نخستین نامزد زن حزب جمهوری‌خواه وارد رقابت‌های انتخاباتی آمریکا شد/ کارلی رقیب هیلاری
«بنیان‌گذاران آمریکا هیچ‌گاه قصد آن نداشتند تا این کشور، صاحب یک طبقه سیاسی حرفه‌ای شود». «کارلی فیورینا»، دبیر اجرائی شرکت «هیولت پاکارد»، کارزار تبلیغاتی خود برای احراز نامزدی حزب جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده را با همین یک جمله آغاز کرد؛ ادعاهایی که این بانوی ٦٠ساله در اولین ویدئو رسمی برای اعلام نامزدی خود، بلافاصله پس از متوقف‌کردن تصاویر کلیپ تبلیغاتی «هیلاری کلینتون» نامزد انتخاباتی دموکرات‌ها، بر زبان آورد. بااین‌حال، می‌توان به‌طور تصادفی، تصویر هرکدام از نامزدهای جمهوری‌خواه در تاریخ ١٦٠ساله این حزب را جایگزین تصویر کلینتون کرد و اطمینان داشت جز در مواردمعدودی موارد، هیچ خللی در مدعای تنها نامزد زن کنونی جمهوری‌خواه به‌وجود نخواهد آمد.
چندان دور نیست زمانی که آرایش انتخاباتی جمهوری‌خواهان تماما در سیطره مردان سفیدپوست بوده و تنها شاید معجزه‌ای لازم بود تا امثال «آلن کی‌یس» نامی در بین نامزدهای مطرح این حزب دست‌وپا کنند. درنتیجه، جای تعجب نیست اگر فهرست متنوع و رنگارنگ امسال جمهوری‌خواهان را نه میراث گذشتگان، بلکه محصول دینامیسمی بیابیم که رقبای دموکراتشان در عرصه سیاسی ایالات متحده درانداخته‌اند. جمهوری‌خواهان به صرافت دریافته‌اند حالا که افتخار اولین رئیس‌جمهور سیاه‌پوست کشور را به دموکرات‌ها باخته‌اند، باید در سایه احتمال انتخاب هیلاری کلینتون به‌عنوان اولین رئیس‌جمهوری زن، زودتر دست بجنبانند؛ حتی اگر مهم‌ترین گزینه آنان برای رقابت با همتای دموکراتش هنوز فردی از طبقه نخبگان سیاسی یعنی «جب بوش»، برادر و فرزند رؤسای‌جمهوری پیشین باشد. با تمام این اوصاف، «کارلی فیورینا» در حالی روز دوشنبه و طی یک برنامه بامدادی تلویزیونی به‌طور رسمی نامزدی خود را برای انتخابات ریاست‌جمهوری ٢٠١٦ اعلام کرد که اعلام نامزدی هم‌زمان «بن کارسون»، جراح مغز و اعصاب سیاه‌پوست و افزوده‌شدن او به فهرست ٢٥نفره نامزدهای رسمی و احتمالی جمهوری‌خواهان نیز گذشته از آنکه نمایانگر برابری فرصت‌های حزبی باشد، ناشی از ضعف رهبری و عدم انسجام روزافزون این حزب است.
دراین‌میان، فیورینا که در اولین سخنرانی تلویزیونی خود، آشنایی‌اش با اقتصاد و سازوکارهای عملی آن را بزرگترین برگ برنده برای تصدی پست ریاست‌جمهوری دانسته بود، احتمالا بهترین نمونه از این روند رو به افول مدیریتی است. در حقیقت، نگاهی به فهرست بدترین مدیران اجرایی تاریخ معاصر که نام فیورینا در تقریبا تمامی آنان به چشم می‌خورد، کافی است تا دریابیم سابقه مدیریتی او به‌عنوان مدیر اجرائی شرکت فناوری اطلاعات هیولت پاکارد، بیش از آنکه جواز ورود او به کاخ سفید باشد، پاشنه‌آشیل تنها نامزد زن جمهوری‌خواهان خواهد شد. او که در سال ١٩٩٩ و در اوج دوران بلوغ تکنولوژیک، مدیریت شرکت هیولت پاکارد (اچ‌پی) را برعهده گرفته بود، با راه‌اندازی پروژه ادغام اچ‌پی و تنها در شش سال، موجب سقوط ٥٠درصدی ارزش سهام و بیکاری ده‌ها هزار نفر از کارمندان این شرکت شد؛ کارنامه‌ای که راهی جز اخراج او، پیش‌پای هیأت‌مدیره این شرکت باقی نگذاشت. با تمام این اوصاف و در شرایطی که خوشبین‌ترین کارشناسان نیز شانسی برای پیروزی او در انتخابات درون‌حزبی قائل نیستند، توانایی فیورینا در خنثی‌سازی وجهه کلینتون به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور زن احتمالی ایالات متحده، همان امتیازی است که در هیچ‌کدام از همتایان حزبی او به‌چشم نمی‌خورد. سخنگوی کمیته اقدام سیاسی کارلی که درحقیقت مجموعه حامیان مالی این نامزد جمهوری‌خواه را تشکیل می‌دهد، بر این باور است اعلام حضور فیورینا، این سیاست‌مدار نوظهور اهل «آیوا»، فرصتی برای جمهوری‌خواهان فراهم می‌آورد تا بدون ترس از انگ جنسیت‌زدگی، به نقد سیاست‌ها و خط‌مشی کلینتون بپردازند.
گزینه‌ای برای کسب مقام معاونت رئیس‌جمهوری آینده
«کرگ رابینسون»، از سناتورهای سابق جمهوری‌خواه در ایالت آیوا، نیز ضمن اعتراف به شکست راهبردهای پیشین حزبی برای دفع خطر کلینتون از طریق نامزدهای مرد سفیدپوست، خاطرنشان کرد رویکرد تهاجمی فیورینا می‌تواند به‌خوبی دل فعالان سیاسی را به‌دست آورده و راه او را حالا نه تا صندلی ریاست‌جمهوری، بلکه دست‌کم تا مقام معاون اول رئیس‌جمهوری باز کند. فیورینا که درست از آغاز رسمی کارزار انتخاباتی کلینتون، شمشیر را از رو بسته بود، با انتقاد از منابع مالی بنیاد کلینتون، رسوایی‌های شخصی و اهمال او در سیاست خارجه ازجمله حمله به سفارت آمریکا در بنغازی، به‌سرعت محبوب شده و به‌عنوان نمادی از جسارت و تغییر در عرصه سیاسی آمریکا شناخته می‌شود؛ حتی اگر در معدود نظرسنجی‌های صورت‌گرفته در باره احتمال نامزدی او، سهمی کمتر از یک درصد آرای جمهوری‌خواهان را به‌دست آورده باشد. حال باید دید اکنون که فیورینا تنها ساعاتی پس از اعلام نامزدی خود با طرح مواضعی جنجال‌برانگیز چون پشتیبانی از اعلام اتهام علیه افسران پلیس بالتیمور، کاهش بودجه دولتی و گسترش فزاینده مداخله نظامی، رهبران جمهوری‌خواه را انگشت‌به‌دهان گذاشته، آیا شانسی هرچند اندک برای کسب عنوان اولین رئیس‌جمهوری زن تاریخ آمریکا دارد یا باید به معاونت اولی طبقه نخبگان سیاسی اکتفا کند.
منبع: روزنامه شرق
گزارش خطا
آخرین اخبار