مدیرعامل سپاهان: درباره اختلاس‌های میلیاردی سکوت کردند درباره کارت‌ زرد تیموریان حرف می‌زنند

پنجمین قهرمانی سپاهان در لیگ برتر را می‌توان پرحاشیه‌ترین قهرمانی این باشگاه دانست. اتفاقات شگفت‌انگیز دقایق پایانی دیدار تراکتورسازی-‌نفت تهران موجب شد اصفهانی‌ها حتی شاهد مصاحبه‌هایی مبنی‌بر تکرار بازی تراکتورسازی باشند. به‌هر‌ترتیب، سپاهان که خود را در اتفاقات روز آخر بی‌تقصیر می‌داند، نسبت‌به بسیاری از رفتارها گلایه دارد. مهرزاد خلیلیان، مدیرعامل باشگاه فولاد مبارکه سپاهان، در گفت‌وگوی مفصلش با «شرق» تأکید کرد این اتفاقات از شیرینی قهرمانی سپاهان کم نمی‌کند. 

نه، موفقیتی که به‌سادگی به‌دست بیاید، به‌سادگی هم فراموش می‌شود. اتفاقا این مسائل شیرینی قهرمانی را برای ما بیشتر هم کرده است. آن لحظات آن‌قدر برای ما شیرین بود که هرگز فراموش نمی‌شود. شیرینی این قهرمانی با این اتفاقات عمیق‌تر و جاودانه‌تر شد، حتی اگر بعضی‌ها نخواهند این را باور کنند و با حسادت و تنگ‌نظری به قهرمانی ما نگاه کنند. من در این روزها پیام‌های تبریک زیادی داشتم؛ از حیدرآباد هند، آمریکا، عمان، از اقصی‌نقاط دنیا. از خیلی از نقاط کشور، از گرگان گرفته تا شوشتر. خیلی‌ها سپاهان را دوست دارند، نه‌ فقط به این خاطر که قهرمان می‌شود، بلکه به‌خاطر اینکه شخصیت دارد و موفق شده است دوقطبی‌بودن را در فوتبال ایران بشکند. 

در بررسی این موضوع باید به سه نکته مهم توجه کرد؛ نخست اینکه در تمام دنیا اساس ورزش با حاشیه همراه است. در کل هر پدیده‌ای که با شور، هیجان و التهاب همراه باشد، این حواشی را هم به‌دنبال خود می‌آورد. عشق و تنفر می‌آورد و حتی ممکن است خشونت به ‌بار آورد؛ مثل آمریکای‌جنوبی یا ایتالیا. بخش دوم به خود فوتبال برمی‌گردد؛ جامعه‌شناسی فوتبال خیلی سخت و پیچیده است و تحمل و ظرفیت می‌خواهد. در بخش سوم باید به کشورمان نگاه کنیم؛ در کشور ما بعضی مسائل با رانت و اسبابِ خاص و دست‌های پشتِ ‌پرده همراه است. در این مواقع نقش صداوسیما خیلی پُررنگ است. صداوسیما نقش اول را دارد. در اتفاق پیش‌آمده صداوسیما نقش قابل‌توجهی ایفا کرد، به مردم تلقین کرد، تراکتورسازی قهرمان است. هر تیم و ورزشکاری که خود را از پیش قهرمان بداند، شکست می‌خورد. همه این مسائل دست‌به‌دست هم داد تا حاشیه‌ها این‌قدر پُررنگ شود. 

بله، ایشان به‌عنوان گزارشگر رسانه ملی باید توجه کند ملی به معنی کل مردم ایران است، ازجمله آذربایجان، خوزستان و روستاهای اصفهان. ما نباید به‌خاطر موضع‌گیری‌مان مردم را برنجانیم. کار فردوسی‌پور مثل این می‌ماند که در یک مناظره انتخاباتی، مجری جانب‌داری کند. من نمی‌گویم آقای فردوسی‌پور جانب‌دارانه کار کرد، اما بی‌دقتی کرد و خودش هم از ما عذرخواهی کرد. درخواست من از ایشان این است که نگاه کلان و کشوری داشته باشند. وقتی شما نگاه ملی داشته باشید، به خود اجازه نمی‌دهید، تصمیم‌سازی کنید. آقای فردوسی‌پور تصمیم‌سازی می‌کند. نباید برای مردم اصفهان تعیینِ تکلیف کند که سپاهان جام نگیرد. صحبت ایشان ورزشی نبود. فیرپلی نبود. ما می‌گوییم هرکسی شایسته است، قهرمان شود. جوسازی علیه سپاهان، جوان‌مردانه نبود. در زمان جنگ، وقتی آقای فردوسی‌پور در مسابقه تلویزیونی مرحوم نوذری شرکت می‌کرد، من جَنگ بودم. لشکرهای امام حسن(ع)، نجف و قمربنی‌هاشم اصفهان جان‌فشانی کردند که ما الان در فوتبال کیف کنیم. نباید نگاه‌مان غیرملی باشد. الان به اصفهان ظلم می‌شود. نگاه کنید ما ورزشگاه نداریم، تبریز دارد. ما مترو نداریم، ولی تبریز دارد. ما آب نداریم، تبریز دارد، اما نباید ما به آنها حسادت کنیم، اگر کمبودی بوده از کم‌کاری خودمان است، باید تلاش کنیم و جبران کنیم. انتظار ما این بود وقتی جام را به‌دست آوردیم، به ما تبریک بگویند، به ما احترام بگذارند چون زحمت کشیدیم و قهرمان شدیم. 

اتفاقا من هم همین‌طور هستم و در فوتبال طرفدار ضعیف‌تر هستم. این حس خیلی‌خوبی است، ولی وقتی تریبون صداوسیما در دست ماست، دیگر قضیه فرق می‌کند. پشت میکروفن صداوسیما نباید گفت من قرمز یا آبی هستم. به‌نظر من در این موضوع کمی منافع شخصی هم آمیخته شد. 

من در ابتدا یک موضوع را روشن کنم؛ ما اعتقاد داریم حوزه ورزش نباید حوزه سیاست شود. نماینده مردم تبریز همان قدر عزیز است که نماینده مردم اصفهان. ما چون به این موضوع اعتقاد داشتیم، اصلا از طریق نمایندگان‌مان ماجرا را پیگیری نکردیم. دلیلی هم نداشت به‌خاطر یک مسابقه فوتبال موضوع را سیاسی کنیم. ما واقعا نمی‌دانستیم تبریز چه شد؟ ما هم مثل همه از تلویزیون دیدیم تبریزی‌ها هم دارند خوشحالی می‌کنند. آن کسانی که این کار را کردند، به شعور مردم تبریز توهین کردند. صحبت ما این است که فوتبال زیر نظر فیفاست و موضوعات فوتبالی را باید فوتبالی‌ها پیگیری کنند. حال اگر یک بحث غیر فوتبالی پیش آمد، دیگر دستگاه‌ها هم وارد شوند، مثل بحث کشته‌شدن چند تماشاگر در دیدار ایران و ژاپن در سال ١٣٨٤ که من به‌عنوان رئیس فدراسیون پزشکی-‌ورزشی وارد شدم. سپاهان با شایستگی قهرمان شده است و اینکه بخواهیم داور ارزشمندی مثل فغانی را قربانی کنیم، بی‌انصافی است. مگر ما چند فغانی داریم که این‌گونه اسطوره‌کشی می‌کنیم. 

اگر ما دروغ بگوییم، واویلا است، اگر کار امنیتی‌ای کنیم که ضدِ امنیت باشد، دوبار واویلاست. اگر ما نتوانیم هیجان مردم را به‌موقع کنترل کنیم، منی که مسئول امنیت بودم، منی که مدیر بودم و نتوانستم هیجان مردم را کنترل کنم، مقصرم. ما که مدیریم باید کنترل کنیم، دروغ نگوییم. وقتی وزیر ارتباطات می‌گوید پرینت میلیون‌ها تماس را داشتیم، وقتی آقای اسبقیان، (مدیرکل ورزش آذربایجان ‌شرقی) قطعی ارتباطات را تکذیب می‌کند، وقتی آقای کفاشیان تکذیب می‌کند، آن‌وقت وقتی بلندگو اعلام می‌کند خود را برای جشن آماده کنید، ما اشتباه کردیم، ما ناتوان بودیم. 

خیلی از این حرف‌ها مضحک بود. حالا من با غیرورزشی‌ها کاری ندارم. درباره وزیر ورزش و دبیرکل فدراسیون، که گفتند بازی تکرار شود، صحبت می‌کنم. ما از آقای وزیر انتظاری نداریم، چون تحلیل‌های ایشان از فوتبال اصلا درست نیست. به‌نظر من ایشان درک درستی از فوتبال ندارند. من با ایشان دیدار حضوری هم داشتم و مسائل را برای‌شان توضیح دادم، اما رویه همچنان مثل قبل است و به‌نظر من این رویه اصلا پسندیده دولت تدبیر‌و‌امید نیست. ما امیدواریم ایشان در رویه‌ خود تجدیدِ نظر کنند، به فوتبال و تیم ملی کمک کنند. ما ادعای خدمت می‌کنیم، اما در روند ضدِ فوتبال هستیم. ما چند میلیارد باید خرج کنیم تا شعفی که پس از صعود تیم ملی به جام جهانی سراسر کشور را فراگرفت، ایجاد شود. روندهای ضدِ فوتبال اصلا قابل درک نیستند. ممکن است فدراسیون فوتبال دو ایراد داشته باشد، باشگاه سپاهان صدتا، اما شما حق ندارید نظر شخصی بدهید. اینجا وزیر ملت هستید، وامدار ملت هستید. باید نظر مردم را گوش بدهید، آن‌هم نظر همه مردم؛ هم تبریز، هم اصفهان. تجدیدِ بازی یک نظر تخصصی است، شما تخصص ندارید که اظهارِ نظر می‌کنید. ابتدا از فیفا و «ای‌اف‌سی» استعلام کنید، بعد نظر بدهید. وقتی سپ‌بلاتر به سپاهان پیام تبریک می‌دهد، این معنایش چیست؟ تا حالا کدام بازی در دنیا به‌خاطر اشتباه داور تکرارشده است که این دومی‌اش باشد. ما هفت سال پیش در آزادی با پرسپولیس بازی کردیم، دقیقه ٩٦ گل خوردیم و قهرمانی را از دست دادیم. اعتراضی کردیم؟ گریه کردیم، اما همه‌چیز را زیر سؤال نبردیم. 

این دوستان نماینده، دوست دارند در این سال آخر با این حربه رأی بیاورند و این خیلی‌بد است. اگر نمایندگان خیلی به فکر ملت هستند، بروند مشکلات اشتغال و فرهنگی را درست کنند. در همین فوتبال بروند قوانین را طوری تدوین کنند که وقتی ما می‌خواهیم به باشگاه کمک کنیم، دچار مشکل قانونی نشویم. چرا وقتی می‌خواهیم پول آندو تیموریان را بدهیم، می‌گویند ندهید، اما همان موقع به یک بازیکن توجه می‌شود. چرا مدام می‌گویند فساد در فوتبال؟ کل پول فوتبال ٣٠٠ میلیارد است. وقتی ده‌ها هزار میلیارد را در آن هشت سال بردند، یک نماینده سخن نگفت. تازه وقتی موضوع را به قوه ‌قضائیه می‌کشانند، ناراحت هم می‌شوند. می‌گویند ساکت باشید. در این موضوع مهم باید سکوت کرد، اما وقتی آندو در زمین حرف ناسزایی می‌زند و کارت می‌گیرد، صحبت می‌کنند. اینها اخلاق‌مداری نیست. ما به دنبال منافع خودمان و رأی‌مان هستیم. 

این‌‌قدر این بحث سخیف، بی‌ارزش و مضحک است که نمی‌خواهم برایش وقت بگذارم و درباره‌اش حرف بزنم. 

اجازه بدهید دراین‌باره مفصل توضیح بدهم. خیلی‌ها می‌گویند این اصفهانی‌ها قبلا کجا بودند که حالا آمدند ورزش را گرفتند؟ اتفاقا دراین‌باره با دکتر اسدی، دبیرکل فدراسیون فوتبال، صحبت می‌کردیم؛ من به ایشان گفتم در دهه ٦٠ ما جنگ بودیم، شما کجا بودید؟ من با بقیه کار ندارم، درباره خودم، تاج و اسلامیان صحبت می‌کنم. تاج که از وضعیت پایش معلوم است جانباز بوده. از اسلامیان هم یک خاطره قشنگ نقل کنم؛ می‌گفت من به منطقه رسیدم، (اسلامیان آن موقع معاون امنیتی بوده) سرم را روی شن‌های جاده اهواز-‌خرمشهر گذاشته بودم، یک صدای خش‌خشی از دور می‌آمد. صدای تانک عراقی‌ها بود. دیدم قلبم می‌خواهد برای وطنم از سینه دربیاید. حاضر بودم هرکاری کنم تا تانک عقب‌نشینی کند. ما اینجاها بودیم حالا درست است به این عزیزان بگویند مافیا. حالا دوستانی که فوتبال بازی می‌کردند روی سر ما جا دارند. آقای کفاشیان هم که سابقه‌شان معلوم است؛ اولا ایشان نائینی هستند و ابتدا در بانک ‌مرکزی کار می‌کرده‌اند و ایشان هم نمی‌توانند مافیا باشند. در ضمن اینها مدیران ملی هستند. در کشور تعداد زیادی مدیر ترک‌زبان داریم، چرا نمی‌گوییم مافیای ترک‌ها؟ آقای قالیباف مشهدی است، چرا نمی‌گوییم در شهرداری مافیای مشهدی‌ها وجود دارد؟ آقای لاریجانی شمالی است، بیاییم بگوییم مافیای شمالی‌ها؟ این حرف‌ها درست نیست. این افراد مدیران و سرمایه‌های ملی‌اند، اینها همه قهرمانان ما هستند. ما اصولا در کشورمان اسطوره‌کشی را دوست داریم. هرکسی بیاید یک چیزی به او می‌بندیم. دادکان می‌آید یک چیزی می‌گویند، صفایی فراهانی می‌آید یک‌چیز دیگر می‌گویند، الان هم نوبت علی کفاشیان رسیده است. شما نگاه کنید همین آمدن آقای اسلامیان به فدراسیون چقدر منشأ خیر شد؛ مشکلات مالی را مرتفع کردند، نایب‌رئیسی کنفدراسیون آسیا به ایران رسید. بهتر است کار افراد را ارزیابی کنید، نه قومیت و لهجه مدیر را. از طرفی همین مدیران اصفهانی با هم اختلاف دارند، چگونه مافیا تشکیل دهند؟ رحیمی و تاج اختلافات ٣٠ساله دارند. رحیمی با اسلامیان و ساکت هم اختلاف دارد. من و افشارزاده اختلافات دیرینه داریم، اما من می‌گویم افشارزاده چندین‌سال دبیرکل کمیته ملی المپیک بوده است. ما همه خدمات او را در نظر نگیریم، چون اصفهانی است؟ قدم‌های افشار زاده را باید بوسید، چون آدم خادمی بوده است. نگاه نکنیم فرد کیست، ببینیم چکار کرده است؟ 

باید به فوتبال به‌عنوان عرصه پیشرفت نگاه کرد. فوتبال فقط یک صنعت، ورزش و موضوع اجتماعی نیست. باید فوتبال را پدیده‌ای غیررقابتی ببینیم. وقتی فوتبال را این‌گونه ببینیم به آن احترام می‌گذاریم و متعاقب آن حق‌ پخشش را می‌دهیم و با این کار به‌صورت خودکار در آسیا قهرمان می‌شویم و دیگر نمی‌نشینیم و حسرت عرب‌ها را بخوریم. برای ما قباحت دارد. وقتی ما استادیوم آزادی داشتیم و بازی‌های آسیایی برگزار می‌کردیم، قطر بیابانی خشک و برهوت بوده است، ولی الان بازی‌های آسیایی را که برگزار کرد هیچ، می‌خواهد جام جهانی را هم برگزار کند. به‌جای حسادت باید ملی باشیم. باید غیرفوتبالی‌ها دست از سر فوتبال بردارند. به‌دنبال هم‌افزایی در فوتبال باشیم. الان در هیأت رئیسه فدراسیون نماینده‌ای از باشگاه‌ها نیست. این ضربه‌ای است به اصل حرفه‌ای‌گری. دولت و فدراسیون باید بیایند این مشکلات را حل کنند. خواهشم از نمایندگان مجلس این است چشم‌شان را باز کنند. فوتبال موضوع مهمی است، سطحی نیست. 

ما از همان ابتدا پیگیر ورزشگاه نقش‌ِجهان شدیم. من وقتی مدیرکل تربیت‌بدنی استان اصفهان بودم، فاز اول ورزشگاه نقش‌ِجهان را تحویل دادم. یادتان باشد سپاهان بازی‌هایش را آنجا انجام می‌داد. افتخارم این است که در سال ١٣٨٢، به تهران آمدم و در دولت اصلاحات رئیس فدراسیون پزشکی-‌ورزشی شدم، البته من افتخار می‌کنم که در دولت نهم و دهم، هیچ سمتی نداشتم. 

چون آقای علی‌آبادی انتظاراتی خارج از عرف و قانون از فدراسیون پزشکی‌-ورزشی داشتند که من رد کردم. به بحث نقش‌ِجهان برگردیم. بین سال‌های ٨٢ تا ٩٢ در اصفهان ١٠ مدیرکل عوض شد، اما پیشرفتی در تکمیل ورزشگاه نقش‌ِجهان مشاهده نشد. الان، اما خوشبختانه با مساعدت وزیر محترم، استاندار اصفهان و مدیر عامل شرکت فولاد مبارکه، ورزشگاه نقش‌ِجهان به فولاد مبارکه واگذار شد. فولاد مبارکه ورزشگاه را می‌سازد، تحویل باشگاه می‌دهد و ما ٢٠ سال بهره‌برداری می‌کنیم، البته به بازی‌های امسال نمی‌رسد. 

کارمان در فصل آینده بسیار سخت، دشوار و نفس‌گیر است. در این فصل ما در آسیا نبودیم. در جام حذفی هم در همان دور اول حذف شدیم. تنها لیگ را داشتیم. فصل بعد باید در سه جام بجنگیم. رؤیامان هم فتح سه جام است. باشگاه سپاهان یک برنامه هفت‌ساله تدوین کرده است به‌نام سپاهان٢٠٢٠. سپاهان٢٠٢٠ باید در آسیا در رشته‌های فوتبال، هندبال و واترپلو قهرمان شده باشد. سپاهانی باید باشد که به مرز خودکفایی مالی رسیده باشد. سپاهانی که ورزشگاه اختصاصی داشته باشد. 

بهترین سیاست، صداقت است. یکشنبه خانه آقای فرکی بودم. ایشان گفتند کمردرد و پادرد دارم. من به ایشان گفتم درست است که ما یک‌سال دیگر با هم قرارداد داریم، اما قراردادمان اجباری نیست و اینجا مهم‌ترین موضوع عشق است. شما در اصفهان جاودانه شدید و باید سپاهان را در آسیا قهرمان کنید. قرار شد آقای فرکی تا چهارشنبه به ما جواب بدهند. 

رقص محلی اصفهانی بود. چه اشکالی دارد از شادی، شاد شویم؟ باید از قهرمانی لذت ببریم.