حافظ ناظری: هیچ‌کس رقیب من نیست!

حافظ ناظری که چندی پیش آلبوم «بُعد یازدهم» را منتشر کرد، گفت: هیچ‌ کسی رقیب من نیست. من از سایر موزیسین‌ها بهتر یا بدتر نیستم. بالا و پایینی هم وجود ندارد. ساز من، مخصوص خودم است و کسی این ساز را نمی‌زند. آوازم شبیه کسی نیست و از لحاظ شخصیتی و حتی ظاهری مانند کسی نیستم. با هیچ‌کس هم احساس رقابت ندارم.

حافظ ناظری که قرار است به‌زودی مجموعه‌ای تصویری را که در راستای تولید آلبوم «بُعد یازدهم» که در خارج از کشور با عنوان «ناگفته» منتشر شده است، روانه بازار کند، در این‌باره توضیح داد: من روز گذشته تا ساعت چهار بامداد در چاپخانه بودم تا مطمئن باشم که کار با سلیقه‌ام هم‌خوانی دارد.

این آهنگساز ادامه داد: این شروع کار رسمی من در ایران است. در این مدت، گوشه‌گیر بودم. نه کنسرتی داشتم و نه کار خاصی انجام دادم، اما امیدوارم این کار، آغازی برای دوستی‌ها باشد.

فرزند شهرام ناظری اظهار کرد: دوری بین هنرمندان در ایران، اتفاق خوبی نیست. درست است که ما در ایران کار می‌کنیم، اما همه دنیا به ما نگاه می‌کند. نباید دهکده جهانی را فراموش کنیم. ایران دیگر فقط مخصوص ایرانی‌ها نیست. من به‌عنوان آدمی که در خارج از کشور زندگی می‌کنم، وقتی از بیرون به این مجموعه نگاه می‌کنم، تفاوت‌ها و نابسامانی‌های زیادی را می‌بینم که به سود ما نیست.

این هنرمند مقیم نیویورک با بیان این‌که تاریخ ثابت کرده عشق و یکی بودن همیشه باقی می‌ماند، گفت: امیدوارم این، شروعی برای پیوندها باشد. برای تولید آلبوم «ناگفته» من سختی زیادی کشیدم که می‌توانم در توضیح آن، یک کتاب قطور بنویسم. شاید خیلی‌ها با خودشان بگویند پسر شهرام ناظری در نیویورک زندگی می‌کند و شرایط خاصی دارد، اما باید بعضی مسائل را ریشه‌ای‌تر نگاه کرد.

او که پس از انتشار نخستین آلبومش در ایران، با انتقادات مختلفی روبه‌رو شد، بیان کرد: در ایران، هر کسی که اتفاق خوبی برایش می‌افتد به او حمله می‌کنند. وقتی کسی در خارج از کشور جایزه‌ای می‌برد یا در عرصه جهانی حائز رتبه‌ای می‌شود، می‌گویند حتما باندبازی کرده و پول داده است که این موضوع شاید در ایران ممکن باشد، اما در خارج از کشور غیرممکن است. به فرض هم که اصلا این اتفاق افتاده باشد، چرا خودمان به خودمان حمله می‌کنیم؟ وقتی خارجی‌ها هم هیچ‌چیز نمی‌گویند ما دست‌بردار نیستیم. اتفاقی که نمونه‌اش فقط در ایران دیده می‌شود.

ناظری معتقد است: یکی از دلایلی که ما در جهان ناشناخته‌ایم این است که به خودمان می‌تازیم.

این هنرمند که صبح امروز (9 اسفندماه) در یک نشست در خانه موسیقی سخن می‌گفت، اظهار کرد: آلبوم «ناگفته» سال گذشته در 22 دقیقه با عنوان «بُعد یازدهم» در ایران منتشر شد که موفقیت خود را داشت و مردم هم از آن استقبال کردند. پس از آن، داستان جایزه «گرمی» پیش آمد که ما خیلی منتظر بودیم اتفاقی در این مراسم بیفتد، اما نیفتاد. وقتی کار آماده شد اجازه انتشارش را در ایران گرفتند و اثر روانه بازار شد. اکنون هم فیلمی از این اثر با عنوان «ناگفته» در قاب تصویر آماده‌ی انتشار است که 16 اسفندماه در بازار موسیقی منتشر خواهد شد.

ناظری در پاسخ به پرسش خبرنگاری مبنی بر این‌که چرا در معرفی خودش همه‌چیز را بزرگ جلوه می‌دهد و مداوم از عبارت «اولین» در جملاتش استفاده می‌کند، گفت: بیوگرافی من را رسانه‌ها بزرگ کردند. من مانند هر هنرمندی، زندگینامه‌ای از خودم منتشر کردم، آن‌ها را اولویت‌بندی کردم و فکر می‌کنم این حق هر کسی است، اما رسانه‌ها با اعلام این‌که من فلان مورد را دروغ می‌گویم یا فلان اتفاق اصلا برای من نیفتاده است، این موضوع را دائم مطرح کردند.

این هنرمند در ادامه سخنانش تصریح کرد: من، زندگی‌ام را در نیویورک فدا کردم. مگر غیر از این است که هر کسی (در خارج از کشور) درباره‌ی ایران صحبت می‌کند از واژه‌های «تروریست» و «بمب اتم» استفاده می‌کند، اما من حقیر به شبکه تلویزیونی سی‌ان‌ان رفتم و قابلیت موسیقی ایران را در آنجا مطرح کردم. این اتفاق کوچکی بود، اما در وجهه‌ی ایران تأثیر داشت؛ ولی مردم من در کشور خودم، حرف‌های بی‌سندی می‌زنند، این در حالی است که بیگانه‌ها آلبوم من را اثری ارزشمند می‌دانند.

پسر شهرام ناظری اضافه کرد: اگر کسی راهی را باز می‌کند به او فحش ندهید. اگر کسی همزمان با جهان پیش نمی‌رود خودش در چاه است. تمام هدف من مطرح کردن ایران بوده است. اگر معروفیت را می‌خواستم باید بدانید که پیشنهادهای میلیون دلاری در لس‌آنجلس به من می‌شود که من آن‌ها را رد می‌کنم. اکنون سرم را بالا می‌گیرم، زیرا آثار هنرمندان بزرگ ایرانی از جمله پدرم در خارج از کشور 100 تا 200 نسخه در دنیا می‌فروشد.

او ادامه داد: اثر من، فروش خوبی در خارج از کشور داشت، اما آنچه من را متأسف کرد این بود که در یک نظرسنجی از سوی شرکت سونی متوجه شدم فقط دو درصد از شنوندگان کار من، ایرانی و سایر مخاطبان اثر، غیرایرانی بودند.

ناظری در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که چرا در ایران کنسرت نمی‌گذارد، گفت: من احساس تعهد دارم. با خودم فکر می‌کنم این همه سال خارج از ایران تحصیل نکردم که حالا بیایم یک کنسرت معمولی بدهم و سه‌تار بزنم. البته درآمد خوبی هم دارد، اما من این کار را نکردم. تا وقتی نتوانم ستارگان جهان را که در آلبوم با من همکاری کردند به ایران بیاورم، کنسرت نخواهم داد.

او درباره‌ی لغو کنسرتش (شهریورماه) در ایران توضیح داد: ما خیلی تلاش کردیم که این کنسرت برگزار شود، اما برای ویزای هنرمندان خارجی مشکل پیش آمد. در واقع ویزای‌شان دیر آمد و این خیلی برای‌ ما بد شد، زیرا آن‌ها برنامه‌های‌شان را به‌هم زدند و ضرر مالی زیادی هم وارد شد.

ناظری با بیان این‌که یک جنگجوست و برای رسیدن به اهدافش سختی می‌کشد، افزود: دلم می‌خواهد درباره «گرمی» بگویم که من اسناد و مدارکی دارم که نمی‌توانم آن را نشان دهم؛ اما شاید چند سال بعد آن‌ها را رو کنم. اثر من رأی بالایی داشت و خودم فکر می‌کردم صد درصد جایزه‌ی گرمی را ببرم، اما در مرحله نهایی، یک نفر از اعضای هیئت ژوری به من رأی نداد و آن اتفاق حاصل نشد.

این هنرمند جوان درباره‌ی نحوه پخش آلبوم «بُعد یازدهم» که به‌صورت سوپرمارکتی عرضه شد نیز گفت: خودم دوست داشتم این کار این‌گونه پخش شود. دوست ندارم خودم را از دیگران جدا کنم. می‌خواستم چون کار متفاوت است به سوپرمارکت بیاید و جوان‌ها کار را ببینند. در ایران خیلی‌ها علاقه دارند بعضی مسائل را از هم جدا کنند، اما من این‌طور نیستم. مثلا یک هنرمند مطرحی کاری را ارائه داد که خیلی هم موفق بود، اما همه گفتند کارش پاپ بود، خب حالا پاپ باشد مگر جنایت کرده است؟

حافظ ناظری، فرزند شهرام ناظری است و سال‌هاست که در نیویورک زندگی می‌کند. او چندی پیش، آلبومی را با عنوان «بُعد یازدهم» توسط شرکت سونی در ایران عرضه کرد که واکنش‌های مختلفی را درپی داشت.