خدا را شکر به‌دست نیروهای داعش نیفتادیم!

بر عهده گرفتن هدایت تیم‌های خارجی توسط مربیان ایرانی یکی از دغدغه‌های اخیر فوتبال ایران بوده که به نظر می‌رسد در سطح نه‌چندان بالا در حال رخ دادن است. سرمربی سابق لیگ ‌برتری کشورمان که بیشتر او را با ملوان می‌شناسیم،‌ مدتی است که کارش را در عراق آغاز کرده، جایی که این روزها شاهد درگیری‌های شدید نیروهای داعش با مردم بوده و خیلی امن به نظر نمی‌رسد اما احمدزاده با قبول این ریسک تصمیم گرفته تا مدتی را خارج از ایران به مربیگری بپردازد.
در ادامه گفت‌وگوی «شهروند» را با احمدزاده می‌خوانید:

  کمی از تیمی که هدایت آن‌ را در لیگ عراق بر عهده گرفته‌اید،‌ بگویید؟

ابتدا این را بگویم که ٢ لیگ فوتبال در عراق وجود دارد؛ یکی لیگ کشوری است که زیر نظر AFC‌ اداره می‌شود و دیگری نیز لیگ کردستان است که زیر نظر AFC نیست و فدراسیون فوتبال کردستان آن را اداره می‌کند. تیمی که من هدایت آن ‌را بر عهده گرفتم،‌ آرارات اربیل است که در لیگ برتر حضور دارد. ٤ تیم که در لیگ سراسری عراق هستند، در این لیگ فعالیت می‌کنند.

  ‌ چطور شد که پیشنهاد این تیم به‌دست شما رسید؟

سرپرست تیم آرارات زمانی در ایران بود و از آن‌جا با هم آشنایی داشتیم که اتفاقا به فارسی نیز بسیار مسلط است. او با من ارتباط برقرار کرد و خواست که برای آشنایی با این آرارات به عراق بروم. به عراق آمدم تا فضا را ببینم، بعد هم تصمیم گرفتم هدایت این تیم را بر عهده بگیرم. اربیل، شهر زیبایی است و تیم ما نیز ٢ استادیوم اختصاصی دارد. فکر می‌کنم سطح لیگی که من در آن حضور دارم،‌ تقریبا مثل لیگ یک ایران است؛ جالب‌اینکه امکانات تیم‌ها از تیم‌های ایرانی بالاتر است! از نظر مالی اما مبلغ بالایی قرارداد نبستم و برای هر بازی ١٠‌میلیون تومان دریافت می‌کنم.

  ‌ فکر نمی‌کنید حضورتان با توجه به کمبود امنیت در عراق کمی ریسک بود؟

لیگ کردستان امنیت بسیار بیشتری از لیگ سراسری عراق دارد اما شخصا آدم ماجراجویی هستم. البته در کل برای ٢ ماه این‌جا هستم و بعد از برگزاری ١٢،‌ ١٣ بازی به ایران بازمی‌گردم. بیشتر به خاطر این‌که یک فضای متفاوت با ایران را برای مربیگری تجربه کنم،‌ این پیشنهاد را قبول کردم و اصلا بحث مالی برایم در اولویت نبود.

  ‌ با توجه به این‌که اخیرا تیم‌ملی کشورمان مقابل عراق شکست خورده،‌ به نظرتان آنها در آینده نیز می‌توانند برای فوتبال ایران دردسرساز شوند؟

به نظرم سطح فوتبال عراق نیز با سرعت زیادی در حال پیشرفت است، اگرچه بازیکنان عراقی تحت آموزش ویژه، فوتبال را یاد نگرفتند و به صورت خودجوش پیشرفت کرده‌اند. قطعا آنها در آینده می‌توانند یک رقیب جدی برای ایران باشند و همین شکست اخیر نیز زنگ خطری برای فوتبال ایران به حساب می‌آید.

  ‌ انگار برای یکی از بازی‌های‌تان به منطقه‌ای رفتید که نزدیک به نیروهای داعش بوده، درست است؟

بله، یک بازی در منطقه سرکوه داشتیم که در ١٥ کیلومتری آن نیروهای داعش حضور داشتند! مسئولان باشگاه اصلا این موضوع را به من نگفته بودند و فکر می‌کردند من هم نمی‌دانم اما در زمان بازگشت تیم وقتی این مسأله را به گوش من رساندند،‌ به آنها گفتم که من می‌دانستم زیرا در اخبار شنیده بودم. به ‌هر حال یکی از جاهایی بود که ممکن بود برای من رفتنش سخت باشد،‌ خدا را شکر به دست داعشی‌ها نیفتادیم!

  ‌ در منطقه‌ای که خودتان حضور دارید نیز صحنه‌های درگیری را می‌بینید؟

خیر، در منطقه کردنشین عراق امنیت کامل برقرار است،‌ اگرچه در ٧٠ کیلومتری جایی که من هستم،‌ نیروهای داعش شهرها را به کنترل خودشان در آورده‌اند. در کل من خیلی دوست ندارم جایی مربیگری کنم که تمام شرایط برایم فراهم باشد و این‌جا نیز یک تجربه جدید است. در ایران نیز در تیم‌هایی کار کرده‌ام که وضعیت‌شان زیر صفر بوده است. تا به الان کاری به داعش و درگیری‌ها نداشتم و همان‌طور که بقیه زندگی می‌کنند،‌ من هم زندگی می‌کنم. در کل خیال‌تان راحت، زیرا اگر به داعشی‌ها نزدیک شده بودم،‌ الان نمی‌توانستم با شما صحبت کنم!

  ‌به عنوان سوال آخر، شرایط ملوان را هم از عراق پیگیری می‌کنید؟

در کل بازی‌های لیگ برتر ایران را تا جایی که بتوانم دنبال می‌کنم،‌ به‌ویژه ملوان که فکر می‌کنم انزلی‌چی‌ها هر جای دنیا باشند،‌