پرونده جراحی زیبایی/ لعنت به این دماغ لعنتی!

خبرآنلاین نوشت: کار سختی نیست. کافی است به یک متخصص زیبایی مراجعه کنید، دستتان را در جیبتان کنید و بعد چهره و اندامی را داشته باشید که می خواهید. همین که احساس کنید آنچه هستید در مقایسه با دیگران رضایت بخش نیست، کفایت می کند که بروید عمل جراحی زیبایی انجام دهید.

به نظر ساده می آید؛ اما به همین سادگی ها هم نیست. اگر قبل از عمل زیبایی به این فکر نمی کنید که چقدر مطابق نیازتان است و چقدر به خاطر جو غالب جامعه این کار را انجام می دهید، بهتر است پیش از مراجعه به متخصص زیبایی، کمی تامل کرده و از خودتان بپرسید چرا؟ به چه قیمتی؟ اصلا این کار لازم است یا نه؟ و مهمتر از همه این که چه عوارض و تبعاتی در انتظار است؟ 

در این که جراحی پلاستیک در بعضی موارد حیاتی و لازم است شکی نیست. در این که می تواند نجات بخش باشد و زندگی دوباره ای به بعضی افراد بدهد کسی تردیدی ندارد. اما مگر چند درصد افراد جامعه به این تغییرات در ظاهرشان نیاز اساسی دارند؟ چه چیزی باعث شده حتی کسانی که نیاز به چنین اقداماتی ندارند، دست به این تغییرات بزنند و هرطور شده هزینه های گزاف آن را تامین کنند؟

گرایش به اقدامات زیبایی به اندازه ای زیاد شده که دیگر به سوژه ای طنزآمیز تبدیل شده است، گویی قرار است برنده ای در کار باشد و همه باید تلاش کنند از این قافله عقب نمانند.

این احساس نیاز به زیباتر شدن به حدی رسیده که ایران، در رده بندی اقدامات زیبایی جزو کشورهای اول دنیا قرار گرفته است. بر اساس گزارشی که انجمن بین المللی جراحان زیبایی پلاستیک (ISAPS) درباره اقدامات زیبایی در سال 2013 در کشورهای مختلف منتشر کرده، 10 کشور اول دنیا از نظر تعداد جراحی زیبایی اینطور رده بندی شده اند: برزیل، آمریکا، مکزیک، آلمان، کلمبیا، ونزوئلا، اسپانیا، ایتالیا، آرژانتین، ایران.

بر اساس اطلاعات درج شده در این گزارش، در میان اعمال جراحی زیبایی در ایران، جراحی بینی شایعترین جراحی زیبایی بوده و تزریق چربی، چربی زدایی و کوچک سازی و بزرگ سازی سینه نیز از جراحی های شایع در ایران هستند.

تب و تاب جراحی زیبایی که بین چهره های هنری هم رواج زیادی پیدا کرده، با ابراز پشیمانی بازیگرانی که این کار را انجام داده اند همراه بوده (اینجا) و اعتراض سایر بازیگران را هم نسبت به این موج در پی داشته است 

اعتراض های مردمی به فیس بوک هم وارد شده و عده ای که هنوز زیر تیغ جراحی نرفته اند، با پیوستن به یک کمپین و فرستادن عکس بینی های طبیعی شان تلاش می کنند طبیعی بودن را دوباره به یک ارزش تبدیل کرده و از آن دفاع کنند؛ کمپینی که طرفداران زیادی هم داشته است. 

دست اندرکاران برگزاری کمپین 'دماغ طبیعی من' در پاسخ به سوال خبرآنلاین درباره میزان استقبال از این حرکت خبر دادند: 'میزان استقبال عمومی بیش از حد انتظار ما بود، انتقادها هم وجود دارند که البته محترم و قابل تامل هستند درواقع انتقادها نسبت به فراخوان ما را به نگاه به قضیه از زوایای دیگر دعوت کرده که همین یکی از اصلی ترین هدفهای ما بوده است.'

آنها با تاکید بر این که قصدشان محکوم کردن کسانی که عمل زیبایی انجام می دهند نبوده، می گویند: 'قصد ما به هیچ وجه محکوم کردن کسانی که عمل زیبایی را انجام می دهند یا صدور فتوایی در این زمینه نبود اما می خواستیم در عین حال از کسانی که زیر بار قراردادهای تحمیلی نرفته اند تقدیر کنیم. ما احساس کردیم شرایط به شکلی شده است که عده بسیاری از هموطنان در اثر فشار جو غالب و استانداردهای تحمیلی اقدام به جراحی بینی یا سایر عمل های زیبایی کرده اند، بسیاری از کامنت های دریافتی تاییدکننده این نظر بود. خیلی از افرادی که عمل زیبایی انجام داده بودند به ما پیغام دادند که در اثر فشار جامعه، متلک ها و تحقیرها دست به این کار زده اند. نکته درستی که بعضی از مخاطبان صفحه به آن اشاره کرده اند این است که زیباسازی چهره و بینی میان مردان نیز رواج و گسترش بالایی داشته که همین از عمق مشکل خبر می دهد.'

این موضوع که حالا زاویه های بیشتری به خود گرفته و با صداهای بلندتری نسبت به آن اعتراض می شود، موضوعی است که چند سال است آسیب شناسان اجتماعی نسبت به آن هشدار می دهند. درباره چرایی این ظاهرگرایی و توجه بیش از حد به ظاهر، دلایل زیادی مطرح می شود و متخصصان اجتماعی، از آن به عنوان آسیب امروز جامعه نام می برند که نه تنها باعث شده در مصرف لوازم آرایشی در رتبه های بالا باشیم (اینجا) بلکه مردان را هم درگیر کرده است.

کمبود اعتماد به نفس، توهم بدشکل هراسی، خودزشت پنداری، تحمیل هایی که از سوی جامعه وارد می شود و تبدیل شدن چهره جراحی شده به عنوان نمادی از زیبایی، ثروت و قدرت، از مهمترین مواردی است که روانشناسان و جامعه شناسان درباره جراحی های زیبایی به آن اشاره و تاکید می کنند باید برای آن چاره ای اندیشید 

کارشناسان اجتماعی معتقدند در جایی که فرصت های کافی برای بروز و ظهور توانایی ها در میان نباشد، افراد جامعه از طرق دیگری می خواهند خودشان را به نمایش بگذارند که ساده ترین آن توجه به ظاهر است.

به گفته آن ها، این که به ویژه در بین زنان جامعه شاهد این هستیم که گرایش زیادی به سمت مصرف لوازم آرایش یا انواع جراحی های زیبایی پیدا کرده اند را باید در زیرساخت های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جستجو کرد، باید اعتماد به نفس از دست رفته شان را به آنها برگرداند، ریشه ها را پیدا کرد، موانع ظهور و بروز توانایی ها را شناخت و آنها را برطرف کرد و بعد منتظر بود که شاهد کاش این آمارها باشیم و صداهایی را نشنویم که می گویند: لعنت به این دماغ لعنتی!