میراث ویران اوباما در پایان ریاست جمهوری

روزنامه سیاست روز در سرمقاله خود نوشت: آمریکایی ها که از بیانیه «لوزان سوئیس» برای خود کیسه ای دوخته بودند تا از آن به اهداف زیاده خواهانه و تحقیرآمیز خود دست یابند، اکنون با واکنش هایی که از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی و پاسخ های قاطع و تند ایشان روبه رو شده اند، مستاصل گشته و در بازی هسته ای، خود را مغلوب می دانند.

این مقاله در ادامه می افزاید: شکست آمریکا در رسیدن به یک توافق هسته ای برای اوباما گران تمام خواهد شد. 2 سال است که گفت وگوهای فشرده هسته ای ایران و 1+5 ادامه دارد و همچنان اختلافات جدی در رسیدن به توافق باقی است به نظر نمی رسد که با توجه به درخواست های آمریکایی ها برای توافق مطلوب خود، نتیجه ای از آن حاصل شود. 

آمریکا که به همپیمانان خود از جمله کشورهای مرتجع عربی منطقه و رژیم صهیونیستی وعده ای بزرگ بر سر توافق هسته ای با ایران داده است، در صورت به توافق نرسیدن بازنده بزرگ این میدان هسته ای کاخ سفید و شخص اوباما خواهد بود. 

آمریکایی ها بیش از جمهوری اسلامی ایران نیاز به این توافق دارند اما توافقی که نشان دهنده تحمیل خواسته های آنها به ایران باشد. توافق یکجانبه و یکطرفه موردنظر آمریکا است. آنها وعده داده اند که فعالیت های هسته ای ایران مهار می شود، غنی سازی تعلیق می شود، تحقیقات محدود و تحت نظارت بازرسان آژانس قرار می گیرد و همه مراکز هسته ای ایران تحت نظارت شدیدترین بازرسی ها قرار خواهد گرفت، ضمن آن که مراکز نظامی ایران هم مورد بازرسی قرار می گیرد. همه این خواسته ها نهایت مطالبات آمریکایی ها است، که اگر محقق نشود، که البته نخواهد شد، افتضاح سیاسی برای دولت اوباما خواهد بود و او دو سال پایانی دوران ریاست جمهوری خود را با کابوس هسته ای ایران سپری خواهد کرد. 

رهبر انقلاب بارها تاکید کرده بودند که در جریان گفت وگوهای هسته ای ایران و 1+5، تنها درباره موضوعات هسته ای مذاکره می شود و مسائل دیگر مانند مسائل نظامی، موشک های بالستیک و حقوق بشر مطرح نیست و نباید حتی مطرح شود. 

این خط قرمزها از همان ابتدا از سوی ایشان تبیین شده بود و تازگی هم نداشت، اما آمریکایی ها از همان ابتدا علاوه بر مسائل هسته ای، این موارد را هم در مواضع و سخنانشان مطرح می کردند و همچنان هم بر آنها اصرار دارند. 

آمریکایی ها از همان ابتدا در پی چنین توافقی بودند که طیفی وسیع از خواسته های آنها را دربربگیرد. حتی سیاست به مرگ بگیر تا به تب راضی شود. هم در مناسبات سیاسی آمریکا جایی ندارد، چون تاکنون آنها همچنان بر خواسته های غیرقانونی و مغایر با حقوق بین الملل پافشاری می کنند. 

جمهوری اسلامی ایران هم که در این سال ها، به ویژه در 2 سال گذشته تاکنون، در پی دستیابی و اثبات حقوق قانونی خود برای فعالیت های صلح آمیز هسته ای بوده است، علیرغم انعطاف سیاسی، برای رسیدن به توافق، تنها پاسخ های توافق برهم زدن از سوی آمریکایی ها و دیگر کشورهای غربی 1+ را5 دریافت کرده است. 

حتی تمدید تحریم های نفتی ایران از سوی اوباما، نقض آشکار توافق اولیه است. در حالی که ایران پایبندی خود را همچنان به توافق اولیه نشان داده و اثبات کرده است. 

اگر اوباما می خواهد، توافق هسته ای با ایران میراث دوران ریاست جمهوری اش باشد، باید تن به خط قرمزهای جمهوری اسلامی ایران بدهد، غیر از این، این میراث برای او به کابوسی تبدیل خواهد شد که تا پایان عمر او را رها نخواهد کرد. 

آمریکایی ها، هنرمند «دبه» کردن هستند و خوشبختانه اینگونه رفتارها باعث می شود تا بی اعتمادی خود را هر چه بیشتر برای مردم کشورمان و افکار عمومی جهان نمایان تر سازند. با ادامه این سیاست پیروز مطلق گفت وگوهای هسته ای ایران خواهد بود.