند، تاکید دارد« موفقیت جبهه پایداری نمی‌تواند نتایج خوبی را رقم بزند چراکه با توجه به قرابت این جبهه با جریان اصولگرایی، موفقیت آنان باعث می‌شود تا تصویر «عقل ستیزی» از اصولگرایان در جامعه منعکس بشود در حالی که چنین برداشتی از واقعیت اصولگرایی به دور است.»
بنا به گفته وی«در همین راستا لازم است که اصولگرایان برای حفظ ارزش‌های خودشان هم که شده دست از انفعال‌شان در برابر پایداری‌ها بردارند. اگرچه این انفعال و تلاش حداکثری جبهه پایداری دیر یا زود متوقف می‌شود ولی چه بهتر است که اصولگرایان پیش از آنکه هزینه‌های سنگینی بر آنان وارد شود، کاری کنند.»
این اظهارات در حالی مطرح می شود که دیگر سیاسیون از چپ و راست سیاسی کشور، هم صدا با این قسم اظهارات، معتقدند پایداری ها تنها در پوشش نقد، رویکرد تخریبی و بحران سازی علیه دولت را در پیش گرفته اند و شمشیرها را در غلاف نگه داشته و به هر مناسبتی بر سر دولت بلند می کنند.
به عقیده تحلیلگران سیاسی، پایداری ها که برخواسته از تفکر احمدی نژادی بودند، بقای سیاسی خود را هم در ادامه یافتن همان تفکر احمدی نژادی می دانند. از همین روست که تلاش زیادی را برای ناکارآمد کردن دولت فعلی و فضاسازی برای بازگرداندن احمدی نژاد به صحنه سیاست کشور از چندماه گذشته آغاز کرده اند. مذاکرات هسته‌ای، هدفمندی یارانه‌ها، وزرای اصلاح‌طلب و در آخرین نمونه مهمانی همسر رییس جمهور تنها مواردی اندک از سوژه های این طیف سیاسی برای مورد حمله قرار دادن دولت و آشفته کردن فضای سیاسی کشور است.
اما پایداری های اصولگرانما اگرچه در 8 ماه اخیر کابوس دولت روحانی شده اند، اما سال‌های زیادیست که یک خواب پریشان برای اصولگرایان شده‌اند. حال اما گویی خود اصولگرایان هم بی میل نیستند که از این خواب پریشان بیدار شوند و تمام قد در مقابل رویکرد تخریبی نوظهوران اصولگرا بایستند و اجازه ندهند تخریب و تهمت و افشاگری بیش از این در ساختار سیاسی کشور رسوخ کند.
به گزارش صدای ایران، نامه نیوز در ادامه نوشت: «آن مرد رفته است»، اما هستند مردانی که هنوز بر همان سبک و همان سیاق رییس دولت پیشین حرکت کنند. آنانی که همانند محمود احمدی نژاد با برچسب اصولگرایی به عرصه سیاست پا گذاشتند، آنانی که به سیاق احمدی نژاد خیلی زود شمشیر را بر روی پدران و بزرگان اصولگرایی بالا بردند، آنانی که به سبک احمدی نژاد با لبخند، هجمه و تهدید به افشاگری 8 سال سیاست ورزی کردند، همان هایی که به مانند احمدی نژاد بلای جان اصولگرایی شده اند.
از همان زمانی که راست گرایان سیاست ایران برای خارج کردن فضای سیاسی کشور از ید اکثریتی اصلاح گرایان به استراتژی روی کار آوردن مهره های سفید و جدید در انتخابات شوارها، مجلس و بعدها ریاست جمهوری روی آوردند، با پدیده جدیدی در درون خود روبرو شدند. پدیده ای که برخی از درون خود این جریان آن را پدیده «اصولگرانما» ها می‌نامند.
جریانی که زمانی با اسم آبادگران در بدنه راست سنتی ظهور کرد، بعد از ریزش درون تشکیلاتی، گروه برجای مانده که از قضا گرد محمود احمدی نژاد هم حلقه زده بودند، فراکسیون انقلاب اسلامی را در درون مجلس هشتم برپا کردند تا حامیان تمام قد رییس جمهور سابق در جمع دیگر اصولگرایان و اقلیت اصلاح طلب این مجلس باشند.
مدعیان اصولگراتر بودن در ادامه مسیر حرکتی‌شان پا را از بهارستان فراتر نهادند و با اطمینان از خویشتنداری و مشی مماشات‌گرایانه و محافظه کارانه بزرگان و ریش سفیدان اصولگرا، در بحبوحه تکاپوهای وحدت گرایانه انتخابات مجلس نهم از سوی بزرگانی چون آیت الله مهدوی کنی، آیت الله یزدی، مرحوم حبیب الله عسگراولادی و ... باز هم ساز جدایی را کوک کردند و پایه گذار تشکلی دیگر تحت عنوان «جبهه پایداری» شدند.
پایداری ها گرچه در دولت احمدی نژاد به زبان گاهی به نقد دولت پرداختند اما کیست که نداند همان ها حامیان سرسخت دولت احمدی نژاد در مقابل اصولگرایان و اصلاح طلبان منتقد دولت بودند و ابایی نداشتند پا به پای تحرکات انتقاد برانگیز دولت و جریان احمدی نژاد پیش بروند. یاران مشفقی که حتی در این روزهایی که محمود احمدی نژاد نیست هم از کوچکترین توهین به آن دولت آشفته می‌شوند. آنگونه که روح الله حسینیان ابایی ندارد از تریبون زنده مجلس برخی تخلفات مالی آن دولت را انکار کرده و از در دفاع از رییس جمهور محبوب شان در آید.
پایداری‌ها حالا این روزهایی که مردی از جنسی کاملا متفاوت از آنها بر کرسی ریاست پاستور تکیه زده و اعتدال مشی و شیوه سیاستمداری و دولت داری او شده است پریشان و آشفته به هر روشی روی آورده اند. روش‌هایی از جنس تخریب، تهمت، تهدید، افشاگری، سنگ اندازی و ... که دیگر نه تنها صدای دولتی ها که صدای اصولگرایان را هم در آورده است.
گویی این روزهایی که «پدیده احمدی نژاد» به ظاهر از سیاست کنار رفته است و در هاله ای از سکوت به سر می‌برد، این طیف از حامیان وفادار او با هیاهو و فریادهایی بلند از جنس تخریب و تهدید سعی در زنده نگه داشتن خود و جریان احمدی نژادی دارند.
روش های تند و افراطی پایداری ها که در ماه های اخیر از اصولگرایان سنتی به سمت دولت زوم شده است، حتی با انتقاد و ناراحتی چهره های شاخص اصولگرا هم روبرو شده است. آنگونه که احمد توکلی که خود به نقد منصفانه معروف است در توصیف رفتار پایداری‌ها آن را مصداق «نحن ابناءالله» می نامند و می‌گوید« رفتار جبهه پایداری به‌گونه‌ای است که نفی در آن از اثبات شدیدتر است؛ یعنی روحیه «نحن ابناءالله» در رفتارشان دیده می‌شود. این رفتار غیر از اینکه اسلامی نیست، باعث راندن شدید می‌شود. چون نفی در آن شدید است و می‌گوید ما نورچشمی‌های خدا هستیم. البته هیچ‌کدام از این آقایان تفوه به این کلام نمی‌کنند اما اینکه بر تخطئه دیگران و اثبات خود اصرار دارند و گویی اسلام در شکل ناب نزد آنهاست و نزد دیگران وجود ندارد. ممکن است برخی از آنها در دل خود چنین احساسی نداشته باشند اما خودشان را بسیار مسلمان‌تر از دیگران می‌دانند. این مساله باعث می‌شود که دیگران از اینکه مسلمان شناخته نشوند، رنج ببرند.»
امیر محبیان دیگر چهره شاخص اصولگرا در تحلیل رفتار پایداری‌ها نوک انتقادات خود را متوجه هم طیفان سیاسی اش می کند و از انفعال و سکوت آنها گلایه کرده و معتقد است« انفعال جریان اصولگرایی در مقابل رفتار اخیر پایداری‌ها یکی از موفقیت پایداری‌ها است. او که این انفعال جریان اصولگرایی را نگران کننده می داند، تاکید دارد« موفقیت جبهه پایداری نمی‌تواند نتایج خوبی را رقم بزند چراکه با توجه به قرابت این جبهه با جریان اصولگرایی، موفقیت آنان باعث می‌شود تا تصویر «عقل ستیزی» از اصولگرایان در جامعه منعکس بشود در حالی که چنین برداشتی از واقعیت اصولگرایی به دور است.»
بنا به گفته وی«در همین راستا لازم است که اصولگرایان برای حفظ ارزش‌های خودشان هم که شده دست از انفعال‌شان در برابر پایداری‌ها بردارند. اگرچه این انفعال و تلاش حداکثری جبهه پایداری دیر یا زود متوقف می‌شود ولی چه بهتر است که اصولگرایان پیش از آنکه هزینه‌های سنگینی بر آنان وارد شود، کاری کنند.»
این اظهارات در حالی مطرح می شود که دیگر سیاسیون از چپ و راست سیاسی کشور، هم صدا با این قسم اظهارات، معتقدند پایداری ها تنها در پوشش نقد، رویکرد تخریبی و بحران سازی علیه دولت را در پیش گرفته اند و شمشیرها را در غلاف نگه داشته و به هر مناسبتی بر سر دولت بلند می کنند.
به عقیده تحلیلگران سیاسی، پایداری ها که برخواسته از تفکر احمدی نژادی بودند، بقای سیاسی خود را هم در ادامه یافتن همان تفکر احمدی نژادی می دانند. از همین روست که تلاش زیادی را برای ناکارآمد کردن دولت فعلی و فضاسازی برای بازگرداندن احمدی نژاد به صحنه سیاست کشور از چندماه گذشته آغاز کرده اند. مذاکرات هسته‌ای، هدفمندی یارانه‌ها، وزرای اصلاح‌طلب و در آخرین نمونه مهمانی همسر رییس جمهور تنها مواردی اندک از سوژه های این طیف سیاسی برای مورد حمله قرار دادن دولت و آشفته کردن فضای سیاسی کشور است.
اما پایداری های اصولگرانما اگرچه در 8 ماه اخیر کابوس دولت روحانی شده اند، اما سال‌های زیادیست که یک خواب پریشان برای اصولگرایان شده‌اند. حال اما گویی خود اصولگرایان هم بی میل نیستند که از این خواب پریشان بیدار شوند و تمام قد در مقابل رویکرد تخریبی نوظهوران اصولگرا بایستند و اجازه ندهند تخریب و تهمت و افشاگری بیش از این در ساختار سیاسی کشور رسوخ کند.
گزارش خطا
آخرین اخبار