اگر انصراف بدهم یارانه‌ام کجا خرج می‌شود؟

ثبت نام برای مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها به‌زودی آغاز می‌شود. دولت تدبیر و امید، امیدوار است افراد پرشماری از گرفتن یارانه انصراف دهند تا بتواند منابع آزادشده از این محل را صرف برنامه‌های توسعه کشور کند.

تأکید دولت این است که افرادی که واقعا نیازمند ماهانه 45500 تومان نیستند، از گرفتن آن صرف نظر کنند. البته طبق قانون هم قرار بود از همان اول تنها نیازمندان، یارانه دریافت کنند و حتی خوشه‌بندی‌هایی هم انجام شد اما خوشه‌بندی‌ها به حدی مغشوش بود که رئیس دولت وقت، آنتن زنده از تلویزیون گرفت و گفت که مردم خوشه‌بندی را فراموش کنند، به همه یارانه می‌دهیم. بدین ترتیب، فقیر و غنی، یارانه‌بگیر شدند!

نتیجه قهری این تصمیم خلق‌الساعه هم کاملا قابل پیش‌بینی بود؛ هر سال مبلغی معادل یک‌سوم کل درآمد نفتی کشور، به بخش‌های کوچک 45500 تومانی تقسیم و بین مردم پخش می‌شود.

هر چند این مبلغ، برای برخی خانواده‌ها به‌خصوص خانوارهای کم‌درآمد و پرجمعیت، مهم است اما واقعیت این است که این رقم اندک، دردی از اغلب مردم دوا نمی‌کند و بود و نبودش برای خیلی‌ها یکسان است؛ با این حال، پیش‌بینی می‌شود که بخش عمده مردم، بار دیگر متقاضی دریافت یارانه شوند ولو آنکه اساسا نیازی به آن نداشته باشند.

در رفتارشناسی مردمی که نیازمند یارانه نیستند ولی مجددا تقاضای دریافت یارانه دارند، یک نکته بسیار مهم وجود دارد که اگر دولت به آن بپردازد، احتمال اینکه تعداد منصرفین از یارانه بیشتر شود، وجود دارد و آن، تأکید ویژه - و بسیار ویژه - بر یک موضوع است: یارانه من کجا خرج می‌شود؟!

بی‌تعارف باید گفت که برخی خاصه‌خرجی‌ها و ولخرجی‌ها و سوءاستفاده‌های مالی در دولت‌ها، به‌ویژه در هشت سال گذشته، باعث شده است که میزان اعتماد مردم به عملکرد مالی دولت بسیار کاهش یابد.

دولت تدبیر و امید و مشخصا شخص رئیس‌جمهور که تا حد قابل توجهی در جهت ترمیم این «اعتماد زخمی» تلاش می‌کنند، باید صادقانه و با محکی قابل سنجش به مردم بگویند که پول تجمیع‌شده از محل انصراف از یارانه، دقیقا در چه محلی هزینه می‌شود.

پیشنهاد می‌شود که دولت، حسابی ویژه برای واریز ماهانه مبلغ تجمیع‌شده یارانه‌های انصرافی باز کند که زیر نظر رئیس‌جمهور و تحت نظارت نهادهای قانونی کشور باشد و به طور منظم، از طریق سایت این حساب، به مردم درباره نحوه هزینه‌کرد یارانه انصرافی، اطلاع‌رسانی شود.

به طور مشخص می‌توان هزینه‌های نیازمندان تحت پوشش بهزیستی، احداث راه و پل‌های روستایی، ساخت مراکز درمانی و مدارس، حفظ محیط زیست و نظایر اینها را از این محل تأمین کرد. تأکید روی این موارد از آن جهت است که در همه‌شان، ویژگی کار خیر و عام‌المنفعه وجود دارد و مردم بیشتر راغب می‌شوند که در این موارد سهیم باشند.

اگر مردمی که محتاج یارانه نیستند بدانند که پول‌های تجمیع‌شده یارانه‌شان صرف این امور و یا نظایر آن می‌شود، با رغبت بیشتری انصراف می‌دهند زیرا طبیعتاً دوست دارند پولشان صرف آبادانی کشور و رفع فقر شود، نه اینکه در اموری مانند ساخت برنامه‌های کم‌ارزش در صداو سیما صرف شود.

این، کار روحانی است که چنین اطمینانی را با ذکر صریح محل‌های هزینه‌کرد یارانه‌های انصرافی به مردم بدهد و در ادامه نیز به طور آنلاین، همه این موارد به مردم گزارش داده شود.