معصومه علیزاده دوچرخه خود را به دست گرفته تا آماده تمرین هفتگی خود از مقابل نگاه‌های نه چندان خوشایند مردم کابل شود.

معصومه علیزاده عضو تیم ملی دوچرخه‌سواری زنان افغانستان است. گروهی که پا را از محدودیت‌های موجود در کشورهای مسلمان محافظه‌کار فراتر گذاشته و برخی از هنجارهای اجتماعی را می‌شکند.

زهرا علیزاده یکی از 40 زنی است که با این گروه تمرین می‌کند. تیمی که در چندین مسابقه بین‌المللی شرکت کرده و علی‌رغم دریافت هیچ پولی، همچنان به کار خود ادامه می‌دهد. مشکلات مالی برای بسیاری از ورزشکاران افغان وجود دارد.

این دوچرخه‌سواران برای تمرین دوچرخه‌های خود را در اتومبیل گذاشته و به بیرون از شهر می‌روند. جایی که لباس‌های آن‌ها جلب‌توجه نمی‌کند.

در دهه 90 میلادی، زمانی که طالبان حکومت می‌کرد، زنان افغان از زندگی اجتماعی خود محروم شده بودند. امکان رفتن به مدرسه از آن‌ها سلب شده بود. بدون حضور یک مرد، آن‌ها حتی اجازه پیاده‌روی در شهر را نیز به تنهایی نداشتند.

از سال 2001 و با خروج گروه افراطی اسلام‌گرایان، وضعیت حقوق زنان در افغانستان بهبود یافته است. هرچند، نگرانی‌هایی در ارتباط با خشونت جنسیتی علیه زنان و عدم به کارگیری آن‌ها در محیط‌های سیاسی وجود دارد.

راننده‌های خارج شهر گاهی اوقات به این دوچرخه‌سواران ناسزا می‌گویند. کاپیتان تیم نیز در اثر یک سانحه دچار مصدومیت از ناحیه کمر شده است. این مصدومیت زمانی پیش آمد که یک موتورسوار سعی داشت او را از پشت سر بگیرد.

عبدول صدیق صدیقی، مربی تیم و رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری افغانستان است، می‌گوید: «این‌ها همان افرادی هستند که اجازه نمی‌دهند فرزندانشان به مدرسه بروند.»

ملیکا یوسفی یکی از اعضای تیم دوچرخه‌سواری است. او می‌گوید: «مربی تیم مانند یک سپر محافظ برای ما است. اگر او نباشد، ما نمی‌توانیم دوچرخه‌سواری کنیم.»

ملیکا گفت که می‌خواهد اولین زن افغانی باشد که در مسابقات تور فرانسه شرکت می‌کند. مسابقاتی که از اولین دوره آن در سال 1903 در احاطه مردان بوده است. او می‌گوید: «هیچ چیزی مانع ما نخواهد شد.» این گزارش تصویری را محمداسماعیل عکاس رویترز تهیه کرده است.