مذاکرات هسته ای لوزان در فهرست جلسات تاریخ‌ساز
فقط مذاکره بر سر پرونده هسته‌ای ایران نیست که در آن رکورد و نکته‌های جالب برای روزنامه‌نگاران و تاریخ روابط بین‌الملل وجود دارد.
همزمان با طولانی شدن مدت مذاکرات ایران و 1+5 در سوئیس، روزنامه گاردین با انتشار گزارشی به این موضوع اشاره کرد که دیپلماسی بین‌المللی می‌تواند یکی از مشاغل سخت و پُرفشار جهان باشد! در این گزارش به برخی اتفاق‌های خاص در جریان مذاکرات مهم جهانی اشاره شده است.
در جریان یک مذاکره مهم، اعصاب مذاکره‌کنندگان تحت فشار قرار می‌گیرد و استقامت آنها در حالی که مجبور هستند چهره خود را در یک بازی سخت حفظ کنند، مورد آزمون قرار می‌گیرد.
با اعلام اخبار روز پنجشنبه، مشخص شد که جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در جریان مذاکره ایران با 1+5 یک رکورد به ثبت رسانده است؛ رکوردی که در مذاکره با حضور محمدجواد ظریف، برای یک وزیر خارجه در آمریکا ثبت شد.
در 37 سال قبل سابقه نداشته است که وزیر امور خارجه آمریکا برای یک موضوع واحد این مقدار زمان مذاکره کرده باشد. مارتن ایرانی‌ها حتی با کنفرانس صلح ورسای در 1919 مقایسه شده است؛ هرچند که در آن مذاکرات موضوعات بسیار زیادی مورد بحث و بررسی قرار داشت. یک شوخی رسمی در این مورد می‌گوید «دیپلمات‌ها طول مدت مذاکره را با تعداد پیراهن‌هایی که به آن نیاز دارند اندازه‌گیری می‌کنند.»
مذاکرات کمپ دیوید 1978 و 2000
یکی از مذاکرات نفس‌گیر در تاریخ آمریکا، مذاکرات کمپ دیوید بوده است. در سپتامبر 1978 جیمی کارتر، انور سادات و نخست‌وزیر اسرائیل را برای مدت 13 روز به مریلند دعوت کرد؛ جایی که رهبران در اتاق‌هایی روستایی اقامت داشتند. موافقتی که در نتیجه این دیدار حاصل شد، به برقراری یک صلح دو جانبه کمک کرد؛ البته سودی برای فلسطین در پی نداشت.
وزیر امور خارجه وقت، جیمز بکر، این مذاکرات را «دیپلماسی مثانه» نامید تا توانایی رئیس‌جمهور وقت سوریه یعنی «حافظ اسد» را برای ادامه دادن به گفت‌وگو بدون رفتن به دستشویی آن هم برای ساعت‌های طولانی توصیف کند!
مذاکرات دیتون 1995
مذاکرات 21 روزه برای پایان دادن به جنگ بوسنی، در یک پایگاه هوایی در اوهایو، جریان داشت. این مذاکرات در ادامه ماه‌ها تلاش توسط ریچارد هلبروک، رهبر تیم آمریکایی که به نام‌هایی مانند «بولدوزر» و «گاو خشمگین» شناخته می‌شد، صورت گرفت.
این مذاکرات در حالی انجام شد که هلبروک و رئیس‌جمهور وقت یوگسلاوی، بعد از گذراندن صبح، برای چاشت، با هم نوشیدنی می‌خوردند.
یک دیپلمات اروپایی در مورد آن مذاکرات می‌گوید: «ما امیدوار بودیم که با گذراندن چند روز بتوانیم به راه حل دست پیدا کنیم اما وقتی بعد از سه هفته نتوانستیم به هیچ جمع‌بندی برسیم، کاملاً غافلگیر شده بودیم». در آن مذاکرات هم شکست دور از نظر نبود و حتی یک روز قبل از توافق، طرفین وسایل خود را برای ترک مذاکرات بسته‌بندی کرده بودند.
مذاکرات پوتسدام 1945
هری ترومن، ژوزف استالین، و وینستون چرچیل - که در میانه راه جای خود را به کلمنت اتلی داد که در انتخابات سراسری سال 45 پیروز شده بود - 17 روز را در محلی نزدیک برلین پشت سر گذاشتند تا در مورد شکل اروپای بعد از جنگ، مذاکره کنند. فضای این مذاکرات بسیار تند و زیر سایه حرکت به سمت آغاز جنگ سرد بود.
رهبران بریتانیا بعد از شکست از استالین در کنفرانس یالتا در چند ماه قبل، منطق خود را از دست داده بودند، اما استالین راضی بود و چرچیل در مورد او گفت که «چشم‌هایش از سرخوشی می‌درخشید».
ترومن، در کاخ سپید مشغولِ تر و خشک کردن شوروی و طبیعتاً عصبی بود. رئیس‌جمهور آمریکا گفت که استالین صحبت‌های نامشخصی در مورد «سلاح‌های جدید قدرتمند» انجام داده است. چند روز بعد بمب اتمی در هیروشیما منفجر شد.
مذاکرات ماستریخت 1991
صحبت در مورد یک اتحادیه جدید در اروپا در ماستریخت، با حضور رهبران اروپا طی دو روز سخت در این شهر آلمانی در دسامبر 91 انجام شد.
سِر جان کِر، سفیر بریتانیا در بروکسل، دستورالعمل‌ها را نادیده گرفت و در جلسه‌ای که تنها رهبران در آن حضور داشتند زیر میز پنهان شد تا توصیه‌ها و یادداشت‌هایی را به جان میجر، نخست‌وزیر بریتانیا برساند.
نخست‌وزیر بریتانیا در این مورد می‌گوید: «سران اروپایی تمایل داشتند که وقت بیشتری داشته باشند تا موضوعات را با پایتخت‌هایشان در میان بگذارند و دستورهایی بگیرند و اغلب نسبتاً غیر دموکراتیک بودند؛ آنها لحظه درخشانی داشتند اما من نمی‌توانم بگویم که از بودن در آنجا لذت می‌بردم».
مذاکرات مینسک 2015
گفت‌وگوی ولادیمر پوتین با رهبران اوکراین، فرانسه و آلمان در مینسک در فوریه گذشته، طولانی‌ترین مذاکراتی بود که رئیس‌جمهور روسیه در آن حضور داشت. کرملین می‌گوید فرانسوا اولاند، آنگلا مرکل و پترو پروشنکو، یک دیدار 16 ساعته با هم داشتند که در طول شب هم ادامه داشت؛ آنها در واقع هیچ استراحتی در این میان نداشتند. بعد از 14 ساعت مذاکره، آنها زمانی برای مشاوره گسترده‌تر داشتند.
پوتین در مورد این مذاکرات گفت: «این بهترین شب من در زندگی نبود، با این وجود ... در کنار همه سختی‌های روند مذاکره، ما توانستیم بر سر موضوعات اصلی تفاهم کنیم».
با نگاهی به این رفتارهای گاه عجیب و کارهای خرق عادت در جریان مذاکرات مختلف در سطح بین‌المللی، به نظر می‌رسد که نه طولانی شدن مذاکرات ایران و 1+5 جای تعجب دارد نه رکوردشکنی وزیر امور خارجه آمریکا. حال باید منتظر بود و دید که رکورد بعدی در دنیای مذاکرات دیپلکاتیک، چه وقت و در کجا شکسته خواهد شد.
منبع: ایسنا
گزارش خطا
نظر شما
پربحث ترین عناوین
آخرین اخبار
