زندگی بدون تولید زباله شاید برای خیلی از آدم‌ها غیرقابل تصور باشد؛ اما این خانم ثابت کرده است که این سبک زندگی امکان‌پذیر است.

«لورن سینگر» کارآفرینی است که در طول دو سال گذشته هیچ زباله ای تولید نکرده و با این کار ثابت کرده است که می توان سبک زندگی بدون زباله را تجربه کرد.

لورن در دانشگاه نیویورک تحصیل می کرد و در تمام این دوران هدف مهمی برای خودش داشت و آن رسیدن به «زندگی بدون زباله» بود.


لورن به طور منظم خاطرات و تجربیاتش را درباه این سبک زندگی در وبلاگش منتشر کرده است.

وی در وبلاگش نوشته است: «دو چیز سبک زندگی بدون زباله را برای من به ارمغان آورد. اول استاد دانشگاهم «جفری هالیندر» بود که همیشه بر نقش افراد در زندگی زیست محیطی تاکید می کرد و من را وادار به تفکر درباره نقشم درباره محیط زیست می کرد.

دومین نکته هم درباره همکارم بود. او همیشه موقع نهار یک ظرف پلاستیکی، یک بطری یک بار مصرف آب و یک کیسه پلاستیکی با خود می آورد. من آنجا می نشستم و می اندیشیدم که ما قرار است که آینده این سیاره را بسازیم؛ ولی با این زباله ها در حال خراب کردن آن هستیم.

آن روز من بعد از کلاس خیلی ناراحت بودم. به خانه رفتم تا شام درست کنم و این قضیه را فراموش کنم. اما هنگامی که در یخچال را باز کردم، یخ زدم! چون دیدم هر ماده غذایی که در آن وجود دارد، در یک کیسه پلاستیکی بسته بندی شده است. این اولین بار در زندگیم بود که احساس کردم می توانم این جمله را به خودم بگویم: «تو ریاکاری!» من یک دختر سبز بودم نه یک دختر پلاستیکی! آن لحظه تصمیم گرفتم که کل پلاستیک های زندگیم را نابود کنم.»


اما جرقه اصلی را خانواده ای کالیفرنیایی در ذهن لورن ایجاد کردند. او از این خانواده که آن ها را «خانه بدون زباله» می نامید، درس های زیادی آموخت.

در اینجا لورن با خود گفت: «آها فهمیدم!» او در وبسایتش نوشت: «من می خواستم که تاثیرگذار باشم پس زندگی بدون زباله ام را آغاز کردم. این زمانی بود که من تصمیم گرفتم به جای اینکه ادعا کنم عاشق محیط زیست هستم، واقعا این عشقم را ثابت کنم.»

اگرچه لورن با آغوش باز به استقبال زندگی بدون تولید زباله رفت؛ اما این اصلا راحت نبود. او درباره سختی های این سبک زندگی می گوید: «اول از همه خریدن محصولات با بسته بندی پلاستیکی را متوقف کردم و با کیسه ها و شیشه های شخصی ام به خرید از مواد غذایی فله پرداختم. دیگر لباس نو نخریدم و به جای آن لباس دست دوم تهیه می کردم. بعد از آن با فروختن یا اهدای آن ها به دیگران، شروع به کم کردن چیزهای اضافی زندگیم کردم. ۱۰ شلوار جین که از دوران دبیرستان آنها را نپوشیده بودم و حدود یک هزار اقلام زینتی که برای من اهمیت و کاربردی نداشتند، جزو این کالاها بودند. مهمتر از همه شروع به برنامه ریزی برای موقعیت های زباله آفرین کردم! پس شروع کردم به نه گفتن به مواردی مثل نی نوشابه یا کیسه های پلاستیکی و کاغذی در مغازه ها یا حتی برگه های رسید.»

لورن سخت ترین قسمت این سبک زندگی را زیستن در جهانی می داند که کمتر کسانی هستند که مانند او زندگی می کنند و وی از نظر آن ها موجودی عجیب و غریب به نظر می آید.

این کار لورن علاوه بر احترام به محیط زیست و نسل آینده، صرفه اقتصادی هم داشته است و باعث صرفه جویی درمخارج وی شده است.

او در ادامه این اقداماتش در حال حاضر تصمیم دارد ماده شوینده ای را به بازار عرضه کند. این ماده شوینده از جوش شیرین و مواد قلیایی تشکیل شده است. از دیگر محصولات وی می توان به انواع تی شرت و صابون های گیاهی اشاره کرد.