وقتی اینترنت دریچه‌ی بزرگ برای فرار می شود
اینترنت یک دریچه‌ی بزرگ فرار است. وقتی که زندگی سخت و پر از استرس می‌شود، وقتی که رابطه‌ها خواسته‌های شما را تامین نمی‌کنند و نارضایتی به بار می‌آورند، جهیدن از سوراخ موش اینترنتی به دنیای مجازی، برای شما امری متقاعدکننده می‌شود.
متوجه هستید که این دنیا واقعی نیست اما، در قیاس با حس بدی که در یک لحظه دنیای واقعی به شما می‌دهد، زندگی مجازی را انتخاب می‌کنید.
کنترلی که شما بر دنیای مجازی دارید در مقایسه با عدم کنترلی که نسبت به دنیای واقعی احساس می‌کنید، امری اغواکننده است تا دنیای مجازی را به عنوان سازشی قابل قبول بپذیرید.
یک کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در ساوه معتقد است: دریچه‌های فرار مهم هستند. وقتی که راه خروج شما از یک موقعیت خطرناک بسته می‌شود، یک دریچه‌ی نجات می‌تواند نجات‌بخش جان شما باشد. البته دریچه‌های نجات به منظور استفاده‌ی اندک و تنها در هنگام وجود نیاز اساسی مفید بوده و در کل، راه‌های ایده‌الی برای خروج محسوب نمی‌شوند.
علی توکلی با بیان اینکه اگر اینترنت دریچه‌ی فرار شخصی شما از زندگی‌ای که می‌شناسید، شده است، شما را به تفکر درباره‌ی علت این موضوع تشویق می‌کنم، افزود: وقتی از این دریچه استفاده می‌کنید، از چه چیزی فرار می‌کنید؟ اگر شما مجبور به استفاده‌ی مکرر از این دریچه شوید، چقدر موثر خواهد بود؟ وقتی از این دریچه استفاده می‌کنید، از کجا سر در می‌آورید؟ آیا شما بیشتر بدنبال فرار از چیزی هستید، یا رسیدن به جایی دیگر؟
وی بیان کرد: استفاده از یک دریچه‌ی فرار آنلاین، تنها به معنای غرق شدن در بازی‌ها نیست، اگر چه یک مسیر کاملا متقاعدکننده برای انتخاب است. ایجاد ماهیت(آنلاین) دیگر، تنها به دارندگان آواتار در دنیای مجازی مربوط نیست.
وی بیان کرد: برخورداری از یک زندگی مجازی، به هنگام رفتن به محل کار نیز ممکن است. بهره‌مندی از زندگی مجازی وقتی اتفاق می‌افتد که شما ارزش بیشتری برای تجربیات آنلاین خودتان، نسبت به تجربیات‌تان در زندگی واقعی قائل می‌شوید، یا از زندگی واقعی خود گام فرا می‌نهید و شروع به ایجاد یک زندگی غیرواقعی آنلاین می‌کنید.
به گفته وی، در دوران کودکی پروازها و انحرافات به دنیای تخیل، ارزش و معنای زیادی دارند. این دنیای خیالی، ناشی از قوه‌ی تخیل در خصوص یاد گرفتن چگونه فکر کردن به فراتر از جایی که هم‌اکنون هستیم و یاد گرفتن عکس‌العمل احتمالی در موقعیت مثالی است.
وی خاطرنشان کرد: برای بزرگسالان، تخیل، کمتر در خصوص یاد گرفتن و آماده شدن برای واقعیت، و بیشتر در خصوص فرار از آن است. کودکان برای تمرین آنچه که خواهند بود خیالبافی می‌کنند و بزرگسالان برای فرار از آنچه که هستند. این همان دام قدرتمندی است که اینترنت و فعالیت‌های آنلاین پهن کرده است.
توکلی تصریح کرد: در یک دنیای مجازی شما انتخاب می‌کنید که تنها با چالش‌ها‌یی درگیر باشید که اهمیت ندارند، زیرا این چالش‌ها واقعی نیستند. به همین دلیل است که یک ماهیت مجازی، بیشتر یک بازی است تا زندگی واقعی.
وی افزود: برخورداری از یک دریچه‌ی فرار برای استفاده‌ی گاه به گاه خوب است اما، ما از اینترنت بیش از حد به عنوان دریچه‌ی فرار استفاده می‌کنیم که در نهایت به اعتیاد به تکنولوژی منجر می‌شود.
متوجه هستید که این دنیا واقعی نیست اما، در قیاس با حس بدی که در یک لحظه دنیای واقعی به شما می‌دهد، زندگی مجازی را انتخاب می‌کنید.
کنترلی که شما بر دنیای مجازی دارید در مقایسه با عدم کنترلی که نسبت به دنیای واقعی احساس می‌کنید، امری اغواکننده است تا دنیای مجازی را به عنوان سازشی قابل قبول بپذیرید.
یک کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در ساوه معتقد است: دریچه‌های فرار مهم هستند. وقتی که راه خروج شما از یک موقعیت خطرناک بسته می‌شود، یک دریچه‌ی نجات می‌تواند نجات‌بخش جان شما باشد. البته دریچه‌های نجات به منظور استفاده‌ی اندک و تنها در هنگام وجود نیاز اساسی مفید بوده و در کل، راه‌های ایده‌الی برای خروج محسوب نمی‌شوند.
علی توکلی با بیان اینکه اگر اینترنت دریچه‌ی فرار شخصی شما از زندگی‌ای که می‌شناسید، شده است، شما را به تفکر درباره‌ی علت این موضوع تشویق می‌کنم، افزود: وقتی از این دریچه استفاده می‌کنید، از چه چیزی فرار می‌کنید؟ اگر شما مجبور به استفاده‌ی مکرر از این دریچه شوید، چقدر موثر خواهد بود؟ وقتی از این دریچه استفاده می‌کنید، از کجا سر در می‌آورید؟ آیا شما بیشتر بدنبال فرار از چیزی هستید، یا رسیدن به جایی دیگر؟
وی بیان کرد: استفاده از یک دریچه‌ی فرار آنلاین، تنها به معنای غرق شدن در بازی‌ها نیست، اگر چه یک مسیر کاملا متقاعدکننده برای انتخاب است. ایجاد ماهیت(آنلاین) دیگر، تنها به دارندگان آواتار در دنیای مجازی مربوط نیست.
وی بیان کرد: برخورداری از یک زندگی مجازی، به هنگام رفتن به محل کار نیز ممکن است. بهره‌مندی از زندگی مجازی وقتی اتفاق می‌افتد که شما ارزش بیشتری برای تجربیات آنلاین خودتان، نسبت به تجربیات‌تان در زندگی واقعی قائل می‌شوید، یا از زندگی واقعی خود گام فرا می‌نهید و شروع به ایجاد یک زندگی غیرواقعی آنلاین می‌کنید.
به گفته وی، در دوران کودکی پروازها و انحرافات به دنیای تخیل، ارزش و معنای زیادی دارند. این دنیای خیالی، ناشی از قوه‌ی تخیل در خصوص یاد گرفتن چگونه فکر کردن به فراتر از جایی که هم‌اکنون هستیم و یاد گرفتن عکس‌العمل احتمالی در موقعیت مثالی است.
وی خاطرنشان کرد: برای بزرگسالان، تخیل، کمتر در خصوص یاد گرفتن و آماده شدن برای واقعیت، و بیشتر در خصوص فرار از آن است. کودکان برای تمرین آنچه که خواهند بود خیالبافی می‌کنند و بزرگسالان برای فرار از آنچه که هستند. این همان دام قدرتمندی است که اینترنت و فعالیت‌های آنلاین پهن کرده است.
توکلی تصریح کرد: در یک دنیای مجازی شما انتخاب می‌کنید که تنها با چالش‌ها‌یی درگیر باشید که اهمیت ندارند، زیرا این چالش‌ها واقعی نیستند. به همین دلیل است که یک ماهیت مجازی، بیشتر یک بازی است تا زندگی واقعی.
وی افزود: برخورداری از یک دریچه‌ی فرار برای استفاده‌ی گاه به گاه خوب است اما، ما از اینترنت بیش از حد به عنوان دریچه‌ی فرار استفاده می‌کنیم که در نهایت به اعتیاد به تکنولوژی منجر می‌شود.
منبع: ایسنا
گزارش خطا
نظر شما
آخرین اخبار