روزنامه روسی پراودارو نوشت: قرارداد مربوط به ارسال مجموعه زمینی – موشکی «اس – 300» هم به نفع روسیه است و هم ایران. همکاری های نظامی مسکو و تهران به ارسال مجموعه «اس – 300» محدود نخواهد شد. قراردادهای جدید دیگری نیز منعقد خواهد شد. کنستانیتن سیوکوف استاد علوم نظامی گفت: «در این زمینه، ایران به غیر از روسیه متحد دیگری نخواهد یافت».
اخیرا، ولادیمیر پوتین دستور مربوط به لغو ممنوعیت ارسال مجموعه زمینی – موشکی «اس – 300» به ایران را امضا کرده است.گفتنی است که در امریکا، اتحادیه اروپا و اسرائیل، در این خصوص ابراز نگرانی کرده اند و در ایران، از اتخاذ چنین قراری استقبال شده است. لطفا، نظرتان را در خصوص این قرار بیان کنید.
- این قرارداد در اواسط دهه اخیر منعقد شد و وقتی مدودف در پست ریاست جمهوری روسیه مستقر شد، اعمال فشارهای امریکا و جهان غرب علیه ایران، با هدف توقف برنامه هسته ای این کشور آغاز شد. اقداماتی نیز تحت فشار امریکا آغاز شد، از جمله تحریم هایی که از طریق سازمان ملل متحد علیه ایران به اجرا در آمد.
یکی از بندهای تحریم ها، توقف ارسال تسلیحات تهاجمی و در اصل، تکنولوژی موشکی را پیش بینی می کرد که امکانات لازم برای ساخت موشک های میان برد و دور برد را مهیا می سازد.
یه عبارتی در مورد ارسال سیستم های تدافعی کمترین محدودیتی پیش بینی نشده بود. با این وجود مدودف پا را حتی فراتر از چارچوب تحریم های اعمالی از سوی امریکا و سازمان ملل متحد علیه ایران قرار داده و با قرار خود، ارسال مجموعه موشکی «اس – 300» به ایران را ممنوع کرد. یعنی، عملا، این قرارداد بزرگ را بر هم زد و اینجا، از چندین میلیارد دلار سخن در میان بود.
از این طریق، روسیه در چندین رویکرد متحمل زیان های جدی شد. نخست – از لحاظ ژئو سیاسی بود. امتناع روسیه از ارسال مجموعه موشکی «اس – 300» به ایران به این معنا بود که امریکا و اسرائیل برای حمله به ایران از طریق هواپیمایی ضربتی و موشکی، شانس بیشتری به دست می آوردند. یعنی، خطر آغاز مناقشه مستقیما در حوالی مرزهای روسیه افزایش می یافت.
دوم، در حال حاضر، ایران متحد ما است و از آن جایی که در وضعیت رویارویی با جهان غرب قرار دارد، به علاوه این که این جنگ عمیق، ایدئولوژیکی است. این مناقشه با اتخاذ قرارهای کوتاه مدت حل و فصل نخواهد شد و ماهیت معنوی، مذهبی دارد.
ایران در این زمینه، متحد دیگری جز روسیه نخواهد یافت. و امتناع از ارسال مجموعه موشکی «اس – 300»، ایران را از روسیه دور می کند و این یعنی، در جناح جنوبی ما، در سیستم امنیت ژئو سیاسی، یک شکاف ایجاد خواهد شد.
سوم، ناکام ماندن این قرارداد، به معنای متحمل شدن خسارات اقتصادی است. ما نه فقط آن پول هایی را که باید در ازای فروش این مجموعه دریافت می کردیم، از دست دادیم، بلکه، ناگزیر می شویم به خاطر عدم ارسال آن، جریمه نیز پرداخت کنیم. و در آخر، نکته چهارم این است که به اعتبار و حیثیت ما نیز خدشه وارد شده است.
همانطور که فرانسه با عدم ارسال مجموعه «میسترال ها» به ما، اعتبار خود را از دست داده است، روسیه نیز در جهان، به عنوان صادر کننده بد قول تکنولوژی نظامی شهرت یافته است.
و اما در حال حاضر، قرار پوتین، رئیس جمهور روسیه، در رابطه با ارسال پنج دستگاه توپخانه مجموعه موشکی «اس – 300» به ایران، بسیار بجا و معقول است. وی عملا، تمامی مشکلاتی را که مدودف به وجود آورده است، از میان بر می دارد. افزون بر آن، وی قاطعیت دولت کنونی کشورمان در ادامه توسعه روابط با ایران را به نمایش می گذارد و همچنین خواهان برقراری همکاری فنی گسترده تر با ایران است، برای نمونه، در زمینه طراحی مشترک تسلیحات نظامی و این یعنی، ایران در زمینه نظامی – فنی به روسیه وابسته می شود.
ایران قادر نیست تکنولوژی جدیدی را در اختیار ما قرار دهد. در چنین شرایطی، ایران ناگزیر است با ما همکاری تنگاتنگی داشته باشد تا به تکنولوژی سیستم های تسلیحاتی کارآمد و تکنولوژی نظامی دست یابد. و البته، در چنین شرایطی، ایران به متحد امیدوار کننده ما بدل خواهد شد و این، برای ما بسیار مهم است.
زیرا، نباید فراموش کرد که ایران در خط مقدم مبارزه علیه داعش قرار گرفته است که مناطق محاط خود در مرزهای شمالی افغانستان را تشکیل داده است. این یعنی، در تابستان و یا پاییز، احتمال دارد حملات گروهک داعش در رویکرد شمال2، جمهوری های اتحاد جماهیر شوروی سابق آغاز شود. شاید هم چنین چیزی پیش نیاید، اما نباید احتمال آن را نیز نادیده گرفت. در صورت آغاز چنین حملاتی، روسیه درگیر مناقشات سخت و طولانی در رویکرد راهبردی جنوبی خواهد شد.
داعش هم برای قفقاز شمالی تهدید محسوب می شود و هم برای کل منطقه قفقاز. روسیه نیز اگر از متحدان مطمئنی برخوردار نباشد، جذب این مناقشات خواهد شد. ایران در مبارزه علیه داعش، متحد واقعی و مطمئن ما به شمار می رود، زیرا، داعش – تهدید اصلی برای ایران است.
افزون بر آن، در حال حاضر، روسیه درگیر مناقشه شدید با غرب شده است. نباید این تصور به وجود آید که جنگ سرد پایان گرفته است. این جنگ در سال های 90 میلادی نیز پایان نگرفته بود. فدراسیون روسیه به مدت 25 سال، با قدرت تمام به طور همگانی از منافع خود دفاع می کرد و غرب نیز برای روسیه کف می زد.
در حال حاضر، غرب گرداگرد روسیه پرده جدید آهنین می کشد. از این رو، ایران در این طرح متحد ما به شمار می رود.
- در حقیقت، از اجرای قراردادی سخن در میان است که چند سال پیش، منعقد شده بود.
- کاملا درست است. این فقط اجرای قراردادی است که قبلا منعقد شده بود. اما، اجرای این قرارداد باعث گشوده شدن درهای جدیدی خواهد شد و راه آغاز همکاری جدید نظامی – فنی روسیه با ایران را هموار خواهد کرد. براساس خبرهای منتشره، ولادیمیر پوتین درخواست کرده تا این مجموعه در طول سال و به موقع به ایران ارسال شود.
-روسیه با ارسال این مجموعه، هیچ یک از وظایف بین المللی خود را نقض نخواهد کرد، از جمله قرارهای شورای امنیت. این صحت دارد؟
-بلی، کاملا درست است.
-واکنش امریکا، اتحادیه اروپا و اسرائیل قابل پیش بینی و قابل درک بود. اما، چرا واکنش آنها در قبال انتشار این خبر تا این حد محتاطانه بوده است؟
- می توانم قضیه را این گونه توضیح دهم. پنج دستگاه مجموعه ضد موشکی " اس – 300 " برای سرکوبی خود، دستکم به وارد عمل شدن 100-120 و شاید هم 150 فروند هواپیمای مجهز به ابزار سرکوبی ویژه این سیستم های ضد موشکی نیاز دارد و این بدان معناست که تشکیل چنین نیرویی برای ضربه به ایران، با وارد عمل شدن نیروی هوایی و موشکی، نیاز به افزایش نفرات جنگی این گروه، دستکم تا یک و نیم برابر خود دارد.
در این میان، خسارات وارده بر نیروی هواپیمایی در اجرای عملیات جنگی علیه سیستم ضد موشکی و سرکوبی " اس – 300 " نیز به همین نسبت قابل توجه خواهد بود. این دو عامل، یعنی ضرورت افزایش نفرات گروه و زیان های وارده احتمالی بر سیستم ضد موشکی از افت شدید حملات احتمالی علیه ایران سخن دارند.
- همکاری روسیه با ایران در زمینه های نظامی- فنی ، چه بخش های دیگر را نیز در بر خواهد گرفت ؟
-در رویکرد های مرسوم، یعنی خرید و فروش فن آوری نظامی. در این زمینه، ما می توانیم همکاری هایمان را در بخش ارسال کشتی و هواپیماها گسترش دهیم. در حال حاضر، ما کشتی های 677 – کی ام " وارشاویانکا " را به ایران صادر می کنیم. ما می توانیم ناوچه های موشکی و کشتی های کوچک مجهز به جدیدترین سیستم های موشکی مان را نیز در اختیار ایران قرار دهیم. و این البته به تکنیک های دیگر و ضروری برای نیروی توپخانه موشکی مربوط می شود. تانک ها و هویتزرها (توپ کوتاه) روسیه نیز برای ایران جذابیت دارند.
همچنین می توانیم برای ایران هواپیماهای شکاری نیز صادر کنیم. در حال حاضر، ایران به این هواپیماها نیاز دارد. هواپیماهای شکاری اصلی این کشور در حال حاضر از رده خارج شده اند. از این رو، آخرین مدل های هواپیماهای " سو- 30 ام ک ای" ، "سو – 30 ام کن " ، " میگ – 29" نیز می توانند برای ایران جذابیت داشته باشند.
دومین رویکرد، می تواند به توسعه همکاری های نظامی- فنی در زمینه آموزش مشترک نیرو ها ، برگزاری مانور های مشترک در حوزه دریای خزر مربوط باشد. احتمال آموزش مشترک نیروی زمینی، نیروی هوایی و ضد هوایی به منظور دفع حملات متجاوزین، در رویکردهای معین نیز مطرح است.
این برنامه شامل آموزش گروه افسران و ژنرال های ارتش ایران در دانشگاه های عالی ما، از جمله آکادمی ستاد کل می شود. همه این رویکرد ها به طور کار آمدی توسعه پیدا خواهند کرد.
گفتنی است که دولتی که به تسلیحات نظامی دولت خارجی مجهز می شود، از نظر کار برد این تسلیحات، به تولید کننده آنها وابسته می شود. و اگر ما تسلیحات و فن آوری نظامی را در اختیار ایران قرار دهیم از این طریق این کشور را در این زمینه ها به خودمان وابسته خواهیم کرد.
منبع: تیک
آخرین اخبار
