فساد چگونه توسعه را به تاخیر می اندازد؟
صدای ایران؛ فساد یکی از معضلات اقتصادی – سیاسی است که نه تنها گریبان گیر کشورها ی در حال توسعه میباشد بلکه در دنیای توسعه یافته نیز وجود دارد.
به طور کلی فساد را میتوان هرگونه سوء استفاده از اعتماد عمومی در جهت منافع شخصی دانست. شاخص های فساد خبر از آن دارند که فساد در جهان سوم به مراتب گسترده تر از جهان توسعه یافته است، از این رو می توان به رابطه ی مستقیم توسعه نیافتگی و فساد اشاره کرد و علاوه بر آن توسعه نیافتگی و فساد را میتوان علت و معلول یکدیگر دانست.
علاوه بر این ها در اقتصاد فساد با سرمایه گذاری نیز رابطه داشته به طوری که فقدان فساد موجب افزایش در سرمایه گذاری، رونق اقتصادی و در نهایت سرعت بخشیدن به توسعه میشود.
فساد و سلطه بر مطبوعات را می توان در کنار همدیگر یافت کرد که موجب تقویت همدیگر میشوند. وقتی مطبوعات از آزادی برخوردار باشند فساد ها را علنی کرده و این خود موجب کاهش فساد و احساس نیاز به اصلاحات در جامعه میشود. اصلاحاتی که در جهت تعالی بخشیدن به جامعه خواهد بود.
مقابله با فساد برای تحقق توسعه در هر جامعه ای ضروری و فوق العاده حائز اهمیت است.
از دو جهت میتوان تأثیر از بین رفتن فساد را رد جامعه به تصویر کشید:
اول آنکه فقدان فساد موجب ایجاد صداقت بیشتر در میان سیاستمداران شده و دوم آنکه ریشه کن کردن فساد موجب بروز مدیریت خوب و افزایش قابلیت های کارکردی می گردد که اصولا قابلیت کارکردی به توانایی و شایستگی انجام فعالیت هایی در جهت برآوردن نیاز های یک جامعه اطلاق میگردد.
آثار فساد همیشه بر دوش فقرا و طبقه ی متوسط جامعه بوده بنابراین از این جهت میتوان مبارزه با فساد را به عنوان یکی از راهبردهای ضد فقر در راستای توسعه دانست که برای توسعه یافتگی ضروری تلقی میشود. وقتی فساد در یک جامعه ریشه میدواند فقرا نیز کم توانتر شده و این امر راه های فرار از تله ی فقر و توسعه یافتگی را صعب العبورتر خواهد کرد. دولت ها نیز برای تحقق اهداف توسعه پایدار باید توانایی های خود را در جهت تدوین و اجرای سیاست های اقتصادی - سیاسی کارآمد و تأثیر گذار ارتقاء دهند و خود را در برابر مردم پاسخگو بدانند.
خصوصی سازی یکی از راهکارهایی است که میتواند در ریشه کن کردن فساد نقش بسزایی داشته باشد.
با کاهش اندازه ی دولت و خصوصی سازی بیشتر رقابت در اقتصاد شکل میگیرد، انحصارات از بین می رود و شرایط رقابتی بر بازار ها حاکم میشود. تخصص در تولید ترویج می یابد و مدیریت به طور تخصصی تر و کارآمد تر صورت میگیرد که اینها همه و همه در ریشه کن کردن فساد، شکوفایی اقتصادی و در نهایت در توسعه ی اقتصادی مؤثر بوده به روند توسعه سرعت می بخشند. سرعت بخشیدنی که از شکاف زیاد بین کشور های توسعه یافته و در حال توسعه اهمیت آن مشخص می شود.
علاوه بر این تمرکز زدایی نیز میتواند برای از بین بردن فساد مفید باشد تمرکز زدایی در توسعه پایدار امری مهم تلقی میشود. به طور کلی تمرکز زدایی به توزیع کردن اداره تصمیم گیری به طور نزدیکتر با مردم است که ابعاد متعددی نظیر سیاسی، اقتصادی و جامعه شناسی را در بر می گیرد.
تمرکززدایی به عنوان یکی از شاخص‌های کاهش فاصله قدرت مورد توجه قرار گرفته است که به معنای نزدیک سازی دولت و مردم یا کاهش فاصله قدرت بین دولت و مردم است که میتواند قدرت انتخاب افراد محلی در سیاستگذاری‌ها را بیشتر و پاسخگویی و مسئولیت پذیری مقامات محلی را افزایش دهد.
تمركززدايي سياسي و اداري در بهبود رشـد و توسـعه اقتصادي و همچنين بر كيفيـت حكمرانـی تـاثير مثبـت و نقـش بسـزايی دارد. که از نتايج تحقیقات اقتصاد دانان میتوان به رابطه مستقيم بين تمركززدايی اقتصادی و سیاسی و توسعه اقتصادی پی برد.
به طور کلی فساد را میتوان هرگونه سوء استفاده از اعتماد عمومی در جهت منافع شخصی دانست. شاخص های فساد خبر از آن دارند که فساد در جهان سوم به مراتب گسترده تر از جهان توسعه یافته است، از این رو می توان به رابطه ی مستقیم توسعه نیافتگی و فساد اشاره کرد و علاوه بر آن توسعه نیافتگی و فساد را میتوان علت و معلول یکدیگر دانست.
علاوه بر این ها در اقتصاد فساد با سرمایه گذاری نیز رابطه داشته به طوری که فقدان فساد موجب افزایش در سرمایه گذاری، رونق اقتصادی و در نهایت سرعت بخشیدن به توسعه میشود.
فساد و سلطه بر مطبوعات را می توان در کنار همدیگر یافت کرد که موجب تقویت همدیگر میشوند. وقتی مطبوعات از آزادی برخوردار باشند فساد ها را علنی کرده و این خود موجب کاهش فساد و احساس نیاز به اصلاحات در جامعه میشود. اصلاحاتی که در جهت تعالی بخشیدن به جامعه خواهد بود.
مقابله با فساد برای تحقق توسعه در هر جامعه ای ضروری و فوق العاده حائز اهمیت است.
از دو جهت میتوان تأثیر از بین رفتن فساد را رد جامعه به تصویر کشید:
اول آنکه فقدان فساد موجب ایجاد صداقت بیشتر در میان سیاستمداران شده و دوم آنکه ریشه کن کردن فساد موجب بروز مدیریت خوب و افزایش قابلیت های کارکردی می گردد که اصولا قابلیت کارکردی به توانایی و شایستگی انجام فعالیت هایی در جهت برآوردن نیاز های یک جامعه اطلاق میگردد.
آثار فساد همیشه بر دوش فقرا و طبقه ی متوسط جامعه بوده بنابراین از این جهت میتوان مبارزه با فساد را به عنوان یکی از راهبردهای ضد فقر در راستای توسعه دانست که برای توسعه یافتگی ضروری تلقی میشود. وقتی فساد در یک جامعه ریشه میدواند فقرا نیز کم توانتر شده و این امر راه های فرار از تله ی فقر و توسعه یافتگی را صعب العبورتر خواهد کرد. دولت ها نیز برای تحقق اهداف توسعه پایدار باید توانایی های خود را در جهت تدوین و اجرای سیاست های اقتصادی - سیاسی کارآمد و تأثیر گذار ارتقاء دهند و خود را در برابر مردم پاسخگو بدانند.
خصوصی سازی یکی از راهکارهایی است که میتواند در ریشه کن کردن فساد نقش بسزایی داشته باشد.
با کاهش اندازه ی دولت و خصوصی سازی بیشتر رقابت در اقتصاد شکل میگیرد، انحصارات از بین می رود و شرایط رقابتی بر بازار ها حاکم میشود. تخصص در تولید ترویج می یابد و مدیریت به طور تخصصی تر و کارآمد تر صورت میگیرد که اینها همه و همه در ریشه کن کردن فساد، شکوفایی اقتصادی و در نهایت در توسعه ی اقتصادی مؤثر بوده به روند توسعه سرعت می بخشند. سرعت بخشیدنی که از شکاف زیاد بین کشور های توسعه یافته و در حال توسعه اهمیت آن مشخص می شود.
علاوه بر این تمرکز زدایی نیز میتواند برای از بین بردن فساد مفید باشد تمرکز زدایی در توسعه پایدار امری مهم تلقی میشود. به طور کلی تمرکز زدایی به توزیع کردن اداره تصمیم گیری به طور نزدیکتر با مردم است که ابعاد متعددی نظیر سیاسی، اقتصادی و جامعه شناسی را در بر می گیرد.
تمرکززدایی به عنوان یکی از شاخص‌های کاهش فاصله قدرت مورد توجه قرار گرفته است که به معنای نزدیک سازی دولت و مردم یا کاهش فاصله قدرت بین دولت و مردم است که میتواند قدرت انتخاب افراد محلی در سیاستگذاری‌ها را بیشتر و پاسخگویی و مسئولیت پذیری مقامات محلی را افزایش دهد.
تمركززدايي سياسي و اداري در بهبود رشـد و توسـعه اقتصادي و همچنين بر كيفيـت حكمرانـی تـاثير مثبـت و نقـش بسـزايی دارد. که از نتايج تحقیقات اقتصاد دانان میتوان به رابطه مستقيم بين تمركززدايی اقتصادی و سیاسی و توسعه اقتصادی پی برد.
گزارش خطا
آخرین اخبار